Pełny tekst orzeczenia

Formularz UK 2

Sygnatura akt

II AKa 86/18

Załącznik dołącza się w każdym przypadku. Podać liczbę załączników:

2

1.  CZĘŚĆ WSTĘPNA

1.1. Oznaczenie wyroku sądu pierwszej instancji

Wyrok Sądu Okręgowego w Warszawie z dnia 29 września 2017 roku, sygn. akt XVIII K 170/16.

1.2. Podmiot wnoszący apelację

☐ oskarżyciel publiczny albo prokurator w sprawie o wydanie wyroku łącznego

☐ oskarżyciel posiłkowy

☐ oskarżyciel prywatny

☒ obrońca

☐ oskarżony albo skazany w sprawie o wydanie wyroku łącznego

☐ inny

1.3. Granice zaskarżenia

1.3.1. Kierunek i zakres zaskarżenia

☒ na korzyść

☐ na niekorzyść

☒ w całości

☐ w części

☐

co do winy

☐

co do kary

☐

co do środka karnego lub innego rozstrzygnięcia albo ustalenia

1.3.2. Podniesione zarzuty

Zaznaczyć zarzuty wskazane przez strony w apelacji

☐

art. 438 pkt 1 k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w zakresie kwalifikacji prawnej czynu przypisanego oskarżonemu

☐

art. 438 pkt 1a k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w innym wypadku niż wskazany
w art. 438 pkt 1 k.p.k., chyba że pomimo błędnej podstawy prawnej orzeczenie odpowiada prawu

☒

art. 438 pkt 2 k.p.k. – obraza przepisów postępowania, jeżeli mogła ona mieć wpływ na treść orzeczenia

☒

art. 438 pkt 3 k.p.k. – błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia,
jeżeli mógł on mieć wpływ na treść tego orzeczenia

☐

art. 438 pkt 4 k.p.k. – rażąca niewspółmierność kary, środka karnego, nawiązki lub niesłusznego zastosowania albo niezastosowania środka zabezpieczającego, przepadku lub innego środka

☐

art. 439 k.p.k.

☐

brak zarzutów

1.4. Wnioski

☒

uchylenie

☒

zmiana

2.  Ustalenie faktów w związku z dowodami przeprowadzonymi przez sąd odwoławczy

2.1. Ustalenie faktów

2.1.1. Fakty uznane za udowodnione

Lp.

Oskarżony

Fakt oraz czyn, do którego fakt się odnosi

Dowód

Numer karty

1.  1.

1.  1

1.J. M.

Udział oskarżonego w przypisanym mu przestępstwie w punkcie I wyroku Sądu I instancji;

Zeznania świadka P. K. (1)

/////////////////

2.1.2. Fakty uznane za nieudowodnione

Lp.

Oskarżony

Fakt oraz czyn, do którego fakt się odnosi

Dowód

Numer karty

2.  1.

1.J. M.

1.Udział oskarżonego w przypisanym mu przestępstwie w punkcie II wyroku Sądu I instancji;

Zeznania świadka P. K. (1)

/////////////////

2.J. S.

2.Udział oskarżonego w przypisanym mu przestępstwie w punkcie II wyroku Sądu I instancji

Zeznania świadka P. K. (1)

/////////////////

2.2. Ocena dowodów

2.2.1. Dowody będące podstawą ustalenia faktów

Lp. faktu z pkt 2.1.1

Dowód

Zwięźle o powodach uznania dowodu

Zeznania świadka P. K. (1)

W zakresie przypisanego J. M. czynu w punkcie I wyroku Sądu I instancji zeznania były logiczne, spójne, konsekwentne i korespondowały z wcześniej złożonymi przez tego świadka zeznaniami.

2.2.2. Dowody nieuwzględnione przy ustaleniu faktów
(dowody, które sąd uznał za niewiarygodne oraz niemające znaczenia dla ustalenia faktów)

Lp. faktu z pkt 2.1.1 albo 2.1.2

Dowód

Zwięźle o powodach nieuwzględnienia dowodu

Fakty 1 i 2 z pkt 2.1.2

Zeznania świadka P. K. (1)

Dodatkowe przesłuchanie świadka zasadniczo, podobnie, jak wcześniej złożone przez tego świadka zeznania w zakresie uczestniczenia oskarżonych w przypisanym im przestępstwie w punkcie II wyroku Sądu I instancji – nie dało podstaw do uznania, że oskarżeni dopuścili się tego przestępstwa. W tym zakresie świadek nie wskazał żadnych faktów, które jednoznacznie mogłyby świadczyć o tym, że oskarżeni M. i S. mieli świadomość jakiego przestępstwa dopuszcza się P. K. (1) i inne osoby w momencie, kiedy oskarżeni będąc na zewnątrz budynku stanowili jego ochronę.

3.  STANOWISKO SĄDU ODWOŁAWCZEGO WOBEC ZGŁOSZONYCH ZARZUTÓW i wniosków

Lp.

Zarzut

Apelacja obrońcy J. M.

Wskazany w apelacji w punkcie I :

1 - podnoszący obrazę art. 5§2 k.p.k. poprzez niepowzięcie wątpliwości co sprawstwa oskarżonego w zakresie obydwu czynów.

☐ zasadny

☒ częściowo zasadny

☐ niezasadny

Wskazany w apelacji w punkcie I :

2.- podnoszący obrazę art. 4 i 7 k.p.k. w zw. z art. 410 k.p.k. poprzez dowolną a nie swobodną ocenę dowodów z zeznań świadka P. K. (1).

☐ zasadny

☒ częściowo zasadny

☐ niezasadny

Wskazany w apelacji w punkcie II :

Błąd w ustaleniach faktycznych polegający na uznaniu, że oskarżony dopuścił się przypisanego mu czynu w punkcie I wyroku w ten sposób, że brał udział w zastraszaniu L. B., podczas gdy do wymuszenia na M. T. doszło w skutek pozbawienia go wolności przez inne osoby.

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Wskazany w apelacji w punkcie III :

Błąd w ustaleniach faktycznych polegający na uznaniu, że oskarżony dopuścił się przypisanego mu czynu w punkcie II wyroku podczas gdy oskarżony nie brał udziału przy dokonywaniu czynności przez inne ustalone osoby, mających na celu doprowadzenie do wymuszenia rozbójniczego na osobie P. K. (2).

☒ zasadny

☐ częściowo zasadny

☐ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania zarzutu za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny

Zarzuty Wskazane w apelacji w punkcie I były zasadne jedynie w części, w której dotyczył czynu przypisanego oskarżonemu w punkcie II wyroku Sądu I instancji.

Odnośnie zarzutu z punktu I. 1 apelacji – Zdaniem Sądu II instancji - brak było dowodów, z których jednoznacznie wynikałoby, że oskarżony miał pełną świadomość a przy tym i wiedzę jakiego przestępstwa dopuścił się P. K. (1) z innymi osobami na pokrzywdzonym P. K. (2). Jedynym dowodem, który mógłby o tym świadczyć były zeznania P. K. (1). Jednakże analiza zeznań tego świadka odnoszących się do czynu przypisanego oskarżonemu w punkcie II wyroku Sądu I instancji prowadzi do wniosku, że świadek ten nie przedstawił konkretnych faktów, z których wynikałoby uczestnictwo oskarżonego w popełnieniu przestępstwa na szkodę P. K. (2). W szczególności z zeznań tego świadka wynikało jedynie, że oskarżony był na zewnątrz budynku i stanowił swoistą ochronę świadka. Co więcej P. K. (1) zeznał, iż on nie informował M. o tym z kim ma się spotkać i w jakim celu. Świadek K. twierdził jednak, że M. uczestniczył w tym przestępstwie, gdyż otrzymał później pieniądze. Reasumując stwierdzić należy, że zeznania P. K. (1), które były jedynym dowodem odnośnie J. M. nie zawierały informacji, z których jednoznacznie wynikałoby, że oskarżony ten posiadał wiedzę a tym samym miał świadomość jakie przestępstwo dokonywane jest na osobie P. K. (2) przez P. K. (1) i inne osoby. Żaden z przeprowadzonych dowodów także nie pozwolił na ustalenie tej okoliczności. Sam P. K. (1) twierdzenie udziału M. w tym przestępstwie uzasadniał swoim domniemaniem a nie konkretnymi faktami. Mając zatem na uwadze treść art. 5§2 k.p.k. wątpliwość, która nie została usunięta w przeprowadzonym postępowaniu potraktowana został na korzyść oskarżonego.

Zarzut powyższy odnoszący się do czynu przypisanego oskarżonemu w punkcie I wyroku Sądu I instancji nie był zasadny. Z zeznań P. K. (1) wynikało, że oskarżony M. nie tylko stanowił ochronę świadka, ale także uczestniczył czynnie na poszczególnych etapach, na których dokonywane było przypisane mu w punkcie I przestępstwo. Treść zeznań M. T. nie dawała podstaw do zastosowania wobec tego oskarżonego instytucji z art. 5§2 k.p.k. W tym bowiem zakresie treść zeznań świadka P. K. (1) stanowiła dowód popełnienia przez tego oskarżonego z innymi ustalonymi osobami przypisanego mu przestępstwa w punkcie I wyroku Sądu I instancji.

Podobnie jak wyżej, także zarzut wskazany w punkcie I.2. apelacji – był zasadny w zakresie, w jakim odnosił się do czynu przypisanego oskarżonemu w punkcie II wyroku Sądu I instancji. Słusznie zatem wskazał obrońca, że ocena zeznań P. K. (1) w zakresie, w jakim odnosiła się do czynu przypisanego oskarżonemu w punkcie II wyroku – była oceną dowolną a nie swobodną, tym samym w tym zakresie doszło do naruszenia normy art.7 k.p.k. Jak wskazano powyżej z zeznań świadka P. K. (1) nie sposób bowiem wywieźć, iż J. M. miał pełną wiedzę i świadomość w zakresie swojego uczestnictwa w przypisanym mu przestępstwie w punkcie II wyroku Sądu I instancji. W tym zatem zakresie ocena zeznań tego świadka dokonana została przez Sąd I instancji w sposób wadliwy.

Ocena zeznań świadka P. K. (1) w zakresie, w jakim odnosiła się do czynu przypisanego oskarżonemu w punkcie I wyroku Sądu I instancji była prawidłowa i zgodna z normą z art. 7 k.p.k. W tym bowiem zakresie świadek podał szczegółowo w jaki sposób oskarżony uczestniczył w konkretnych zdarzeniach i w oparciu o zasady logicznego rozumowania zasadnie Sąd I instancji wywiódł uczestniczenie oskarżonego w popełnieniu przypisanego mu przestępstwa w punkcie I wyroku Sądu I instancji.

Zarzut wskazany w punkcie II apelacji - niezasadny. Wbrew twierdzeniom obrońcy z zeznań P. K. (1) wynikało w sposób nie budzący żadnej wątpliwości, że oskarżony brał udział wespół z innymi osobami na poszczególnych etapach w popełnieniu przypisanego mu przestępstwa w punkcie I wyroku Sądu I instancji.

Zarzut wskazany w punkcie III apelacji - zasadny. Uznając zasadność podniesionych zarzutów w zakresie czynu przypisanego oskarżonemu w punkcie II wyroku Sądu I instancji – z powodów wskazanych powyżej- ich konsekwencją było uznanie także zasadności podniesionego zarzutu błędu ustaleń faktycznych w zakresie tego czynu.

Wnioski

Zmiana poprzez uznanie oskarżonego za niewinnego popełnienia przypisanych mu czynów

☐ zasadny

☒ częściowo zasadny

☐ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania wniosku za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny.

Wobec uznania zarzutu apelacyjnego w zakresie czynu przypisanego oskarżonemu w punkcie II wyroku Sądu I instancji za zasadny- także wniosek uznać należało za zasadny w tym zakresie.

Uznanie zarzutu za niezasadny w zakresie czynu przypisanego oskarżonemu w punkcie I wyroku Sądu I instancji - skutkowało uznaniem za niezasadny wniosek w zakresie tego czynu.

Lp.

Zarzut

Apelacja obrońcy J. S.

podnoszący obrazę art. 7 k.p.k. poprzez dowolną a nie swobodną ocenę dowodów z zeznań świadka P. K. (1), wyjaśnień oskarżonego oraz błędne ustalenia faktyczne, będące następstwem naruszeń prawa procesowego.

☒ zasadny

☐ częściowo zasadny

☐ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania zarzutu za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny

Analiza zeznań świadka P. K. (1) nie dała podstaw do uznania, aby w oparciu o te zeznania można było przypisać J. S. popełnienie przestępstwa, które zostało mu przypisane w punkcie II wyroku Sądu I instancji. Podobnie jak w przypadku oskarżonego M. – świadek K. nie przedstawił żadnych faktów, z których w sposób nie budzący żadnych wątpliwości można byłoby wywnioskować, że oskarżony S. posiada wiedzę o tym jakiego przestępstwa dopuścił się K. w tym czasie, kiedy oskarżony S. /podobnie jak M./ stanowił jego ochronę i przebywał na zewnątrz budynku, w którym przebywał K.. Co więcej odnośnie tego oskarżonego K. wprost twierdził, że nie dokonał z nim żadnego przestępstwa. Reasumując stwierdzić zatem należy, iż zgodnie z twierdzeniem obrońcy – Sąd I instancji dokonał dowolnej a nie swobodnej oceny zeznań P. K. (1), a zatem z uchybieniem normy z art. 7 k.p.k. W oparciu o wadliwą ocenę zeznań tego świadka Sąd I instancji dokonał błędnych ustaleń faktycznych, które z kolei stanowiły podstawę przypisania oskarżonemu czynu wskazanego w punkcie II wyroku Sądu I instancji.

Wnioski

Zmiana poprzez uznanie oskarżonego za niewinnego.

☒ zasadny

☐ częściowo zasadny

☐ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania wniosku za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny.

Wobec uznania zarzutów apelacyjnych za zasadne- także wniosek uznać należało za zasadny.

4.  OKOLICZNOŚCI PODLEGAJĄCE UWZGLĘDNIENIU Z URZĘDU

1.

Nie wystąpiły.

Zwięźle o powodach uwzględnienia okoliczności

Nie dotyczy.

5.  ROZSTRZYGNIĘCIE SĄDU ODWOŁAWCZEGO

5.1. Utrzymanie w mocy wyroku sądu pierwszej instancji

1.

Przedmiot utrzymania w mocy

Orzeczenie w punkcie I .

Zwięźle o powodach utrzymania w mocy

Rozstrzygnięcie Sądu w tym zakresie było prawidłowe, zarzuty niezasadne.

5.2. Zmiana wyroku sądu pierwszej instancji

1.

Przedmiot i zakres zmiany

- uchylenie kary łącznej pozbawienia wolności oraz kary łącznej grzywny orzeczonej w punkcie III, wobec oskarżonego J. M. ;

- zmiana orzeczenia w punkcie II odnośnie oskarżonego J. M. i uniewinnienie go od przypisanego mu w tym punkcie czynu;

- zmiana orzeczenia w punkcie II odnośnie oskarżonego J. S. i uniewinnienie go od przypisanego mu w tym punkcie czynu.

Zwięźle o powodach zmiany

Zmiana orzeczenia we wskazanym powyżej zakresie podyktowana była uwzględnieniem zarzutów apelacyjnych, które odnosiły się do tej części wyroku.

5.3. Uchylenie wyroku sądu pierwszej instancji

5.3.1. Przyczyna, zakres i podstawa prawna uchylenia

1.1.

Nie dotyczy

☐ art. 439 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

Nie dotyczy

2.1.

Konieczność przeprowadzenia na nowo przewodu w całości

☐ art. 437 § 2 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

Nie dotyczy

3.1.

Konieczność umorzenia postępowania

☐ art. 437 § 2 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia i umorzenia ze wskazaniem szczególnej podstawy prawnej umorzenia

Nie dotyczy

4.1.

☐ art. 454 § 1 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

Nie dotyczy

5.3.2. Zapatrywania prawne i wskazania co do dalszego postępowania

Nie dotyczy

5.4. Inne rozstrzygnięcia zawarte w wyroku

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

Brak

6.  Koszty Procesu

7.  PODPIS

Zbigniew Kapiński

Rafał Kaniok Dorota Radlińska

1.3. Granice zaskarżenia

Kolejny numer załącznika

1

Podmiot wnoszący apelację

Obrońca oskarżonego J. M.

Rozstrzygnięcie, brak rozstrzygnięcia albo ustalenie, którego dotyczy apelacja

Wyrok Sądu Okręgowego w Warszawie, sygn. akt XVIII K 170/16.

1.3.1. Kierunek i zakres zaskarżenia

☒ na korzyść

☐ na niekorzyść

☒ w całości

☐ w części

☐

co do winy

☐

co do kary

☐

co do środka karnego lub innego rozstrzygnięcia albo ustalenia

1.3.2. Podniesione zarzuty

Zaznaczyć zarzuty wskazane przez strony w apelacji

☐

art. 438 pkt 1 k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w zakresie kwalifikacji prawnej czynu przypisanego oskarżonemu

☐

art. 438 pkt 1a k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w innym wypadku niż wskazany
w art. 438 pkt 1 k.p.k., chyba że pomimo błędnej podstawy prawnej orzeczenie odpowiada prawu

☒

art. 438 pkt 2 k.p.k. – obraza przepisów postępowania, jeżeli mogła ona mieć wpływ na treść orzeczenia

☒

art. 438 pkt 3 k.p.k. – błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia,
jeżeli mógł on mieć wpływ na treść tego orzeczenia

☐

art. 438 pkt 4 k.p.k. – rażąca niewspółmierność kary, środka karnego, nawiązki lub niesłusznego zastosowania albo niezastosowania środka zabezpieczającego, przepadku lub innego środka

☐

art. 439 k.p.k.

☐

brak zarzutów

1.4. Wnioski

☒

uchylenie

☒

zmiana

1.3. Granice zaskarżenia

Kolejny numer załącznika

2

Podmiot wnoszący apelację

Obrońca oskarżonego J. S.

Rozstrzygnięcie, brak rozstrzygnięcia albo ustalenie, którego dotyczy apelacja

Wyrok Sądu Okręgowego w Warszawie, sygn. akt XVIII K 170/16.

1.3.1. Kierunek i zakres zaskarżenia

☒ na korzyść

☐ na niekorzyść

☒ w całości

☐ w części

☐

co do winy

☐

co do kary

☐

co do środka karnego lub innego rozstrzygnięcia albo ustalenia

1.3.2. Podniesione zarzuty

Zaznaczyć zarzuty wskazane przez strony w apelacji

☐

art. 438 pkt 1 k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w zakresie kwalifikacji prawnej czynu przypisanego oskarżonemu

☐

art. 438 pkt 1a k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w innym wypadku niż wskazany
w art. 438 pkt 1 k.p.k., chyba że pomimo błędnej podstawy prawnej orzeczenie odpowiada prawu

☒

art. 438 pkt 2 k.p.k. – obraza przepisów postępowania, jeżeli mogła ona mieć wpływ na treść orzeczenia

☒

art. 438 pkt 3 k.p.k. – błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia,
jeżeli mógł on mieć wpływ na treść tego orzeczenia

☐

art. 438 pkt 4 k.p.k. – rażąca niewspółmierność kary, środka karnego, nawiązki lub niesłusznego zastosowania albo niezastosowania środka zabezpieczającego, przepadku lub innego środka

☐

art. 439 k.p.k.

☐

brak zarzutów

1.4. Wnioski

☐

uchylenie

☒

zmiana