Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

L., dnia 19 października 2016r.

Sąd Rejonowy w Lubinie I Wydział Cywilny w składzie następującym:

Przewodniczący: SSR Witold Cieślik

Protokolant: st. sekr. sądowy Renata Stachów

po rozpoznaniu w dniu 19 października 2016r. w Lubinie

na rozprawie

sprawy z powództwa W. Z.

przeciwko Towarzystwu (...) S.A. w W.

o zapłatę

I.  zasądza od strony pozwanej Towarzystwa (...) S.A. w W. na rzecz powoda W. Z. kwotę 9.000,00 zł (dziewięć tysięcy złotych) wraz z odsetkami ustawowymi za opóźnienie od kwoty 7.000,00 złotych liczonymi o dnia 12.01.2014r. do dnia zapłaty,

II.  zasądza od strony pozwanej na rzecz powoda kwotę 2.646,55 zł tytułem zwrotu kosztów procesu.

Sygn. akt I C 1193/14

UZASADNIENIE

Powód W. Z. domagał się zasądzenia od strony pozwanej Towarzystwa (...) S.A. w W. na swoją rzecz kwoty 7 000,00 zł wraz z ustawowymi odsetkami od dnia 12 stycznia 2014 r. do dnia zapłaty tytułem zadośćuczynienia za doznaną krzywdę na podstawie art. 445 § 1 k.c., a następnie rozszerzył powództwo do kwoty 9000 zł .Wniósł również o zasądzenie od strony pozwanej na jego rzecz kosztów procesu według norm przepisanych.

W uzasadnieniu pozwu wskazał, że doznał obrażeń w wypadku komunikacyjnym skutkujących bólem i cierpieniem uzasadniającym przyznanie żądanego zadośćuczynienia od strony pozwanej , u której sprawca szkody miał ubezpieczenie OC.

Strona pozwana Towarzystwo (...) S.A. w W. wniosła o oddalenie powództwa w całości oraz o zasądzenie od powoda na jej rzecz kosztów postępowania, w tym kosztów zastępstwa procesowego w kwocie 2 434,00 zł.

W uzasadnieniu podała, że w jej ocenie powód w wyniku wypadku nie doznał krzywdy uzasadniającej przyznanie mu zadośćuczynienia, a z ostrożności procesowej zarzuciła ,że żądanie jego jest też nazbyt wygórowane co do wysokości.

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

W dniu 15 października 2013 r. doszło do wypadku komunikacyjnego , w wyniku którego sprawca kierujący pojazdem marki V. (...) nr rej. (...) uderzył w tył pojazdu marki M. nr rej. (...) prowadzonego przez powoda W. Z. .

W wyniku tego zdarzenia powód doznał zwichnięcia , skręcenia i naderwania stawów i więzadeł na poziomie szyi ( S13) , stłuczenia klatki piersiowej , zniesienia lordozy szyjnej .

Powód odczuwał bóle głowy , kręgosłupa szyjnego , miał ograniczenia w poruszaniu się . W związku z powyższym zażywał leki , w tym przeciwbólowe.

dowód: zeznania świadka M. B. k 44 odw.,

przesłuchanie powoda W. Z. k 93-94,

akta likwidacji szkody na płycie CD, k. 30

W wyniku wypadku komunikacyjnego z dnia 15 października 2013r. powód doznał skręcenia kręgosłupa szyjnego z uszkodzeniem aparatu więzadłowo – torebkowego oraz stanu po urazie klatki piersiowej . Powyższe skutkowało 4 % długotrwałym uszczerbkiem na zdrowiu . Powód po wypadku odczuwa bóle i zawroty głowy , bóle kręgosłupa szyjnego z ograniczeniem ruchomości biernej i czynnej , parastezjami kończyn górnych , szczególnie lewej w zakresie unerwienia przez nerw pośrodkowy . Dolegliwości te nasilają się przy zmianach pogodowych , niewielkim wysiłku fizycznym , zmuszają do zażywania leków przeciwbólowych oraz w sposób zasadniczy utrudniają czynności życia codziennego oraz pracę . W przyszłości wskazana będzie kontynuacja leczenia usprawniającego . Z powodu przebytego urazu pojawić się mogą dolegliwości bólowe kręgosłupa szyjnego połączone ze wzmożonym napięciem mięsni karku , ograniczające jego ruchomość . Z uwagi na specyfikę budowy kręgosłupa najbardziej kłopotliwe są urazy kręgów szyjnych , gdyż wywołują uciążliwe skutki w postaci dokuczliwych bólów głowy i drętwienia kończyn .Nawet niewielkie i z pozoru niegroźne urazy w tych odcinkach kręgosłupa mogą wywoływać w przyszłości pogłębianie się dolegliwości bólowych i zwiększoną podatność na zwyrodnienia.

U powoda występują zmiany zwyrodnieniowe kręgosłupa szyjnego , wielopoziomowa dyskopatia , wypukliny j.m.C3-TH2 , podejrzenie zespołu cieśni nadgarstków.

dowód: opinia biegłego sądowego z zakresu ortopedii i traumatologii dr n.med. M. J. , k. 62- 65,

opinia biegłego sądowego z zakresu neurologii lek.med. E. M. , k. 110-112.114-124,

przesłuchanie powoda W. Z. k 93-94,

Pismem z dnia 17 października 2013 r. pełnomocnik powoda dokonał zgłoszenia szkody, a w kolejnym piśmie z dnia 09 grudnia 2013r. sprecyzował roszczenia , wnosząc o zapłatę 20 000 zł zadośćuczynienia i 200 zł odszkodowania.

Decyzją z dnia 13 lutego strona pozwana odmówiła zadośćuczynienia.

Dowód: zgłoszenie wypadku k 7 ,

zgłoszenie szkody k 8 ,

potwierdzenie przyjęcia zgłoszenia zawiadomienia o szkodzie – pismo z dnia 28 października 2013r. k 9,

pismo z dnia 09 grudnia 2013r k 10,

odmowa strony pozwanej k 11,

akta likwidacji szkody na płycie CD k 30,

Sąd zważył, co następuje:

Powództwo zasługiwało na uwzględnienie.

Zgodnie z art. 822§1 k.c. przez umowę ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej ubezpieczyciel zobowiązuje się do zapłacenia określonego w umowie odszkodowania za szkody wyrządzone osobom trzecim, wobec których odpowiedzialność za szkodę ponosi ubezpieczający albo ubezpieczony.

Odpowiedzialność gwarancyjna strony pozwanej z tytułu umowy ubezpieczenia OC uzależniona jest jednak od istnienia deliktowej odpowiedzialności cywilnej osoby objętej ochroną ubezpieczeniową z tego tytułu. Powstanie obowiązku odszkodowawczego z tytułu czynu niedozwolonego po stronie zobowiązanego do naprawienia szkody uzależnione jest od trzech przesłanek: zaistnienia zdarzenia, z którym ustawa wiąże odpowiedzialność odszkodowawczą, wyrządzenia szkody oraz występowania adekwatnego związku przyczynowego między zdarzeniem a szkodą.

Okoliczności wypadku nie były kwestionowane przez stronę pozwaną. Istnienie normalnego związku przyczynowego, warunkującego powstanie obowiązku odszkodowawczego zgodnie z art. 361§1 k.c., między przedmiotową kolizją a urazem kręgosłupa szyjnego znajduje swoje potwierdzenie w treści opinii biegłego sądowego z zakresu ortopedii i traumatologii. Powyższy biegły w swojej opinii wskazał w sposób konsekwentny i niekwestionowany przez strony , bazując na zgromadzonych w sprawie pozostałych dowodach ,że wyniku wypadku komunikacyjnego z dnia 15 października 2013r. powód doznał skręcenia kręgosłupa szyjnego z uszkodzeniem aparatu więzadłowo – torebkowego oraz stanu po urazie klatki piersiowej , co skutkowało 4 % długotrwałym uszczerbkiem na zdrowiu . Relacjonując jako konsekwencje tego urazu biegły podał ,że powód odczuwa bóle i zawroty głowy , bóle kręgosłupa szyjnego z ograniczeniem ruchomości biernej i czynnej , parastezjami kończyn górnych . Dolegliwości te nasilają się przy zmianach pogodowych , niewielkim wysiłku fizycznym , zmuszają do zażywania leków przeciwbólowych oraz w sposób zasadniczy utrudniają czynności życia codziennego oraz pracę . W przyszłości wskazana będzie kontynuacja leczenia usprawniającego . Z powodu przebytego urazu pojawić się mogą dolegliwości bólowe kręgosłupa szyjnego połączone ze wzmożonym napięciem mięsni karku , ograniczające jego ruchomość . Z uwagi na specyfikę budowy kręgosłupa najbardziej kłopotliwe są urazy kręgów szyjnych , gdyż wywołują uciążliwe skutki w postaci dokuczliwych bólów głowy i drętwienia kończyn .Biegły dodał równie z w kontekście urazu powypadkowego powoda ,że nawet niewielkie i z pozoru niegroźne urazy w tych odcinkach kręgosłupa mogą wywoływać w przyszłości pogłębianie się dolegliwości bólowych i zwiększoną podatność na zwyrodnienia , jako że siły jakie działają na ciała pasażerów podczas kolizji drogowych są bardzo duże, nawet w przypadku niegroźnych stłuczek, w związku z tym ich następstwami są występujące zwykle pourazowe bóle kręgosłupa szyjnego z ograniczeniem ruchomości biernej i czynnej. Zatem uraz kręgosłupa szyjnego doznany przez powoda w powyższej kolizji jest urazem typowym dla zdarzeń komunikacyjnych, w których dochodzi do zderzenia pojazdów, nawet niegroźnego zderzenia, takiego jak w przypadku kolizji.

Wprawdzie opiniująca w sprawie biegła neurolog E. M. nie dopatrzyła się po stronie powoda konsekwencji wypadku komunikacyjnego o charakterze neurologicznym , tym niemniej jej opinia nie daje podstaw do podważenia ustaleń poczynionych w oparciu o konsekwentną i niekwestionowaną przez strony reprezentowane przez profesjonalnych pełnomocników opinię biegłego z zakresu chirurgii , ortopedii i traumatologii dr n. med. M. J. .

Odnosząc się do kwestii wysokości należnego powodowi zadośćuczynienia, należy mieć na względzie charakter powyższego jednorazowego świadczenia pieniężnego.

W świetle art. 444§1 k.c. w razie uszkodzenia ciała lub wywołania rozstroju zdrowia naprawienie szkody obejmuje wszelkie wynikłe z tego powodu koszty. Natomiast stosownie do treści art. 445§1 k.c. w powyższym przypadku sąd może przyznać odpowiednią sumę tytułem zadośćuczynienia pieniężnego za doznaną krzywdę. Zadośćuczynienie jest szczególną formą naprawienia niemajątkowej szkody na osobie (krzywdy), stanowiąc rodzaj rekompensaty pieniężnej za doznane przez osobę pokrzywdzoną czynem niedozwolonym cierpienia fizyczne lub psychiczne i powinno ułatwić przezwyciężenie przez nią ujemnych przeżyć psychicznych. Pomimo tego, że przepisy prawa nie określają szczegółowo kryteriów jakimi należy kierować się przy ustalaniu wysokości należnego świadczenia z tytułu zadośćuczynienia, to jednak w dotychczasowym orzecznictwie Sądu Najwyższego, jak i doktrynie prawa zostały wypracowane pomocne wskazówki pozwalające na dokonanie odpowiednich ustaleń. Biorąc pod uwagę niewymierny charakter szkody niemajątkowej, zadośćuczynienie stanowi swoiste wynagrodzenie osobie poszkodowanej przeżytych cierpień psychicznych i fizycznych, przy czym wysokość takiego świadczenia powinna stanowić ekonomicznie odczuwalną wartość, jednakże nie nadmierną w stosunku do rozmiaru doznanej krzywdy (wyrok Sądu Najwyższego z dnia 9 lutego 2000 r., sygn. akt III CKN 582/98). Decydującym kryterium przy ustalaniu wysokości należnego zadośćuczynienia ma rozmiar doznanej krzywdy i ekonomicznie odczuwalna wartość jednorazowego świadczenia pieniężnego, adekwatna do warunków gospodarki rynkowej (tak właśnie Sąd Najwyższy w wyroku z dnia 8 sierpnia 2012 r., sygn. akt I CSK 2/12).

Uwzględniając zatem całokształt okoliczności sprawy, rodzaj obrażeń ciała powoda po wypadku, stopień natężenia dolegliwości bólowych, stopień uszczerbku na zdrowiu powoda, ujemne następstwa dla jego sytuacji życiowej, Sąd uznał, że uzasadnione jest przyznanie jednorazowego świadczenia pieniężnego z tytułu zadośćuczynienia w wysokości 9 000,00 zł, zgodnie z żądaniem powoda

Odsetki ustawowe zostały zasądzone, na podstawie art. 481§1 i §2 k.c. od kwoty 7000,00 zł , od której odsetki były żądane od 12 stycznia 2014r. W świetle bowiem art. 14 ust. 1 ustawy z dnia 22 maja 2003 r. o ubezpieczeniach obowiązkowych, Ubezpieczeniowym Funduszu Gwarancyjnym i Polskim Biurze Ubezpieczycieli Komunikacyjnych – zakład ubezpieczeń wypłaca odszkodowanie w terminie 30 dni licząc od dnia złożenia przez poszkodowanego lub uprawnionego zawiadomienia o szkodzie. Biorąc pod uwagę wskazaną w ustaleniach datę zgłoszenia szkody i sprecyzowania żądania o zadośćuczynienie strona pozwana pozostawała w opóźnieniu z zapłatą zadośćuczynienia we wskazanej już dacie, dysponując już przed tą datą pełną możliwością oceny jego prawidłowej wysokości .

Rozstrzygnięcie Sądu w przedmiocie kosztów procesu zapadło na podstawie art. 98§1 k.p.c. oraz na podstawie przepisów rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 28 września 2002 r. w sprawie opłat za czynności radców prawnych oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów pomocy prawnej udzielonej przez radcę prawnego ustanowionego z urzędu. Strona pozwana przegrała proces w całości, w związku z czym zobowiązana jest do zwrotu powodowi kosztów procesu w łącznej wysokości 2 646,55 zł, na które składają się: kwota 450 zł tytułem opłat od pozwu, kwota 979,55 zł tytułem zaliczek na wynagrodzenie biegłych sądowych,( przy uwzględnieniu zwrotu przez Sąd z urzędu nadpłaconych części ) oraz kwota 1200 zł tytułem wynagrodzenia pełnomocnika procesowego oraz kwota 17,00 zł tytułem opłaty skarbowej od pełnomocnictwa.

Mając powyższe na uwadze, Sąd orzekł jak w sentencji.