Pełny tekst orzeczenia

Formularz UK 1

Sygnatura akt

IIK 428/18

Jeżeli wniosek o uzasadnienie wyroku dotyczy tylko niektórych czynów lub niektórych oskarżonych, sąd może ograniczyć uzasadnienie do części wyroku objętych wnioskiem. Jeżeli wyrok został wydany w trybie art. 343, art. 343a lub art. 387 k.p.k. albo jeżeli wniosek o uzasadnienie wyroku obejmuje jedynie rozstrzygnięcie o karze i o innych konsekwencjach prawnych czynu, sąd może ograniczyć uzasadnienie do informacji zawartych w częściach 3–8 formularza.

1. USTALENIE FAKTÓW

1.1. Fakty uznane za udowodnione

Lp.

Oskarżony

Czyn przypisany oskarżonemu (ewentualnie zarzucany, jeżeli czynu nie przypisano)

1.

2.

B. P.

A. N. (1)

a)  z oskarżenia prywatnego A. N. (1) oskarżona to, że:

W dniu 19 sierpnia 2018 roku około godz. 13:00 w budynku wielorodzinnym położonym w G. przy ul. (...) bez powodu naruszyła nietykalność cielesną A. N. (1), chwytając ją za włosy, szarpiąc, drapiąc i popychając powodując zadrapania na lewej kończynie górnej A. N. (1) oraz na jej czole tj. czyn z art. 217§1 kk

b)  z oskarżenia wzajemnego B. P. oskarżona to, że:

W dniu 19 sierpnia 2018 roku około godz. 13:00 w budynku wielorodzinnym położonym w G. przy ul. (...) wspólnie i w porozumieniu z inną osobą bez powodu naruszyła nietykalność cielesną B. P. w ten sposób, że popychała ją i biła powodując u niej ogólne potłuczenie ciała oraz ból brzucha i podbrzusza tj. czyn z art. 217§1 kk

Przy każdym czynie wskazać fakty uznane za udowodnione

Dowód

Numer karty

Ad. a), Ad. b):

Pkt 1

Konflikt pomiędzy mieszkającymi w tym samym budynku rodzinami B. i W. małżonkami P. oraz D. i D. małżonkami S. i A. N. (1).

Pkt 2

Spotkanie około godz. 13:00 na klatce schodowej, na pierwszym piętrze oskarżonej B. P., która wracając ze strychu zatrzymała się przy oknie znajdującym się na przeciwko mieszkania rodziny S., które zamierzała otworzyć z D. S. (1), który słysząc odgłosy dochodzące z klatki schodowej otworzył drzwi do mieszkania przekonany, że chce do niego wejść kot.

Pkt 3

Powrót D. S. (1), który postanowił nagrać kamerą w telefonie komórkowym stającą przy oknie B. P., do mieszkania, gdyż wytrąciła mu ona dwukrotnie telefon z ręki oraz prośba w/w do żony D. S. (2) żeby wyszła na klatkę schodową i żeby obserwowała sąsiadkę, ponieważ kopie ona w stojący przy oknie w opakowaniu kartonowym ich piec gazowy CO, a także prośba do przebywającej na ogródku przy domu siostry A. N. (1) żeby przyszła zobaczyć jak zachowuje się B. P..

Pkt 4

Rozmowa D. S. (2) ze stojącą przy otwartym oknie na klatce schodowej pierwszego pietra B. P., która pozostając w otwartych drzwiach mieszkania nagrywa kamerą telefonu komórkowego jej mąż oraz W. P., którego zauważyła po chwili stojącego na parterze przy schodach, także nagrywającego kamerą w telefonie komórkowym jej przebieg.

Pkt 5

Wejście do budynku A. N. (1), która idąc z ogródka widząc w oknie na piętrze B. P. proponuje zrobienie jej zdjęcia, a następnie przechodząc obok stojącego na klatce schodowej na parterze W. P. trzymającego w ręku telefon, gdy próbuje on nagrać ją ręką uniemożliwia mu to i wchodzi na schody prowadzące na piętro.

Pkt 6

Słysząc rozmowę B. P., która stojąc w otwartym oknie mówi do kogoś na podwórku „smrodzie” D. S. (1) podchodzi do niej przez cały czas nagrywając dźwięk oraz obraz kamerą w telefonie komórkowym i w momencie, gdy z parteru dochodzi odgłos rozmowy jego siostry A. N. (1), która weszła w tym czasie do budynku z W. P. w nagraniu w tle słychać dźwięk charakterystyczny dla splunięcia, a następnie charakterystyczny dla uderzenia w policzek oraz m.in. słowa B. P. „…dlaczego ty na mnie plujesz”.

Ad. a) odnośnie czynu zarzucanego B. P.:

1.  Idąc schodami na piętro A. N. (1) słyszy odgłos uderzenia, które jak się później okazuje otrzymał jej brat D. S. (1) w policzek i gdy następnie chce przejść obok B. P., która kłóci się z D. S. (1) zarzucając mu, że plunął na nią, gdy następnie chce przejść obok B. P. żeby udać się do swojego mieszkania na strychu zostaje zaatakowana przez nią w ten sposób, że chwyta ja ona za włosy, szarpie i popycha, tak jakby chciała zepchnąć ze schodów, przed czym chroni ja stojąca z tyłu bratowa D. S. (2) przytrzymując ją.

2.  Przejście A. N. (1) po ataku na nią do otwartego okna, przy którym wcześniej stała B. P., przez które zwraca się ona do B. C. nadal przebywającej w ogórku przed swoim domem z prośbą żeby wezwała policje ponieważ zostali pobici oraz poinformowanie B. P. o tym, że szarpiąc spowodowała u niej obrażenia ciała, które następnie wskazała.

3.  Przyjazd funkcjonariuszy policji, którzy podczas rozpytania stron konfliktu odnotowali przebieg zdarzeń w notatnikach służbowych w oparciu o relacje B. P. i jej męża W. P. oraz D. S. (1), jego żony D. S. (2) i siostry A. N. (1).

Zeznania:

D. S. (2),

O. K.,

B. C.,

Wyjaśnienia:

B. P.,

A. N. (1)

Odpis wniosku o ukaranie,

Odpis wyroku w sprawie IIW 223/17,

Pisma A. N. (1)

Pismo KPP w G.

Akta sprawy IIW 223/17 w szczególności:

notatka urzędowa, protokół przyjęcia zawiadomienia o wykroczeniu,

odpis wyroku w sprawie IIW 20/17

k. 108v-109v

k. 133v-134

k. 85v-86

k. 84-85

k. 85-85v

k. 7

k. 8

k.9, 10

k. 62

k.1

k. 2

k. 128

k. 135

k. 86-87

k. 87-87v

k. 84-85

k. 86-87

k. 108v-109v

k. 85v-86

k. 85-85v

k. 108v-109v

k. 86-87

k. 87-87v

k. 82

k. 81

k. 85-85v

k. 86-87

k. 82

k. 81

k. 86-87

k. 85-85v

k. 82

k. 81

k. 86-87

k. 108v-109v

k. 85-85v

k. 82

k. 81

k. 186-187

k. 85v-86

k. 86-87

k. 108v-109v

k. 85-85v

k. 82

k. 81

. 62

k. 6

k. 134

k. 134-134v

k. 124-130

k. 154

1.2. Fakty uznane za nieudowodnione

Lp.

Oskarżony

Czyn przypisany oskarżonemu (ewentualnie zarzucany, jeżeli czynu nie przypisano)

1.

2.

B. P.

A. N. (1)

a)  z oskarżenia prywatnego A. N. (1) oskarżona to, że:

W dniu 19 sierpnia 2018 roku około godz. 13:00 w budynku wielorodzinnym położonym w G. przy ul. (...) bez powodu naruszyła nietykalność cielesną A. N. (1), chwytając ją za włosy, szarpiąc, drapiąc i popychając powodując zadrapania na lewej kończynie górnej A. N. (1) oraz na jej czole tj. czyn z art. 217§1 kk

b)  z oskarżenia wzajemnego B. P. oskarżona to, że:

W dniu 19 sierpnia 2018 roku około godz. 13:00 w budynku wielorodzinnym położonym w G. przy ul. (...) wspólnie i w porozumieniu z inną osobą bez powodu naruszyła nietykalność cielesną B. P. w ten sposób, że popychała ją i biła powodując u niej ogólne potłuczenie ciała oraz ból brzucha i podbrzusza tj. czyn z art. 217§1 kk

Przy każdym czynie wskazać fakty uznane za nieudowodnione

Dowód

Numer karty

Ad. b)

Pkt 1

Naruszenie przez A. N. (1) po wejściu na piętro nietykalności cielesnej B. P. wspólnie z D. S. (3) i D. S. (1) poprzez zadawanie uderzeń pięściami w głowę i klatkę piersiową w wyniku, których spowodowali ogólne potłuczenie ciała oraz ból brzucha i podbrzusza

Ad. a)

Pkt 2

Spowodowanie zadrapań na lewej ręce i w okolicy nadoczodołowej na czole przez A. N. (1) w wyniku samookaleczenia.

Wyjaśnienia:

Oskarżonej B. P.

Zeznania:

W. P.

O. K.

M. J.

Płyta DVD+R w szczególności plik o nazwie vid_ (...)_ (...).mp4

Płyta DVD+R w szczególności plik o nazwie (...)_ (...).mp4 i plik o nazwie (...)_ (...).mp4

Historia nocnego leczenia ambulatoryjnego

Protokół LK KWP w O. z wykonania czynności technicznych wraz z materiałem poglądowym

Zeznania:

W. P.

Wyjaśnienia:

Oskarżonej B. P.

k. 84-85

k. 87-87v

k. 133v-134

k. 156v-157

k. 82

k. 81

k. 23

k. 186-187

k. 87-87v

k. 84-85

2. OCENA DOWODÓW

2.1. Dowody będące podstawą ustalenia faktów

Lp. faktu z pkt 1.1

Dowód

Zwięźle o powodach uznania dowodu

Ad. a) i Ad. b) pkt 1

Ad. a) i Ad. b) pkt 2

Ad. a) i Ad. b) pkt 3

Ad. a) i Ad. b) pkt 4

Ad. a) i Ad. b) pkt 5

Ad. a) i Ad. b) pkt 6

Ad. a) pkt 1

Ad. a) pkt 2

Ad. a) pkt 3

Zeznania:

D. S. (2),

O. K.,

B. C.,

Wyjaśnienia:

B. P.,

A. N. (1)

Odpis wniosku o ukaranie,

Odpis wyroku w sprawie IIW 223/17,

Pisma A. N. (1)

Pismo KPP w G.

Akta sprawy IIW 223/17 w szczególności:

notatka urzędowa, protokół przyjęcia zawiadomienia o wykroczeniu,

odpis wyroku w sprawie IIW 20/17

Z zeznań świadków D. S. (2), O. K. i B. C. oraz wyjaśnień oskarżonej B. P. oskarżonej wzajemnie A. N. (1) wynika bezspornie, że od co najmniej kilku lat pomiędzy rodziną P. mieszkającą na parterze i rodziną S. mieszkających na pierwszym piętrze, a także zajmująca mieszkania na strychu A. N. (1) istnieje konflikt, który jest powodem wielu zachowań mających na celu wzajemnie dokuczanie sobie. Konflikt ten był podstawa prowadzonych postępowań o wykroczenia złośliwego niepokojenia z art. 107 kw, w których obwinionymi byli zarówno D. S. (2) oraz jej mąż D. S. (1) (sprawa IIW 223/17), jak i W. P. (sprawa IIW 20/17). Nadmienić jedynie należy, że sprawy te zakończyły się wyrokami uniewinniającymi. To, że konflikt trwa nadal wynika również z pism kierowanych przez A. N. (1) do Komendanta Komendy Powiatowej Policji w G. oraz informacji nadesłanej przez KPP w G.. Zeznaniom wskazanych wyżej świadków oraz wyjaśnieniom oskarżonej B. P. i oskarżonej wzajemnie A. N. (1) w tej części sad dał wiarę, gdyż są one odnośnie istnienia konfliktu zgodne, a nadto znalazły potwierdzenie w omówionych wyżej dowodach z dokumentów, których wiarygodność także nie budzi wątpliwości.

Nie ulega wątpliwości, że około godz. 13:00 B. P. udała się na strych, co potwierdził jej mąż W. P.. Bezspornym jest również to, że wracając ze strychu B. P. zatrzymała się przy oknie znajdującym się na klatce schodowej na pierwszym piętrze na przeciwko mieszkania D. i D. S. (1). Przy oknie tym, co wynika z zeznań D. S. (1) zaś potwierdziły to nagrania przedłożone przez strony stał piec gazowy CO. Słysząc odgłosy dochodzące z klatki schodowej D. S. (1) przekonany, że do mieszkania chce wejść kot otworzył drzwi wejściowe i wówczas zobaczył stojąca przy oknie B. P.. Próbowała ona otworzyć okno, a jednocześnie kopała w karton, w którym znajdował się piec gazowy CO. Gdy nie odpowiedziała na pytanie D. S. (1) co tu robi i dlaczego kopie w piec postanowił on wrócić do mieszkania po telefon, żeby zainstalowaną w nim kamerą nagrać zachowanie sąsiadki. B. P. widząc po jego powrocie telefon, który trzymał w ręku, gdy zbliżał się do niej wytrąciła mu go twierdząc, że niczego nie będzie nagrywał. Ponownie Wytrąciła mu telefon gdy podniósł go. W tej części sąd dał wiarę zeznaniom D. S. (1), gdyż znalazły one potwierdzenie w zeznaniach jego żony D. S. (2) i siostry A. N. (1) oraz przebywającej na podwórku sąsiadki B. C..

W związku z zachowaniem sąsiadki D. S. (1) wrócił do mieszkania i poprosił żonę, żeby udała się do drzwi zobaczyć, jak zachowuje się ona oraz żeby zwróciła uwagę na ich piec CO, który kopie. Postanowił również zawołać siostrę A. N. (1), która była w tym czasie w ogródku, także po to, żeby zobaczyła zachowanie sąsiadki. Również w tej części sąd dał wiarę zeznaniom D. S. (1), gdyż znalazły potwierdzenie w zeznaniach D. S. (2), która na jego prośbę wyszła na klatkę schodową i stojąc w progu drzwi wejściowych mieszkania rozmawiała z B. P., a także w wyjaśnieniach A. N. (1), którą zawołał z okna swojego mieszkania informując o zachowaniu oskarżonej oraz w zeznaniach sąsiadki B. C., która słyszała jak wołał siostrę i dlaczego. Niewątpliwie tworzą one spójna, wzajemnie uzupełniającą się i logiczna całość.

Z przedłożonych przez strony nagrań na płycie DVD+R k. 81 plik o nazwie (...)_ (...).mp4 oraz na płycie DVD+R k. 82 plik o nazwie vid_ (...)_ (...).mp4 wynika bezspornie, że D. S. (2) po otworzeniu drzwi swojego mieszkania, gdy stanęła w porogu zobaczyła przy otwartym już wówczas oknie na klatce schodowej B. P., z którą podjęła rozmowę. W pewnym momencie D. S. (2) zauważyła stojącego na parterze przy schodach prowadzących na pierwsze piętro W. P., który trzymając w ręku telefon komórkowy nagrywał ją i także włączył się w rozmowę. Po chwili dołączył do D. S. (2) jej mąż D. S. (1). Także on trzymając w ręku telefon komórkowy nagrywał B. P. oraz jej męża W. P., co widoczne jest na przedłożonych nagraniach w plikach o podanych nazwach. O wiarygodności zeznań D. S. (2), D. S. (1) i W. P. w tej części świadczą przedłożone przez nich naigrania na płytach DVD+R w szczególności pliki o nazwach (...)_ (...).mp4, vid_ (...)_ (...).mp4.

A. N. (1), gdy brat zawołał ją żeby przyszła zobaczyć jak zachowuje się sąsiadka udała się w kierunku drzwi wejściowych do budynku. W międzyczasie widząc w otwartym oknie klatki schodowej na pierwszym piętrze B. P. zaproponowała, że zrobi jej zdjęcie oraz żeby w związku z tym uśmiechnęła się. Ze złożonych przez A. N. (1) wyjaśnień wynika, że po krótkiej rozmowie z nią, podczas której wyzwała ją od śmierdzieli (z nagrania na pliku vid_ (...)_ (...).mp4 płyta DVD+R k. 82 i na pliku (...)_ (...).mp4 płyta DVD+R k. 81 wynika, że użyła słowa „smrodzie”) weszła do budynku i wówczas zobaczyła stojącego na parterze z telefonem komórkowym w ręku przy schodach W. P.. W związku z tym, że skierował on aparat w jej kierunku przechodząc obok niego zaczęła machać rękoma uniemożliwiając mu nagranie. Jest to wyraźnie widoczne na nagraniu przedłożonym przez obrońcę oskarżonej na płycie DVD+R plik o nazwie (...)_ (...).mp4 – czas nagrania 000:02:40 do 00:02:42, z którego wynika, że W. P. po trwającym ułamek sekundy zakłóceniu nagrania kontynuuje je o czym świadczy ciągłość obrazu, na którym widać jak A. N. (1) wchodzi na schody prowadzące na półpiętro. Z nagrana w tym fragmencie wynika, że z pewnością W. P. nie wypadł wówczas telefon z ręki, jak utrzymywał on w złożonych zeznaniach. Wiarygodność wyjaśnień w tej części A. N. (1) potwierdził także jej brat D. S. (1), który słysząc wypowiadane przez B. P. m.in. słowa „smrodzie” (również on twierdził, że były to słowa śmierdzielu) udał się w jej kierunku. Zarówno wyjaśnieniom oskarżonej wzajemnie A. N. (1) jak i zeznaniom D. S. (1) odnośnie tej części przebiegu zdarzeń sąd dał wiarę, gdyż potwierdziły je oba nagrania przedłożone prze strony zawarte w plikach wskazanych wyżej.

Z zeznań D. S. (1) wynika, że gdy zbliżył się do otwartego okna, przy którym stała B. P. po jej słowach skierowanych do kogoś na podwórku „smrodzie”, w pewnym momencie jak twierdził wleciał mu do ust paproch. Przyznał nadto, że w tym czasie B. P. wycofała się z otworu okiennego i wówczas wypluł go, a następnie został przez nią uderzony ręką w twarz. Odgłos wyplucia – plunięcia słychać na nagraniu pliku o nazwie vid_ (...)_ (...).mp4 – czas nagrania 00:00:36 na płycie DVD+R k. 82. Następnie słychać charakterystyczny odgłos uderzenia dłonią w twarz oraz słowa B. P. „dlaczego na mnie polujesz”. Nadmienić przy tym należy, że nagranie to nie zawiera obrazu, na którym widoczne byłoby plunięcie oraz uderzenie w twarz, przy czym ta część przebiegu zdarzenia nie jest przedmiotem postępowania toczącego się w powyższej sprawie. Poza wypowiedzią B. P. zarzucająca D. S. (1), że plunął na nią oraz jego odpowiedzią, w której zarzuca jej, że uderzyła go w twarz, również w tej części nagrania na pliku o nazwie (...)_ (...).mp4 płyta DVD+R k. 81 – czas nagrania 00:02:52 nie zarejestrowano obrazu. Na nagraniu widoczna jest w tym czasie A. N. (1), która znajduje się na półpiętrze i udaje się następnie schodami na piętro. Ze złożonych przez nią wyjaśnień wynika, że usłyszała wówczas odgłos uderzenia, które jak się później okazało zadała jej bratu B. P.. Wiarygodność wyjaśnień oskarżonej wzajemnej A. N. (1) oraz zeznań D. S. (1) co do tego fragmentu zdarzeń również potwierdzają oba nagrania.

Z wyjaśnień A. N. (1) wynika, że gdy weszła na piętro, gdzie stali przy drzwiach do mieszkania jej bratowa D. S. (2), przy otwartym oknie jej brat D. S. (1) zaś przy ścianie pomiędzy drzwiami do mieszkania S. i otwartym oknem B. P. (takie ustawienie potwierdzają oba nagrania), która w tym czasie kłóciła się z jej bratem zarzucając mu, że plunął na nią, chciała przejść obok B. P. żeby udać się do swojego mieszkania. Wówczas, jak wyjaśniła, B. P. zaatakowała ją chwytając za włosy, a następnie szarpiąc i popychając w kierunku schodów, które były za nią. Dodała, że przed zepchnięciem ze schodów uchroniła ja bratowa, która stanęła z tyłu i przytrzymała ją. Jej wyjaśnienia w tej części potwierdzili w złożonych zeznaniach D. S. (2) i D. S. (1), a także przedstawione nagrania na płatach DVD+R oraz protokół wykonania czynności technicznych przez LK KWP w O. obejmujący ten fragment przebiegu zdarzenia, dlatego sąd dał im wiarę. Z nagrań tych w szczególności nie wynika, żeby A. N. (1), D. S. (1) i D. S. (2) zaatakowali B. P. w sposób, który opisała ona w złożonych wyjaśnieniach.

Z wyjaśnień A. N. (1), co potwierdzili w złożonych zeznaniach jej brat D. S. (1) i bratowa D. S. (2) wynika, że po ataku B. P., który jak wynika z obu nagrań trwa niespełna 2 sekundy podchodzi ona do otwartego okna, przez które zdenerwowana prosi B. C. przebywającą nadal na ogródku żeby wezwała policję. Potwierdziła to w złożonych zeznanych B. C., która słysząc prośbę A. N. (1) zgłasza telefonicznie o godz. 13:24 awanturę między sąsiadami P. i S., podczas której doszło do rękoczynów dzwoniąc do dyżurnego KPP w G.. Wiarygodność wszystkich wyżej wymienionych osób potwierdza informacja zawarta w pkt 8 pisma nadesłanego przez KPP w G.. Z nagrania na płycie DVD+R k. 82 plik o nazwie vid_ (...)_ (...).mp4 – czas nagrania 00:01:56 wynika jednoznacznie, że następnie A. N. (1) zarzuca B. P., że poszarpała ją na potwierdzenie czego pokazuje jej ślad jaki posiada. To, że została pobita przez B. P. oraz że posiada ślady w postaci zadrapań wynika także z nagrania zarejestrowanego przez W. P. na pliku o nazwie (...)_ (...).mp4 – płyta DVD+R k. 81 czas nagrania 00:02:01. Z nagrania tego wynika, że podczas gdy B. P. stoi na schodach znajdujących się na zewnątrz przed budyniem przy drzwiach wejściowych, A. N. (1) która jest w tym czasie na podwórku mówi do nieustalonej osoby, która również jest na podwórku, że została pobita przez B. P. oraz ze podrapała ją. Zadrapania na lewej kończynie górnej i na czole w okolicy nadoczodołowej opisane zostały również przez lekarza medycyny rodzinnej w wystawionym w dniu 23.08.2018 r. zaświadczeniu lekarskim, do której A. N. (1) ustała się. Także w tej części przebiegu zdarzeń wyjaśnienia A. N. (1), zeznania B. C., D. S. (1) i D. S. (2) są spójne, wzajemnie uzupełniają się oraz stworzą logiczna całość, a nadto znalazły potwierdzenie w przedłożonych przez strony nagraniach i dokumentach w postaci pisma KPP w G. i zaświadczenia lekarskiego, co mając na uwadze sąd dał im wiarę.

W związku ze zgłoszeniem awantury sąsiedzkiej na poklecenie dyżurnego KPP w G. o godz. 13:41 do budynku przy ul. (...) udali się funkcjonariusze policji T. G. i M. M. (2). Przebieg zdarzeń ustalili oni na podstawie relacji B. P. i jej męża W. P. oraz D. S. (1), D. S. (2) i A. N. (1). Z opisu B. P. wynikało, że gdy schodziła ze strychu wyskoczyli do niej D. S. (1) z żoną. Twierdziła, że nie pozwolili jej obejść ich, a następnie została opluta i popchnięta przez D. S. (1), który zaczął również na nią krzyczeć. B. P. wskazała także na A. N. (1) – siostrę D. S. (1), która uderzyła jej męża po rękach, gdy schodziła po schodach. Nie wspominała natomiast o tym żeby została pobita przez małżonków S. oraz A. N. (1). Z relacji D. S. (1) wynikało natomiast, że wyszedł z mieszkania, gdy sąsiadka otwierała okno oraz że uderzyła go ona dwa razy ręka w twarz. Nadto twierdził, że gdy zawołał siostrę A. N. (1) i wchodziła ona po schodach zaczęła ją szarpać i uderzać ręka w twarz B. P. (w notatniku prawdopodobnie w wyniku pomyłki wskazano na D. S. (2)), która wyzwala ją również od brudasów, durniów i pijaków. W notatniku służbowym T. G. odnotował również widoczne zadrapania na twarzy i ręce A. N. (1). Oświadczyła ona nadto, jak wynika z zapisów w notatniku T. G., że zasłoniła się ręka, gdy nagrywał ją telefonem W. P. i że wówczas zaczął on ją szarpać. Zeznaniom funkcjonariuszy policji oraz zapisom, które sporządzili w notatnikach służbowych z przeprowadzonej interwencji sąd dał wiarę, gdyż nie mieli oni żadnego interesu w tym, żeby przebieg zdarzeń opisany na podstawie obu relacji stron zniekształcać.

2.2. Dowody nieuwzględnione przy ustaleniu faktów

(dowody, które sąd uznał za niewiarygodne oraz niemające znaczenia

dla ustalenia faktów)

Lp. faktu z pkt

1.1 albo 1.2

Dowód

Zwięźle o powodach nieuwzględnienia dowodu

Ad. b)

Pkt 1

Ad. b)

Pkt 2

Wyjaśnienia:

Oskarżonej B. P.

Zeznania:

W. P.

O. K.

M. J.

Płyta DVD+R w szczególności plik o nazwie vid_ (...)_ (...).mp4

Płyta DVD+R w szczególności plik o nazwie (...)_ (...).mp4 i plik o nazwie (...)_ (...).mp4

Historia nocnego leczenia ambulatoryjnego

Protokół LK KWP w O. z wykonania czynności technicznych wraz z materiałem poglądowym

Zeznania:

W. P.

Wyjaśnienia:

Oskarżonej B. P.

Analiza nagrań przedstawionych przez strony w szczególności pliki o nazwie (...)_ (...).mp4 i (...)_ (...).mp4 na płycie z k. 81 i plik o nazwie vid_ (...)_ (...).mp4 na płycie z k. 82 podważają wiarygodność oskarżonej B. P., która w złożonych wyjaśnieniach utrzymywała, że została pobita przez D. S. (1) i jego żonę D. S. (2). Oboje jak twierdziła popychali ją i zadawali uderzania rękoma oraz kolanami, a nadto kopiąc. Wyjaśniła nadto, że gdy „narobiła krzyku” z mieszkania wyszedł jej mąż. Idąc w jej stronę na ratunek został popchnięty przez A. N. (1), która wytrąciła mu komórkę z ręki, a następnie dobiegła do niej i zaatakowała ją uderzając pięściami w głowę i klatkę piersiową. W wyniku ataku na jej osobę jak utrzymywała doznała sińców głównie na klatce piersiowej, udach i podbrzuszu, a nadto odczuwała duży ból brzucha i nie umiała utrzymać moczu. Jej wyjaśnienia nie tylko nie znalazły potwierdzenia w nagranych, z których wynika inny przebieg zdarzenia zasadniczo zgodny z wyjaśnieniami A. N. (1) i zeznaniami jej brata i jego żony, ale również w przedłożonej historii nocnego leczenia ambulatoryjnego, z której wynika, że stwierdzono u niej jedynie bóle podbrzusza i bóle mięśniowe brzucha oraz stan po pobiciu w wywiadzie. Nie stwierdzono natomiast żadnych sińców. Za niewiarygodne sąd również uznał zeznania W. P. w tej części z tego powodu, że przedstawionej przez niego relacji także nie potwierdzają nagrania, w tym nagranie, którego był autorem. W szczególności za niewiarygodne uznać należy jego zeznania w części, w której utrzymując, że po wejściu na klatkę schodową A. N. (1) wytraciła mu z ręki telefon, który wypadł i pękła z nim szybka, a w związku z tym żeby dalej nagrywać musiał złożyć go, gdyż z nagrania wynika, ze jego ciągłość nie została przerwana. Także przedstawiony przez tego świadka opis jak to A. N. (1) łokciami i kolanami zadawała jego żonie uderzenia w okolice krocza i brzucha (z wyjaśnień B. P., o czym mowa wyżej wynika, że uderzała ją pięściami w głowę i klatkę piersiową) uznać należy za całkowicie niewiarygodne.

To, że A. N. (1), D. S. (2) i D. S. (1) nie zadawali B. P. żadnych ciosów ani uderzeń wynika z notatki urzędowej sporządzonej przez mł. asp. M. J. w związku z rozpytaniem B. P., gdy stawiła się w dniu 21.08.2018 r. do KPP w G., którą dołączono do akt sprawy IIK 380/18. Wynika z niej, że sąsiedzi „…naciskali na nią i ocierali się o nią swoimi ciałami” oraz „…ściskali ją na klatce schodowej swoimi ciałami”. Z notatki tej wynika nadto, że tego samego dnia zgłosili się również D. S. (1) i A. N. (1), którzy twierdzili, że to B. P. dopuściła się wobec nich naruszenia nietykalności cielesnej oraz znieważeń i od obojga przyjęła ustne skargi o przestępstwie ściąganym z oskarżenia prywatnego, co znalazło potwierdzenie w aktach spraw IIK 380/18 i IIK 381/18. O ile zeznania złożone przez M. J. nie wniosły niczego istotnego w sprawie, o tyle potwierdziła ona treść i okoliczności sporządzenia notatki urzędowej. Zarówno zeznania tego świadka jak i treść sporządzonej notatki urzędowej sąd uznał za wiarygodne.

Za niemające znaczenia dla ustalenia faktów uznanych za udowodnione, w części dotyczącej zarzutu stawianego A. N. (1) przez B. P. w ramach wzajemnego aktu oskarżenia sąd uznał natomiast zeznania jej córki O. K., gdyż nie była ona bezpośrednim świadkiem tego czynu i przekazała sadowi jedynie to o czym dowiedziała się od matki i ojca, gdy przyjechała do ich mieszkania w dniu 19.08.2018 r. w godzinach popołudniowych. Zdaniem sądu nie ma powodów, żeby jej zeznaniom nie dać wiary w tej części. Ze złożonych przez tego świadka zeznań wynika nadto, że widziała u matki siniaki na klatce piersiowej i na brzuchu, przy czym mając na uwadze przedstawioną przez B. P. dokumentację medyczną, w której nie odnotowano takich obrażeń jej zeznaniom w tej części sąd także nie dał wiary.

Za niewiarygodne sad uznał wyjaśnienia oskarżonej B. P. i zeznania jej męża W. P. w części, w której utrzymywali oni że zadrapania u A. N. (1) na ręce i na czole były wynikiem samookaleczenia. Z wyjaśnień B. P. wynika mianowicie, że A. N. (1) dokonała tych samookaleczeń tuż po tym, jak została zaatakowana przez nią, gdy napastnicy odstąpili od niej, co również nie znajduje potwierdzenia w nagraniach. Wręcz przeciwnie z nagrania na pliku o nazwie vid_ (...)_ (...).mp4 na płycie z k. 82 wynika, że A. N. (1) zarzuciła jej, iż szarpiąc ją spowodowała obrażenia, które pokazała jaj mówiąc „…zobacz tu mam ślad…zobacz co zrobiłaś”. Z zeznań W. P. wynika natomiast, że A. N. (1) miała samookaleczyć się będąc już na parterze budynku kiedy to, drapiąc się po własnych rękach krzyczała do B. C. żeby patrzyła. Twierdził nadto, że powiedział o tym policjantom, czego nie potwierdzili oni w złożonych zeznaniach oraz w zapisach sporządzonych w notatnikach służbowych z rozpytania stron konfliktu. Z podanych wyżej powodów wyjaśnienia B. P. sąd uznał za przyjętą linię obrony zmierzającą do uniknięcia odpowiedzialności za zarzucany jej czyn zaś zeznania W. P. za lojalne wsparcie przez męża żony.

3. PODSTAWA PRAWNA WYROKU

Punkt rozstrzygnięcia

z wyroku

Oskarżony

X

3.1. Podstawa prawna

skazania albo warunkowego

umorzenia postępowania

zgodna z zarzutem

1.

B. P.

Zwięźle o powodach przyjętej kwalifikacji prawnej

Zgodnie z art. 217§1 kk odpowiedzialności karnej podlega ten, kto uderza człowieka lub w inny sposób narusza jego nietykalność cielesną. Dobrem chronionym jest tutaj swoboda dysponowania ciałem i zagwarantowania człowiekowi wolności od fizycznych oddziaływań na jego ciało oraz wolność od niepożądanych doznań. Naruszeniem nietykalności cielesnej jest każde bezprawne dotknięcie innej osoby czy inny krzywdzący kontakt. Wchodzą tu w grę wszelkie kontakty fizyczne, które są obraźliwe, kłopotliwe czy po prostu niepożądane. Naruszenie nietykalności cielesnej nie musi łączyć się z wywołaniem bólu; jednakże musi być ono fizyczne, tzn. atak musi napotkać ciało pokrzywdzonego, z tym że dla dokonania przestępstwa jest rzeczą obojętną, czy sprawca dotyka ofiary fizycznie. Sąd Najwyższy w wyroku z dnia 02.3.2010 roku w sprawie WA 1/10 wyraził pogląd, zgodnie z którym odpychanie nie wypełnia znamienia „naruszenia w inny sposób nietykalności cielesnej człowieka” wskazanego w art. 217§1kk. W uzasadnieniu tego orzeczenia podniesiono, że o ile znamię określające czynność sprawczą w postaci uderzenia człowieka nie budzi większych wątpliwości, o tyle zwrot normatywny „w inny sposób narusza jego nietykalność cielesną” jest katalogiem otwartym i jako sytuacje wypełniające owo znamię można podać: kopnięcie, szarpanie, oblanie płynem, lekkie spoliczkowanie, pociągnięcie za ucho, oplucie, podstawienie nogi, rzucenie w kogoś przedmiotem oraz popchnięcie. Sąd ten podniósł nadto, że wyrażenia „popychać, odpychać” choć podobne, nie oznaczają tego samego. Przez określenie „popychać” należy rozumieć posunięcie przez pchnięcie, pchnięciem ruszenie z miejsca, popchnięcie kolegi, popchnięcie kogoś w kierunku drzwi, popychanie kogoś. „Odpychanie” to odsunięcie kogoś (od siebie), zmuszenie kogoś do odstąpienia, odparcie (kogoś aktywnego wobec osoby). W konkluzji sąd ten stwierdził, że takie wyrażenia jak „uderzenie”, „pchnięcie”, „odepchnięcie” mają, po pierwsze odmienne znaczenie, po wtóre cechują się odpowiednio zwiększającą się aktywnością sprawcy, nasileniem jego złej woli, a także zamiarem. Występek z art. 217§1kk jest przestępstwem umyślnym, które można popełnić z zamiarem bezpośrednim i ewentualnym (M. Mozgawa, Komentarz do art. 217 [w:] Kodeks karny. Komentarz, M. Mozgawa (red.), M. Budyn–Kulik, P. Kozłowska-Kalisz, M. Kulik, Wyd. IV 2012, LEX). W świetle dokonanych ustaleń w powyższej sprawie na podstawie faktów, które sąd uznał za udowodnione nie ulega wątpliwości, że zachowaniem opisanym w pkt 1 wyroku zarzucanym prywatnym oskarżenia wniesionym przez A. N. (1) oskarżona B. P. w pełni wyczerpała znamiona występku z art. 217§1 kk w podanym wyżej rozumieniu. Podnieść przy tym należy, że za naruszenie nietykalności cielesnej może być uznane tylko takie zdarzenia, które nie powoduje zmian anatomicznych lub fizycznych w organizmie człowieka i nie pozostawia na jego ciele żadnych lub, co najwyżej nieznaczny lub przemijający ślad w postaci, np. niewielkiego i krótkotrwałego zasiniania. W pojęciu naruszenia nietykalności cielesnej mieści się, zatem również spowodowanie nawet niewielkich następstw fizycznych u pokrzywdzonego, takich jak np. siniaki, zadrapania, mikrourazy (patrz nadal aktualne stanowisko Sądu Najwyższego wyrażone w wyroku z 09.09.1969 r., VKRN 106/69, OSN KW 1970 nr 1 poz. 3; wyrok z 17.10.1973 r. Rw 872/73, OSN KW 1973 nr 12, poz. 173; Kodeks karny – część szczególna komentarz, pod red. A. Zoll, tom II, Wydanie II, Zakamycze 2006).

3.2. Podstawa prawna

skazania albo warunkowego

umorzenia postępowania

niezgodna z zarzutem

------------

------------

Zwięźle o powodach przyjętej kwalifikacji prawnej

------------

3.3. Warunkowe umorzenie
postępowania

------------

------------

Zwięzłe wyjaśnienie podstawy prawnej oraz zwięźle o powodach warunkowego umorzenia postępowania

------------

3.4. Umorzenie postępowania

------------

------------

Zwięzłe wyjaśnienie podstawy prawnej oraz zwięźle o powodach umorzenia postępowania

------------

X

3.5. Uniewinnienie

4.

A. N. (1)

Zwięzłe wyjaśnienie podstawy prawnej oraz zwięźle o powodach uniewinnienia

Sąd uniewinnił oskarżoną wzajemnie A. N. (1), gdyż z dokonanych ustaleń wynika, że nie naruszyła ona nietykalności cielesnej B. P. z powodów omówionych w podsekcji 2.2 powyższego uzasadnienia. Skoro zatem A. N. (1) nie popełniła zarzucanego jej czynu sad na podstawie art. 414§1 kpk w zw. z art. 17§1 pkt 1 kpk uniewinnił ją.

4. KARY, ŚRODKI KARNE, PRZEPADEK, ŚRODKI KOMPENSACYJNE
I ŚRODKI ZWIĄZANE Z PODDANIEM SPRAWCY PRÓBIE

Oskarżony

Punkt rozstrzygnięcia
z wyroku

Punkt z wyroku odnoszący się
do przypisanego czynu

Przytoczyć okoliczności

Oskarżona B. P.

1. 

1.

Uznając B. P. za winną pełnienia zarzucanego jej czynu sąd na podstawie art. 217§1 kk w zw. z art. 33§1 i 3 kk skazał ją na karę grzywny w wysokości 50 stawek dziennych. Przyjmując, że jedna stawka dzienna równa się kwocie 10 zł, tak wiec w minimalnej wysokości sąd miał na uwadze wysokość osiąganych przez oskarżoną dochodów (renta w wysokości około 600 zł) oraz jej warunki osobiste, rodzinne i stosunki majątkowe. Wymierzając powyższą karę sąd miał na uwadze, jako okoliczności obciążające wysoki stopień zawinienia oskarżonej wynikający z popełnienia przypisanego jej czynu z winy umyślnej z zamiarem bezpośrednim oraz społecznej szkodliwości wyrażającej się w rodzaju i charakterze naruszonego dobra, jakim jest nietykalność cielesna rozumiana, jako swoboda dysponowania ciałem i zagwarantowania człowiekowi wolności od fizycznych oddziaływań na jego ciało, a także, jako wolność od niepożądanych doznań, rozmiarze wyrządzonej oraz grożącej szkody w postaci doznanych przez pokrzywdzoną obrażeń fizycznych i cierpień psychicznych, a nadto sposobie i okolicznościach popełnienia tego czynu bez żadnego powodu, stanowiącego zachowanie demonstrujące nieposzanowanie drugiego człowieka.

Poza dotychczasową niekaralnością oskarżonej sąd nie dopatrzył się żadnych innych okoliczności, które mogłyby przemawiać na jej korzyść (dane o karalności k.166). Zdaniem sądu tak orzeczona kara grzywny jest współmierna do stopnia zawinienia oskarżonej, społecznej szkodliwości czynu, jakiego dopuściła się, a nadto winna przyczynić się do osiągnięcia celów w zakresie wychowawczego i zapobiegawczego oddziaływania na jej osobę, jako sprawcę.

Mając na uwadze rozmiar cierpień fizycznych i psychicznych, jakich doznała pokrzywdzona A. N. (3) sąd w celu zadośćuczynienia krzywdy doznanej w wyniku popełnionego na jej szkodę występku zasądził od oskarżonej na jej rzecz na podstawie art. 46§2kk nawiązkę w kwocie 500,00 zł uznając, że orzeczenie zadośćuczynienia w kwocie wskazanej przez jej pełnomocnika jest znaczenie utrudnione gdyż nie zostało poparte żadnymi dowodami.

5. INNE ROZSTRZYGNIĘCIA ZAWARTE W WYROKU

Oskarżony

Punkt rozstrzygnięcia
z wyroku

Punkt z wyroku
odnoszący się
do przypisanego
czynu

Przytoczyć okoliczności

------------

------------

------------

------------

6. INNE ZAGADNIENIA

W tym miejscu sąd może odnieść się do innych kwestii mających znaczenie dla rozstrzygnięcia, a niewyjaśnionych w innych częściach uzasadnienia, w tym do wyjaśnienia, dlaczego nie zastosował określonej instytucji prawa karnego, zwłaszcza w przypadku wnioskowania orzeczenia takiej instytucji przez stronę

------------

7. KOSZTY PROCESU

Punkt rozstrzygnięcia
z wyroku

Przytoczyć okoliczności

3.

5.

Na podstawie art. 628 pkt 1 kpk w zw. z art. 616§1 pkt 2 kpk sąd zasądził od oskarżonej na rzecz oskarżycielki prywatnej A. N. (1) tytułem zwrotu poniesionych przez nią kosztów procesu kwotę 300,00 zł wynikającą z uiszczonej zryczałtowanej równowartości wydatków i kwotę 2.400,00 zł w związku z ustanowieniem pełnomocnika, która nie przekracza stawek minimalnych.

Na podstawie art. 632 pkt 1 kpk kosztami procesu związanymi z wzajemnym aktem oskarżenia sad obciążył oskarżycielkę prywatne B. P..

8. PODPIS