Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 30 czerwca 2016 roku

Sąd Rejonowy w Kędzierzynie - Koźlu Wydział I Cywilny

w składzie:

Przewodnicząca: SSR Irena Minkisiewicz

Protokolant: sekr. sąd. Wioletta Bartołd

0.0.0.0.a.po rozpoznaniu w dniu 17.06.2016 r. na rozprawie sprawy

z powództwa B. K., A. K., D. K. i M. K.

przeciwko (...) S.A. z/s w W.

o zapłatę

1.  zasądza od pozwanego (...) S.A. z/s w W. na rzecz powódki B. K. kwotę 10.000 zł (słownie: dziesięć tysięcy złotych ) z odsetkami ustawowymi od dnia 25.10.2014 r. do dnia 31.12.2015 r., z odsetkami ustawowymi za opóźnienie od dnia 01.01.2016 r. do dnia zapłaty;

2.  oddala powództwo B. K. w pozostałym zakresie;

3.  zasądza od pozwanego (...) S.A. z/s w W. na rzecz powódki A. K. kwotę 2.500 zł (słownie: dwa tysiące pięćset złotych ) z odsetkami ustawowymi od dnia 25.10.2014 r. do dnia 31.12.2015 r., z odsetkami ustawowymi za opóźnienie od dnia 01.01.2016 r. do dnia zapłaty;

4.  oddala powództwo A. K. w pozostałym zakresie;

5.  zasądza od pozwanego (...) S.A. z/s w W. na rzecz powoda D. K. kwotę 4.000 zł (słownie: cztery tysiące złotych) z odsetkami ustawowymi od dnia 25.10.2014 r do dnia 31.12.2015 r., z odsetkami ustawowymi za opóźnienie od dnia 01.01.2016 r. do dnia zapłaty;

6.  oddala powództwo D. K. w pozostałym zakresie;

7.  zasądza od pozwanego (...) S.A. z/s w W. na rzecz powoda M. K. kwotę 2.500 zł (słownie: dwa tysiące pięćset złotych ) z odsetkami ustawowymi od dnia 25.10.2014 r. do dnia 31.12.2015 r., z odsetkami ustawowymi za opóźnienie od dnia 01.01.2016 r. do dnia zapłaty;

8.  oddala powództwo M. K. w pozostałym zakresie;

9.  znosi koszty postępowania pomiędzy powodem D. K. a pozwanym (...) S.A. z/s w W.;

10.  odstępuje od obciążenia powoda M. K. kosztami procesu;

11.  nakazuje ściągnąć od powódki B. K. na rzecz Skarbu Państwa (kasa tut. Sądu) kwotę 750 zł (słownie: siedemset pięćdziesiąt złotych) z zasądzonego od powódki B. K. w pkt 1 wyroku świadczenia, tytułem nieuiszczonej opłaty sądowej od pozwu;

12.  nakazuje ściągnąć od powódki A. K. na rzecz Skarbu Państwa (kasa tut. Sądu) kwotę 276 zł (słownie: dwieście siedemdziesiąt sześć złotych) z zasądzonego od powódki A. K. w pkt 3 wyroku świadczenia, tytułem nieuiszczonej opłaty sądowej od pozwu;

13.  nakazuje ściągnąć od pozwanego (...) S.A. z/s w W. na rzecz Skarbu Państwa ( kasa tut. Sądu) kwotę 374 zł (słownie: trzysta siedemdziesiąt cztery złote) tytułem nieuiszczonej opłaty sądowej od pozwu przez powódki B. K. i A. K..

sygn. akt I C 196 /15

UZASADNIENIE

Powodowie: B. K., M. K., A. K. i D. K. wystąpili z pozwem przeciwko (...) S.A. z/s w W. o zapłatę zadośćuczynienia w związku ze śmiercią ojca i dziadka- H. P. (1). Powódka B. K. domagała się zapłaty kwoty 40.000 zł, A. K., M. K., D. K., domagali się zapłaty kwoty po 8.000 zł każdy, wszyscy z ustawowymi odsetkami od powyżej wskazanych kwot od dnia 25.10.2014 r. do dnia zapłaty. Powodowie wnosili o zasądzenie na ich rzecz kosztów postępowania, w tym kosztów zastępstwa procesowego.

W uzasadnieniu żądania powodowie wskazali, że w dniu 23.12.2004 r. doszło do wypadku komunikacyjnego, w trakcie którego poniósł śmierć H. P. (1) - ojciec B. K., dziadek pozostałych powodów. Sprawca wypadku był ubezpieczony w zakresie odpowiedzialności cywilnej u pozwanego. W związku z powyższym pełnomocnik powodów pismami z dnia 31.01.2014 r. oraz z dnia 07.03.2014 r. wezwał pozwanego do zapłaty zadośćuczynienia na rzecz powodów. Pozwany odmówił zapłaty. Powodowie wskazali, że dochodzone przez nich roszczenia uwzględniają przyczynienie się do wypadku H. P. (1) na poziomie 20 % , a nie 50 % jak wskazuje pozwany

Powodowie podnieśli, że na skutek śmierci H. P. (1) doszło do naruszenia ich dóbr osobistych w postaci niezakłóconego życia rodzinnego. Powodów ze zmarłym łączyły bliskie i ciepłe relacje .

W odpowiedzi na pozew ubezpieczyciel wskazał, że nie przyjął odpowiedzialności za skutki zdarzenia, na skutek którego zmarł H. P. (1) na podstawie art. 448 k.c. Pozwany podniósł, że przy obliczaniu potencjalnych świadczeń na rzecz powodów przyjąłby 50 % przyczynienia się do wypadku przez zmarłego, poprzez poruszanie się przez niego w złych warunkach atmosferycznych nieprawidłową stroną jezdni, w stanie nietrzeźwości alkoholowej. Pozwany podniósł, że zadośćuczynienie za krzywdę w oparciu o przepis art. 448 k.c. do zdarzeń sprzed 03.08.2008 r. przysługuje jedynie osobom najbliższym poszkodowanego, z którymi łączyła go szczególna wieź. Pozwany zakwestionował bliskość relacji powodów ze H. P. (1). Zdaniem pozwanego zmarły zamieszkiwał w innej miejscowości, z synem J. P. (1), ze strony którego i jego żon miał opiekę; tam było jego centrum życiowe. Pozwany zakwestionował datę wymagalności roszczenia o odsetki, wskazując, że ewentualny stan opóźnienia należy liczyć od daty wyrokowania w sprawie. Pozwany zakwestionował również żądanie w zakresie wyższej stawki wynagrodzenia z tytułu zastępstwa procesowego, z uwagi rodzaj sprawy i nakład pracy pełnomocnika.

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

W dniu 23.12.2004 r. doszło do wypadku komunikacyjnego, na skutek którego poniósł śmierć H. P. (1). Wypadek w trudnych warunkach atmosferycznych ( ograniczona widoczność, mała przejrzystość powietrza, opady deszczu) spowodował kierujący niesprawnym samochodem F. (...) A. B., potrącając poruszającego się prawą stroną pieszego H. P. (1). Sprawca wypadku został skazany wyrokiem karnym Sądu Rejonowego w Kędzierzynie-Koźlu z dnia 13.09.2005 r. sygn akt II K 143/05.

Dowód- wyrok karny Sądu Rejonowego w Kędzierzynie-Koźlu z dnia 13.09.2005 r. k. 19 -20,

- odpis skrócony aktu zgonu H. P. (1) k, 21

B. K. odwołaniem z dnia 31.01.2014 r. wniosła ponownie o wypłatę świadczenia przez pozwanego: kwoty 100.000 zł tytułem odszkodowania i kwoty 60.000 zł tytułem zadośćuczynienia. Pozwany pismem z dnia 26.03.2014 r. odmówił zapłaty powyższych roszczeń. Pozwany wypłacił B. K. kwotę 1.738,50 zł tytułem zwrotu kosztów pogrzebu H. K. przyjmując, że przyczynił się on do wypadku w 50 % , gdyż poruszał się w stanie nietrzeźwym, idąc prawą stroną jezdni, zamiast poboczem.

A. K., D. K. i M. K. za pośrednictwem pełnomocnika, wnioskiem z dnia 07.03.2014 r. skierowanym do powoda wystąpili o wypłatę odszkodowania z tytułu pogorszenia się ich sytuacji życiowej w związku ze śmiercią dziadka H. K. oraz zadośćuczynienia.

Pozwany po zgłoszeniu mu przez tych powodów powyższych roszczeń, nie uznał swojej odpowiedzialności za powyższe zdarzenie.

Dowód : wniosek z dn. 07.03.2014 r. o wypłatę świadczenia k. 28 -32

pisma pozwanego z dnia 31.03.2014 r. k. 33-34 , z dn. 24.10.2014 r. k. 37

odwołanie powodów z dnia 31.01.2014 r. k.22

Zmarły H. P. (1) był ojcem powódki B. K. i dziadkiem pozostałych powodów. W dacie śmierci H. P. (2) miał 76 lat. H. P. (1) zamiszkiwał w pobliskiej miejscowości R. wraz z synem J. P. (1) i jego żoną.

Z uwagi, że mąż powódki pracował zagranicą, H. P. (1) był zaangażowany w życie rodzinne powodów. Bywał u nich codziennie, pomagał córce B. K. w pracach domowych, drobnych remontach oraz w wychowaniu i opiece nad małoletnimi wówczas powodami. Wspomagał rodzinę powodów finansowo .

Dowód: odpis skrócony aktu zgonu H. K. k. 21

odpis skrócony aktu małżeństwa B. K. k. 13

oświadczenie J. P. (2) k. 73

zeznania św. J. K. protokół. rozprawy z dn.29.12.15 r. 00:06:14 - 00:21:14

zeznania powódki B. K. prot. rozprawy z dn.29.12.15 r. 00:21:38- 00:33:52

zeznania powoda M. K. prot. rozprawy z dn.29.12.15 r. 00:38:19- 00:40:06

zeznania powódki A. K. prot. rozprawy z dn.29.12.15 r. 00:41:06- 00:45:05

zeznania powoda D. K. prot. rozprawy z dn.29.12.15 r. 00:45:05- 00:47:18

Powódka B. K. przed zdarzeniem nie pracowała zawodowo, zajmowała się gospodarstwem domowym i wychowaniem małoletnich powodów. H. P. (3) - z uwagi na rzadkie pobyty męża powódki w domu, który pracował zagranicą - pomagał córce przy wychowaniu wnuków, nadto oprócz opieki nad wnukami, pomagał córce w codziennych czynnościach gospodarskich takich jak min: drobne naprawy i remonty, prace w ogrodzie Powódka była emocjonalnie i życiowo związana z ojcem. Nagła śmierć ojca , który aktywnie uczestniczył w jej życiu oraz w opiece nad wnukami w sposób istotny wpłynęła na funkcjonowanie powódki i spowodowała dezorganizację jej życia. Powódka odczuwał żal i smutek po śmierci ojca. Proces żałoby trwał u niej około roku, nie był atypowy, nie doprowadził do zaniedbań w żadnej sferze funkcjonowania powódki. Powódka nie korzystała z pomocy psychiatry, bądź psychologa.

Dowód: zeznania powódki B. K. protokół rozprawy z dn.29.12.15 r. 00:21:38- 00:33:52,

- opinia biegłej psycholog k. 93-96

Powód D. K. w dacie śmierci dziadka H. P. (1) miał 12 lat. Dziadek poświęcał mu dużo czasu i uwagi, był dla niego autorytetem męskim, przekazywał mu zasady i wartości. Dziadek uczył go różnych czynności takich jak majsterkowanie, praca w ogrodzie, hodowla królików, rozpoznawania grzybów, łowienia ryb. Powód powierzał dziadkowi swoje sprawy i problemy. Dziadek pełnił dla powoda ważną rolę w rozwoju emocjonalnym i społecznym, powód jego odejście odczuł najdotkliwiej z rodzeństwa. Śmierć dziadka była dla powoda trudnym przeżyciem, nie mógł zaakceptować straty. Powód wspomina dziadka do dziś dnia. Najtrudniejsze dla powoda były pierwsze miesiące po śmierci dziadka. Mimo, że po śmierci dziadka powód przeżywał silne emocje, prawidłowo, funkcjonował prawidłowo w sferze rodzinnej i rówieśniczej. Powód nie korzystał z pomocy psychologicznej lub psychiatrycznej.

Dowód: zeznania powoda D. K. prot. rozprawy z dn.29.12.15 r. 00:45:05- 00:47:18,

opinia biegłej psycholog k. 98-101

Powódka A. K. w dacie śmierci H. P. (1) miała 13 lat. Wiadomość o śmierci dziadka była dla niej szokiem, tęskniła za nim, gdyż był stałym członkiem rodziny. H. P. (1) codzienne odwiedzał córkę i wnuki, angażował się w prace domowe, opiekował się młodszym bratem powódki D.. Przeżycia emocjonalne po śmierci dziadka rzutowały na kłopoty powódki w nauce, jej koncentrację. Powódka jest osobą emocjonalną, ze skłonnościami reagowania lękowego, ma niski próg tolerancji na sytuacje trudne. Powódka była emocjonalnie związana ze swoim dziadkiem, a jego śmierć wywołała u niej proces żałoby o niepowikłanym przebiegu. Powódka nie korzystała z pomocy psychologicznej lub psychiatrycznej. Badanie psychologiczne nie stwierdziło zaburzeń emocjonalnych u powódki, bezpośrednio związanych ze śmiercią dziadka.

Dowód: zeznania powódki A. K. prot. rozprawy z dn.29.12.15 r. 00:41:06- 00:45:05,

-opinia biegłej psycholog k. 96-98

Powód M. K. w dacie śmierci dziadka miał 6 lat. Powód pamięta osobę dziadka, jego obecność w domu i fakt, że się nim opiekował, zabierał go na spacery lub sanki. Po śmierci dziadka płakał za nim, tęsknił, czuł atmosferę smutku w domu. Powód nie pamięta swojej żałoby. Z relacji matki powoda wynika, że śmierć dziadka nie wywołała u niego zmian emocjonalnych w jego zachowaniu. M. K. jako dziecko był pobudliwy, miał tiki nerwowe, z tego powodu korzystał z pomocy psychiatrycznej, ale matka powoda nie wiąże tych zachowań syna ze śmiercią dziadka. Powód ma trudności w kontrolowaniu emocji, ma zmienne nastroje, niewystarczające mechanizmy obronne, ale według opinii psychologicznej nie ma zależności pomiędzy stratą dziadka a zachowaniem i problemami emocjonalnymi powoda.

Dowód: zeznania powoda M. K. prot. rozprawy z dn.29.12.15 r. 00:38:19- 00:40:06

opinia biegłej psycholog k. 101 - 103

Sąd zważył, co następuje:

Roszczenia powodów co do zasady było uzasadnione.

W ocenie sądu, odpowiedzialność pozwanego w niniejszej sprawie wynika z art. 822 § 1 k.c. w związku z art. 34 ust. 1 ustawy z dnia 22 maja 2003r. o ubezpieczeniach obowiązkowych (…) (Dz. U. nr 124 poz. 1152 ze zm.). Ze wskazanych przepisów jednoznacznie wynika, że co do zasady zakład ubezpieczeń ponosi odpowiedzialność cywilnoprawną w takim zakresie, jak podmiot odpowiedzialny za szkodę.

W niniejszej sprawie było bezsporne, że H. P. (1) zginął w wyniku wypadku drogowego. Sprawca wypadku został uznany winnym wypadku wyrokiem karnym tut. Sądu. Zgodnie z treścią art. 11 k.p.c. ustalenia wydanego w postępowaniu karnym prawomocnego wyroku skazującego co do popełnienia przestępstwa wiążą sąd w postępowaniu cywilnym.

Na skutek powyższego wypadku powodowie stracili ojca i dziadka. Powodowie wystąpili przeciwko pozwanemu z roszczeniem o zapłatę zadośćuczynienia w związku ze śmiercią osoby bliskiej. Wskazać należy, że zadośćuczynienie za krzywdę doznaną wskutek śmierci osoby najbliższej, spowodowanej czynem niedozwolonym, uregulowane jest w art. 446 § 4 k.c., który został wprowadzony do polskiego porządku prawnego w dniu 3 sierpnia 2008 r. na mocy ustawy z 30 maja 2008 r. o zmianie ustawy - Kodeks cywilny oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. z 2008 r. Nr 116, poz. 731). Wcześniej wraz z wejściem w życie, z dniem 23 sierpnia 1996 r. przepisu art. 448 k.c., zgodnie z którym "w razie naruszenia dobra osobistego sąd może przyznać temu, czyje dobro osobiste zostało naruszone, odpowiednią sumę tytułem zadośćuczynienia pieniężnego za doznaną krzywdę lub na jego żądanie zasądzić odpowiednią sumę pieniężną na wskazany przez niego cel społeczny, niezależnie od innych środków potrzebnych do usunięcia skutków naruszenia. Przepis art. 445 § 3 stosuje się"- przepis ten stanowił podstawę roszczenia o zadośćuczynienie, osoby, której dobro osobiste zostało naruszone.

W niniejszej sprawie przepis ten tj. 448 k.c. stanowił podstawę materialnoprawną wydanego wyroku.

W orzecznictwie Sądu Najwyższego uznano, że przepis art. 448 k.c. stanowi podstawę do dochodzenia rekompensaty krzywdy moralnej z powodu śmierci osoby najbliższej, spowodowanie czynem niedozwolonym śmierci takiej osoby stanowi bowiem naruszenie dobra osobistego, jakim jest więź rodzinna. Uznano ponadto, że najbliższemu członkowi rodziny zmarłego przysługuje na podstawie art. 448 k.c. w związku z art. 24 § 1 k.c. zadośćuczynienie pieniężne za doznaną krzywdę także wtedy, gdy śmierć nastąpiła na skutek deliktu, który miał miejsce przed dniem 3 sierpnia 2008 r., a więc przed wejściem w życie art. 446 § 4 k.c. (uchwala Sądu Najwyższego dnia 22 października 2010 r., III CZP 76/10, (OSNC-ZD 2011, nr B, poz. 142, stanowiąca konkluzję linii orzeczniczej przyjętej w wyrokach z dnia 2 grudnia 2009 r., I CSK 149/09, niepubl. i z dnia 14 stycznia 2010 r., IV CSK 307/09, OSNC-ZD, nr C, poz. 91). Stanowisko to w orzecznictwie Sądu Najwyższego jest utrwalone. Zatem przed dniem 3 sierpnia 2008 r. jedyną podstawą roszczenia o zadośćuczynienie był art. 448 k.c. i to zarówno dla osób najbliższych, jak i dla innych podmiotów. Wskazać należy, że Sąd Najwyższy potwierdził także, że więź rodzinna stanowi dobro osobiste i wyjaśnił, że nie chodzi o każdą więź rodzinną, ale o wyjątkowo silną więź emocjonalną, szczególnie bliską w relacjach rodzinnych, której zerwanie powoduje ból, cierpienie i rodzi poczucie krzywdy.

W niniejszej sprawie jak wykazały zeznania powodów, zeznania świadka J. K. oraz opinia psychologiczna dotycząca powodów , zmarły H. P. (1) był niewątpliwie osobą najbliższą dla powodów, był ojcem i dziadkiem.

Powodowie i H. P. (1) byli w stałych i bliskich relacjach rodzinnych. H. P. (1) codziennie przebywał u powodów. Powódka B. K. mogła liczyć na pomoc ojca w pracach domowych oraz w wychowaniu i opiece nad małoletnimi wówczas powodami, podczas nieobecności męża, który pracował zagranicą. Powodowie A. K. i D. K. mogli liczyć na pomoc dziadka w odrabianiu lekcji, poznawaniu świata, mogli mu powierzać swoje troski. H. P. (1) opiekował się M. P., który w dacie jego śmirci, był małym dzieckiem. Śmierć H. P. (1) dla powodów była trudnym przeżyciem, nie mogli zaakceptować jego straty. Powodowie wspominają ojca i dziadka do dziś dnia. Nagła śmierć H. P. (1) spowodowała u powodów żal i poczucie krzywdy.

Jednakże uwadze Sądu w realiach niniejszej sprawy nie mógł ujść fakt, że H. P. (1) przyczynił się do wypadku, w którym zginął. Jak wynika z treści wyroku karnego ( k.1920) H. P. (1) mimo trudnych warunków atmosferycznych tj. ograniczonej widoczności, opadów deszczu, poruszał się prawą stroną jezdni, a nie jak wymagają tego przepisy lewą stroną jezdni bądź poboczem. Stąd Sąd przyjął przyczynienie się H. P. (1) do wypadku w wysokości 50 % . Zgodnie z treścią art. 362 k.c. jeżeli poszkodowany przyczynił się do powstania lub zwiększenia szkody, obowiązek jej naprawienia ulega odpowiedniemu zmniejszeniu stosownie do okoliczności, a zwłaszcza do stopnia winy obu stron. Zdaniem Sądu zawinienie H. P. (1) było niewątpliwe. W dniu zdarzenia H. P. (1) opuścił rodzinę powódki w godzinach wieczornych, mimo zmroku i padającego deszczu, poruszał się nieprawidłową stroną jezdni, nie posiadał przy sobie żadnego oświetlenia np. latarki.

Nadto mając na uwadze wysokość żądania powodów wskazać należy, że H. P. (1) w dacie wypadku nie była już osobą w pełni sił, miał 76 lat. Nadto jak wynika z treści opinii psychologicznej proces żałoby u powodów nie był atypowy, nie doprowadził do zaniedbań w żadnej sferze ich funkcjonowania. Powodowie nie korzystali z pomocy psychiatry, bądź psychologa.

Wobec powyższego Sąd uznał, że adekwatnym zadośćuczynieniem dla powódki B. K. za ból spowodowany stratę ojca będzie kwota 20.000 zł, po przyjęciu przyczynienia się do wypadku H. P. (1) ( 50%) , Sąd zasądził na jej rzecz kwotę 10.000 zł ( pkt. 1 wyroku), oddalając powództwo w pozostałym zakresie (pkt. 2 wyroku). Wskazać należy że, zadośćuczynienie służy kompensacie krzywdy po stracie osoby najbliżej, a zatem uszczerbku dotykającego subiektywnej sfery osobowości, uczuciowości człowieka, w szczególności cierpienia, bólu i poczucia osamotnienia, powstałych utrudnień życiowych, konieczności zasadniczo odmiennego urządzenia sobie życia. Powódka nie wykazała, by jej dotychczasowe życie uległo zasadniczej zmianie po śmierci ojca. Przy ustaleniu w zakresie wysokości należnego powódce zadośćuczynienia Sąd nie mógł stracić z pola widzenia, że poszkodowany H. P. (1) w dacie zdarzenia nie był osobą młodą, w sile wieku, ale osobą starą (vide: wyrok Sądu Apelacyjnego w Łodzi z dn. 2014-05-14, sygn. 1498/13).

Sąd zasądził na rzecz powodów A. K. i M. K. kwoty po 2500 zł ( pkt 3 i pkt 7 wyroku ), przyjmując, że adekwatnym zadośćuczynieniem za śmierć dziadka będzie kwota 5.000,00 zł przy przyjęciu przyczynienia do wypadku H. P. (1) ( 50%) oraz oddalając powództwo w pozostałym zakresie (pkt. 4 i pkt 8 wyroku.

Sąd zasądził na rzecz powoda D. K. kwotę 4000 zł ( pkt 5), przyjmując, że adekwatnym zadośćuczynieniem za śmierć dziadka będzie kwota 8.000,00 zł przy przyjęciu przyczynienia do wypadku H. P. (1) ( 50%), oddalając powództwo w pozostałym zakresie (pkt. 6 wyroku). Sąd przyznał temu powodowi wyższe zadośćuczynienie niż jego rodzeństwo, z uwagi na to, że jak wynika z zeznań powoda i opinii psychologicznej spędzał on z dziadkiem dużo czasu, dziadek pełnił dla powoda ważną rolę w rozwoju emocjonalnym i społecznym, powód jego odejście odczuł najdotkliwiej z rodzeństwa. Śmierć dziadka była dla powoda trudnym przeżyciem, nie mógł zaakceptować straty.

Sąd zasądził odsetki ustawowe od zasądzonych należności głównych na rzecz powodów od dnia 25.10.2014 r., przyjmując jako dzień wymagalności roszczenia w tym zakresie dzień następny po dniu wydania przez pozwanego decyzji w przedmiocie żądania powodów na etapie likwidacji szkody.

Roszczenie o zapłatę odsetek ustawowych i odsetek ustawowych za opóźnienie znajduje oparcie w art. 481 § § 1,2 k.c.

Sąd nie podzielił stanowiska strony pozwanej, że datą wymagalności odsetek winien być dzień wydania wyroku. Zgodnie z treścią art. 455 k.c. jeżeli termin spełnienia świadczenia nie jest oznaczony ani nie wynika z właściwości zobowiązania, świadczenie powinno być spełnione niezwłocznie po wezwaniu dłużnika do wykonania. Powodowie przed wytoczeniem powództwa wzywali pozwanego do zapłaty zadośćuczynienia, niewątpliwie w dacie wydania decyzji odmownej pozwany miał wiedzę o roszczeniu powodów. Jak wynika z treści wyroku Sądu Apelacyjnego we Wrocławiu z dnia z dnia 18 stycznia 2012 r. sygn. I A Ca 930/11 zobowiązany do zapłaty zadośćuczynienia powinien spełnić swoje świadczenie na rzecz poszkodowanego niezwłocznie po otrzymaniu od niego stosownego wezwania, a jeśli tego nie czyni, popada w opóźnienie uzasadniające naliczenie odsetek od należnej wierzycielowi sumy.

O. zapadło w oparciu o treść art.100 kpc zgodnie, z którym to przepisem w razie częściowego tylko uwzględnienia żądań koszty będą wzajemnie zniesione lub stosunkowo rozdzielone.

O..powódki B. K. - z kwoty 40.000,00 zł stanowiącej roszczenie powódki została zasądzona kwota 10.000 zł stanowiąca 25 % jej żądania. Zgodnie z zasadą stosunkowego rozdzielnia kosztów procesu (art.100 kpc) strony powinny ponieść jego koszty w takim stopniu w jakim przegrały sprawę, zatem powódka w 75 % , zaś pozwany w 25 %. Koszty procesu dot. roszczenia powódki wyniosły po stronie powódki: 1000 zł opłata od pozwu, 2.400 zł tytułem wynagrodzenie pełnomocnika, 17 zł opłata skarbowa od pełnomocnictwa , 122,00 zł tytułem 1/4 kosztów stawiennictwa pełnomocnika, łącznie 3.539 zł. Koszty procesu po stronie pozwanej wynosiły 1/4 wynagrodzenia pełnomocnika (stanowiącego kwotę 3.600 zł ) tj. 900 zł, 4,25 zł ¼ opłaty skarbowej od pełnomocnictwa, ¼ kosztów opinii pokrytej przez pozwanego tj. 295,26 zł, łącznie 1199,51 zł. Zatem łączne koszty procesu z udziałem powódki B. K. wyniosły 4.738,51 zł. Powódkę zgodnie z podaną zasadą powinny obciążać koszty w kwocie 3.553,88 zł (4.738,51 zł x 75 % ), zaś skoro faktycznie poniosła koszty w kwocie 3.539 zł , nie należy jej się zwrot kosztów od pozwanego.

R. D. K. zostało uwzględnione w połowie zatem Sąd zniósł koszty postępowania między tymi powodem a pozwanym ( pkt. 9 wyroku).

Z kwot 8.000 zł stanowiącej roszczenie powódki A. K. została zasądzona na rzecz niej kwota 2.500 zł stanowiąca 31,00 % w wartości roszczenia. Zgodnie z wyżej powołaną zasadą stosunkowego rozdzielnia kosztów procesu powódka powinny ponieść jego koszty w takim stopniu w jakim przegrała sprawę, zatem w 69 % , zaś pozwany w 31 %. Koszty procesu dot. roszczenia powódki A. K. wyniosły: 1200 zł tytułem wynagrodzenie pełnomocnika, 17 zł opłata skarbowa od pełnomocnictwa , 122,00 zł tytułem 1/4 kosztów stawiennictwa pełnomocnika tj. łącznie 1339 zł. Koszty procesu po stronie pozwanej wynosiły 1/4 wynagrodzenia pełnomocnika tj. 900 zł, 4,25 zł ¼ opłaty skarbowej od pełnomocnictwa, ¼ kosztów opinii pokrytej przez pozwanego tj. 295,26 zł, łącznie 1.199,51 zł. Zatem łączne koszty procesu w przypadku powódki A. K. wynosiły łącznie 2.538,51 zł. Powódkę zgodnie z podaną wyżej zasadą powinny obciążać koszty w kwocie 1751,57 zł ( 2.538,51 zł x 69 % ), zaś skoro faktycznie poniosła koszty w kwocie 1339 zł , nie należy jej się zwrot kosztów procesu od pozwanego.

Roszczenie powoda M. K. zostało uwzględnione analogicznie jak roszczenie A. K. tj. tylko w 31 % , lecz z uwagi na fakt, że M. K. jest uczeniem szkoły zawodowej, nie osiąga żadnych dochodów, Sąd na podstawie art. 102 k.p.c. odstąpił od obciążania go kosztami procesu .

O nie uiszczonych kosztach sądowych pomiędzy Skarbem Państwa a stronami Sąd orzekł według zasad określonych w art. 113 u.k.s.c., przy odpowiednim zastosowaniu zasad obowiązujących przy zwrocie kosztów procesu.

Powódka B. K. była zwolniona od opłaty sądowej ponad kwotę 1000 zł, zatem nie została pokryta opłata od pozwu w dalszej kwocie 1000 zł. Z kwoty tej Sąd zasądził z zasądzonego od powódki w pkt 1. świadczenia kwotę 750 zł ( 1000 zł x 75 %) - pkt 11 wyroku , zaś od pozwanego kwotę 250 zł ( 1000 zł x 25 % ) -pkt 13 wyroku

Powódka A. K. była zwolniona od opłaty sądowej w całości, zatem nie została pokryta opłata od pozwu w kwocie 400 zł. Z kwoty tej Sąd zasądził z zasądzonego od powódki w pkt 3. świadczenia kwotę 276 zł ( 400 zł x 69 %) - pkt 12 wyroku , zaś od pozwanego kwotę 124 zł ( 1000 zł x 25 % ) -pkt 13 wyroku.

W niniejszej sprawie brak było podstawa do przyjęcia wynagrodzenia pełnomocnika powodów w kwocie wyższej niż stawki minimalne. Sprawa bowiem nie była zawiła, ani nie wymagała od pełnomocnika dużego nakładu pracy.

Biorąc pod rozwagę poczynione ustalenia faktyczne, treść przywołanych przepisów prawa oraz przeprowadzone rozważania należało orzec jak w sentencji wyroku.