Pełny tekst orzeczenia

POSTANOWIENIE

Dnia 13 grudnia 2018 r.

Sąd Okręgowy w Warszawie XXIII Wydział Gospodarczy Odwoławczy w składzie:

po rozpoznaniu w dniu 13 grudnia 2018 r. w Warszawie na rozprawie

sprawy w postępowaniu o udzielenie zamówienia publicznego

z udziałem zamawiającego Skarbu Państwa - Generalnego Dyrektora Dróg Krajowych
i Autostrad w W.

odwołującego (...) Związku (...) w W.

uczestników przystępujących po stronie odwołującego:

1.  (...) spółki akcyjnej w W.

2.  (...) spółki akcyjnej w W.

3.  (...) spółki z ograniczoną odpowiedzialnością
we W.

4.  (...) spółki z ograniczoną odpowiedzialnością w P.

na skutek skargi zamawiającego od wyroku Krajowej Izby Odwoławczej w W.

z dnia 13 sierpnia 2018 r., sygn. akt KIO 1494/18

postanawia:

I.  umorzyć postępowania skargowe,

II.  zasądzić od Skarbu Państwa - Generalnego Dyrektora Dróg Krajowych
i Autostrad w W. na rzecz (...) Związku (...)
w W. kwotę 18.767 zł (osiemnaście tysięcy siedemset sześćdziesiąt
siedem złotych) tytułem kosztów postępowania skargowego.

Sygn. akt XXIII Ga 1618/18

UZASADNIENIE

Pismem procesowym z dnia 12 grudnia 2018 r., skarżący Skarb Państwa – Generalny Dyrektor Dróg Krajowych i Autostrad (Zamawiający), reprezentowany przez profesjonalnego pełnomocnika cofnął skargę od wyroku Krajowej Izby Odwoławczej z 13 sierpnia 2018 r., sygn. akt KIO 1494/18.

Na rozprawie w dniu 13 grudnia 2018 r., pełnomocnicy Zamawiającego podtrzymali oświadczenie o cofnięciu skargi.

Jednocześnie pełnomocnik Odwołującego – (...) Związku (...) w W. wnioskowała o zasądzenie od Skarżącego na rzecz jej mocodawcy kosztów postępowania, z uwagi na zajęcie merytorycznego stanowiska w sprawie w pisemnej odpowiedzi na skargę, w którym wnioskowano o oddalenie skargi w całości.

Sąd Okręgowy zważył, co następuje:

Zgodnie z art. 198f ust. 3 ustawy z dnia z dnia 29 stycznia 2004 r. Prawo zamówień publicznych (dalej Pzp), jeżeli odwołanie zostaje odrzucone albo zachodzi podstawa do umorzenia postępowania, sąd uchyla wyrok lub zmienia postanowienie oraz odrzuca odwołanie lub umarza postępowanie.

Przepis powyższy jest odpowiednikiem art. 386 § 3 k.p.c. Jednocześnie zauważyć należy, iż w Pzp nie ma odpowiednika art. 391 § 2 k.p.c. Nie stoi to jednak na przeszkodzie, aby skorzystać z jego dyspozycji. Należy bowiem przywołać art. 198a ust. 2 Pzp.

Odpowiednie więc zastosowanie art. 391 § 2 k.p.c. (zdanie pierwsze) w postępowaniu skargowym oznacza, iż w razie cofnięcia skargi, Sąd Okręgowy umarza postępowanie
skargowe. Jednocześnie uznaje, że skarga nie wywołuje żadnych skutków, jakie ustawa wiąże
z jej wytoczeniem i na żądanie przeciwnika skargi zwraca mu koszty postępowania.

W związku z powyższym, Sąd Okręgowy oprócz umorzenia postępowania skargowego (pkt I. sentencji) zasądził od Skarżącego na rzecz strony przeciwnej, tj. Przeciwnika Skargi/Odwołującego koszty postępowania skargowego, na które składały się wyłącznie koszty zastępstwa prawnego w postępowaniu skargowym (pkt. II. sentencji).

Zgodnie z art. 198f ust. 5 Pzp, orzeczenie o kosztach dotyczy tylko stron postępowania, a contrario nie dotyczy interwenientów ubocznych/przystępujących.

Podstawą ustalonej wysokości kosztów zastępstwa prawnego była wartość przedmiotu sporu w niniejszej sprawie.

W Rozporządzeniu Ministra Sprawiedliwości z dnia 22/10/2015 r., w sprawie opłat za czynności radców prawnych (analogiczna sytuacja jest w przypadku adwokatów), brak jest bowiem regulacji dotyczących stawek wynagrodzenia w sprawach ze skargi na orzeczenie Krajowej Izby Odwoławczej, jak też w sprawach o zbliżonym charakterze.

Sąd Okręgowy w Warszawie XXIII Wydział Gospodarczy Odwoławczy (nie tylko w tym składzie) od dawna prezentuje pogląd – i jest w tym konsekwentny – o braku postępowań o zbliżonym charakterze do skargi na orzeczenie KIO. Z całą pewnością nie jest takim postępowanie ze skargi na wyrok sądu polubownego.

Sąd Okręgowy jest drugą i merytoryczną instancją rozpoznającą skargi na orzeczenia Krajowej Izby Odwoławczej. Nie ma możliwości, co do zasady uchylenia wyroku KIO –
wynika to jednoznacznie z art. 198f ust. 2 ustawy Pzp, za wyjątkiem gdy pierwotne odwołanie podlegało odrzuceniu lub całe postępowanie (nie tylko skargowe) podlega umorzeniu – art.
198f ust. 3 ww. ustawy.

Tymczasem rola Sądu Apelacyjnego jest stricte kasatoryjna, po zaistnieniu enumeratywnie wymienionych przesłanek. Świadczy o tym dobitnie treść art. 1206 k.p.c.

Mając powyższe na uwadze oraz wobec stopnia skomplikowania spraw dotyczących zamówień publicznych, ich wartości oraz stopnia zaangażowania stron i pełnomocników, zasadnym jest przyjęcie stawek odnoszących się do wartości przedmiotu sprawy/przedmiotu zaskarżenia.

Dlatego też orzeczono zgodnie z § 2 pkt. 9 w zw. z § 10 ust. 1 pkt. 1 Rozporządzenia MS 22 października 2015 r., w sprawie opłat za czynności radców prawnych.

Sąd Okręgowy zobowiązany jest jednak do przyznania się do omyłki, która nie może być sprostowana w trybie przewidzianym w art. 350 § 1 k.p.c., albowiem doszłoby do ingerencji w merytoryczne rozstrzygnięcie.

Zasądzona kwota stanowi bowiem 75% stawki minimalnej, natomiast w niniejszej sprawie Odwołującego reprezentowała, zarówno na etapie postępowania odwoławczego
(k. 217) jak i na etapie postępowania skargowego (k. 470), radca prawny K. K..

Konsekwencją powyższego faktu, powinna być zastosowana połowa stawki minimalnej i zasądzona wyłącznie kwota 12 500,00 zł, a nie jak zasądzono – 18 767,00 zł, łącznie z uiszczoną opłatą od pełnomocnictwa przez drugiego pełnomocnika.

SSO Alicja Dziekańska SSO Paweł Kieta SSO Wiktor Piber