Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 28 stycznia 2014 roku

Sąd Okręgowy w Kielcach IX Wydział Karny-Odwoławczy w składzie:

Przewodniczący: SSO Adam Zarzycki

Sędziowie: SO Krzysztof Sójka

SO Lidia Rogala (spr.)

Protokolant: st. sekr. sądowy Dorota Ziółkowska

przy udziale Prokuratora Prokuratury Okręgowej w Kielcach Jerzego Kraski

po rozpoznaniu w dniu 28 stycznia 2014 roku

sprawy D. B.

oskarżonego o przestępstwo z art.279 § 1 kk przy zast. art.91 § 1 kk

na skutek apelacji wniesionej przez obrońcę oskarżonego

od wyroku Sądu Rejonowego w Starachowicach

z dnia 28 października 2013 roku sygn. akt II K 295/13

I.  utrzymuje w mocy zaskarżony wyrok, uznając apelację za oczywiście bezzasadną;

II.  zwalnia oskarżonego od kosztów sądowych za postępowanie odwoławcze.

IX Ka 1849/13

UZASADNIENIE

Wyrokiem Sądu Rejonowego w Starachowicach z dnia 28 października 2013 roku oskarżony D. B. został uznany za winnego tego, że:

w nocy z 12/13 marca 2012 roku w S. działając w podobny sposób w krótkich odstępach czasu dokonał dwóch występków wyczerpujących znamiona przestępstwa określonego w art. 279 § 1 kk na szkodę różnych osób w ten sposób, że:

1. poprzez wybicie szyby w drzwiach kierowcy dokonał włamania do samochodu marki (...)nr rej. (...)zaparkowanego na posesji przy ul. (...)a następnie kradzieży (...) radia marki (...)oraz nawigacji samochodowej marki (...)o łącznej wartości 374 złote na szkodę M. K.,

1. poprzez wybicie szyby w drzwiach kierowcy dokonał włamania do samochodu marki (...)nr rej. (...)zaparkowanego na parkingu przy ulicy (...)a następnie kradzieży (...) radia o wartości 500 zł na szkodę W. S., tj. popełnienia dwóch przestępstw z art. 279 § 1 kk przy zastosowaniu art. 91 § 1 kk, za które na podstawie tych przepisów wymierzono mu karę 1 roku pozbawienia wolności.

Sąd zwolnił oskarżonego od kosztów sądowych.

Apelację od tego wyroku wniósł obrońca oskarżonego zaskarżając go w całości na korzyść oskarżonego D. B..

Na podstawie art. 427 § 1 i 2 kpk oraz art. 438 pkt 2 i 3 kpk zaskarżonemu wyrokowi zarzucił:

1.obrazę przepisów postępowania, która miała wpływ na treść zaskarżonego wyroku tj:

- art. 7 kpk polegającą na dowolnej a nie swobodnej ocenie materiału dowodowego bez uwzględnienia wskazań i doświadczenia życiowego,

- art. 5 § 2 kpk polegającą na rozstrzygnięciu nie dających się usunąć wątpliwości na niekorzyść oskarżonego;

2. błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę wyroku, który miał wpływ na jego treść polegający na przyjęciu przez Sąd Rejonowy, że oskarżony w nocy z 12/13 marca 2012 roku działając w podobny sposób w krótkich odstępach czasu dokonał dwóch występków wyczerpujących znamiona przestępstwa określonego w art. 279§ 1 kpk na szkodę różnych osób, podczas gdy czynów takich nigdy nie dokonał.

W konkluzji skarżący wnosił o zmianę zaskarżonego wyroku i uniewinnienie oskarżonego w całości od popełnienia przypisanego mu czynu, ewentualnie o uchylenie wyroku i przekazanie sprawy do ponownego rozpoznania.

Sąd Okręgowy zważył, co następuje:

Apelacja obrońcy oskarżonego nie zasługuje na uwzględnienie.

Jak to zasadnie podnosi skarżący jedynym dowodem w sprawie obciążającym oskarżonego jest dowód z opinii osmologicznej opracowanej w oparciu o zabezpieczone ślady zapachowe na miejscu włamań.

Autor apelacji powołuje się na wyrok SN z 1 grudnia 2005 roku( IV KK 69/05), w którym podniesiono, że dowód z eksperymentu zapachowego i opinii osmologicznej może być podstawą wyroku skazującego tylko w wypadku usunięcia wszelkich wątpliwości co do osoby sprawcy.

Skarżący zarzuca, że D. B. nie mógł przebywać w samochodach z których dokonano kradzieży, albowiem ślady zapachowe zebrane z ich wnętrza nie odpowiadają śladom zapachowym pobranym od oskarżonego. Na tej podstawie podniesiono w apelacji, że oskarżony nie mógł dokonać kradzieży rzeczy znajdujących się w tych samochodach albowiem zgodnie z zasadami logiki oraz doświadczenia życiowego musiałby znaleźć się w ich wnętrzu.

Zarzut ten nie zasługuje na uwzględnienie. W tym miejscu należy odwołać się do protokołów oględzin przedmiotowych samochodów( k. 6-10 oraz k. 62 -63, 66- 67). Wynika z nich, że na górnej części drzwi kierowcy samochodu (...)w miejscu wybicia szyby ułożono 5 sztuk pochłaniaczy, które okryto folią aluminiową pozostawiając na czas 30 minut. Podczas oględzin samochodu (...)rozłożono na drzwiach pojazdu tampon do pobierania zapachu, który zdjęto po upływie 30 minut. We wnętrzu tego pojazdu zabezpieczono jedynie ślad linii papilarnych.

Tak więc ślady zapachowe nie były pobierane z wnętrza samochodów i w związku z tym nie ma opinii wykluczającej obecność oskarżonego w środku pojazdów.

Znajdująca się w aktach sprawy opinia z zakresu identyfikacji człowieka na podstawie śladów zapachowych wydana w oparciu o ekspertyzę kryminalistyczną nie kwestionuje prawidłowości zabezpieczenia śladów zapachowych w obu pojazdach.

Ekspertyza osmologiczna w przedmiotowej sprawie wykonana została w nienaganny sposób z metodologicznego punktu widzenia.

Przy użyciu czterech psów w czasie eksperymentu oznaczono jednoznacznie zgodność zapachową pomiędzy śladami zapachowymi zabezpieczonymi w każdym z przedmiotowych samochodów, a materiałem porównawczym pobranym od D. B..

Należy zaaprobować stanowisko Sądu Rejonowego, iż opinia osmologiczna jest pełna i fachowa. Z kolei sam oskarżony przyznał, że nie miał żadnego kontaktu z przedmiotowymi samochodami, nie znał pokrzywdzonych ani nie przebywał na ich posesjach. Jak ta słusznie podkreślono w pisemnych motywach wyroku materiał porównawczy do badań osmologicznych pochodził z dwóch różnych samochodów, zaparkowanych w różnych miejscach, co dodatkowo czyni wiarygodne wyniki eksperymentu.

Z punktu widzenia treści art. 7 kpk dopuszczalne jest oparcie ustaleń o sprawstwie na jednym tylko dowodzie z ekspertyzy osmologicznej pod warunkiem przeprowadzenia jej w sposób nienaganny i zapewniający pełną jego kontrolę( v. wyrok SN z 28.07.2005r., V KK 18/05, Lex 200017).

Ocena dowodów przeprowadzona przez Sąd orzekający jest zgodna z wymogami art. 7 kpk, została poprzedzona dokładną analizą wszystkich zebranych dowodów, stanowi wynik rozważenia wszystkich okoliczności przemawiąjących zarówno na korzyść jak i na niekorzyść oskarżonego, jest wyczerpująca i logiczna. Sąd zasadnie odmówił wiary wyjaśnieniom oskarżonego w części w której nie przyznał się do popełnienia zarzucanych występków, jako pozostającym w sprzeczności z poczynionymi ustaleniami.

Sąd Okręgowy nie podzielił w związku z tym zarzutu apelacji dotyczącego obrazy art. 7 kpk.

Z powodów podniesionych wyżej nie zasługuje również na uwzględnienie zarzut obrazy art. 5 § 2 kpk, a to wobec przyjęcia ekspertyzy osmologicznej i wydanej opinii za pełnowartościowy dowód w sprawie, a nie tylko poszlakę – jak to podnosi autor apelacji.

W konsekwencji nie uwzględniono również zarzutu dotyczącego błędu w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia co do przypisanego oskarżonemu sprawstwa czynów objętych aktem oskarżenia.

Nie nasuwa zastrzeżeń przyjęta w wyroku kwalifikacja prawna przypisanego oskarżonemu ciągu przestępstw.

Nie razi surowością wymierzona oskarżonemu kara, uwzględniająca wszystkie okoliczności wymienione w art. 53 § 1 i 2 kk. Sąd Rejonowy wskazał również powody, dla których brak jest podstaw do warunkowego zawieszenia wykonania orzeczonej kary pozbawienia wolności, a to przede wszystkim z uwagi na uprzednią karalność oskarżonego.

Z uwagi na powyższe na podstawie art. 437 § 1 kpk zaskarżony wyrok należało utrzymać w mocy.

Na podstawie art. 624 § 1 kpk zwolniono oskarżonego do kosztów sądowych za postępowanie odwoławcze.

SSO Krzysztof Sójka SSO Adam Zarzycki SSO Lidia Rogala