Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 7 listopada 2017r.

Sąd Rejonowy w Lubinie I Wydział Cywilny w składzie następującym:

Przewodniczący: SSR Iwona Bączek-Zatorska

Protokolant: starszy sekretarz sądowy Renata Stachów

po rozpoznaniu w dniu 7 listopada 2017r. w Lubinie

na rozprawie

sprawy z powództwa F. T.

przeciwko Towarzystwu (...) S.A. w W.

o zapłatę

I.  zasądza od strony pozwanej Towarzystwa (...) S.A. w W. na rzecz powoda F. T. kwotę 18.000,00 zł (osiemnaście tysięcy złotych) wraz z odsetkami ustawowymi za opóźnienie liczonymi od dnia 01.06.2017 r. do dnia zapłaty,

II.  oddala dalej idące powództwo,

III.  zasądza od strony pozwanej na rzecz powoda kwotę 4.517,00 zł tytułem zwrotu kosztów procesu, w tym kwotę 3.600,00 zł tytułem zwrotu kosztów zastępstwa procesowego.

I C 1769/17

UZASADNIENIE

W pozwie wniesionym w dniu 01 czerwca 2017 roku skierowanym przeciwko Towarzystwu (...) S.A. z siedzibą w W. powód F. T. domagał się zasądzenia od strony pozwanej kwoty 18.000,00 złotych wraz z ustawowymi odsetkami za opóźnienie liczonymi od dnia 03 marca 2017 roku do dnia zapłaty oraz zasądzenia na jego rzecz kosztów procesu, w tym kosztów zastępstwa procesowego wraz z opłatą skarbową od pełnomocnictwa. Powyższa kwota stanowi roszczenie z tytułu zadośćuczynienia za krzywdę doznaną w wyniku śmierci brata Z. T.. W uzasadnieniu żądania powód wskazał, że w dniu 03 grudnia 1999 roku miał miejsce wypadek drogowy, w wyniku którego jego brat odniósł obrażenia ciała skutkujące śmiercią. Sprawca wypadku w dacie zdarzenia posiadał ubezpieczenie odpowiedzialności cywilnej posiadaczy pojazdów mechanicznych u strony pozwanej. Wypadek spowodował, że w życiu powoda nastąpiła nagła, nieoczekiwana zmiana, która w sposób negatywny oddziaływała na jego dalsze życie. Powód F. T. wskazał, że łączyła go z bratem szczególnie bliska więź, gdyż nie posiadał własnej rodziny. W dzieciństwie rodzeństwo spędzało wspólnie czas wolny, razem jeździli na rowerze, bawili się, jeździli na nartach z desek, a w życiu dorosłym otaczali się miłością i troską, byli dla siebie wsparciem w trudnych chwilach. Poszkodowany i powód odgrywali w swoim życiu ważną rolę, dlatego też powód był ojcem chrzestnym syna poszkodowanego. Bracia wspólnie spędzali czas wolny, celebrowali święta oraz uroczystości rodzinne. Powód mimo upływu 18 lat od zdarzenia wciąż odczuwa smutek, żal i tęsknotę po śmierci brata. Powód wyjaśnił, że po śmierci krewnego jego aktywność życiowa znacząco się obniżyła, gdyż popadł w depresję, stał się osobą nieufną, zamkniętą w sobie, obawiającą się o własne życie.

W odpowiedzi na pozew strona pozwana Towarzystwo (...) S.A. z siedzibą w W. wniosła o oddalenie powództwa w całości oraz zasądzenie na swoją rzecz kosztów postępowania. Strona pozwana nie kwestionowała, że sprawca zdarzenia posiadał u niej obowiązkowe ubezpieczenie odpowiedzialności cywilnej pojazdów mechanicznych, jednakże nie znalazła podstaw do wypłaty żądanej przez powoda kwoty tytułem zadośćuczynienia. Strona pozwana tym samym zakwestionowała żądanie pozwu co do zasady jaki i co do wysokości. Zaprzeczając odpowiedzialności odszkodowawczej za skutki zdarzenia szkodowego z grudnia 1999 roku towarzystwo ubezpieczeniowe wyjaśniło, że brak jest po stronie powoda podstawy do żądania zadośćuczynienie albowiem brat nie należy, do kręgu osób najbliższych, o którym mowa w art. 448 k.c., a nadto pozwany podniósł, iż powód nie wykazał, iż łączyła go z poszkodowanym szczególna bliskość oraz niezwykle silna więź emocjonalna. Pozwany wskazał ponadto, że poszkodowany był emocjonalnie związany ze wszystkimi członkami rodziny, dlatego też uczestniczył we wszystkich uroczystościach rodzinnych, spędzał czas z rodziną, o czym świadczą załączone do pozwu fotografie. Argumentował, że okoliczność iż powód i poszkodowany byli spokrewnieniu i spędzali okazjonalnie wspólnie czas wolny nie świadczy jednak o istnienie ponadprzeciętnej relacji między nimi. Strona pozwana zakwestionowała również żądanie pozwu w zakresie odsetek ustawowych, wskazując iż w przypadku uwzględnienia powództwa winny one zostać zasądzone od dnia wyrokowania.

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

W dniu 03 grudnia 1999 roku miał miejsce wypadek komunikacyjny, w wyniku którego poszkodowany został brat powoda Z. T.. W wyniku odniesionych obrażeń poszkodowany zmarł. Sprawca zdarzenia posiadał zawartą umowę obowiązkowego ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej posiadaczy pojazdów mechanicznych u strony pozwanej Towarzystwa (...) S.A. z siedzibą w W..

okoliczność bezsporna

Powoda F. T. (68 lat), posiadał troje rodzeństwa, z bratem Z. T. łączyła silna więź emocjonalna. W dzieciństwie krewni bawili się razem, gdyż dzieliła ich niewielka różnica wieku. Wspólnie: chodzili do szkoły, opiekowali się sobą wzajemnie, spędzali czas wolny jeżdżąc na sankach czy majsterkując. W życiu dorosłym bracia odwiedzali się regularnie, spędzali razem czas wolny, święta i uroczystości rodzinne. Ponadto poszkodowany pomagał powodowi w remoncie oraz okazjonalnie udzielał mu pomocy finansowej. Powód był chrzestnym syna poszkodowanego. W chwili śmierci brata powód miał 50 lat, mieszkał w sąsiedniej miejscowości oddalonej od miejsca zamieszkania brata o ok. 3 kilometry. Do dnia dzisiejszego powód nie założył własnej rodziny. Do chwili obecnej powód odczuwa cierpienie, smutek i żal po śmierci brata, regularnie odwiedza jego grób.

Z. T. w chwili śmierci miał 48 lat, był osobą miłą, opiekuńczą, pomocną, cechującą się łagodnym usposobieniem.

Dowody:

- dokumentacja fotograficzna, k. 15-19;

- przesłuchanie powoda k. 62v, e-protokół z dnia 07.11.2017r., 00:02-00:10;

- akta szkody na płycie CD, k. 36.

Pismem z dnia 31 stycznia 2017 roku powód - za pośrednictwem (...) sp. zo.o. z siedzibą w O. – zgłosił stronie pozwanej zaistnienie zdarzenia szkodowego i wezwał stronę pozwaną do zapłaty 50.000,00 złotych tytułem zadośćuczynienia za naruszone dobra osobiste w wyniku śmierci brata. Decyzją z dnia 02 lutego 2017 roku strona pozwana odmówiła wypłaty zadośćuczynienia.

Dowody:

- wezwanie do zapłaty z dnia 31.01.2017 r. z załącznikami, k. 11-13;

- decyzja z dnia 02.02.2017r., k.14.

Sąd zważył, co następuje:

Powództwo zasługuje na uwzględnienie w całości.

W sprawie pozostawało bezspornym, że sprawca zdarzenia z dnia 03 grudnia 1999 roku w wyniku którego śmierć poniósł Z. T., miał zawartą umowę obowiązkowego ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej posiadaczy pojazdów mechanicznych ze stroną pozwaną. Istota przedmiotowego sporu sprowadzała się do ustalenia zasady odpowiedzialności strony pozwanej w granicach żądania powoda (art. 448 w związku z art. 24 k.c.), a także sporna pozostawała kwota żądana tytułem należnego mu zadośćuczynienia. Pozwany kwestionował roszczenie powoda, którego źródłem jest zdarzenie szkodowe z grudnia 1999 roku, zarzucając że nie ponosi odpowiedzialności za jego skutki, a nadto że brat nie należy do kręgu osób najbliższych. Ponadto strona pozwana zakwestionowała istnienie szczególnej emocjonalnej więzi między poszkodowanym, a powodem pozwalającej na żądanie wypłaty zadośćuczynienia.

W ocenie Sądu co do zasady istnieje możliwość przyznania zadośćuczynienia najbliższemu członkowi rodziny na podstawie art. 448 k.c. w zw. z art. 24 § 1 k.c. za doznaną krzywdę, w związku z naruszeniem dobra osobistego jakim jest więź rodzinna, gdy śmierć nastąpiła na skutek deliktu, który miał miejsce przed 3 sierpnia 2008 r., jak w niniejszej sprawie. Powyższe zostało bowiem jednoznacznie przesądzone w orzecznictwie, a zatem szczegółowe rozważania w tym zakresie nie są konieczne (zob. orzeczenia Sądu Najwyższego: wyrok Sądu Najwyższego z dnia 4.07.2014 r. o sygn. II CSK 621/13, Lex nr 1491132; postanowienie z dnia 27.06.2014 r. o sygn. III CZP 2/14, OSNC 2014/12/124; uchwała z dnia 22.10.2010 r. o sygn.. III CZP 76/10, OSP 2011/9/96). Wskazane powyżej przepisy nie definiują kręgu osób, które mogą domagać się z tego tytułu zadośćuczynienia. Zważyć należy, że o tym kto jest najbliższym członkiem rodziny decyduje faktyczny układ stosunków pomiędzy określonymi osobami, a nie formalna kolejność pokrewieństwa.

Niezależnie od pokrewieństwa łączącego powoda F. T. i poszkodowanego Z. T. wskazać należy, iż nie ma wątpliwości, że powoda należy zaliczyć do kręgu osób najbliższych wbrew stanowisku strony pozwanej albowiem krewnych łączyła głęboka zażyłość, szczególna więź. Dobrem osobistym naruszonym w wyniku zdarzenia szkodowego była szczególna więź powoda z jego bratem Z. T., która w następstwie przeprowadzenia postępowania dowodowego w niniejszym procesie została wykazana. Jak to wynika z przeprowadzonych dowodów, w szczególności z przesłuchania powoda oraz dokumentacji fotograficznej łączyła go z bratem silna więź rodzinna. Zdaniem Sądu nie było podstaw, by odmówić wiarygodności wyjaśnieniom powoda, co do opisu jego relacji z poszkodowanym. Dom rodzinny powoda znajdował się zaledwie kilka kilometrów od miejsca zamieszkania poszkodowanego w dacie śmierci. Powyższe umożliwiło powodowi na utrzymywanie bliskich i systematycznych kontaktów z bratem i jego rodziną. Krewni często się widywali. Z relacji powoda, której Sąd daje wiarę w całości, gdyż jego twierdzenia są logiczne, spójne i spontaniczne wynika, że spędzał on wspólnie z bratem czas wolny oraz wspólnie celebrowali święta i uroczystości rodzinne, co potwierdza dokumentacja fotograficzna załączona do pozwu. Ponadto stanowili oni dla siebie oparcie w czynnościach domowych takich jak remont oraz wspierali się finansowo w razie potrzeby. Brat bez wątpienia był dla powoda wsparciem emocjonalnym w szczególności, iż powód nigdy nie założył własnej rodziny. O silnej relacji i więzi rodzinnej pomiędzy krewnymi świadczy pielęgnowanie pamięci o zmarłym, mimo upływu 18 lat od wypadku. Wspomnienie brata do chwili obecnej wywołuje u powoda silne emocje, co wynika również z jego przesłuchania. Sąd dał wiarę powodowi, że do dnia dzisiejszego odczuwa cierpienie, żal i smutek po stracie krewnego. Strona pozwana nie zaoferowała żadnego materiału dowodowego na podważenie tych okoliczności. Na wysokość należnego powodowi zadośćuczynienie wpływają także okoliczności zdarzenia szkodowego, a w szczególności jego nagły i nieoczekiwany charakter. Poszkodowany w chwili śmierci miał 50 lat, a zatem powód mógł przypuszczać, że jeszcze przez co najmniej kilkanaście, a nawet kilkadziesiąt lat będzie cieszył się jego towarzystwem.

Procedując w zakresie należnego powodowi zadośćuczynienia Sąd miał jednocześnie na uwadze, że powód w dacie zdarzenia szkodowego była osobą dorosłą, posiadającą jeszcze inne rodzeństwo. Powód mimo odczuwanego smutku na wspomnienie o bracie zakończyła żałobę i obecnie prawidłowo funkcjonującą w życiu społecznym i rodzinnym. Sąd nie neguje, że nieoczekiwana strata osoby bliskiej w wypadku komunikacyjnym jest trudnym przeżyciem, niemniej zważywszy na kompensacyjny charakter zadośćuczynienia, Sąd jest zobligowany do jego miarkowania stosownie do okoliczności sprawy.

Zdaniem Sądu adekwatną kwotą zadośćuczynienia należnego powodowi jest suma 18.000,00 złotych, którą Sąd zasądził pkt. I wyroku.

O odsetkach orzeczono na podstawie art. 817 k.c. w związku z art. 455 k.c. Sąd uwzględnił żądanie mając na uwadze datę wniesienia pozwu.

Rozstrzygnięcie o kosztach wydano na podstawie art. 98 k.p.c. Sąd uznał stronę pozwaną za przegrywającą sprawę w całości, dlatego też zobowiązał ją do zwrotu powodowi całości kosztów procesu w wysokości 4.517,00 złotych, na którą składały się: 900,00 złotych tytułem opłaty od pozwu, 17 złotych tytułem opłaty od pełnomocnictwa, 3.600,00 złotych tytułem zwrotu kosztów zastępstwa procesowego.

Wobec powyższego orzeczono jak na wstępie.