Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 11 lutego 2020 r.

Sąd Rejonowy w Krośnie I Wydział Cywilny

w składzie następującym:

po rozpoznaniu w dniu 11 lutego 2020 r. w Krośnie

na rozprawie

sprawy z powództwa D. L.

przeciwko (...) S.A. w W.

o zapłatę

I.  Zasądza od pozwanego (...) S.A.
w W. na rzecz powoda D. L. kwoty:

1.  3.500,00 zł (trzy tysiące pięćset złotych) z ustawowymi odsetkami za opóźnienie od dnia 15 marca 2016 r. do dnia zapłaty – tytułem zadośćuczynienia

2.  97,10 zł (dziewięćdziesiąt siedem złotych 10/100) z ustawowymi odsetkami za opóźnienie od 15 marca 2016 r. do dnia zapłaty – tytułem odszkodowania

II.  Oddala powództwo w pozostałym zakresie

III.  Nakazuje ściągnąć od pozwanego (...) S.A.
w W. na rzecz Skarbu Państwa – Sądu Rejonowego w Krośnie kwotę 1.137,42 zł ( tysiąc sto trzydzieści siedem złotych 42/100) tytułem brakującej zaliczki na poczet wynagrodzenia biegłych

IV.  Zasądza od pozwanego (...) S.A.
w W. na rzecz powoda D. L. kwotę 68,05 zł (sześćdziesiąt osiem złotych 5/100) tytułem częściowego zwrotu kosztów postępowania

Sygn. akt I C 1897/17

UZASADNIENIE

Wyroku Sądu Rejonowego w Krośnie z dnia 11 lutego 2020 r.

Powód D. L. war pozwem z 31.08.2017 r. domagał się zasądzenia od pozwanego (...) S.A. w W. kwoty 7.000 zł, tytułem zadośćuczynienia z ustawowymi odsetkami za opóźnienie od dnia 15.03.2016r. do dnia zapłaty, kwoty 97,10 zł, tytułem odszkodowania z ustawowymi odsetkami za opóźnienie od dnia 15.03.2016r. do dnia zapłaty, kosztów procesu oraz dopuszczenie zawnioskowanych dowodów.

W uzasadnieniu powód podniósł, że w dniu 03.12.2015 r. uczestniczył w wypadku drogowym, którego sprawcą był kierujący autem m-ki V. (...).

W dniu 04.12.2015 r. poszkodowany udał się do Szpitalnego Oddziału Ratunkowego, gdzie po przeprowadzeniu badań, stwierdzono skręcenie kręgosłupa szyjnego. Powód otrzymał zalecenie noszenia kołnierza ortopedycznego przez okres 3 tygodni oraz skierowanie do poradni chirurgicznej. W związku z utrzymującym się bólem i zawrotami głowy otrzymał kolejne skierowanie do poradni neurologicznej. Stwierdzono u niego bóle i ograniczenia ruchowości kręgosłupa szyjnego i zaburzenia czucia w zakresie kończyn dolnych. Z związku z odczuwanymi dolegliwościami przebywał na zwolnieniu lekarskim od 04.12.2015 r. do 31.01.2016 r.

D. L. nabył zalecany kołnierz ortopedyczny za kwotę 45 zł oraz lekarstwa na kwotę 52,10 zł.

Powód do chwili obecnej odczuwa dolegliwości bólowe w okolicach kręgosłupa.

Sprawcą zdarzenia był ubezpieczony od odpowiedzialności cywilnej u strony pozwanej.

Szkoda została zgłoszona do ubezpieczyciela, który po przeprowadzeniu postępowania likwidacyjnego odmówił powodowi wypłaty tytułem zadośćuczynienia za doznaną oraz odszkodowania.

Nakazem zapłaty w postępowaniu upominawczym z 08.09.2017 r. zasądzono na rzecz powoda D. L. od pozwanego (...) Towarzystwa (...) kwotę 7.097,10 zł wraz z ustawowymi odsetkami za opóźnienie od dnia 15.03.2016 r do dnia zapłaty oraz koszty postępowania w wysokości 1.306 zł.

Od powyższego nakazu strona pozwana złożyła sprzeciw, wnosząc o oddalenie powództwa w całości, zasądzenie od powódki na jej rzecz kosztów postępowania, dopuszczenia zawnioskowanych dowodów.

Pozwany po przeprowadzeniu postępowania likwidacyjnego, mając na uwadze przedłożoną dokumentację medyczną, okoliczności zdarzenia z dnia 03.12.2015 r., uznał, że u powoda nie zaistniałą żadna szkoda w związku z kolizją, zdarzenie nie pozostawiła u niego trwałych następstw i odmówił mu wypłaty zadośćuczynienia i odszkodowania. Strona pozwana uznała, że D. L. nie odniósł obrażeń ciała, które mogłyby skutkować rozstrojem zdrowia lub trwałym uszczerbkiem na zdrowiu. Wskazał również, że występują u niego dolegliwości o niewielkim nasileniu oraz niewielkie zmiany w badaniu lekarskim mają charakter subiektywny oraz wynikają ze zmian chorobowych odcinka szyjnego kręgosłupa.

Sąd ustalił i zważył, co następuje :

W dniu 03.12.2015 r. doszło do wypadku drogowego, spowodowanego przez osobę posiadającą ubezpieczenie OC u pozwanego. Sprawca zdarzenia D. F. (1) najechał na tył samochodu powoda, znacznie je przesuwając. D. L. wyszedł z auta o własnych siłach.

Na drugi dzień po wypadku powód miał zawroty głowy i odczuwał ból kręgosłupa i głowy, dlatego udał się na Szpitalny Oddział Ratunkowy, gdzie po przeprowadzeniu badań, stwierdzono u niego skręcenie kręgosłupa szyjnego. Zalecono mu noszenie kołnierza ortopedycznego oraz przepisano mu lek przeciwbólowy. Otrzymał skierowanie do Poradni Chirurgicznej, gdzie kontynuował leczenie. Ze względu na utrzymujący się ból kręgosłupa i zawroty głowy lekarz chirurg skierował go do Poradni Neurologicznej.

W okresie od 04.12.2015 r. do 31.01.2016 r. przebywał na zwolnieniu lekarskim. Przez okres ok 2,5 miesiąca nosił kołnierz ortopedyczny. Rano po wstaniu z łóżka miał zawroty głowy, bolała go głowa i miał uczucie cierpnięcia karku i rąk. Od lekarza rodzinnego otrzymał skierowanie na rehabilitację.

Przed wypadkiem nigdy nie bolała go głowa, nie cierpły mu ręce, nie zażywał środków przeciwbólowych. Mimo, że leczenie zostało zakończone, to w dalszym ciągu skarży się na ból karku, głowy, ma też zawroty głowy i dalej cierpną mu ręce. W związku z tym musi zażywać środki przeciwbólowe. Również ograniczył wykonywanie w domu ciężkich prac, bo później ból się nasila. Jadąc autem cały czas odczuwa lęk, że znowu ktoś wjedzie w jego samochód.

Dowód :

1.  odpis oświadczenia sprawcy wypadku – k. 9;

2.  odpis kart pacjenta (...)u – k. 10 – 11;

3.  odpis historii choroby poradni chirurgicznej – k. 11-12;

4.  odpis historii choroby poradni neurologicznej – k. 13-14;

5.  odpis zwolnień lekarskich – k. 13-20;

6.  odpis faktur – k. 24-25;

7.  akta szkodowe – k. 46

8.  zeznania świadka D. F. – k. 68

9.  zeznania powoda – k. 155 (00:02:39);

Zarówno biegły ortopeda W. T. (1), jak i biegły neurolog J. B. (1) po przeprowadzeniu badania powoda oraz w oparciu o zgromadzony materiał nie stwierdzili u niego trwałego ani długotrwałego uszczerbku na zdrowiu.

Biegły ortopeda stwierdził, że niedogodności w życiu codziennym powoda, polegały na odczuwanym dyskomforcie związanym z bólem Kręgosłupa, który w stopniu znaczniejszym mógł występować do ok. miesiąca od urazu. Był zmuszony do noszeniem kołnierza ortopedycznego przez okres ok. 3 tygodni, zgłaszać się na wizyty kontrolne wizyty lekarskie, a w początkowym okresie zażywał leki przeciwbólowe.

Biegły neurolog potwierdził ustalenia biegłego ortopedy oraz wskazał, że zarówno zakup kołnierz ortopedycznego, jak leków objętych fakturą nr (...) były niezbędne w procesie leczenia powoda. Stwierdził ponadto, że nie mógł on wykonywać ciężkich prac fizycznych, cierpnięcie górnych kończyn mogło mieć wpływ na codzienne funkcjonowanie powoda w pierwszym okresie po wypadku. Bezpośrednio po urazie mogły występować dolegliwości utrudniające sen, poruszanie głową oraz prowadzenie samochodu.

Dowód :

1.  opinia biegłego W. T. – k. 71-77;

2.  opinia uzupełniająca biegłego W. T. – k. 96-99;

3.  opinia biegłego J. B. – k. 119;

4.  opinie uzupełniające biegłego J. B. – k. 134, 149;

Dokonując ustaleń faktycznych w niniejszej sprawie, sąd uznał za wiarygodne zeznania świadka D. F. (1) oraz samego powoda. Dotyczyły one okoliczności wypadku z dnia 03.12.2015 r., poczucia krzywdy, bólu i cierpienia, jakich doznał powód po tym zdarzeniu, jego samopoczucia, lęków. Sąd przeprowadził także dowód z dokumentów w postaci akt szkodowych, autentyczność dokumentów nie była kwestionowana przez strony.

Dowody z dokumentów nie budzą żadnych zastrzeżeń, co do ich rzetelności i wiarygodności i nie były kwestionowane przez strony, dlatego Sąd dał im wiarę. Również zeznania powódki zasługują na wiarę, gdyż są zbieżne ze zgromadzonym w sprawie materiałem dowodowym.

Opinie biegłych J. B. (1), W. T. (1) są logiczne, fachowe i również zasługują na wiarę.

Przez umowę ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej, zakład ubezpieczeń zobowiązuje się do zapłacenia określonego w umowie odszkodowania za szkody wyrządzone osobom trzecim, względem, których odpowiedzialność za szkodę ponosi ubezpieczający albo osoba, na rzecz, której zostaje zawarta umowa ubezpieczenia (art. 822 kc).

W niniejszej sprawie strona pozwana kwestionowała swoją odpowiedzialności, co do zasady, jak i wysokości dochodzonego roszczenia. Jej zdaniem zakres obrażeń, jakich doznał powód nie kwalifikuje do przyznania jakiegokolwiek zadośćuczynienia.

W przypadku naruszenia czynności narządu ciała lub wywołania rozstroju zdrowia Sąd może przyznać poszkodowanemu odpowiednią sumę tytułem zadośćuczynienia pieniężnego za doznaną krzywdę (art. 445 § 1 kc). Przepisy kodeksu cywilnego nie precyzują kryteriów, jakimi powinien kierować się Sąd ustalając wysokość zadośćuczynienia. Na podstawie jednak orzecznictwa Sądu Najwyższego i ustaleń doktryny wskazać należy, że są nimi: rozmiar cierpień, ich intensywność, trwałość, nieodwracalność, przebieg leczenia i jego skuteczność, utrudnienia, jakie doznany uszczerbek powoduje w życiu codziennym (por. wyrok SN z dnia 4.07.1969 r., I PR 178/69, OSNCP 1970, z.4, poz. 71, wyrok SN z dnia 22.06.2006 r., II CK 392/04 LEX nr 177203). Zadośćuczynienie ma być odpowiednie. Nie może być ono wygórowane i prowadzić do wzbogacenia się strony. Jednocześnie musi stanowić dla powoda realną wartość ekonomiczną, dostosowaną do aktualnych stosunków majątkowych w społeczeństwie (np. wyrok SN z dnia 26.02.1962 r., 4 CR 902/61, OSNCP 1963, poz. 105, wyrok SN z dnia 24.06.1965 r.. I PR 203/65, OSPiKA z 1966, poz. 92).

Zdaniem Sądu, odpowiednim zadośćuczynieniem jest kwota 3.500 zł i w takiej wysokości zasądzono na jego rzecz od strony pozwanej zadośćuczynienie (pkt I ppkt 1) oddalając powództwo w pozostałym zakresie (pkt II).

Ustalając wysokość zadośćuczynienia uznał, mając na uwadze zgromadzony w sprawie materiał dowodowy, że będzie ona stanowić pełną rekompensatę za doznaną krzywdę, a równocześnie nie jest ona wygórowana. Kwota ta jest, bowiem dostosowana do negatywnych skutków, jakie powód odczuwa do dnia dzisiejszego, chociażby ból kręgosłupa po nadmiernym wysiłku, drętwienie rąk, zawroty głowy.

Stosownie, co do treści art. 444 § 1 kc w razie uszkodzenia ciała lub wywołania rozstroju zdrowia naprawienie szkody obejmuje wszelkie wynikłe z tego powodu koszty.

Jak stwierdził biegły J. B. (1) koszty w wysokości 97,10 zł, jakie powód poniósł w związku z leczeniem były niezbędne

W świetle powyższego, zasądzono od pozwanego na rzecz powoda, tytułem odszkodowania (koszt leczenia) kwotę 97,10 zł (pkt I ppkt 2).

W pozostałym zakresie powództwo zostało oddalone (pkt II).

Orzeczenie o kosztach znajduje uzasadnienie w treści art. 98 kpc.

Powód w swoim żądaniu utrzymał się w 51 %.

Na koszty postępowania złożyło się – opłata sądowa od pozwu w kwocie 355 zł, koszty opinii biegłych 5.926,42 zł, koszty zastępstwa procesowego powoda 1.817 zł i pozwanego 1.817 zł.

Powód poniósł koszty w łącznej wysokości 2.972 zł (opłata sadowa od pozwu – 355 zł, zaliczka na poczet wynagrodzenia biegłych – 800 zł, wynagrodzenie pełnomocnika wraz z opłatą skarbową od pełnomocnictwa – 1.817 zł). Koszty zaś, jakie poniósł pozwany to 1.817 zł (wynagrodzenie pełnomocnika wraz z opłatą skarbową od pełnomocnictwa).

Mając powyższe na uwadze, nakazano ściągnąć od pozwanego na rzecz Skarbu Państwa – Sąd Rejonowy w Krośnie kwotę 1.137,42 zł, tytułem brakującej zaliczki na poczet wynagrodzenia biegłych oraz zasądzono od pozwanego na rzecz na rzecz powódki kwotę 68,05 zł, tytułem zwrotu kosztów postępowania (pkt III).

Sędzia :

zarz./

1.  (...)

⚫

(...)

⚫

(...)

2.  (...)

Sędzia