Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 20 września 2019 r.

Sąd Okręgowy w Gliwicach, Wydział VI Karny Odwoławczy w składzie:

Przewodniczący sędzia Grażyna Tokarczyk

Protokolant Monika Dąbek

przy udziale -

po rozpoznaniu w dniu 20 września 2019 r.

sprawy M. P. zd. K. ur. (...) w M.

córki A. i T.

obwinionej art. 86§1 kw

na skutek apelacji wniesionej przez obrońcę obwinionej

od wyroku Sądu Rejonowego w Rudzie Śląskiej

z dnia 22 marca 2019 r. sygnatura akt II W 1906/18

na mocy art. 437 § 1 kpk w zw. z art. 109 § 2 kpw i art. 636 § 1 kpk w zw. z art. 121 § 1 kpw

1.  utrzymuje w mocy zaskarżony wyrok;

2.  zasądza od obwinionej na rzecz Skarbu Państwa zryczałtowane wydatki postępowania odwoławczego w kwocie 50 (pięćdziesiąt) złotych i wymierza jej opłatę za II instancję w kwocie 250 (dwieście pięćdziesiąt) złotych.

Transkrypcja uzasadnienia wygłoszonego

w dniu 20 września 2019 r. w sprawie VI Ka 614/19

w zakresie znaczników czasowych 00: 16:41 – 00:28:04

Apelacja obrońcy obwinionej nie zasługuje na uwzględnienie, po pierwsze przypomnieć należy że obrońca wskazał, iż domaga się sporządzenia uzasadnienia w zakresie rozstrzygnięcia o karze i środku karnym w taki też sposób sprecyzował zarzuty apelacji.
A zatem za niekwestionowane należało uznać ustalenie faktyczne które doprowadziło do uznania oskarżonej za, obwinionej za winną popełnienia wykroczenia polegającego na doprowadzeniu do spowodowania zagrożenia bezpieczeństwa w ruchu drogowym w postaci przypisanej przez Sąd I instancji a zatem niedostosowania prędkości do panujących warunków drogowych. Czego następstwem była utrata panowania nad pojazdem, uderzenie w prawidłowo jadący pojazd prowadzony przez G. N. w wyniku czego ostatecznie G. N. doznał obrażeń ciała. Jeżeli chodzi o warunki drogowe to nawet
z dzisiejszego oświadczenia obwinionej to wynika, ale wynika to przede wszystkim
z dowodów zgromadzonych w aktach sprawy, dowodów sporządzonych przez funkcjonariuszy policji przybyłych na miejsce zdarzenia. A w tym między innymi protokołu oględzin miejsca zdarzenia z którego to protokołu wynika, że jezdnia była mokra. Zatem odwoływanie się do jakiegoś pojęcia suchej jezdni jest o tyle nieprzystający do możliwości odmiennej oceny okoliczności wpływających na wymiar kary, że skoro w dniu zdarzenia sytuacja meteorologiczna była niepewna, przychodziły opady deszczu te opady gwałtowne co wynikało z ostrzeżeń pogodowych ale również dostrzeganych zewnętrznie okoliczności to przewidywanie, że jezdnia w takiej sytuacji jest słucha jest zupełnie chybione. Co więcej dokumentacja fotograficzna sporządzona z miejsca wypadku wskazuje, że jezdnia jest mokra. W taki sposób utrwalony został obraz miejsca zdarzenia. A zatem nie można przyjąć żeby doświadczony kierowca z piętnastoletnim stażem mógł się spodziewać tego, że jezdnia jest słucha, że warunki drogowe w żaden sposób nie są utrudnione i, że nie wymaga to wzmożonej uwagi. Po wtóre w żadnym miejscu uzasadnienia wyroku ani też z żadnego dowodu nie wynika żeby obwinionej przypisywano przekroczenie prędkości dopuszczalnej. Na tym odcinku panowała prędkość dopuszczalna 100 kilometrów na godzinę, ale truizmem jest już powoływanie się na poglądy które wskazują, że czym innym jest prędkość dopuszczalna a czym innym prędkość bezpieczna. W tych warunkach w sytuacji do której doprowadziła obwiniona okazało się, że prędkość dopuszczalna nie jest prędkością bezpieczną, bo nie była w stanie zapanować nad prowadzonym przez siebie pojazdem i to
w sytuacji co Sąd I instancji uwzględnił braku jakiegokolwiek zewnętrznego czynnika, który mógłby wpłynąć na utratę sterowności nad pojazdem. O tym, że nie ma wskazań na przyjęcie by obwiniona przekroczyła prędkość dopuszczalną przekonują zeznania świadka G. N., bo odniósł się do tej okoliczności a zatem do tego z jaką prędkością sam jechał sytuując ją na granice tej dopuszczalnej. W sytuacji w której doszło do zdarzenia gdzie pojazd obwinionej uderzył w pojazd pokrzywdzonego oczywistym jest i nie wymaga także wiadomości specjalnych, że prędkość pojazdu obwinionej była wyższa. Ale nie ma ku temu dowodu żeby można było mówić o tym, że przekroczona została prędkość dopuszczalna. To jest kolejna okoliczność. Te zaś wskazują na to, że stopień zagrożenia i stopień społecznej szkodliwości zachowania obwinionej był wysoki. Dodatkowo wysoki stopień społecznej szkodliwości wynikający z okoliczności samego wypadku a zatem tego w jaki ruch został wprowadzony pojazd pokrzywdzonego i tego, że doznał on obrażeń ciała. Oczywiście obrażeń ciała naruszających czynności narządu do 7 dni zaledwie. Niemniej jednak w sytuacji gdyby tt obrażenia były poważniejsze obwiniona zostałaby oskarżona o popełnienie przestępstwa nie zaś wykroczenie. A zatem sam zakres obrażeń doznanych przez pokrzywdzonego nie jest w żaden sposób miarodajny na obniżenie stopnia społecznej szkodliwości wręcz przeciwnie stwierdzić należy, że jeżeli zagrożenie bezpieczeństwa
w ruchu drogowym doprowadziło do spowodowania obrażeń w ogóle to już ten stopień jest podwyższony i to dosyć istotnie. Kolejną okolicznością jest dzisiaj przytoczona przez obrońcę a polegająca na tym, że samochód pokrzywdzonego nie uległ przewróceniu kilkukrotnemu zresztą obróceniu z powodu uderzenia przez obwinioną ale dlatego, że uderzył w krawężnik. No jest to jakieś nieporozumienie. Stan zagrożenia wywołała obwiniona. Ruch pojazdu rzeczywiście był wynikiem zadziałania sił przyrody później. Niemniej jednak to była kwestia losowości, bo czyż lepiej mielibyśmy oceniać zachowanie obwinionej gdyby samochód pokrzywdzonego został wprowadzony w ruch który skutkowałby tym, że jego pojazd znalazłby się na środkowym bądź lewym pasie wówczas rozpoznawalibyśmy sprawę
o katastrofę w ruchu drogowym a nie tylko i wyłącznie o kolizji. Na marginesie można zauważyć, że zagrożenie bezpieczeństwa dotyczyło również córki obwinionej. Zdarzenie było bardzo poważne. Zawartość niebezpieczeństwa i karygodności kryminalnej tego zachowania była bardzo wysoka. Dlatego nie dziwi rozstrzygnięcie o karze jeżeli chodzi o jej surowość. Dobór kary, kary grzywny, kary najłagodniejszego rodzaju jest już okolicznością odzwierciedlającą pozytywną prognozę społeczno-kryminologiczną obwinionej natomiast musi być to kora stosunkowo dolegliwa i taka będzie. A realna do uregulowania gdy zważy się na instrumenty prawa karnego wykonawczego. Odnosząc się zaś do kwestii zakazu prowadzenia pojazdów mechanicznych który to środek karny Sąd I instancji orzekł również należy to orzeczenie zaakceptować. Zachowanie obwinionej nieważącej w sposób należyty trudnych warunków drogowych nie tylko z tego powodu, że były opady deszczu ale właśnie
z tego powodu, że to były opady gwałtowne, nie ciągłe ale pojawiające się z przerwami
w których deszcz nie padał a pogoda wydawała się być korzystna to wymagało zwiększenia uwagi i tego obwiniona nie dochowała. Trafnie Sąd I instancji doszedł do wniosku, że obwiniona nie daje gwarancji bezpiecznego prowadzenia pojazdu. Że aby unaocznić
i uzmysłowić powagę sytuacji konieczne jest wyeliminowanie jej na pewien okres czasu
z grona kierujących pojazdami. Słusznie też Sąd dostrzegł, że orzeczenie zakazu na niższym poziomie, w grę wchodziłaby kwestia 2 miesięcy nie jest o tyle uzasadnione o ile poważne były skutki zdarzenia, które wywołała obwinia. Oczywiście należy mieć na uwadze właściwości i warunki osobiste szczególnie sytuację rodzinną, potrzeby opieki nad dziećmi niemniej jednak pamiętać należy, że konsekwencje popełnionego czynu zabronionego to kara, inne następstwa ukarania a te każdorazowo mają negatywne konsekwencje dla życia osobistego i niejednokrotnie oddziaływają na członków najbliżej rodziny. Natomiast te okoliczności które obrona powołała nie są tego rodzaju szczególnymi, które umożliwiałyby rozważanie odstąpienia od adekwatnej reakcji karnej za popełnione wykroczenie. Dlatego też zaskarżony wyrok należało utrzymać w mocy konsekwencją czego było orzeczenie
o kosztach postępowania odwoławczego które w tej sytuacji winna ponieść obwiniona albowiem przy uwzględnieniu dochodów, możliwości zarobkowych oraz podobnie jak
w wypadku grzywny instrumentów prawa karnego wykonawczego nie spowodują nadmiernego obciążenia budżetu rodzinnego.

Zatwierdzono transkrypcję dnia 2 października 2019 roku