Pełny tekst orzeczenia

UZASADNIENIE

punktu II wyroku z 21 listopada 2019 r.

O kosztach postępowania Sąd orzekł na podstawie art. 102 k.p.c., zgodnie z którym w wypadkach szczególnie uzasadnionych sąd może zasądzić od strony przegrywającej tylko część kosztów albo nie obciążać jej w ogóle kosztami. Żądanie powódki okazało się niezasadne i w konsekwencji powódka przegrała sprawę, więc co do zasady powinna zwrócić pozwanemu koszty procesu. Zdaniem Sądu jednak w niniejszej sprawie zaszły podstawy do odstąpienia od ogólnej zasady orzekania o kosztach procesu, wyrażonej w art. 98 k.p.c.

Roszczenia powódki nie miały podstaw prawnych, ale sytuacja w której znalazła się powódka na skutek niedopuszczenia jej do udziału w locie w odbiorze przeciętnej osoby jest krzywdząca i niesprawiedliwa. Tak zwany ,,zwykły człowiek” ma prawo nie rozumieć, dlaczego ktoś odmawia mu udziału w locie, za który zapłacił i stawił się do odprawy w wyznaczonym terminie. Roszczenia powódki, jakkolwiek niezasadne w świetle przepisów prawa, nie były roszczeniami nieopartymi na żadnych podstawach, kompletnie niemającymi związku z zaistniałą sytuacją faktyczną. Sytuacja, która stała się udziałem powódki, była z pewnością bardzo stresująca i zaskakująca. Zdaniem Sądu powódka miała prawo mieć subiektywne poczucie krzywdy i niesprawiedliwego traktowania. Inną kwestią pozostaje, że jej roszczenia nie miały obiektywnych podstaw prawnych, co doprowadziło do oddalenia powództwa. Właśnie silne, subiektywne poczucie krzywdy powódki – niereprezentowanej przez fachowego pełnomocnika – i przekonanie o słuszności roszczeń było głównym powodem, dla którego Sąd zastosował w niniejszej sprawie art. 102 k.p.c. Powódka była silnie emocjonalnie zaangażowana w sprawę, o czym można wnioskować z treści jej pism procesowych i z faktu, że mimo braku wezwania stawiła się osobiście na rozprawie, przyjeżdżając do W. z Z.. Powódka poniosła koszty podróży do sądu oraz uiściła opłatę od pozwu. Biorąc pod uwagę specyfikę zgłoszonych żądań; sytuację, która doprowadziła do wytoczenia powództwa oraz silne poczucie krzywdy powódki, sama przegrana sprawy będzie dla niej dostatecznie negatywnym doświadczeniem. Obciążanie powódki kosztami procesu zdaniem Sądu byłoby już dla niej nadmiernym ciężarem.

Orzekając o kosztach procesu, Sąd miał także na uwadze sytuację życiową i majątkową powódki. Powódka jest emerytką, ma orzeczony stopień niepełnosprawności od 2010 r., cierpi na liczne dolegliwości, co zostało udokumentowane zaświadczeniami lekarskimi. Jeśli natomiast chodzi o jej sytuację finansową, to między nią a pozwanym zachodzi rażąca dysproporcja na korzyść pozwanego. Pozwany jest wielką spółką o znacznych przychodach. Biorąc pod uwagę powyższe, z pewnością brak przyznania pozwanemu kosztów postępowania będzie dla niego nieporównywalnie mniejszą dolegliwością ekonomiczną niż dla powódki obowiązek zwrotu tych kosztów.

Jedynie na marginesie należy dodać, że niniejsza sprawa nie była skomplikowana pod względem faktycznym i prawnym. W toku postępowania miała miejsce jedynie jedna rozprawa, na której została przesłuchana powódka; poza tym dowodami były dokumenty, kopie i wydruki. Siłą rzeczy więc zaangażowanie w sprawę pozwanego i jego pełnomocnika nie miało takiego natężenia, aby można było uznać brak zwrotu kosztów procesu na rzecz pozwanego za rażącą niesprawiedliwość i naruszenie jego interesów.

Wobec powyższego Sąd orzekł jak w punkcie II wyroku.