Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 24 stycznia 2020 r.

Sąd Okręgowy w Sieradzu – Wydział I Cywilny w składzie następującym:

Przewodniczący: sędzia Dagmara Kos

Protokolant: staż. Agnieszka Sobolczyk

po rozpoznaniu w dniu 17 stycznia 2020 roku w Sieradzu na rozprawie

sprawy z powództwa (...) Bank Spółka Akcyjna z siedzibą w W.

przeciwko M. K.

o zapłatę

1.  zasądza od pozwanej M. K. na rzecz powoda (...) Bank Spółka Akcyjna z siedzibą w W. kwotę 147.971,47 (sto czterdzieści siedem tysięcy dziewięćset siedemdziesiąt jeden złotych czterdzieści siedem groszy) z odsetkami ustawowymi za opóźnienie od dnia 24 lipca 2019 r. do dnia zapłaty,

2.  zasądza od pozwanej M. K. na rzecz powoda (...) Bank Spółka Akcyjna z siedzibą w W. kwotę 7.267,00 (siedem tysięcy dwieście sześćdziesiąt siedem) złotych tytułem zwrotu kosztów procesu w tym kwotę 5.400,00 (pięć tysięcy czterysta) złotych tytułem zwrotu kosztów zastępstwa procesowego.

Sygn. akt I C 321/19

UZASADNIENIE

W pozwie z dnia 24 lipca 2019 r. wniesionym w elektronicznym postępowaniu upominawczym do Sądu Rejonowego Lublin – Zachód w Lublinie powód (...) Bank Spółka Akcyjna z siedzibą w W. wnosił o zasądzenie na jego rzecz od pozwanej M. K. kwoty 147.971,47 zł z odsetkami ustawowymi za opóźnienie od dnia wniesienia pozwu do dnia zapłaty a także kosztów sądowych w kwocie 1.850,00 zł i zwrotu kosztów zastępstwa procesowego według norm przepisanych.

(pozew- k.3-6)

Nakazem zapłaty z dnia 3 września 2019 r. wydanym w elektronicznym postępowaniu upominawczym w sprawie sygn. akt VI Nc-e 1385524/19 Sąd Rejonowy Lublin – Zachód w Lublinie nakazał M. K. aby zapłaciła powodowi kwotę 147.971,47 zł z odsetkami ustawowymi za opóźnienie od dnia 24 lipca 2019 r. do dnia zapłaty a także kwotę 5.450,00 zł tytułem zwrotu kosztów procesu.

(nakaz zapłaty wydany przez Sąd Rejonowy Lublin – Zachód w Lublinie w sprawie sygn. akt VI Nc-e 1385524/19- k.8)

Od wydanego nakazu zapłaty pozwana M. K. wniosła sprzeciw, w którym zaskarżyła nakaz w całości i wnosiła o oddalenie powództwa.

(sprzeciw pozwanej- k.10-13)

Postanowieniem z dnia 27 września 2019 r. Sąd Rejonowy Lublin – Zachód w Lublinie przekazał sprawę do rozpoznania Sądowi Okręgowemu w Sieradzu.

(postanowienie Sądu Rejonowego Lublin – Zachód w Lublinie z dnia 27 września 2019 r.- k.16)

Na rozprawie w dniu 17 stycznia 2020 r. w imieniu powoda nikt się nie stawił a pozwana uznała powództwo i wnosiła o rozłożenie należności na raty w kwotach po 1.000,00 zł miesięcznie.

(protokół rozprawy z dnia 17 stycznia 2020 r. na płycie CD 00:00:21 – 00:21:13- koperta k.92)

Sąd Okręgowy ustalił następujący stan faktyczny:

W dniu 28 września 2016 r. pozwana M. K. zawarła z powodem (...) Bank Spółka Akcyjna z siedzibą w W. umowę o kredyt konsolidacyjny nr (...). Na podstawie tej umowy bank udzielił jej kredytu w kwocie 164.620,24 zł przeznaczonego: na potrzeby konsumpcyjne kredytobiorcy w zakresie kwoty 40.000,00 zł, na spłatę zobowiązań kredytowych kredytobiorcy w zakresie kwoty 98.281,00 zł i na zapłatę prowizji od udzielonego kredytu w zakresie kwoty 26.339,24 zł. (§ 1 ust. 1 umowy).

(bezsporne, kserokopia umowy kredytu- k.42-48)

Zgodnie z § 1 ust. 4 umowy kredyt miał być spłacony w 120 miesięcznych ratach kapitałowo – odsetkowych płatnych do dnia 10 – go każdego miesiąca. Oprocentowanie kredytu wynosiło 9,60 % w stosunku rocznym a rzeczywista roczna stopa oprocentowania wynosiła 14,78 %. Kwota odsetek należnych bankowi wynosiła 92.897,69 zł. W myśl § 1 ust. 1 powód pobrał prowizję w kwocie 26.339,24 zł, która została skredytowana. W myśl § 5 ust. 2 i 3 umowy na całkowity koszt kredytu w kwocie 119.236,93 zł złożyły się odsetki w wysokości 92.897,69 zł i prowizja w wysokości 26.339,24 zł. Stosownie natomiast do § 5 ust. 2 umowy na całkowitą kwotę do zapłaty 257.517,93 zł złożyły się całkowita kwota kredytu i całkowity koszt kredytu.

(bezsporne, kserokopia umowy kredytu- k.42-48, kserokopia formularza informacyjnego- k.55-58, wydruk harmonogramu spłat- k.63-71, wydruk prognozowanego harmonogramu spłat- k.76-78)

Zgodnie z § 9 ust. 1 i 3 umowy jeśli kredytobiorca opóźniał się ze spłatą zobowiązania z tytułu udzielonego kredytu, bank miał obowiązek wezwać go do dokonania spłaty zaległości w terminie 14 dni roboczych od daty otrzymania wezwania a jeśli należności nie zostaną uregulowane w całości w wyznaczonym terminie, jak również w sytuacji, w której złożony przez kredytobiorcę wniosek o restrukturyzację zadłużenia został odrzucony, bank miał prawo wypowiedzieć umowę kredytu z zachowaniem 30 – dniowego okresu wypowiedzenia. Stosownie do treści § 9 ust. 4 umowy od następnego dnia po upływie okresu wypowiedzenia całe zobowiązanie z tytułu udzielonego kredytu stawało się wymagalne i traktowane jako zadłużenie przeterminowane

(bezsporne, kserokopia umowy kredytu- k.42-48)

Po zawarciu umowy kredytu kredyt został uruchomiony.

(bezsporne, kserokopia umowy kredytu- k.42-48, wydruk historii rachunku kredytowego- k.49-52)

Od lutego 2019 r. pozwana zaczęła zalegać z płatnościami rat kredytu. Pismami z dnia 11 marca 2019 r. i 20 marca 2019 r. powód poinformował ją o stanie jej zaległości oraz o możliwości złożenia wniosku o restrukturyzację zadłużenia.

(bezsporne, wydruk historii rachunku kredytowego- k.49-52, kserokopie pism powoda- k.79, k.80)

W związku z powiększaniem się zaległości w spłacie kredytu pismem z dnia 24 kwietnia 2019 r. powód wezwał pozwaną do jej spłaty w terminie 14 dni i ponownie poinformował ją o możliwości złożenia w wniosku o restrukturyzację zadłużenia w terminie 14 dni od otrzymania pisma. Poinformował on ją też, że w razie nie skorzystania przez nią ze wskazanych w piśmie uprawnień, umowa kredytu zostanie jej wypowiedziana.

(bezsporne, kserokopia pisma powoda- k.81)

Ponieważ pozwana nie spłaciła istniejącego zadłużenia, pismem z dnia 3 czerwca 2019 r. umowa kredytu została jej wypowiedziana przez powoda z zachowaniem 30 – dniowego okresu wypowiedzenia liczonego od doręczenia wypowiedzenia. Jednocześnie z wypowiedzeniem powód wezwał pozwaną do zapłaty całości zadłużenia, które na dzień 1 grudnia 2017 r. wynosiło 6.524,82 zł. Pismo zawierające oświadczenie o wypowiedzeniu umowy doręczone zostało pozwanej w dniu 7 czerwca 2019 r.

(bezsporne, kserokopia wypowiedzenia umowy- k.82, kserokopia zwrotnego potwierdzenia odbioru- k.85)

W dniu 9 lipca 2019 r. powód wystosował do pozwanej przesądowe wezwanie do zapłaty. Wezwanie to doręczone zostało pozwanej w dniu 15 lipca 2019 r..

(kserokopia zwrotnego potwierdzenia odbioru- k.83, kserokopia przesądowego wezwania do zapłaty- k.84)

W dniu 24 lipca 2019 r. powód sporządził wyciąg z ksiąg banku nr (...), w którym wskazał, że wysokość wymagalnego zadłużenia pozwanej na dzień jego wystawienia wynosi 147.971,47 zł i składa się na nią:

- niespłacony kapitał w kwocie 140.948,87 zł,

- odsetki umowne w kwocie 6.036,92 zł,

- odsetki umowne za opóźnienie w kwocie 985,68 zł.

(bezsporne, wyciąg z ksiąg (...) Bank Spółka Akcyjna z siedzibą w W.- k.41 )

Pozwana utrzymuje się wraz z mężem z hodowli bydła. Na utrzymaniu mają oni dwoje małoletnich dzieci. Ich roczny dochód z gospodarstwa wynosi około 50.000,00 zł. Bydło, które jest własnością powódki i jej męża, może być warte 40.000,00 zł. Powódka jest właścicielką gospodarstwa rolnego o powierzchni 24 ha, w którym uprawia płody rolne na paszę dla zwierząt. Gdy jest susza, musi paszę dokupywać. W latach 2015 – 2018 pozwana zaciągnęła wiele kredytów. Obecnie raty tych kredytów, jakie powinna spłacać, wynoszą łącznie 10.000,00 zł miesięcznie. Zobowiązań tych pozwana nie obsługuje. W stosunku do pozwanej jest prowadzone jedno postępowanie egzekucyjne, w którym spłaty swojej należności w kwocie 20.000,00 zł dochodzi od niej osoba fizyczna. Pozwana nie ma oszczędności.

(bezsporne)

Powyższy stan faktyczny Sąd ustalił na podstawie zgromadzonych w aktach sprawy dokumentów, których treści strony nie kwestionowały.

Sąd Okręgowy zważył, co następuje:

Zgodnie z art. 69 ust. 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Prawo bankowe (tekst jedn. Dz.U. z 2018 r., poz. 2187 ze zm.) przez umowę kredytu bank zobowiązuje się oddać do dyspozycji kredytobiorcy na czas oznaczony w umowie kwotę środków pieniężnych z przeznaczeniem na ustalony cel, a kredytobiorca zobowiązuje się do korzystania z niej na warunkach określonych
w umowie, zwrotu kwoty wykorzystanego kredytu wraz z odsetkami w oznaczonych terminach spłaty oraz zapłaty prowizji od udzielonego kredytu. Zgodnie z treścią art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 12 maja 2011 r. (tekst jedn. Dz.U. z 2019 r., poz. 1083) przez umowę o kredyt konsumencki rozumie się umowę o kredyt w wysokości nie większej niż 255.550 zł albo równowartość tej kwoty w walucie innej niż waluta polska, który kredytodawca w zakresie swojej działalności udziela lub daje przyrzeczenie udzielenia konsumentowi.

§ 9 ust. 1 i 3 umowy kredytu z dnia 28 września 2016 r. przewidywał, że bank miał prawo wypowiedzieć umowę kredytu z zachowaniem 30 – dniowego okresu wypowiedzenia w razie opóźniania się przez kredytobiorcę za spłatą kredytu po wcześniejszym wezwaniu go do spłaty należności w terminie 14 dni od doręczenia wezwania. Jak wynika przy tym z art. 75 c ust. 1 i 2 ustawy prawo bankowe, jeżeli kredytobiorca opóźnia się ze spłatą zobowiązania z tytułu udzielonego kredytu, bank wzywa go do dokonania spłaty, wyznaczając termin nie krótszy niż 14 dni roboczych a w wezwaniu tym informuje kredytobiorcę o możliwości złożenia, w terminie 14 dni roboczych od dnia otrzymania wezwania, wniosku o restrukturyzację zadłużenia.

Pozwana od lutego 2019 r. opóźniała się ze spłatą rat kredytu. Powód miał zatem prawo wypowiedzenia pozwanej umowy kredytu. W kontekście dokumentów złożonych przez powoda nie może ulegać wątpliwości, iż przed wypowiedzeniem umowy kredytu wystosował on do pozwanej wezwanie do zapłaty, w którym wezwał ją do spłaty istniejącego zadłużenia w terminie 14 dni roboczych i poinformował ją o możliwości złożenia w terminie 14 dni roboczych wniosku o restrukturyzację zadłużenia i informował ją, iż w przypadku braku spłaty całości zadłużenia i nie złożenia wniosku o restrukturyzację, dokona wypowiedzenia umowy kredytu.

Pozwana po otrzymaniu wezwania do zapłaty nie dokonała w wyznaczonym terminie 14 dni roboczych od jego otrzymania spłaty zaległości i nie złożyła też w tym terminie wniosku o restrukturyzację zadłużenia. W tej sytuacji wypowiedzenie umowy poprzedzone wezwaniem do zapłaty i udzieleniem informacji o możliwości złożenia wniosku o restrukturyzację zadłużenia i dokonane po upływie terminu do spłaty zaległości i złożenia wniosku o restrukturyzację zadłużenia było w pełni skuteczne.

Pozwana uznała powództwo w całości tak co do zasady jak
i co do wysokości dochodzonego od niej roszczenia. Ponieważ uznanie powództwa przez pozwaną nie było sprzeczne z prawem, zasadami współżycia społecznego jak również nie zmierzało do obejścia prawa w myśl art. 213 § 2 kpc było wiążące dla Sądu. Stąd Sąd zasądził od pozwanej na rzecz powoda kwotę 147.971,47 z odsetkami ustawowymi za opóźnienie od dnia 24 lipca 2019 t. do dnia zapłaty.

Jak wynika z art. 320 kpc w szczególnie uzasadnionych wypadkach sąd może w wyroku rozłożyć na raty zasądzone świadczenie. Wskazany przepis przy tym może być stosowany przez Sąd zarówno na wniosek strony jak i z urzędu.

W ocenie Sądu sytuacja osobista i materialna pozwanej jakkolwiek jest trudna, nie uzasadnia rozłożenia zasądzonego od niej świadczenia na raty. Zauważyć bowiem należy, że rozłożenie zasądzonego świadczenia na raty opiera się na założeniu, że orzeczenie będzie mogło być wykonane w ratach bez potrzeby przeprowadzania egzekucji, gdyż pozwana będzie w stanie spełnić zasądzone świadczenie w dłuższym okresie czasu w częściach. Założenie to więc musi opierać się na pewnej prognozie co do możliwości wygenerowania przez pozwaną przychodów w przyszłości. Tymczasem pozwana deklarując, iż spłaci zadłużenie w ratach po 1.000,00 zł miesięcznie nie wskazywała, by w przyszłości miała szanse na znalezienie innego źródła dochodów niż ma obecnie. Zauważyć przy tym należy, iż dysponując dochodami z hodowli bydła, pozwana po wystosowaniu do niej przesądowego wezwania do zapłaty z dnia 9 lipca 2019 r. nie uiściła powodowi żadnej kwoty. W ocenie Sądu natomiast brak jest jakichkolwiek przesłanek do przyjęcia, że pozwana osiągając niewielkie w stosunku do jej zobowiązań miesięcznych z tytułu szeregu innych zobowiązań finansowych, dochody z hodowli bydła, będzie mogła zaspokoić zasądzoną wierzytelność w formie rat, tym bardziej, że jest już w stosunku do niej prowadzone postępowanie egzekucyjne, co wyklucza zastosowanie art. 320 kpc.

O kosztach procesu Sąd orzekł na podstawie art. 98 § 1 i 3 kpc w zw. z art. 99 kpc kierując się zasadą odpowiedzialności za wynik procesu i zasądził od pozwanej na rzecz powoda kwotę 7.267,00 zł, na którą to kwotę złożyły się opłata od pozwu w kwocie 1.850,00 zł, wynagrodzenie pełnomocnika powoda w kwocie 5.400,00 ustalone stosownie do treści § 2 pkt 6 w zw. z § 15 ust. 1 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 22 października 2015 r. w sprawie opłat za czynności radców prawnych (tekst jedn. Dz.U. z 2018 r., poz. 265) i opłata skarbowa od pełnomocnictwa w kwocie 17,00 zł.