Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 24 października 2019r

Sąd Rejonowy w Kaliszu II Wydział Karny w składzie:

Przewodniczący SSR Marta Przybylska

Protokolant st. sekr. sąd. Ilona Pilarczyk

w obecności Prokuratora Prokuratury Rejonowej w Kaliszu ---

po rozpoznaniu dnia 24.10.2019r

sprawy K. M.

syna S. i B. z d. H.

ur. (...) w G.

oskarżonego o to, że

w okresie od 5 stycznia 2019r do 16 stycznia 2019r w K. wykorzystując nieobecność P. K. z jej mieszkania zabrał w celu przywłaszczenia telefon komórkowy marki H. (...) nr seria (...): (...), imei 2:866684045584079o wartości 500 zł, pieniądze w kwocie 400zł oraz środki chemiczne w kwocie 460zł czym spowodował straty o łącznej wartości 1360zł na szkodę P. K.

tj. o czyn z art. 278§1 kk

1.  uznaje oskarżonego K. M. za winnego zarzucanego mu czynu z tą zmianą, iż przyjmuje że czyn wypełnia znamiona art. 278§1 kk w zw. z art. 12§1 kk i za to na podstawie art. 278§1 kk wymierza mu karę 6 (sześciu) miesięcy pozbawienia wolności,

2.  na podstawie art. 46§1 kk orzeka wobec oskarżonego obowiązek naprawienia szkody poprzez zapłatę na rzecz pokrzywdzonej P. K. kwoty 1360 (jeden tysiąc trzysta sześćdziesiąt) złotych,

3.  zasądza od Skarbu Państwa na rzecz adwokata T. K. kwotę 420 (czterysta dwadzieścia) złotych podwyższoną o 23% podatku od towarów i usług (...) tytułem zwrotu kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej oskarżonemu z urzędu,

4.  zwalnia oskarżonego od zapłaty na rzecz Skarbu Państwa kosztów sądowych i opłaty.

SSR Marta Przybylska

Sygn. akt II K 586/19

UZASADNIENIE

Oskarżony K. M. ma 37 lat. Jest kawalerem i posiada na utrzymaniu czwórkę dzieci w wieku 16 lat, 6 lat, 5 lat i 1 rok. Ma wykształcenie średnie, z zawodu jest murarzem. Nie pracuje. Oskarżony był w przeszłości wielokrotnie karany za czyny przeciwko mieniu popełnione m.in. na szkodę pokrzywdzonej P. K..

Dowody: wyjaśnienia oskarżonego – k. 29-32, karta karna – k. 43-45, odpis wyroku k. 59,odpis postanowienia k. 60, wydruk pobytów k. 11, 23, informacja o pobytach k. 46 – 50

Oskarżony był konkubentem pokrzywdzonej P. K. i jest ojcem jej trójki dzieci. W dniu 5 stycznia 2019 r. pokrzywdzona musiała udać się na zaplanowany zabieg chirurgiczny, do Wojewódzkiego Szpitala (...) w K.. Oskarżony przebywał w tym czasie w mieszkaniu pokrzywdzonej i miał opiekować się ich małoletnimi dziećmi w wieku 6 lat, 4 lata i 3 miesiące. Po kilku dniach pobytu w szpitalu pokrzywdzona została poinformowana przez sąsiadkę E. M., że oskarżony wyszedł z mieszkania i zostawił dzieci bez opieki. Pokrzywdzona na własną prośbę wypisała się ze szpitala i wróciła do miejsca zamieszkania. Po powrocie stwierdziła, iż w mieszkaniu brakuje telefonu komórkowego marki H. (...), pieniędzy w kwocie 400 zł. oraz środków chemicznych o wartości około 460 zł. Łączna wartości strat to 1360 złotych. Oskarżony środki chemiczne sprzedał na ryneczku przy ul. (...) w K. przypadkowo napotkanym osobom, a telefon przekazał sprzedającym dopalacze.

Dowody: notatka urzędowa- k.1, zeznania świadka P. K. k. 4 – 6, 7 – 8, E. M. k. 19-20, M. K. k. 16, kopia opakowania k.9 – 10, informacja z O. k. 51 – 52

Oskarżony K. M. w postępowaniu przygotowawczym, przyznał się do popełniania zarzucanego mu czynu za wyjątkiem zaboru telefonu komórkowego. Wskazał, iż z całą pewnością nie zabrał w/w przedmiotu. Jednocześnie opisał co zrobił z pozostałymi przedmiotami wskazanymi w zarzucie aktu oskarżenia. Sąd uznał wyjaśnienia oskarżonego w zakresie nie przyznania się do winy w zakresie zaboru telefonu komórkowego za niewiarygodne albowiem nie znajdują one potwierdzenia w zgromadzonym materiale dowodowym i zdaniem Sądu stanowią linię obrony przyjętą przez oskarżonego.

Sąd uznał za wiarygodne i zgodne z rzeczywistym stanem faktycznym zeznania pokrzywdzonej P. K. oraz świadków E. M. i M. K.. Wyżej wymienieni świadkowie wprawdzie bezpośrednio nie obserwowali zachowywania oskarżonego w chwili czynu, ale ich zeznania pozwoliły odtworzyć rzeczywisty przebieg zdarzenia . Zeznania te nie były wymuszane i stanowiły swobodną oraz wyczerpującą relację świadków dotyczącą przebiegu zdarzeń objętych zarzutem. Świadkowie w swych zeznaniach opisali dokładny przebieg obserwowanych fragmentów zdarzeń. Sąd w pełni dał wiarę zeznaniom P. K. w zakresie tego, jakiem przedmioty i jakiej wartości zabrał z jej mieszkania oskarżony. Ponadto na rozprawie przed sądem podała, iż oskarżony w rozmowie z nią przyznał się do zabrania telefonu i przekazania go osobom u których kupował dopalacze.

Za wiarygodne należało uznać także zaliczone w poczet materiału dowodowego dokumenty, albowiem zostały one sporządzone przez uprawnione organy w ramach przysługujących im kompetencji, w sposób rzetelny i fachowy. Ich prawdziwość i autentyczność nie wzbudziła w ocenie sądu wątpliwości.

Sąd zważył, co następuje:

Oskarżony K. M. swym zachowaniem polegającym na tym, że w okresie od 5 stycznia 2019r do 16 stycznia 2019r w K. wykorzystując nieobecność P. K. z jej mieszkania zabrał w celu przywłaszczenia telefon komórkowy marki H. (...) nr seria G. I. 1: (...), I. 2:866684045584079o wartości 500 zł, pieniądze w kwocie 400zł oraz środki chemiczne w kwocie 460zł czym spowodował straty o łącznej wartości 1360zł na szkodę P. K. wyczerpał ustawowe dyspozycje art. 278 § 1 kk w zw. z art. 12 § 1 kk

Art. 278 § 1 k.k. penalizuje zachowanie polegające na zaborze cudzej rzeczy w celu przywłaszczenia. K. M. przebywając w mieszkaniu P. K. pod jej nieobecność, bez jej wiedzy i zgodny zabrał z jej mieszkania telefon komórkowy marki H. (...) nr seria G. I. 1: (...), I. 2:866684045584079o wartości 500 zł, pieniądze w kwocie 400zł oraz środki chemiczne w kwocie 460zł. Wszystkie zabrane przedmioty sprzedał lub oddał w celu uzyskania dopalaczy. Oskarżony działał w warunkach czynu ciągłego ( art. 12 § 1 kk) albowiem zabierał i wynosił z mieszkania pokrzywdzonej przedmioty objęte zarzutem przez kilka dni w wykonaniu z góry powziętego zamiaru.

Zgromadzony w sprawie materiał dowodowy, będący przedmiotem analizy i oceny sądu, pozwala na przypisanie oskarżonemu winy, gdyż w czasie swojego bezprawnego i karalnego zachowania, mając możliwość podjęcia decyzji zgodnej z wymogami prawa, nie dał posłuchu normie prawnej. Stopień społecznej szkodliwości czynu oskarżonego należy ocenić jako umiarkowany.

Zarzucany oskarżonemu czyn były przez niego zawiniony, brak bowiem jakichkolwiek okoliczności wyłączających bezprawność bądź winę. Oskarżony w chwili dokonania czynu rozumiał jego znaczenie i mógł pokierować swoim postępowaniem.

Wymierzając karę Sąd wziął pod uwagę umiarkowany stopień społecznej szkodliwości czynu oraz znaczny stopień winy K. M.. Jako okoliczność obciążającą należy potraktować wcześniejszą karalność oskarżonego za przestępstwa podobne, w tym na szkodę pokrzywdzonej P. K.. Mając na uwadze powyższe, wymierzono oskarżonemu karę 6 miesięcy pozbawienia wolności.

Ustalając wysokość kary Sąd wziął pod uwagę prewencyjne oddziaływanie kary w znaczeniu zarówno prewencji indywidualnej, jak i ogólnej. Wymierzona kara ma znaczenie zarówno w zakresie indywidualnego oddziaływania kary na sprawcę, jak i także nie pozostaje bez znaczenia z uwagi na względy prewencji ogólnej związanej z wydźwiękiem, jaki zapadły w sprawie wyrok wywołać powinien w środowisku, w którym żyje oskarżony.

Zdaniem sądu dokonując oceny zarówno okoliczności przedmiotowych związanych z popełnionym przez oskarżonego przestępstwem w niniejszej sprawie, jak i analizując postawę samego oskarżonego zauważyć należy, iż brak jest, co do osoby K. M. pozytywnych prognoz na przyszłość. Przeciwko takim ustaleniom przeczy przede wszystkim postawa samego oskarżonego, który był już w przeszłości karany za przestępstwa podobne z czego nie wyciągnął żadnych pozytywnych wniosków. Przedmiotowego przestępstwa dopuścił się w czasie przerwy w wykonywaniu kary. Swoją postawą, w ocenie Sądu oskarżony wykazał rażące lekceważenie porządku prawnego. Mając na uwadze fakt kolejnego skazania za przestępstwo przeciwko mieniu z art. 278 § 1 k.k. uznać należy, iż oskarżony nie tylko lekceważy orzeczenia sądowe, ale przede wszystkim przyjąć należy, iż wymierzone mu dotychczas kary nie realizowały swoich funkcji. Reasumując, zatem tylko kara pozbawienia wolności orzeczona w postaci izolacyjnej wobec oskarżonego spełni w ocenie Sądu zarówno funkcję wychowawczą jak i represyjną, zważywszy, iż dotychczas orzekane kary nie wywarły na K. M. żadnego wpływu. Rodzaj kary wymierzonej oskarżonemu jest także istotny w ocenie Sądu z uwagi na zasady prewencji ogólnej i wydźwięk, jaki wyrok ten wywoła w środowisku, w którym żyje oskarżony. Inne, bowiem rozstrzygnięcie Sądu wywołać może nie tylko błędne przeświadczenie oskarżonego o swojej bezkarności, ale także wzbudzić może poczucie w jego środowisku o bezsilności wymiaru sprawiedliwości.

Zgodnie z art. 46 § 1 k.k. w razie skazania sąd może orzec, a na wniosek pokrzywdzonego lub innej osoby uprawnionej orzeka, obowiązek naprawienia wyrządzonej przestępstwem szkody w całości albo w części lub zadośćuczynienia za doznaną krzywdę. Jeśli tylko wina sprawcy została udowodniona, sąd nie może odmówić orzeczenia tego środka, powołując się na przykład na niemożność lub trudności w zakresie udowodnienia rozmiaru szkody. Środek karny nie musi zatem obejmować pełnego odszkodowania; sąd karny może ograniczyć się jedynie do określonego sposobu naprawienia szkody (np. restytucja) lub jej naprawienia jedynie w części. (zob. M. Mozgawa, komentarz do art. 46 k.k. /w:/ Kodeks karny. Komentarz, Lex 2012). Biorąc powyższe pod uwagę sąd orzekł wobec oskarżonego obowiązek naprawienia szkody wyrządzonej popełnionym przez niego przestępstwem poprzez zapłatę kwoty 1360 zł na rzecz pokrzywdzonej.

Na podstawie § 17 ust. 2 pkt 3, rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 3 października 2016r. w sprawie ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej przez adwokata z urzędu (Dz.U. z 2017 r.,poz. 1796 ze zm.) zasądzono od Skarbu Państwa na rzecz obrońcy z urzędu, adwokata T. K. kwotę 420 złotych, podwyższoną o 23 % podatku od towarów i usług (...), uwzględniając nakład pracy obrońcy.

O kosztach Sąd orzekł na podstawie art. 624 § 1 kpk. Z uwagi na sytuację materialną oskarżonego, możliwości zarobkowe oraz sytuację osobistą i rodzinną sąd zwolnił oskarżonego od zwrotu kosztów sądowych i opłaty.

SSR Marta Przybylska