Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 18 grudnia 2017r.

Sąd Rejonowy w Lubinie I Wydział Cywilny w składzie następującym:

Przewodniczący: SSR Witold Cieślik

Protokolant: starszy sekretarz sądowy Ewelina Kurdziel

po rozpoznaniu w dniu 18 grudnia 2017r. w Lubinie

na rozprawie

sprawy z powództwa B. Z.

przeciwko (...) S.A. w W.

o zapłatę

I.  zasądza od strony pozwanej (...) S.A. W. na rzecz powoda B. Z. kwotę 18.400 zł (osiemnaście tysięcy czterysta złotych) wraz z odsetkami ustawowymi za opóźnienie od dnia 12 lipca 2016 r. do dnia zapłaty,

II.  zasądza od strony pozwanej na rzecz powoda kwotę 4.837,00 zł tytułem zwrotu kosztów procesu,

III.  nakazuje stronie pozwanej, aby uiściła na rzecz Skarbu Państwa – Sądu Rejonowego w Lubinie kwotę 47,80 zł tytułem wydatków poniesionych tymczasowo przez Skarb Państwa.

Sygnatura akt IC 40/17

UZASADNIENIE

Powód B. Z. domagał się zasądzenia od strony pozwanej (...) S.A. w W. kwoty 18 400 zł tytułem zadośćuczynienia wraz z odsetkami ustawowymi za opóźnienie od dnia 12 lipca 2016 roku do dnia zapłaty, a także zwrotu kosztów procesu .W uzasadnieniu wskazał, że na skutek wypadku komunikacyjnego doznał złamania obu kości podudzia prawego z przemieszczeniem i otarciem skóry, które skutkowały trwałym uszczerbkiem na zdrowiu. Przeszedł w szpitalu w Czechach ,gdzie miało miejsce zdarzenie wypadkowe, operację polegającą na wewnątrzszpikowym zespoleniu prawej kości piszczelowej. W wyniku wypadku był niezdolny do pracy, przebywał na długotrwałym zwolnieniu lekarskim w sześciomiesięcznym okresie ,a następnie przez kolejne 2 miesiące pobierał świadczenie rehabilitacyjne i cały czas kontynuował rehabilitację . Strona pozwana nie kwestionowała swojej odpowiedzialności co do zasady i wypłaciła mu łącznie kwotę 24 651 zł 82 gr, z czego kwotę 21 600 zł zadośćuczynienia za doznaną krzywdę. Zdaniem powoda zadośćuczynienie z tego tytułu winno wynieść łącznie 40 000 zł i stąd żąda w pozwie dopłaty wskazanej kwoty.

Strona pozwana (...) S.A. w W. wniosła o oddalenie powództwa i zasądzenie na jej rzecz kosztów procesu. W uzasadnieniu podniosła, że przyznała już powodowi odpowiednie zadośćuczynienie w kwocie 21 600 zł ,które stanowi odpowiednią rekompensatę za doznaną krzywdę i dalej idące żądanie jest nazbyt wygórowane.

Sąd ustalił następujący stan faktyczny :

W dniu czwartego czerwca 2015 roku powód B. Z. uległ wypadkowi komunikacyjnemu na terenie Czech, w wyniku którego doznał złamania obu kości podudzia prawego z przemieszczeniem i otarciem skóry. W związku z wypadkiem powód był hospitalizowany w szpitalu w Czechach w dniach od czwartego do 8 czerwca 2015 roku. Przeszedł tam operację ,polegającą na zespoleniu złamania za pomocą gwoździa śródszpikowego. Po wypisaniu z tego szpitala nadal pozostawał pod kontrolą lekarską w przychodni w P., był też na dwóch wizytach prywatnych u ordynatora oddziału ortopedii w N. S. z powodu bólu nogi . W dniu 8 października 2015 roku w szpitalu w L. usunięto jedną ze śrub z gwoździa śródszpikowego w celu dynamizacji zespolenia. W dniu 3 kwietnia 2017 roku w szpitalu w N. S. usunięto cały materiał zespalający. Do pracy powód powrócił po wypadku po ośmiu miesiącach. Powód nadal odczuwa bóle podudzia, zmęczenie nogi ,nie może klękać . Poprzednio chodził na cross fit ,obecnie tylko może pływać i jeździć na rowerze, odczuwa ból kolana podczas długiej jazdy samochodem i po wejściu do mieszkania na czwartym piętrze . Po wypadku występuje u powoda stan po złamaniu kości podudzia prawego i zespoleniu kości podudzia za pomocą gwoździa śródszpikowego blokowanego z ograniczeniem ruchomości w stawie skokowym zrost z niewielkim koślawym zagięciem odłamu dalszego, co skutkuje ośmioprocentowym trwałym uszczerbkiem na zdrowiu. Nadto występuje u niego niestabilność przednia prawego stawu kolanowego i chondromalacja rzepki prawego stawu kolanowego, które skutkują łącznie siedmioprocentowym trwałym uszczerbkiem na zdrowiu. Rokowanie na przyszłość jest niepewne, może dojść do nasilenia zmian w stawie kolanowym prawym z powodu stwierdzonych w badaniu objawów niestabilności stawu kolanowego i chondromalacji rzepki stawu kolanowego. Wskazane jest leczenie operacyjne stawu kolanowego, wykonanie artroskopii stawu kolanowego. U powoda nie stwierdzono schorzeń samoistnych, mogących mieć wpływ na rozmiar uszczerbku na zdrowiu i obecny stan zdrowia powoda.

Dowód:karty leczenia szpitalnego z tłumaczeniem, karty 6-9, karta informacyjna leczenia szpitalnego, karta 10, historia choroby karta 11 -21, skierowanie na zabiegi fizjoterapeutyczne, karta 20 -27, zaświadczenia lekarskie, karta 28- 35, pismo Zakładu Ubezpieczeń Społecznych-Oddział w L. z dnia 30 listopada 2015 roku, karta 36 , orzeczenie lekarza orzecznika ZUS ,k 37, informacje o przebytej rehabilitacji leczniczej, karta 38 - 39 ,opinia biegłego sądowego specjalisty ortopedy- traumatologa S. G., karta 76-79,przesłuchanie powoda B. Z. k 68,

Powód zgłosił pozwanemu szkodę w dniu 5 października 2015 roku Strona pozwana w dniu 8 lipca 2016 roku przyznała powodowi odszkodowanie w łącznej wysokości 24 651 zł 82 gr ,w tym 21 600 zł z tytułu zadośćuczynienia, proponując wcześniej zawarcie ugody , na mocy której zaproponowała mu kwotę 32 000 zł dla zaspokojenia całości jego roszczeń związanych z wypadkiem.

Dowód: pismo strony pozwanej z dnia 12 lipca 2016 roku ,karta 40, pismo strony pozwanej z dnia 30 marca 2016 roku, karta 41 ,akta likwidacji szkody na płycie CD ,karta 63.

Sąd zważył, co następuje:

Powództwo zasługiwało na uwzględnienie.

W niniejszej sprawie powód B. Z. wywodził swoje roszczenie z tytułu zadośćuczynienia z wypadku komunikacyjnego , w wyniku którego doznał urazów wskazanych w ustaleniach faktycznych ,skutkujących koniecznością długotrwałego leczenia oraz powodujących cierpienia fizyczne i psychiczne. Strona pozwana potwierdziła, że w chwili powyższego zdarzenia komunikacyjnego obejmowała ochroną ubezpieczeniową w zakresie obowiązkowego ubezpieczenia OC posiadaczy pojazdów mechanicznych sprawcę wypadku i wypłaciła powodowi zadośćuczynienie w wysokości 21 600 zł .

Zgodnie z art. 822§1 k.c. przez umowę ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej ubezpieczyciel zobowiązuje się do zapłacenia określonego w umowie odszkodowania za szkody wyrządzone osobom trzecim, wobec których odpowiedzialność za szkodę ponosi ubezpieczający albo ubezpieczony.

Odpowiedzialność gwarancyjna strony pozwanej z tytułu umowy ubezpieczenia OC uzależniona jest od istnienia deliktowej odpowiedzialności cywilnej osoby objętej ochroną ubezpieczeniową z tego tytułu. Powstanie obowiązku odszkodowawczego z tytułu czynu niedozwolonego po stronie zobowiązanego do naprawienia szkody uzależnione jest od trzech przesłanek: zaistnienia zdarzenia, z którym ustawa wiąże odpowiedzialność odszkodowawczą, wyrządzenia szkody oraz występowania adekwatnego związku przyczynowego między zdarzeniem a szkodą.

Wszystkie te elementy w sprawie zaistniały.

Powód udokumentował niekwestionowaną przez ubezpieczyciela dokumentacją leczenia powypadkowego , wymagającego również zabiegów operacyjnych ,że doznał poważnych urazów powypadkowych, które w świetle spójnej i pełnej opinii biegłego specjalisty z zakresu (...) skutkowały trwałym uszczerbkiem na zdrowiu wynoszącym 15% . Zebrany w sprawie materiał dowodowy był pełny i wyczerpujący, stąd oddaleniu w świetle art. 217§3 k.p.c. podlegał wniosek o dopuszczenie dowodu z opinii uzupełniającej .

W świetle art. 444§1 k.c. w razie uszkodzenia ciała lub wywołania rozstroju zdrowia naprawienie szkody obejmuje wszelkie wynikłe z tego powodu koszty. Natomiast stosownie do treści art. 445§1 k.c. w powyższym przypadku sąd może przyznać odpowiednią sumę tytułem zadośćuczynienia pieniężnego za doznaną krzywdę. Zadośćuczynienie jest szczególną formą naprawienia niemajątkowej szkody na osobie (krzywdy), stanowiąc rodzaj rekompensaty pieniężnej za doznane przez osobę pokrzywdzoną czynem niedozwolonym cierpienia fizyczne lub psychiczne i powinno ułatwić przezwyciężenie przez nią ujemnych przeżyć psychicznych. Pomimo tego, że przepisy prawa nie określają szczegółowo kryteriów jakimi należy kierować się przy ustalaniu wysokości należnego świadczenia z tytułu zadośćuczynienia, to jednak w dotychczasowym orzecznictwie Sądu Najwyższego, jak i doktrynie prawa zostały wypracowane pomocne wskazówki pozwalające na dokonanie odpowiednich ustaleń. Biorąc pod uwagę niewymierny charakter szkody niemajątkowej, zadośćuczynienie stanowi swoiste wynagrodzenie osobie poszkodowanej przeżytych cierpień psychicznych i fizycznych, przy czym wysokość takiego świadczenia powinna stanowić ekonomicznie odczuwalną wartość, jednakże nie nadmierną w stosunku do rozmiaru doznanej krzywdy (wyrok Sądu Najwyższego z dnia 9 lutego 2000 r., sygn. akt III CKN 582/98). Decydującym kryterium przy ustalaniu wysokości należnego zadośćuczynienia ma rozmiar doznanej krzywdy i ekonomicznie odczuwalna wartość jednorazowego świadczenia pieniężnego, adekwatna do warunków gospodarki rynkowej (tak właśnie Sąd Najwyższy w wyroku z dnia 8 sierpnia 2012 r., sygn. akt I CSK 2/12).

Mając na uwadze wskazane okoliczności , charakter doznanych obrażeń , długotrwałość dolegliwości, skutkujących koniecznością długotrwałego leczenia ,zdaniem Sądu, uzasadniona jest dopłata zadośćuczynienia w pełnej wskazanej w pozwie wysokości do łącznej wysokości 40 000 zł .

Odsetki ustawowe zostały zasądzone, na podstawie art. 481§1 i §2 k.c.

zgodnie z żądaniem pozwu. Na podstawie art. 14 ust. 1 ustawy z dnia 22 maja 2003 r. o ubezpieczeniach obowiązkowych, Ubezpieczeniowym Funduszu Gwarancyjnym i Polskim Biurze Ubezpieczycieli Komunikacyjnych – zakład ubezpieczeń wypłaca odszkodowanie w terminie 30 dni licząc od dnia złożenia przez poszkodowanego lub uprawnionego zawiadomienia o szkodzie. Powód zażądał odsetek za opóźnienie w zapłacie zadośćuczynienia długo po tym terminie i po upływie ponad roku od wypadku . W świetle poczynionych ustaleń strona pozwana miała pełną możliwość wcześniejszego wyjaśnienia wszystkich okoliczności należnego zadośćuczynienia.

Rozstrzygnięcie Sądu w przedmiocie kosztów procesu wydane zostało na podstawie art.98§1 k.p.c. art. 113 ust.1 u.k.s.c. oraz na podstawie §2 pkt 5 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 22 października 2015 r. w sprawie opłat za czynności adwokackie. Sąd obciążył tymi kosztami w całości stronę pozwaną, która przegrała proces w całości.

W związku z powyższym Sąd obciążył w całości stronę pozwaną kosztami procesu na rzecz powoda w łącznej wysokości 4 837 zł, na które składają się: kwota 920 zł tytułem opłaty sądowej od pozwu, kwota 300 zł zaliczki na wynagrodzenie biegłego, kwota 3600,00 zł tytułem kosztów zastępstwa procesowego oraz kwota 17,00 zł tytułem opłaty skarbowej od pełnomocnictwa oraz nakazał uiścić na rzecz Skarbu Państwa brakująca część wynagrodzenia biegłego sądowego , pokrytą tymczasowo ze środków Skarbu Państwa.

Mając powyższe na uwadze, Sąd orzekł jak w sentencji.