Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia11 lutego 2020 r.

Sąd Okręgowy w Warszawie V Wydział Cywilny Odwoławczy w składzie:

po rozpoznaniu w dniu 11 lutego 2020 r. w Warszawie

na posiedzeniu niejawnym

sprawy z powództwa (...) sp. z o.o. w W.

przeciwko (...) S.A. w W.

o zapłatę

na skutek apelacji pozwanego

od wyroku Sądu Rejonowego dla m.st. Warszawy w Warszawie

z dnia 22 marca 2019 roku, sygn. akt I C 2820/18

1.  oddala apelację,

2.  zasądza od (...) S.A. w W. na rzecz (...) sp. z o.o. w W. kwotę 450 (czterysta pięćdziesiąt) złotych tytułem zwrotu kosztów zastępstwa prawnego w postępowaniu apelacyjnym.

Sygn. akt V Ca 2570/19

UZASADNIENIE

Powód (...) spółka z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w W. domagał się zasądzenia od pozwanego (...) spółki akcyjnej z siedzibą w W. kwoty 600 euro wraz z ustawowymi odsetkami za opóźnienie od dnia 1 września 2017 r. do dnia zapłaty oraz kosztów procesu, według norm przepisanych.

W odpowiedzi na pozew pozwany (...)spółka akcyjna z siedzibą w W. wniósł o oddalenie powództwa w całości oraz o zasądzenie na swoją rzecz kosztów procesu, w tym kosztów zastępstwa procesowego według norm przepisanych.

Wyrokiem z dnia 22 marca 2019 r. Sąd Rejonowy dla m.st. Warszawy w Warszawie za sądził od pozwanego (...) S.A. z siedzibą w W., na rzecz powoda (...) spółki z o.o. w W. kwotę 600 euro (sześćset euro) wraz z odsetkami ustawowymi za opóźnienie od dnia 02 września 2017 roku do dnia zapłaty (pkt 1), oddalił powództwo w pozostałym zakresie (pkt 2) oraz zasądził od pozwanego (...) S.A. z siedzibą w W., na rzecz powoda (...) spółki z o.o. w W. kwotę 1 017 zł (jeden tysi ąc siedemnaście złotych), tytułem zwrotu kosztów procesu, w tym kwotę 900 zł (dziewięćset złotych), tytułem zwrotu kosztów zastępstwa procesowego.

Sąd Rejonowy ustalił następujący stan faktyczny i prawny:

J. Z. miał zaplanowany na dzień 7-8 lipca 2018 r. lot łączony na trasie z N. do W. o nr (...) oraz lot z W. do R. o nr (...), realizowany przez przewoźnika (...) spółkę akcyjną z siedzibą w W..

Lot z N. do W. o nr (...) uległ opóźnieniu o ponad trzy godziny, co spowodowało, że J. Z. utracił rejs z W. do R. o nr (...), który wystartował o 13.35 czasu lokalnego. Pozwany zapewnił połączenie alternatywne na wskazanej trasie. Rejs rozpoczął się o godzinie 14.25 UTC.

W dniu 17 sierpnia 2017 r. pomiędzy J. Z. (cedentem) będącym pasażerem (...) spółki akcyjnej z siedzibą w W. o nr lotu (...) i (...) w dniach 7- 8 lipca 2017 r. na trasie z N. do R. przez W., a (...) spółką z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w W. (cesjonariuszem) zawarta została umowa cesji wierzytelności nr (...) na mocy, której cedent przelał na cesjonariusza wierzytelność z tytułu roszczenia o odszkodowanie z tytułu opóźnienia/odwołania lotu na podstawie Rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady – Rozporządzenie (WE) nr 261/2004 w związku z orzeczeniem Europejskiego Trybunału Sprawiedliwości w sprawach połączonych C-402/07 i C-432/07. Zgodnie z postanowieniami umowy za nabywaną wierzytelność cesjonariusz miał zapłacić Cedentowi tytułem ceny nabycia kwotę 450 euro. Zapłata ceny nastąpić miała nie później niż w terminie 21 dni od dnia uzyskania odszkodowania na wskazany przez Cedenta rachunek bankowy.

Pismami z dnia 25 sierpnia 2017 r., nadanymi elektronicznie tego samego dnia, powód (...) spółka z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w W., zawiadomił (...) spółkę akcyjną z siedzibą w W. o zawarciu z J. Z. umowy cesji wierzytelności, z tytułu roszczenia o odszkodowanie za opóźnienie lotu łączonego nr (...) i (...) na trasie N. - W. – R. z dnia 7-8 lipca 2017 r. oraz wezwał pozwanego do zapłaty kwoty 600 euro, w terminie 7 dni, na wskazany numer rachunku bankowego, pod rygorem skierowania sprawy na drogę postępowania sądowego.

W ocenie Sądu Rejonowego powództwo zasługiwało na uwzględnienie.

Źródłem roszczenia zgłoszonego w niniejszej sprawie była umowa cesji wierzytelności, na mocy, której powód nabył wierzytelność pasażera J. Z. o odszkodowanie z tytułu opóźnienia wskazanego lotu.

Zgodnie z art. 509 § 1 k.c., wierzyciel może bez zgody dłużnika przenieść wierzytelność na osobę trzecią (przelew), chyba że sprzeciwiałoby się to ustawie, zastrzeżeniu umownemu albo właściwości zobowiązania. Paragraf 2 precyzuje, że wraz z wierzytelnością przechodzą na nabywcę wszelkie związane z nią prawa, w szczególności roszczenie o zaległe odsetki.

Podstawę prawną dochodzonego przez powoda żądania stanowiły przepisy Rozporządzenia (WE) nr 261/2004 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 11 lutego 2004 roku ustanawiające wspólne zasady odszkodowania i pomocy dla pasażerów w przypadku odmowy przyjęcia na pokład albo odwołania lub dużego opóźnienia lotów, uchylające rozporządzenie (EWG) nr 295/91 (Dz. U. UE L z dnia 17 lutego 2004 r.).

Zgodnie z art. 5 ust. 1 powołanego rozporządzenia w przypadku odwołania lotu, pasażerowie, których to odwołanie dotyczy:

I.  otrzymują pomoc od obsługującego przewoźnika lotniczego, zgodnie z art. 8;

II.  otrzymują pomoc od obsługującego przewoźnika lotniczego, zgodnie z art. 9 ust. 1 lit. a) i art. 9 ust. 2, jak również, w przypadku zmiany trasy, gdy racjonalnie spodziewany czas startu nowego lotu ma nastąpić co najmniej jeden dzień po planowym starcie odwołanego lotu, pomoc określoną w art. 9 ust. 1 lit. b) i c);

III.  mają prawo do odszkodowania od obsługującego przewoźnika lotniczego, zgodnie z art. 7, chyba że:

i)  zostali poinformowani o odwołaniu co najmniej dwa tygodnie przed planowym czasem odlotu; lub

ii)  zostali poinformowani o odwołaniu w okresie od dwóch tygodni do siedmiu dni przed planowym czasem odlotu i zaoferowano im zmianę planu podróży, umożliwiającą im wylot najpóźniej dwie godziny przed planowym czasem odlotu i dotarcie do ich miejsca docelowego najwyżej cztery godziny po planowym czasie przylotu; lub

(...))  zostali poinformowani o odwołaniu w okresie krótszym niż siedem dni przed planowym czasem odlotu i zaoferowano im zmianę planu podróży, umożliwiającą im wylot nie więcej niż godzinę przed planowym czasem odlotu i dotarcie do ich miejsca docelowego najwyżej dwie godziny po planowym czasie przylotu.

Stosownie zaś do art. 7 ust. 1 rozporządzenia: „W przypadku odwołania do niniejszego artykułu, pasażerowie otrzymują odszkodowanie w wysokości: a) 250 EUR dla wszystkich lotów o długości do 1.500 kilometrów; b) 400 EUR dla wszystkich lotów wewnętrzwspólnotowych dłuższych niż 1.500 kilometrów i wszystkich innych lotów o długości od 1.500 do 3.500 kilometrów; c) 600 EUR dla wszystkich innych lotów. Przy określeniu odległości, podstawą jest ostatni cel lotu, do którego przybycie pasażera nastąpi po czasie planowanego przylotu na skutek opóźnienia spowodowanego odmową przyjęcia na pokład lub odwołaniem lotu.

Uprawnienie do żądania odszkodowania zostało rozciągnięte na pasażerów lotów opóźnionych, jeżeli z powodu tych lotów poniosą stratę czasu wynoszącą co najmniej trzy godziny, czyli jeżeli przybędą do ich miejsca docelowego co najmniej trzy godziny po pierwotnie przewidzianej przez przewoźnika lotniczego godzinie przylotu. Taką wykładnię przyjął Trybunał Sprawiedliwości w wyroku z dnia 19 listopada 2009 roku w sprawach połączonych C-402/07 i C 432/07 mających za przedmiot wnioski o wydanie na podstawie art. 234 WE orzeczeń w trybie prejudycjalnym, złożone w postępowaniu C. S., G. S., A. S. p-ko (...) (C-402/07) oraz S. B., K. L. p-ko A. France SA (C-432-07).

Niekwestionowany w niniejszej sprawie pozostawał fakt, że lot nr (...), realizowany przez pozwanego w dniu 7-8 lipca 2017 r. z N. do W., był opóźniony w wymiarze przekraczającym 3 godziny. Nie budziło przy tym wątpliwości, że przedmiotowy lot miał charakter pozawspólnotowy, a odległość liczona metodą po ortodromie, pomiędzy wskazanymi portami lotniczymi wynosiła powyżej 3.500 kilometrów. Pozwany nie kwestionował także, że poprzednik prawny powoda stawił się do odprawy i brał udział w opóźnionym locie.

Swoje stanowisko zmierzające do oddalenia powództwa pozwany motywował zaistnieniem nadzwyczajnych okoliczności w postaci niekorzystnych warunków atmosferycznych.

Podkreślenia wymaga, że opóźnienie w przylocie nie kreuje po stronie pasażerów prawa do odszkodowania, jeżeli przewoźnik lotniczy jest w stanie dowieść, że odwołanie lub duże opóźnienie lotu zostało spowodowane zaistnieniem nadzwyczajnych okoliczności, których nie można było uniknąć pomimo podjęcia wszelkich racjonalnych środków (art. 5 ust. 3 rozporządzenia), to jest okoliczności, które pozostają poza zakresem skutecznej kontroli przewoźnika lotniczego.

Na zaistnienie takich właśnie okoliczności, powoływał się pozwany, wskazując, że bezpośrednią przyczyną opóźnienia lotu (...) było wystąpienie zarówno podczas rejsu poprzedzającego skarżony lot, jak i rejsu poprzednika prawnego powoda niekorzystnych warunków pogodowych w postaci burzy śnieżnej i oblodzenia uniemożliwiającego wykonanie zaplanowanej operacji lotniczej, co doprowadziło do opóźnienia, a jednocześnie jest okolicznością niezawinioną przez przewoźnika.

Niewątpliwym jest, że ciężar udowodnienia przesłanek wyłączających odpowiedzialność spoczywał na pozwanym, co poza regulacją kodeksową wynika wprost z rozporządzenia nr 261/2004. Pozwany w toku niniejszego postępowania, co prawda powołał się na okoliczność zaistnienia nadzwyczajnych okoliczności w postaci niekorzystnych warunków atmosferycznych panujących na lotnisku w T., jednak w ocenie Sądu nie wykazał jej wpływu na opóźnienie skarżonego lotu (...), który realizowany był na trasie z N. do W..

Podkreślić należy, że dla uwzględnienia okoliczności nadzwyczajnej wyłączającej odpowiedzialność przewoźnika lotniczego w toku postępowania w przedmiocie odszkodowania wymagane jest wykazanie zaistnienia tej przesłanki w konkretnym przypadku i w konkretnych okolicznościach.

Pozwany nie sprostał jednak tak zakreślonemu obowiązkowi dowodowemu.

Przede wszystkim na pozwanym ciążył obowiązek sformułowania jednoznacznych i precyzyjnych twierdzeń, wyjaśniających przyczyny opóźnienia i fakt, że było ono spowodowane okolicznościami niezależnymi od przewoźnikami, a nadto wykazanie tych faktów, za pomocą miarodajnych środków dowodowych.

Tymczasem już same twierdzenia pozwanego o okolicznościach faktycznych w tym zakresie budzą uzasadnione wątpliwości, co do ich powiązania ze stanem faktycznym ukształtowanym w niniejszej sprawie. W odpowiedzi na pozew pozwany początkowo powołał się na niekorzystne warunki atmosferyczne panujące na lotnisku (...) w N., gdy w dalszej części tego pisma, wskazywał już na takie warunki na lotnisku w T., a także na trasie rejsu z T. do W.. Nie jest dla Sądu jasnym jaki wpływ na opóźnienie skarżonego lotu, miały warunki atmosferyczne na tym ostatnio wskazanym obszarze, skoro przedmiotowy rejs nie był realizowany z tego portu lotniczego, lecz na trasie N. - W.. Być może jest to wynik omyłki strony lub istnieje tu jednak jakieś powiązanie ze skarżonym rejsem, jednak pozwany tego w żaden sposób nie wyjaśnił, pomimo, że sprzeczność treści zarzutów w tym zakresie, była podnoszona przez stronę przeciwną (k.60). Już z tej przyczyny wniosek o dopuszczenie dowodu z opinii biegłego z zakresu lotnictwa nie zasługiwał na uwzględnienie, bowiem przy wskazanej treści zarzutów pozwanego warunki panujące na lotnisku w N. nie miały znaczenia dla rozstrzygnięcia sprawy, a w każdym razie nie wynika to jednoznacznie z twierdzeń samego pozwanego.

Ponadto, także dowody załączone do odpowiedzi na pozew, w postaci wewnętrznej korespondencji pozwanego, dostarczają sprzecznych informacji w tym zakresie. W wiadomości z dnia 04 sierpnia 2017 r. (k.47 v.- k.48), wskazano mianowicie – w zakresie lotu poprzedzającego tj. (...), na który pozwany także powołał się w kontekście niniejszej sprawy – że „spowodowany jest przez ograniczenie ruchowe panujące na lotnisku w W. (nie są one spowodowane warunkami atmosferycznymi panującymi tego dnia, dodatkowo E. nie zawiera żadnych restrykcji dotyczących tego rejsu) oraz brak wystarczającego personelu obsługującego samolot. Nałożenie się wymienionych czynników spowodowało 38 minutowe opóźnienie (…). Opóźnienie powstało po wylądowaniu na lotnisku w (...), samolot oczekiwał na wolny gate 1:06 minut”. W wiadomości z dnia 12 lipca 2017 r. (k.48 v.) wskazano zaś: ”opóźnienie rejsu (...) (..) spowodowane jest przez wcześniejszy odcinek rejsu (...) (Powodem opóźnienia był brak personelu obsługującego fracht na lotnisku w W. oraz konsekwencja ograniczeń ruchowych) spowodowało to opóźniony przylot samolotu na lotnisku w N. (01:56)”. Przyczyną opóźnienia lotu (...) było przedłużone kołowanie na lotnisku w N.. Samolot po odkołowaniu czekał prawie 2 godziny na zajęcie pasa.

Ponadto, Sąd Rejonowy podkreślił, że przyczyną opóźnienia lotu nr (...) było częściowo opóźnienie związane z wykonaniem innego lotu, bezpośrednio poprzedzającego skarżony rejs, a mianowicie lotu o nr (...) z W. do N..

W przekonaniu Sądu Rejonowego problemy związane z poprzednim lotem w ramach rotacji nie stanowią nadzwyczajnej okoliczności, lecz pozostają elementem prowadzenia działalności gospodarczej i wiążą się ze znanym przedsiębiorcom ryzykiem. Zdaniem Sądu, mimo trudności związanych z odbyciem lotu przez samolot w jedną stronę, obowiązkiem pozwanego było takie zorganizowanie prowadzonej działalności gospodarczej, które wykluczałoby niemożność przewiezienia pasażerów innym samolotem. Pozwany nie wykazał, aby podjął próby podstawienia samolotu zastępczego lub zorganizowania innego zastępczego transportu. Tym samym zakłócenie, które wystąpiło w przedmiotowej sprawie wpisuje się w ramy normalnego funkcjonowania przewoźnika lotniczego i spowodowane jest brakami w jego organizacji, a nie nadzwyczajnymi okolicznościami.

Podkreślenia wymaga nadto, że pozwany nie odniósł się także do twierdzeń powoda – sformułowaną z powołaniem na argumentację zawartą w uzasadnieniu wyroku tut. Sądu dotyczącego tego samego lotu (k.59 v.)- w ramach których wskazano, że wbrew twierdzeniom strony pozwanej przyczyną opóźnienia skarżonego rejsu nie były niekorzystne warunki atmosferyczne, bowiem po rozkodowaniu informacji z sytemu (...), ustalono, że w dacie kiedy rejs ten miał zostać wykonany panowały korzystne warunki atmosferyczne, które umożliwiały wykonanie skarżonego rejsu. W dniu 7 lipca 2017 r. około godziny 22:00 na lotnisku w N. temperatura powietrza wynosiła 28ºC, widzialność była dobra (10 SM) a zachmurzenie umiarkowane.

Z powyższych względów, Sąd Rejonowy uznał, że powodowi należy się zryczałtowane odszkodowanie przewidziane w art. 7 ust. 1 pkt c Rozporządzenia (WE) nr 261/2004 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 11 lutego 2004 roku, w objętej pozwem wysokości tj. w kwocie 600 euro.

Powodowi należały się również odsetki za opóźnienie w wypłacie odszkodowania. W myśl art. 481 § 1 k.c. jeżeli dłużnik opóźnia się ze spełnieniem świadczenia pieniężnego, wierzyciel może żądać odsetek za czas opóźnienia, chociażby nie poniósł żadnej szkody i chociażby opóźnienie było następstwem okoliczności, za które dłużnik odpowiedzialności nie ponosi.

W ocenie Sądu Rejonowego nie budzi wątpliwości, że obowiązek zapłaty analizowanego odszkodowania ma charakter bezterminowy. W szczególności terminu takiego nie zakreśla art. 7 ust. 1 Rozporządzenia nr 261/2004, który statuuje jedynie obowiązek wypłaty odszkodowania, w tym jego wysokość, nie precyzuje natomiast w jakim czasie winno to nastąpić. W konsekwencji odwołać należało się do dyspozycji art. 455 k.c., który określa termin spełnienia świadczenia jako "niezwłoczny" po wezwaniu przez wierzyciela.

W wezwaniu do zapłaty zakreślony został pozwanemu siedmiodniowy termin na spełnienie świadczenia. Zostało ono przesłaną pozwanemu drogą elektroniczną w dniu 25 sierpnia 2017 r. W konsekwencji pozwany popadł w stan opóźnienia, dnia następnego po upływie 7 - dniowego terminu na spełnienia świadczenia, liczonego od tej daty tj. od dnia 2 września 2017 r., a dalej idące żądanie w zakresie odsetek podlegało oddaleniu.

Rozstrzygnięcie o kosztach procesu Sąd wydał w oparciu o zasadę odpowiedzialności za jego wynik, na podstawie art. 98 § 1 i 3 k.p.c. i 99 k.p.c.

Apelację od wyroku Sądu Rejonowego wniósł pozwany, który zaskarżył orzeczenie w części odnoszącej się do punktu I i III.

Zaskarżonemu wyrokowi zarzucił:

- naruszenie prawa materialnego, tj. art. 5 ust. 1 lit. c) ppkt iii) rozporządzenia (WE) nr 261/2004 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 11 lutego 2004 r. ustanawiającego wspólne zasady odszkodowania i pomocy dla pasażerów w przypadku odmowy przyjęcia na pokład albo odwołania lub dużego opóźnienia lotów, uchylające rozporządzenie (EWG) nr 295/91 [dalej: „Rozporządzenie"], poprzez jego zastosowanie, co w konsekwencji doprowadziło do uznania powództwa i obowiązku wypłaty odszkodowania na rzecz powoda, pomimo, iż w przedmiotowym stanie faktycznym nieregularność powstała w związku z zaistnieniem okoliczności nadzwyczajnych, czyli wydłużonego kołowania, w związku z niesprzyjającymi warunkami pogodowymi na lotnisku (...);

- naruszenie przepisów postępowania, mających istotny wpływ na rozstrzygnięcie sprawy, tj. art. 233 kodeksu postępowania cywilnego, poprzez dokonanie dowolnej oceny dowodów zgromadzonych w sprawie, tym samym pominięcie dowodów załączonych do odpowiedzi na pozew, czyli Raportu Dziennego Operacji Lotniczych stworzonego przez kierowników zmiany Centrum Operacyjnego pozwanej, w którym wyraźnie wskazano, iż lot (...) opóźniony został z powodu burzy na lotnisku w (...);

- naruszenie przepisów postępowania, mających istotny wpływ na rozstrzygnięcie sprawy, tj. art. 233 kodeksu postępowania cywilnego, poprzez dokonanie dowolnej oceny dowodów zgromadzonych w sprawie oraz uznanie, że do opóźnienia nie przyczyniły się okoliczności nadzwyczajne, podczas gdy pozwana wyraźnie wskazała, że większość opóźnienia została wygenerowana przed wydłużone kołowanie na lotnisku (...) zarówno rejsu lądującego z W., jak i rejsu powoda, co stanowi okoliczność nadzwyczajną, ponieważ ruchem na płycie lotniska steruje wieża kontroli lotów i pozwana nie ma wpływu na jej decyzje;

- naruszenie przepisów postępowania, mających istotny wpływ na rozstrzygnięcie sprawy, tj. art. 278 kodeksu postępowania cywilnego, poprzez oddalenie wniosku dowodowego pozwanej w postaci przeprowadzenia dowodu z opinii biegłego na okoliczność odczytania treści depeszy M., która potwierdzała silne opady deszczu i chmury burzowe w godzinach startu i lądowania samolotu powoda i samodzielne stwierdzenie przez Sąd I instancji, że depesza M. nie potwierdza złych warunków meteorologicznych. 

Apelujący wniósł o zmianę zaskarżonego wyroku w części i oddalenie powództwa oraz zasądzenie kosztów postępowania. Ewentualnie, na wypadek stwierdzenia, że Sąd I instancji nie rozpoznał istoty sprawy lub gdy wydanie wyroku wymagałoby przeprowadzenia postępowania dowodowego w całości, wniósł o uchylenie w całości zaskarżonego wyroku i przekazanie sprawy do ponownego rozpoznania Sądowi Rejonowemu dla m. st. Warszawy w Warszawie przy uwzględnieniu kosztów dotychczasowego postępowania.

Sąd Okręgowy zważył, co następuje:

Apelacja nie jest zasadna, bowiem nie zasługuje na uwzględnienie żaden
z podniesionych w jej treści zarzutów.

Nie budzi wątpliwości, iż oceniając materiał dowodowy Sąd Rejonowy nie przekroczył granic swobody zakreślonych treścią art. 233 § 1 k.p.c., w sposób kompleksowy poddał analizie zebrany w sprawie materiał dowodowy, a prawidłowość oceny dowodów nie została przez skarżącego skutecznie podważona. Samo przedstawienie przez stronę odmiennych wniosków niż wynikają z dokonanej oceny nie świadczy jeszcze o przekroczeniu swobodnej oceny dowodów (vide: wyrok Sądu Najwyższego z dnia 6 listopada 1998 r., III CKN 4/98).

Zaskarżone orzeczenie należało uznać za prawidłowe i stanowiące wynik właściwej oceny zebranego materiału dowodowego. Sąd Okręgowy podziela poczynione przez Sąd Rejonowy ustalenia, a w konsekwencji przyjmuje je za własne. W przedmiotowej sprawie stan faktyczny został ustalony przez Sąd Rejonowy prawidłowo, zgodnie z zasadą swobodnej oceny dowodów, która wymaga, aby sąd oceniał materiał dowodowy w sposób logiczny, spójny i zgodny z zasadami doświadczenia życiowego.

Nie doszło do naruszenia art. 233 k.p.c. ani też art. 278 k.pc., poprzez dokonanie dowolnej oceny materiału dowodowego zgromadzonego w sprawie. W ocenie Sądu Okręgowego prawidłowo Sąd Rejonowy ustalił , iż opóźnienie lotu którego dotyczyło roszczenie było związane z wykonaniem innego lotu, bezpośrednio poprzedzającego skarżony rejs, a mianowicie lotu o nr (...) z W. do N.. Ponadto pozwany w apelacji w żaden sposób nie kwestionował ustaleń Sądu Rejonowego, iż w wiadomości z dnia 04 sierpnia 2017 r. (k.47 v.- k.48), wskazano w zakresie lotu poprzedzającego tj. (...), że „spowodowany jest przez ograniczenie ruchowe panujące na lotnisku w W. (nie są one spowodowane warunkami atmosferycznymi panującymi tego dnia, dodatkowo E. nie zawiera żadnych restrykcji dotyczących tego rejsu) oraz brak wystarczającego personelu obsługującego samolot. Nałożenie się wymienionych czynników spowodowało 38 minutowe opóźnienie (…). Opóźnienie powstało po wylądowaniu na lotnisku w (...), samolot oczekiwał na wolny gate 1:06 minut”. W wiadomości z dnia 12 lipca 2017 r. (k.48 v.) wskazano zaś: ”opóźnienie rejsu (...) (..) spowodowane jest przez wcześniejszy odcinek rejsu (...) (Powodem opóźnienia był brak personelu obsługującego fracht na lotnisku w W. oraz konsekwencja ograniczeń ruchowych) spowodowało to opóźniony przylot samolotu na lotnisku w N. (01:56)”. Przyczyną opóźnienia lotu (...) było przedłużone kołowanie na lotnisku w N.. Samolot po odkołowaniu czekał prawie 2 godziny na zajęcie pasa.

Strona powodowa opierała swoje roszczenie na regulacji zawartej w Rozporządzeniu (WE) nr 261/2004 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 11 lutego 2004 r. ustanawiającym wspólne zasady odszkodowania i pomocy dla pasażerów w przypadku odmowy przyjęcia na pokład albo odwołania lub dużego opóźnienia lotów, uchylającym rozporządzenie (EWG) nr 295/91. W myśl art. 5 ust. 1 lit. c Rozporządzenia w przypadku odwołania lotu, pasażerowie, których to odwołanie dotyczy mają prawo do odszkodowania od obsługującego przewoźnika lotniczego z wyjątkami przewidzianymi w tym przepisie, które nie znajdują zastosowania w niniejszej sprawie. Stosownie do art. 7 ust. 1 Rozporządzenia pasażerowie otrzymują odszkodowanie w wysokości: a) 250 EUR dla wszystkich lotów o długości do 1.500 kilometrów; b) 400 EUR dla wszystkich lotów wewnątrzwspólnotowych dłuższych niż 1.500 kilometrów i wszystkich innych lotów o długości od 1.500 do 3.500 kilometrów; c) 600 EUR dla wszystkich innych lotów niż loty określone w lit. a) lub b). Przy określaniu odległości, podstawą jest ostatni cel lotu, do którego przybycie pasażera nastąpi po czasie planowego przylotu na skutek opóźnienia spowodowanego odmową przyjęcia na pokład lub odwołaniem lotu.

Mając na względzie utrwaloną linię orzeczniczą Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej Sąd odwoławczy zważył, że powołane przepisy Rozporządzenia nr 261/2004 należy interpretować w ten sposób, że do celów stosowania prawa do odszkodowania, pasażerów opóźnionych lotów należy traktować jak pasażerów odwołanych lotów oraz że mogą oni powoływać się na prawo do odszkodowania przewidziane w art. 7 tego Rozporządzenia, jeżeli z powodu w/w lotów poniosą stratę czasu wynoszącą co najmniej trzy godziny, tzn. jeżeli przybędą do ich miejsca docelowego co najmniej trzy godziny po pierwotnie przewidzianej przez przewoźnika lotniczego godzinie przylotu. Niemniej, takie opóźnienie nie rodzi po stronie pasażerów prawa do odszkodowania, jeżeli przewoźnik lotniczy jest w stanie dowieść, że odwołanie lub duże opóźnienie lotu było spowodowane zaistnieniem nadzwyczajnych okoliczności, których nie można było uniknąć pomimo podjęcia wszelkich racjonalnych środków, to jest okoliczności, które pozostają poza zakresem skutecznej kontroli przewoźnika lotniczego (zob. ETS w wyroku z dnia 19 listopada 2009 r. w sprawach połączonych C-402/07 i C 432/07).

Mając powyższe na względzie Sąd Rejonowy trafnie uznał, iż poprzednikowi prawnemu powoda przysługiwało odszkodowanie, którego wysokość została określona bezpośrednio w przepisach.

Mając na uwadze powyższe Sąd Okręgowy, na podstawie art. 385 k.p.c., oddalił apelację jako bezzasadną.

O kosztach postępowania w instancji odwoławczej Sąd Okręgowy orzekł na podstawie art. 98 § 1 k.p.c.