Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 31 marca 2016 roku

Sąd Rejonowy w Zduńskiej Woli III Wydział Rodzinny i Nieletnich w składzie:

Przewodnicząca SSR Małgorzata Klęk

Protokolant sekr. sąd. Marta Kubiak

po rozpoznaniu w dniu 22 marca 2016 roku w Zduńskiej Woli

na rozprawie sprawy

z powództwa S. P. (1)

przeciwko S. P. (2)

o ustalenie wygaśnięcia obowiązku alimentacyjnego

oraz sprawy

z powództwa S. P. (2)

przeciwko S. P. (1)

o podwyższenie alimentów

1.  ustala, że obowiązek alimentacyjny powoda S. P. (1) w stosunku do jego córki S. P. (2), ostatnio zasądzony wyrokiem Sądu Rejonowego w Zduńskiej Woli w dniu 18 września 2014 roku, w sprawie sygn. akt III RC 74/14, w kwocie 300 (trzysta) złotych miesięcznie – wygasł z dniem 01 kwietnia 2016 roku;

2.  oddala powództwo S. P. (2) o podwyższenie alimentów;

3.  nie obciąża stron kosztami procesu.

SSR Małgorzata Klęk

UZASADNIENIE

W pozwie skierowanym do Sądu Rejonowego w Zduńskiej Woli w dniu 25 maja 2015 roku, powód S. P. (1) domagał się ustalenia, że wygasł jego obowiązek alimentacyjny względem córki S. P. (2), ostatnio ustalony wyrokiem Sądu Rejonowego w Zduńskiej Woli z dnia 18 września 2014 roku, wydanym w sprawie III RC 74/14.

W odpowiedzi na pozew, złożonej w dniu 22 czerwca 2015 roku, pozwana nie uznała powództwa i wniosła o jego oddalenie.

W dniu 19 października 2015 roku S. P. (2) złożyła w tut. Sądzie przeciwko S. P. (1) pozew o podwyższenie alimentów z kwoty po 300,00 złotych do kwoty po 700,00 złotych miesięcznie. Sprawa została zarejestrowana za nr rep. III RC 217/15

Postanowieniem z dnia 03 listopada 2015 roku wydanym w sprawie III RC 217/15 tut. Sąd połączył sprawę o podwyższenie alimentów do łącznego rozpoznania ze sprawą o sygn.. akt. III RC 89/15 z powództwa S. P. (1) przeciwko S. P. (2) o ustalenie wygaśnięcia obowiązku alimentacyjnego. Sprawa prowadzona była pod wspólną sygnaturą III RC 89/15.

Na rozprawie w dniu 15 grudnia 2015 roku, S. P. (1) poparł powództwo z dnia 25 maja 2015 roku i wniósł o oddalenie powództwa o podwyższenie alimentów . Strona przeciwna zajęła opozycyjne stanowisko wnosząc o oddalenie powództwa o ustalenie wygaśnięcia obowiązku alimentacyjnego i podtrzymała żądania pozwu z dnia 19 października 2015 roku.

Wskazane stanowisko procesowe stron nie uległo zmianie w toku procesu.

Sąd Rejonowy ustalił następujący stan faktyczny :

S. P. (2) pochodzi ze związku małżeńskiego S. P. (1) i Z. P.. Wyrokiem Sądu Okręgowego w Sieradzu w dniu 11 kwietnia 2003 roku w sprawie XIV C 304/02, Sąd rozwiązał przez rozwód bez orzekania o winie małżeństwo S. P. (1) i Z. P.. Jednocześnie Sąd pozostawił bez zmian alimenty ustalone ugodą zawartą na rzecz małoletniej wówczas S. P. (2) przed Sądem Rejonowym w Zduńskiej Woli, w wysokości po 350 złotych miesięcznie. Wyrokiem z dnia 03 września 2009 roku wydanym w sprawie III RC 29/09 Sąd Rejonowy w Zduńskiej Woli podwyższył alimenty na rzecz S. P. (2) do kwoty po 400 złotych miesięcznie.

Dowód: (z akt sprawy III RC 74/14 SR w Zduńskiej Woli: Wyrok Sądu Rejonowego w Zduńskiej Woli z dnia 18 września 2014 roku wydany w sprawie III RC 74/14 wraz z uzasadnieniem k. 111- 112v)

Prawomocnym wyrokiem Sądu Rejonowego w Zduńskiej Woli z dnia 18 września 2014 roku wydanym w sprawie III RC 74/14, alimenty należne od S. P. (1) na rzecz jego córki S. P. (2) ostatnio ustalone w/w wyrokiem Sądu Rejonowego w Zduńskiej Woli obniżono z kwoty 400,00 złotych do kwoty po 300,00 złotych miesięcznie.

Dowód: (z akt sprawy III RC 74/14 SR w Zduńskiej Woli: Wyrok Sądu Rejonowego w Zduńskiej Woli z dnia 18 września 2014 roku wydany w sprawie III RC 74/14 k. 111)

W dacie orzekania przez Sąd Rejonowy w Zduńskiej Woli w dniu 18 września 2014 roku S. P. (1) nigdzie nie pracował i pozostawał na zasiłku chorobowym wypłacanym z KRUS – u, w wysokości 300,00 złotych miesięcznie. Wymieniony w 2011 roku miał wypadek drogowy, w wyniku którego doznał uszkodzeń ciała w tym między innymi stłuczenia klatki piersiowej z urazową odmą opłucnową oraz stłuczenia części grzbietu i miednicy. Od tego też czasu S. P. (1) borykał się z problemami zdrowotnymi, w tym głównie związanymi z dolegliwościami odcinka lędźwiowo – krzyżowego kręgosłupa. Powód (pozwany) chorował na boreliozę, zażywał leki przeciwbólowe, gdy miał problemy z poruszaniem – zastrzyki, nadto zażywał leki na nadciśnienie. Leczył się neurologicznie. Ówczesny miesięczny koszt zakupu leków wynosił około 100,00 złotych. Z uwagi na pogorszenie się jego stanu zdrowia – zaburzenia korzeni rdzeniowych i splotów nerwowych oczekiwał na przyjęcie do szpitala, termin jego hospitalizacji wyznaczono na dzień 09 października 2014 roku, został zakwalifikowany do leczenia operacyjnego .

S. P. (1) mieszkał wspólnie z żoną, jej synami oraz małoletnią córką. Żona S. P. (1) pracowała w (...) S.A. jako kasjer – sprzedawca i zarabiała około 1500 złotych brutto. Pasierbowie nigdzie nie pracowali i nie otrzymywali żadnego wsparcia instytucjonalnego, byli zarejestrowani w urzędzie pracy jako osoby bezrobotne. Córka S. P. (1) była chora, cierpiała na schorzenia kardiologiczne, nefrologiczne, alergologiczne oraz ortopedyczne.

Z uwagi na zły stan zdrowia miała przyznany zasiłek pielęgnacyjny w wysokości 153,00 złotych miesięcznie. S. P. (1) jeździł z córką do kardiologa w W., a raz w miesiącu do nefrologa. Małoletnia w związku z wadą stóp, wymagała także zakupu specjalistycznego obuwia, którego kwota wynosiła około 150,00 złotych. Miesięczny koszt leków wynosił około 60,00 – 100,00 złotych.

Rodzina korzystała z pomocy socjalnej wypłacanej przez gminę, w wysokości po 186,00 złotych miesięcznie na rzecz S. P. (3) oraz jednorazowej w wysokości 100,00 złotych, w związku z rozpoczęciem roku szkolnego.

S. P. (1) był właścicielem nieruchomości rolnej, której nie uprawiał. Powód mieszkał w domu po rodzicach i płacił za pobór wody w wysokości około 60,00 złotych miesięcznie. Za internet uiszczał 49,40 złotych miesięcznie, abonament telewizyjny wynosił 37,90 złotych miesięcznie, śmieci około 30,00 złotych miesięcznie, energia elektryczna w wysokości około 160,00 – 180,00 złotych miesięcznie, podatek od nieruchomości około 379,00 złotych na rok, ubezpieczenie KRUS w wysokości 442,00 złotych na dwa miesiące, a nadto kupował opał oraz gaz. Powód oraz jego rodzina spłacali kredyty, które przeznaczyli między innymi na spłatę długu alimentacyjnego.

Dowód: (z akt sprawy III RC 74/14 SR w Zduńskiej Woli: k. 3 – 5, 22 – 24, 26, 73- 79 rachunki za opłaty, k. 6 – 12, 65, k. 109 dokumentacja medyczna, k. 18 – 21, 67 - 68 decyzje (...), k. 25 umowa o pracę, k. 27 odpis z księgi wieczystej, k. 52 – 60 faktury zakupu leków, k. 62 – 63 zaświadczenie z UP, k. 64 orzeczenie o niepełnosprawności, k. 66 zaświadczenie z Urzędu Skarbowego, k. 69 zaświadczenie z Urzędu Gminy, k. 70 decyzja podatkowa, k. 71 – 72 zaświadczenie i opłata z KRUS, k. 108 informacja z KRUS, k. 104v zeznania S. P.)

S. P. (2) miała wówczas 22 lata, mieszkała wspólnie z matką oraz przyrodnim bratem w Z.. Wymieniona po ukończeniu gimnazjum kontynuowała naukę w liceum profilowanym Zespołu Szkół (...) w Z.. Z uwagi na brak promocji do klasy II, S. P. (2) kontynuowała naukę w technikum elektronicznym. W obu szkołach pozwana (powódka) otrzymała ocenę naganną z zachowania, miała oceny niedostateczne z kilku przedmiotów i wiele opuszczonych nieusprawiedliwionych godzin lekcyjnych.

Po kolejnej nieudanej próbie ukończenia klasy I, rozpoczęła naukę licealną w (...) w Z.. Pozwana ukończyła edukację w szkole średniej w 2013 roku, jednakże nie zdała egzaminu maturalnego. We wrześniu 2013 roku pozwana rozpoczęła kwalifikacyjny kurs zawodowy w zawodzie organizacja i nadzorowanie transportu w (...) w S., który planowo powinna zakończyć w styczniu 2015 roku. W związku z nauką S. P. (2) wydawała około 45,00 złotych miesięcznie na dojazd do S., na książki oraz przybory szkolne wydawała około 60,00 – 70,00 złotych rocznie oraz co 1,5 miesiąca kupowała tusz do drukarki w kwocie 40,00 złotych. Pozwana (powódka) korzystała z bezpłatnych wizyt okulistycznych, co dwa lata wymieniała okulary. W 2014 roku za wymianę okularów zapłaciła 265,00 złotych. S. P. (2) była w trakcie leczenia stomatologicznego. Uprawniona przeznaczała około 300,00 - 400,00 złotych na wyżywienie, 50,00 złotych na środki higieny osobistej, 100,00 złotych na ubiór, 50,00 złotych na telefon. Alimenty na jej rzecz w wysokości po 400,00 złotych miesięcznie były wypłacane z funduszu alimentacyjnego.

Matka pozwanej była wówczas osobą bezrobotną, utrzymującą się z zasiłku dla bezrobotnych wypłacanego w wysokości 776,10 złotych brutto, na małoletniego syna miała przyznany zasiłek rodzinny w łącznej kwocie po 183,00 złotych miesięcznie. Brat pozwanej miał 5 lat i nie miał zasądzonego na swoją rzecz świadczenia alimentacyjnego, jego ojciec przekazywał środki na jego utrzymanie dobrowolnie około 100,00 złotych miesięcznie. Miesięczne koszty utrzymania mieszkania zajmowanego przez S. P. (2) z rodziną, wynosiły 300,00 złotych czynsz, 110,00 złotych prąd, 100,00 złotych woda, opłacany także był gaz, telefony, ubezpieczenie.

S. P. (2) nie poszukiwała pracy, nie była zarejestrowana jako osoba bezrobotna, nie była zainteresowana podejmowaniem jakiejkolwiek pracy, w tym także sezonowej czy dorywczej.

Dowód: (z akt sprawy III RC 74/14 SR w Zduńskiej Woli: k. 32 zaświadczenie o nauce, k. 33 decyzja o przyznaniu zasiłku, k. 34 - 37 decyzje MOPS, k. 42 faktura zakupu okularów, k. 49 informacja z UP, k. 50 – 51 informacja z (...), k. 64 zaświadczenie z UP w Z., k. 80 – 83 historia zdrowia z poradni stomatologicznej, k. 84 – 85 arkusz ocen ucznia, k. 87 – 100 dowody opłat czynszu, wody, energii, k. 101 – 102 rachunki, k. 104v – 105 zeznania S. P.)

S. P. (1) nadal zamieszkuje wraz z żoną, jednym pasierbem oraz ich wspólną córką mającą obecnie 10 lat, w miejscowości D. Ł.. Pasierb S. P. (1) uczy się w systemie zaocznym, podejmuje prace dorywcze.

Sytuacja materialna rodziny powoda (pozwanego) uległa pogorszeniu, poprzez to, że jego żona R. P., która wcześniej pracowała w J. M., uległa wypadkowi komunikacyjnemu – przebywała na zwolnieniu z ZUS, a następnie korzystała z urlopu. Powód (pozwany) podobnie jak wcześniej jego żona przebywa na zwolnieniu i z tego tytułu otrzymuje świadczenie w kwocie 300,00 złotych miesięcznie. Rodzina korzysta ze wsparcia instytucjonalnego w łącznej kwocie ok. 320,00 złotych miesięcznie.

Ich wspólna córka S. P. (3) ma orzeczony stopień niepełnosprawności do marca 2016 roku, choruje na serce, płaskostopie, wadę wzroku, boryka się także z problemami laryngologicznymi z powodu częstych krwawień z nosa. Obecnie oczekuje na rozpoznanie kolejnego wniosku w przedmiocie orzeczenia o stopniu niepełnosprawności. Wymaga stosowania butów ortopedycznych, których to ostatni zakup wyniósł 200,00 złotych za buty zimowe oraz 130,00 złotych za buty letnie. Jej leczenie wynosi około 100,00 złotych miesięcznie.

S. P. (1) nadal boryka się z licznymi schorzeniami, m.in. związanymi z wadą kręgosłupa, wybitym barkiem i nadciśnieniem tętniczym. W październiku 2014 roku był hospitalizowany. Na leki wydaje od 70,00 do 120,00 złotych miesięcznie. W związku z wypadkami jakim uległ (po raz ostatni w dniu 18 listopada 2015 roku), ma ograniczone zdolności zarobkowe – nie podejmuje prac dorywczych, uczęszcza na zabiegi rehabilitacyjne.

Nadal spłaca zaległości alimentacyjne wobec Funduszu Alimentacyjnego, toczy się wobec niego postępowanie egzekucyjne w sprawie KMP 64/12.

Dowód: (zeznania S. P. (1) złożone na rozprawie w dniu 03 listopada 2015 roku min: 00:00:48-00:07:36, złożone na rozprawie w dniu 22 marca 2016 roku min: 00:05:04 – 00:13:35, wynik badania MR k. 7, karta informacyjna leczenia k. 8-9, decyzja MOPS k. 11, pismo MOPS k. 12, orzeczenie o stopniu niepełnosprawności k. 13, karta informacyjna leczenia szpitalnego k. 27, k. 28, k. 29-30, k. 104-105 raport z badania (...) k. 33, dokumentacja medyczna k. 34-40, k. 139-141, skierowanie na zabiegi k. 41-44, decyzja MOPS k. 46-47, zaświadczenie lekarskie k. 48, faktury na zakup leków k. 54-66, k.107-123, faktura na zakup obuwia k. 67, protokół opisu i oszacowania nieruchomości k.100-101, notatka urzędowa ze zdarzenia drogowego k. 102- 103, zaświadczenia lekarskie k. 129-133, zaświadczenie z KRUS k. 134 zaświadczenie o pobranych zabiegach k. 135-136, PIT 11 k.160-v, zaświadczenie z US k. 161, umowa o świadczenie usług oświatowych k. 162-163, decyzja KRUS k. 166-v )

Pozwana (powódka) obecnie ma 24 lata. K. podejmowała próby zdania egzaminu maturalnego, osiągając wyniki poniżej wymaganego minimum. Realizowany przez nią kurs kwalifikacyjny w (...) w S. ukończyła po trzech semestrach, jednak nie uzyskała kwalifikacji spedytora, z uwagi na brak odpowiedniej grupy słuchaczy. Deklaruje, że chce organizować transport międzynarodowy, przy czym nie zna biegle żadnego języka obcego.

W bieżącym roku szkolnym 2015/2016, jest słuchaczką 2. letniego (...) i słuchaczką kursu zawodowego w zawodzie technik rachunkowości. S. P. (2) nie zawsze uczestniczy w zajęciach, które odbywają się w środy, piątki i soboty.

Wymieniona prezentuje ambiwalentny stosunek do pracy, uznając, że gdy kiedyś pracowała przez jeden dzień wakacji zarobiła „grosze”. Stoi na stanowisku, że praca przy myciu okien i sprzątaniu sprowadza się do oszukiwania pracownika przez pracodawcę, a inne prace sezonowe nie są dochodowe. Pozwana (powódka) nie wie czy nadaje się do tego by podjąć pracę dorywczą przy opiece nad dzieckiem uznając, że w tej dziedzinie preferowane są osoby po 35 roku życia. Jej zdaniem nie ma czasu na wykonywanie pracy. Nie była zainteresowana ofertami pracy z PUP w Z. dla osób bez kwalifikacji zawodowych. Podejmuje bezskuteczne próby znalezienia praktyk w administracji. Nie zamierza przystępować do egzaminu maturalnego, ponieważ stanowi on koszt 50,00 złotych za jeden egzamin i uważa że nie jest do niego przygotowana.

S. P. (2) wykonuje proste czynności dnia codziennego, pomagając matce w sprzątaniu domu oraz przynoszeniu zakupów.

Dowód: (zeznania S. P. (2) złożone na rozprawie w dniu 03 listopada 2015 roku min: 00:07:36- 00:28:00, złożone na rozprawie w dniu 22 marca 2016 roku min: 00:13:5-00:24:14, 00:25:02-00:28:30, pismo z (...) w S. k. 92-93, zaświadczenie k. 24, pismo z PUP k. 151, pismo z (...) w S. k. 157)

Matka S. Z. L. nadal prowadzi wspólne gospodarstwo domowe wraz z córką i synem D. M., który ma obecnie 6 lat. Chłopiec uczęszcza do przedszkola, otrzymuje dobrowolnie płacone alimenty od ojca.

Wymieniona, obecnie – od 04 listopada 2015 roku odbywa staż organizowany przez PUP w jednym ze sklepów w Z.. Jest osobą niepełnosprawną w stopniu umiarkowanym. Za miesiąc listopad 2015roku otrzymała wynagrodzenie w kwocie 780,00 złotych. Dodatkowo korzysta ze wsparcia instytucjonalnego w postaci zasiłku rodzinnego w kwocie 106,00 oraz dodatku do zasiłku w kwocie 100,00 złotych (jednorazowo raz w roku). Przed podjęciem stażu pobierała zasiłek okresowy z powodu bezrobocia, w kwocie 200,00 złotych miesięcznie, a także zasiłek dla bezrobotnych z PUP, w wysokości 120% kwoty podstawowej.

Matka pozwanej (powódki) nie jest zorientowana w sprawach związanych z jej edukacją, nie wie czy ukończyła szkołę średnią egzaminem maturalnym. Nie wie jakie comiesięczne kwoty przeznacza na jej utrzymanie. Uważa, że S. P. (2) na zajęcia szkolne jeździ niemalże codziennie.

Dowód: (zeznania Z. L. złożone na rozprawie w dniu 15 grudnia 2015 roku min: 00:01:52-00:17:21, zaświadczenie z PUP k. 158, k. 159,decyzja MOPS k. 20-21, orzeczenie o stopniu niepełnosprawności k. 22), decyzja MOPS k. 23, zaświadczenie k. 23a )

Przechodząc do analizy osobowego materiału dowodowego Sąd meritii zeznaniom stron dał wiarę w całej rozciągłości bowiem, co do zasady ich zeznania w istotnych dla sprawy aspektach pozostawały bezsporne, wzajemnie się uzupełniając. Sąd dał także wiarę zeznaniom świadka w osobie Z. L., pomimo że ta pozostaje matką S. P. (2).

Sąd nadto oparł się na dokumentach, zgormadzonych w aktach sprawy III RC 74/14 Sądu Rejonowego w Zduńskiej Woli, które służyły ustaleniu relacji majątkowych stron z daty ostatniego orzekania o łączącym ich stosunku alimentacyjnym.

I tak, brak było jakichkolwiek podstaw, by kwestionować zeznania S. P. (1), powód (pozwany) w sposób konsekwentny, szczegółowy i bezsprzeczny opisał swoją aktualną sytuację materialną, zdrowotną i rodzinną. Swoje zeznania poparł nieosobowym materiałem dowodowym, który w całości korelował z jego zeznaniami. Z jego zeznań wynika, że znajduje się w trudnej sytuacji materialnej, będąc na częściowym utrzymaniu żony. Posiada on ograniczone zdolności finansowe, a spoczywa na nim nadto ciężar alimentacyjny wobec najmłodszej – niepełnosprawnej i schorowanej córki S., mającej obecnie 10 lat.

Gdy idzie o zeznania pozwanej (powódki) Sąd co do zasady dał im wiarę, gdyż znajdują one częściowe odzwierciedlenie w nieosobowym materialne dowodowym. W istocie S. P. (2), która ukończyła szkołę średnią podejmuje próby kontynowania nauki na studiach uzupełniających, do podjęcia których nie jest wymagana zdana z wynikiem pozytywnym matura.

Wymieniona w składanych zeznaniach, nie kryła tego, że do pracy prezentuje ujemny stosunek wyciągając wnioski, że każdy potencjalny pracodawca zatrudniający osobę bez kwalifikacji zawodowych, zamierza wynagradzać pracownika w sposób nieodpowiedni do nakładów pracy. Wymieniona przyznała, że nie posiada żadnych kwalifikacji, przy czym jej postrzeganie rynku pracy odbiega od realiów.

Nie sposób nie odnieść wrażenia, znajdującego zresztą potwierdzenie w złożonych przez świadka jak i samą pozwaną (powódkę) zeznaniach, że strona pozwana źródło obowiązku alimentacyjnego ściśle utożsamia sobie z istnieniem po jej stronie stanu kontynuacji nauki jako bezwzględnie warunkującego konieczność łożenia przez powoda kolejnych rat alimentacyjnych.

Oceniając zeznania matki S. Z. L. nie sposób odmówić im waloru wiarygodności. Choć pozostają one wiarygodne to dowodzą one głównie tego, że sytuacja rodzinna uległa nieznacznej poprawie, a S. P. (2) kontynuuje naukę, dla której nie zamierza podejmować zatrudnienia.

Świadek uzyskuje obecnie dochody, korzysta ze świadczeń instytucjonalnych. Wymieniona nie jest przy tym zorientowana w sprawach córki, co pozwala na przyjęcie uzasadnionej konstatacji, że kwestie związane z edukacją S. P. (2) nie są istotnym tematem rozmów rodzinnych, a jej edukacja co do zasady (również przez pryzmat osiąganych wyników w nauce) ma kontynuację jedynie dla potrzeb pozyskiwania świadczeń alimentacyjnych. Świadek nie posiada wiedzy jakie sumy pozostają niezbędne do poniesienia celem zaspokojenia potrzeb córki, w tym kosztów pokrycia jej edukacji, nie jest co do zasady zorientowana w jakie dni uczęszcza na zajęcia.

Z. w sprawie niniejszej, jak i w sprawie III RC 74/14 Sądu Rejonowego w Zduńskiej Woli obszerny nieosobowy materiał dowodowy nie nasuwał wątpliwości Sądu, okazał się być przydatny czynionym ustaleniom faktycznym, ponieważ uzupełniał zeznania stron o istotne dla przedmiotu sporu treści. Żadna ze stron co do zasady nie kwestionowała waloru jego wiarygodności i nie wprowadziła do postępowania innego dowodu, który dyskredytowałby ten przedłożony przez stronę przeciwną. Są to głównie dokumenty w postaci zaświadczeń, kart leczenia, faktur, potwierdzeń płatności, które zostały wytworzone przez uprawnione do tego podmioty w ramach ściśle określonych procedur, stąd brak było podstaw by polemizować z treścią w nich zawartą.

Przedmiotem dowodzenia w niniejszej sprawie były fakty mające dla rozpoznania sprawy najistotniejsze znaczenie. Oceniając powyższy materiał dowodowy, który co do zasady w najistotniejszych dla sprawy aspektach pozostawał niesporny, Sąd dokonał wszechstronnego rozważenia zebranego materiału, w oparciu o zasady logicznego rozumowania oraz doświadczenia życiowego.

Sąd odnotował, że w niniejszej sprawie okoliczności faktyczne pozostawały co do zasady niesporne, zaś ścisły spór między stronami sprowadzał się do podstawy warunkującej istnienie obowiązku alimentacyjnego. W ocenie pozwanej (powódki) pozostaje ona uprawniona do tego by być utrzymywaną przez ojca tak długo jak kontynuuje naukę, zaś powód (pozwany) stał na stanowisku, że S. P. (2) jest zdolna do tego by sama się utrzymywać, co też uzasadnia wygaśnięcie obowiązku alimentacyjnego.

Zatem skoncentrowany w tym kierunku materiał dowodowy, a oceniony w sposób dokonany powyższej, pozwala wywieść uzasadnioną konstatację, że S. P. (2) jest w stanie utrzymać się samodzielnie, a podejmowana przez nią od co najmniej trzech lat kolejna forma nauczania, ma utrzymać status osoby uczącej się.

W ocenie Sądu, do merytorycznego rozpoznania niniejszej sprawy, zbędnym było przeprowadzenie kolejnych dowodów z urzędu, ponadto strony nie wnioskowały o uzupełnienie materiału dowodowego poprzez przeprowadzenie kolejnych wskazanych przez nie dowodów.

Sąd Rejonowy zważył co następuje:

Bezsprzecznym i wyrażonym w art. 133 § 1 k r. i op. jest fakt, że obowiązek alimentacyjny względem dziecka, które nie jest w stanie utrzymać się samodzielnie, spoczywa na rodzicach, którzy zobowiązani są do alimentowania dziecka w pierwszej kolejności. Czas trwania tego obowiązku nie jest ograniczony terminem i nie pozostaje też w zależności od osiągnięcia przez uprawnionego określonego stopnia wykształcenia. Jedyną okolicznością, od której zależy trwanie bądź ustanie obowiązku jest to, czy dziecko może się utrzymać samodzielnie.

Fakt, że S. P. (2) uczęszcza do szkoły policealnej w systemie niestacjonarnym nie oznacza, że jest ona automatycznie uprawniona do alimentacji ze strony ojca, a to z tego względu, że ma ona przy tym obiektywną możliwość podjęcia zatrudnienia, choćby w niepełnym wymiarze czasu pracy.

Nie bez znaczenia pozostaje także fakt, że profil podjętej przez nią nauki nie gwarantuje jej podjęcia zatrudnienia w zamierzonym zawodzie, ponieważ do jego wykonywania nie jest niezbędne ukończenie jakichkolwiek szkoleń.

Jak wynika ze zgromadzonego w sprawie materiału dowodowego pozwana, choć ukończyła szkołę średnią, to nie uzyskała świadectwa maturalnego. Trzykrotnie – w latach 2013, 2014 i 2015 podjęła nieudaną próbę poprawy egzaminu maturalnego osiągając wyjątkowo słabe wyniki. Jak wynika z jej zeznań nie jest ona obecnie zainteresowana kolejną próbą poprawy swojej sytuacji poprzez podejście do kolejnego egzaminu, tłumacząc to koniecznością poniesienia opłaty (jakkolwiek niewielkiej) oraz tym, że jest ona do niego nieprzygotowana (co stanowi okoliczność tylko i wyłącznie przez nią zawinioną).

Powyższe przesądza, że wbrew jej zeznaniom nie wiąże ona swojej przyszłości z kontynuacją nauki w szkole wyższej i nie ma sprecyzowanych planów na swoją przyszłość. Wymieniona odkąd w 2013 roku zaczęła uczęszczać na zajęcia odbywające się w trybie niestacjonarnym, dysponowała wolnym czasem w ciągu tygodnia. Jak wynika z jej zeznań, podjęła w okresie wakacyjnym jedną próbę zdobycia pracy zarobkowej, i po jednym dniu pracy była niezadowolona z osiągniętego dochodu. Nie sposób przy tym nie odnieść wrażenia, że ma wygórowane oczekiwania co do rynku pracy, uważając że po ukończeniu studium uzupełniającego podejmie zatrudnienie w wyuczonym zawodzie. Podejmowane przez nią działania należy ocenić jako nieprzemyślane, ponieważ podejmując naukę na studium w kierunku spedytora, nie znając biegle jakiegokolwiek języka obcego nie sposób przypuszczać, by zdobyła ona oczekiwane zatrudnienie. Jednocześnie wskazać należy, że podejmowane przez nią kierunki nie są tego rodzaju, by ich ukończenie gwarantowało podjęcie pracy na wyuczonym stanowisku szczególnie, że nie podjęła nauki na kierunku reglamentowanym przez ustawodawcę, a jak Sąd już wcześniej zaznaczył wykonywanie pracy spedytora, księgowego, florysty czy też administratywisty, nie jest uzależnione od ukończenia kursów czy szkoleń.

Mając na względzie okoliczności towarzyszące sprawie, Sąd stoi na stanowisku, że forma odbywania przez pozwaną (powódkę) nauki, nie uprawnia jej do uzyskiwania świadczenia alimentacyjnego. (...) w jakim pobiera naukę powoduje, że posiada ona czas i obiektywne możliwości podjęcia zatrudnienia. Dla spełnienia przesłanki „pobierania nauki” nie wystarcza figurowanie na liście uczniów i uczęszczanie do jakiejkolwiek szkoły, ale takiej która daje realne szanse na zdobycie zawodu i takiej która w sposób istotny angażuje czas ucznia w dni powszednie, a nie tylko w wybrane dni weekendowe czy tygodniowe.

Z ustaleń Sądu wynika, że S. P. (2) dysponuje czterema dniami wolnymi, które może przeznaczyć na podjęcie pracy – choćby dorywczej, celem zarobkowania na własne utrzymanie, jednak tylko i wyłącznie z powodu własnych przekonań i ambiwalentnego podejścia do zatrudnienia tego nie czyni. Dotychczas nie podejmowała żadnych wymiernych starań o podjęcie zatrudnienia, będąc w przekonaniu (co wynika z jej zeznań), że nie po to kontynuuje naukę by wykonywać pracę sprzątaczki. W tym miejscu Sąd zaznacza, że wykonywanie pracy w godzinach, miejscu i u pracodawcy odpowiadających pracownikowi niewątpliwie jest wartością cenną, dającą pośrednie poczucie satysfakcji z wykonywanej pracy, jednak nie może to kolidować ze słusznym interesem zobowiązanego do alimentacji. Obowiązkiem osoby mającej obiektywne zdolności zarobkowe jest zatrudnianie się, względnie podjęcie pracy niekoniecznie zgodnej z oczekiwaniami. W postawie pozwanej (powódki) trudno odnaleźć jakiekolwiek starania w tym zakresie.

S. P. (2) uznając, że jej roszczenia alimentacyjne pozostają aktualne i zasadne pomimo, że dysponuje czasem pozwalającym na podjęcie zatrudnienia, nie czyni żadnych starań aby pozyskać środki finansowe na własne utrzymanie.

Z drugiej strony aktualna sytuacja materialna i zdrowotna powoda (pozwanego) jak i jego najmłodszej córki nie pozwala na to by w dalszym ciągu utrzymywał on pełnoletnią, co do zasady zdrową i posiadającą obiektywne możliwości zarobkowania córkę. Powód (pozwany) utrzymuje się z niewielkiego świadczenia wypłacanego przez KRUS, nie może podejmować prac dorywczych, pozostaje na utrzymaniu żony. Mimo tego, spłaca zadłużenie alimentacyjne związane z osobą pozwanej (powódki). Bez wątpienia przyjąć należy, że S. P. (1) aktualnie znajduje się w trudniejszej sytuacji niż matka S. P. (2). Biorąc pod uwagę sumę pieniędzy jaką co miesiąc dysponuje powód, nie jest on w stanie w ocenie Sądu zaspokoić swoich podstawowych potrzeb życiowych.

Świadek w osobie matki pozwanej zeznała, że dotychczasowym źródłem jej utrzymania były alimenty na córkę, która tak długo jak pobiera naukę, uprawniona jest do alimentacji, a koncepcję tą powiela sama S. P. (2). Taka roszczeniowa postawa wobec rodzica nie może zasługiwać na aprobatę, tym bardziej, że o czym wspominano powyżej jedyną okolicznością, od której zależy trwanie bądź ustanie obowiązku alimentacyjnego jest to, czy dziecko może się utrzymać samodzielnie a nie to czy kontynuuje ono naukę.

W tym przedmiocie kontynuacja nauki jedynie pośrednio wpływa na zdolność uprawnionego do samodzielnego utrzymania się. W ocenie Sądu pozwana jest w stanie utrzymać się samodzielnie, nawet bez pobierania alimentów, gdyż utrzymuje się z dochodów wspólnie prowadzonego gospodarstwa domowego i może podjąć pracę zarobkową – niekoniecznie tą, która pozostaje w kręgu jej zainteresowania.

Mając na względzie powyższe rozważania, w ocenie Sądu S. P. (2) osiągnęła samodzielność życiową i jest w stanie zaspokoić swoje potrzeby bez pomocy finansowej ze strony ojca. Na marginesie wskazać trzeba, iż S. P. (2) ma zaspokojone podstawowe potrzeby lokalowe – mieszka wraz z matką, przez co jej dobro przy utracie świadczeń alimentacyjnych nie będzie zagrożone.

Z tych też względów Sąd uznał powództwo za uzasadnione i ustalił, że obowiązek alimentacyjny powoda S. P. (1) w stosunku do pozwanej S. P. (2), ostatnio ustalony wyrokiem Sądu Rejonowego w Zduńskiej Woli z dnia 18 września 2014 roku w sprawie III RC 74/14 w kwocie po 300,00 złotych miesięcznie, wygasł z dniem 01 kwietnia 2016 roku.

Z tych samych względów Sąd oddalił powództwo S. P. (2) o podwyższenie alimentów, uznając je jako całkowicie bezzasadne.

Z uwagi na aktualną sytuację materialną stron, Sąd działając w oparciu o przepis art. 102 k.p.c. nie obciążył ich kosztami procesu.

SSR Małgorzata Klęk