Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 13 stycznia 2020 r.

Sąd Okręgowy Warszawa-Praga w Warszawie II Wydział Cywilny

w składzie następującym:

po rozpoznaniu w dniu 13 stycznia 2020 r. w Warszawie na rozprawie

sprawy z powództwa (...) Banku S.A. z siedzibą w W.

przeciwko B. K., G. K.

o zapłatę

I.  zasądza solidarnie od B. K. i G. K. na rzecz (...) Bank S.A. z siedzibą w W. 267.665,60 (dwieście sześćdziesiąt siedem tysięcy sześćset sześćdziesiąt pięć 60/100) złotych wraz z:

a)  umownymi odsetkami w wysokości czterokrotności stopy lombardowej NBP rocznie ale nie więcej niż w wysokości odsetek maksymalnych za opóźnienie obliczonych od kwoty 243.958,89 (dwieście czterdzieści trzy tysiące dziewięćset pięćdziesiąt osiem 89/100) złotych od dnia 16 marca 2018 roku do dnia 12 stycznia 2020 roku,

b)  ustawowymi odsetkami za opóźnienie obliczonymi od kwoty 1.607,61 (tysiąc sześćset siedem 61/100) złotych od dnia 28 marca 2018 roku do dnia 12 stycznia 2020 roku,

c)  ustawowymi odsetkami za opóźnienie obliczonymi od kwoty 22.099,10 (dwadzieścia dwa tysiące dziewięćdziesiąt dziewięć 10/100) złotych od dnia 28 marca 2018 roku do dnia 12 stycznia 2020 roku;

II.  rozkłada kwotę z punktu I wyroku na 110 rat miesięcznych, w tym 99 rat w kwotach po 2.700 (dwa tysiące siedemset) złotych miesięcznie oraz 1 rata w kwocie 365,60 (trzysta sześćdziesiąt pięć 60/100) złotych oraz ostatnich 10 równych rat miesięcznych co do odsetek z punktu I a), b), c). Wyznacza termin płatności każdej miesięcznej raty z góry do siódmego dnia każdego miesiąca wraz z umownymi odsetkami za opóźnienie w wysokości czterokrotności stopy lombardowej NBP rocznie ale nie więcej niż w wysokości odsetek maksymalnych za opóźnienie w przypadku uchybienia terminowi płatności którejkolwiek z raty. Ustala termin płatności pierwszej raty jako pierwszy miesiąc po uprawomocnieniu się wyroku;

III.  zasądza solidarnie od B. K. i G. K. na rzecz (...) Bank S.A. z siedzibą w W. 3.346 (trzy tysiące trzysta czterdzieści sześć) złotych tytułem zwrotu kosztów procesu.

Sygn. akt II C 1062/18

UZASADNIENIE

Powód (...) Bank Spółka Akcyjna z siedzibą w W. wniósł pozew w elektronicznym postepowaniu upominawczym przeciwko G. K. i B. K. o zapłatę kwoty 267665,60 złotych wraz z umownymi odsetkami liczonymi od kwoty 243958,89 złotych od dnia 16 marca 2018 roku do dnia zapłaty w wysokości czterokrotności stopy kredytu lombardowego NBP w skali roku, ale nie wyższych od odsetek maksymalnych za opóźnienie oraz zasądzenie zwrotu kosztów postępowania według norm przepisanych.

Nakazem zapłaty wydanym w postępowaniu upominawczym w dniu 16 maja 2018r. referendarz sądowy z Sadu Rejonowego Lublin-Zachód w Lublinie uwzględnił powództwo zasądzając solidarnie od pozwanych na rzecz powoda należności objęte pozwem.

Pozwani wnieśli sprzeciw od powyższego nakazu zapłaty (k.5).

Postanowieniem z dnia 2 lipca 2018r. referendarz sądowy z Sadu Rejonowego Lublin-Zachód w Lublinie przekazał sprawę do rozpoznania Sądowi Okręgowemu Warszawa-Praga w Warszawie. (k.10).

Na rozprawie przeprowadzonej w dniu 13 stycznia 2020 roku (k.126), pozwani przyznali fakt zaciągnięcia kredytu, uznali powództwo wnosząc o rozłożenie zasądzonej kwoty na raty w wysokości ok. 2700 zł miesięcznie.

Do zamknięcia przewodu sądowego, stanowiska stron pozostały niezmienione.

Sąd Okręgowy ustalił następujący stan faktyczny:

W dniu 22 grudnia 2010 roku pozwani B. K. i G. K. zawarli z (...) Bank S.A. z siedzibą w W. umowę kredytu hipotecznego – (...) nr (...). Na podstawie wskazanej umowy bank udzielił pozwanym na okres 300 miesięcy kredytu hipotecznego w łącznej kwocie 279.564,49 zł na refinansowanie wydatków poniesionych na zakup nieruchomości mieszkalnej, na spłatę kredytów ratalnych, opłaty okołokredytowe i ubezpieczenie. Kredytobiorcy zobowiązali się w umowie do solidarnej spłaty kredytu. Oprocentowanie za korzystnaie z kapitału kredytu strony ustaliły jako sumę marży kredytowej wynoszącej 3,33% i stawki referencyjnej 3M WIBOR, lecz nie wyższa niż oprocentowanie maksymalne określone w art. 359§2 ^{( 1)} k.c. Strony umówiły ise iż od zadłużenia przeterminowanego Bank pobiera odsetki w wysokości czterokrotności oprocentowania kredytu lombardowego. Pozwani nie wywiązali się z obowiązku terminowej spłaty rat kredytu w wysokościach ustalonych w umowie. W związku z brakiem płatności rat powódka wypowiedziała przedmiotową umowę osobno pozwanemu B. K. i pozwanej G. K. pismem z dnia 10 marca 2017 roku z zachowaniem 30- dniowego okresu wypowiedzenia liczonego od dnia doręczenia pisma. ( kopia umowy kredytu hipotecznego nr (...) (k.37), oświadczenie banku o wypowiedzeniu umowy z zpo (k.49, k.k.53))

Po bezskutecznym upływie terminu określonego w wypowiedzeniu umowy kredytu i braku spłaty zadłużenia, bank postawił całą należność w stan wymagalności i wezwał pozwanych do zapłaty kwoty 251146,17 zł, w tym kapitał 249305,75 zł, odsetki 1837,28 zł, 3,14 zł tytułem kosztów i opłat za czynności banku w terminie 7 dni, licząc od dnia doręczenia wezwania. (k. 61-67 wezwania do zapłaty z zpo)

Na dzień 16 marca 2018 roku wysokość zadłużenia G. K. i B. K. wobec (...) Bank S.A. w W. z tytułu niespłaconego kredytu wynosiła 267665,60 zł, w tym należność główna 243958,89 zł, odsetki umowne za okres od 7.03.2017 r. do 24.04.2017 r. – 1607,61 zł i odsetki za opóźnienie w wysokości 14% od dnia 29.03.2017 r. do 23.04.2017 r. i w wysokości 10% od dnia 24.04.2017 r. do 15.03.2018 r. w kwocie 22.099,10 zł. (k. 20 wyciąg z ksiąg (...) Bank S.A. w W.)

Pozwany B. K. jest bezrobotny, a pozwana G. K. prowadzi od 11 września 2018 roku działalność gospodarczą o profilu szwalniczym, z której roczny dochód w 2019 roku wyniósł ok.39000 zł. Pozwana deklaruje, że prowadzonej działalności udaje jej się uzyskać kwotę ok.3000 zł miesięcznie. Otrzymuje dodatkowo emeryturę w kwocie 628 zł, a od lipca 2020 roku emeryturę ma otrzymywać także pozwany, w kwocie ok.1200 zł. Strony zamieszkują wspólnie z 36- letnim synem w należącym do nich mieszkaniu położonym w W., przy ul. (...). Syn pozwanych pracuje jako kierowca za wynagrodzeniem ok. 2400 zł miesięcznie.

B. K. przebył kilka lat temu operację kręgosłupa i aktualnie są wskazania do jej ponownego przeprowadzenia. Pozwana nie choruje przewlekle na jakąkolwiek chorobę. (zeznania pozwanych k.126-128)

Powyższy stan faktyczny sąd ustalił na podstawie dowodów z dokumentów złożonych przez strony, zeznań pozwanych oraz faktów przyznane przez strony i niezaprzeczonych przez stronę przeciwną. Okoliczności podawane przez pozwanych co do ich aktualnej sytuacji majątkowej nie budziły zastrzeżeń Sądu i nie były kwestionowane przez powoda. Pozwani mówili spontanicznie, w sposób szczery i wiarygodny. Potwierdzili przy tym kwotę swego zadłużenia, uznając powództwo co do zasady i wysokości.

Sąd zważył, co następuje:

Sąd zasądził od pozwanych na rzecz powoda żądaną pozwem kwotę. Pozwani nie spełnili świadczenia, czyli nie wykonali umowy kredytu. Kwota należności głównej wynika ze złożonych przez powoda dokumentów, w szczególności historii operacji na kontrakcie kredytowym. Pozwani nie przedłożyli dowodów wpłat, które pozwoliłyby na inne ustalenia co do wysokości zadłużenia. Ponadto, sąd zasądził odsetki umowne za opóźnienie. Strony umówiły się, iż od zadłużenia przeterminowanego będą pobierane odsetki według zmiennej stopy procentowej równej zawsze czterokrotności stopy kredytu lombardowego NBP. Z art.481§2 k.c. wynika, iż jeżeli stopa odsetek za opóźnienie jest określona umową stron, to strona może żądać tych umownych odsetek za opóźnienie. Jednocześnie na podstawie art.481§2 ² k.c. sąd zastrzegł w wyroku, iż odsetki te nie mogą przekraczać maksymalnych odsetek za opóźnienie. Zgodnie z umową po wypowiedzeniu umowy kredytu, stał się on natychmiast wymagalny. Dlatego żądanie odsetek umownych za opóźnienie od kwoty kapitału jest zasadne od dnia ich wymagalności do dnia wydania wyroku przez sąd.

Sąd nie znalazł podstaw do kwestionowania wysokości zadłużenia pozwanych wynikającego między innymi z wyciągu z ksiąg bankowych załączonego do pozwu oraz złożonego później wyciągu z historii operacji na kontrakcie kredytowym. Pozwani nie przedstawili dowodów spłat zadłużenia, a co więcej – uznali wysokość kwoty dochodzonej pozwem.

Sąd na podstawie art. 320 k.p.c. rozłożył pozwanym należność na sto dziesięć rat miesięcznych: w tym 99 rat po 2700 zł, 1 rata w kwocie 365,60 zł oraz ostatnich 10 równych rat co do odsetek z punktu I a), b), c). Każda rata płatna do siódmego dnia każdego miesiąca z góry, z terminem płatności pierwszej raty w następnym miesiącu po uprawomocnieniu się wyroku. W przypadku opóźnienia terminowi płatności którejkolwiek z wyznaczonych przez sąd rat, sąd zasądził ustawowe odsetki za opóźnienie.

Pozwani prowadzą wspólne gospodarstwo domowe wraz z dorosłym synem. Dochody stron nie pozwoliłyby na jednorazową spłatę zadłużenia. Natomiast sprzedaż mieszkania sprawiłaby, że strony nie miałyby gdzie mieszkać. B. K. ma problemy z kręgosłupem i kilka lat temu przeszedł operację z tego powodu. Pomimo problemów zdrowotnych pozwanego, strony angażują swoje siły przy prowadzeniu działalności gospodarczej – pozwany pomimo choroby aktywnie wspiera żonę w działalności jej firmy. Jednakże pomimo podejmowanych działań, pozwani ze względu na dużą kwotę zaległości z kredytu, nie byliby w stanie jednorazowo lub w większych ratach spłacić zaległej należności. W związku z tymi okolicznościami zachodziły podstawy do rozłożenia zasądzonego świadczenia na raty. Na podstawie art.320 k.p.c. Sąd, rozkładając zasądzone świadczenie na raty, na nowo ukształtował stosunek prawny łączący strony, nie obciążając pozwanych odsetkami za opóźnienie od dnia wydania wyroku na przyszłość od całej kwoty zaległego świadczenia, lecz tylko od ewentualnych zaległych rat.

Sąd Najwyższy wskazał w uchwale składu 7 sędziów z dnia 22 września 1970r. w sprawie o sygn. akt III PZP 11/70, OSNC 1971/4/61: „Rozkładając z mocy art. 320 k.p.c. zasądzone świadczenie pieniężne na raty, sąd nie może – na podstawie tego przepisu – odmówić przyznania wierzycielowi żądanych odsetek za okres do dnia wydania wyroku zasądzającego świadczenie; rozłożenie zasądzonego świadczenia na raty ma jednak ten skutek, że wierzycielowi nie przysługują odsetki od ratalnych świadczeń za okres od daty wyroku do daty płatności poszczególnych rat.” Sąd w niniejszej sprawie podziela ten pogląd prawny i rozkładając pozwanym świadczenie na raty z uwagi na ich trudną sytuację osobistą i materialną nie przyznał odsetek od kwoty głównej powodowi od dnia wyroku na przyszłość.

O kosztach procesu Sąd orzekł na podstawie art. 98§1 k.p.c., obciążając pozwanych kosztami procesu jako stronę przegrywającą sprawę. Na koszty te składa się opłata sądowej od pozwu uiszczona przez powoda.