Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 5 M. 2020 roku

Sąd Rejonowy dla Łodzi-Śródmieścia w Łodzi w Wydziale XVIII Cywilnym w składzie:

Przewodniczący: SSR Artur Piotr Wewióra

protokolant: Beata Kowalska

rozpoznawszy: 5 M. 2020 roku

w Ł. na rozprawie

sprawę z powództwa: Banku (...) spółki akcyjnej w B.

przeciwko: E. L.

o: zapłatę

(1)  zasądza od pozwanej E. L. na rzecz powoda Banku (...) spółki akcyjnej w B. 7 zł (siedem złotych);

(2)  umarza postępowanie w pozostałej części;

(3)  zasądza od pozwanej E. L. na rzecz powoda Banku (...) spółki akcyjnej w B. 227,38 zł (dwieście dwadzieścia siedem złotych trzydzieści osiem groszy) tytułem zwrotu kosztów procesu.

XVIII C 2595/17

UZASADNIENIE

I.  Stanowiska stron.

Pozwem wniesionym w elektronicznym postępowaniu upominawczym 7 maja 2015 roku powód Bank (...) spółka akcyjna w B. ( Bank), reprezentowany przez radcę prawnego, domagał się zasądzenia od pozwanej E. L. 546,90 zł z ustawowymi odsetkami szczegółowo opisanymi w pozwie, nadto kosztów procesu według spisu na 210,38 zł. W uzasadnieniu wskazano, że dochodzone roszczenie wynika z umowy rachunku bankowego (k. 2 – 3)

Nakazem zapłaty w elektronicznym postępowaniu upominawczym z 12 czerwca 2015 roku w sprawie VI Nc-e (...) orzeczono zgodnie z żądaniem i rozstrzygnięto o kosztach procesu. (k. 4)

W sprzeciwie od nakazu zapłaty pozwana, reprezentowana przez radcę prawnego, zaskarżyła nakaz w całości, wniósł o oddalenie powództwa w całości, nadto o zasądzenie kosztów procesu według spisu na 197 zł. W uzasadnieniu wskazano, że kwestionowana jest zasada i wysokość dochodzonego roszczenia, nadto – odrębnie – jego wymagalność; zgłoszono również zarzut przedawnienia. (k. 10)

Pozwana pismem z 20 października 2017 roku1 osobiście powiadomiła Sąd o dokonaniu na rzecz powoda wpłaty 595,73 zł. (k. 80 – 81)

Powód pismem z 20 listopada 2017 roku cofnął powództwo co do 597,73 zł, domagając się zasądzenia 7 zł tytułem naliczonych odsetek, określonych pozwem, wraz z kosztami według norm przepisanych. (k. 175 – 178)

Do zamknięcia rozprawy 19 grudnia 2017 roku strony nie zmieniły swoich stanowisk odnośnie przedmiotu sporu. (k. 183)

II.  Ustalenia faktyczne i ocena dowodów.

E. L. zawarła 29 października 2010 roku z Bankiem umowę o kartę płatniczą wraz z umową rachunku oszczędnościowo-rozliczeniowego. Umówiono się o odsetki za opóźnienie w wysokości ówcześnie obowiązujących odsetek maksymalnych, to jest czterokrotność stopy kredytu lombardowego Narodowego Banku Polskiego.

(umowa, k. 34, 165 – 166; regulaminy, k. 36 – 50 i 51 – 65; zestawienie, k. 89 – 106)

E. L. nie wykonywała należycie umowy, w związku z czym Bank zawartą umowę wypowiedział, co skutkowało jej rozwiązaniem 6 października 2014 roku. Wysokość zaległości wyniosła 511,58 zł należności głównej oraz 35,32 odsetek umownych, naliczonych do 5 kwietnia 2015 roku.

(bezsporne)

Siedemnastego października 2017 roku E. L. zapłaciła na poczet zaległości 595,73 zł.

(bezsporne)

Jakkolwiek pierwotne stanowisko pozwanej zawierało ogólnikowe oświadczenie o kwestionowaniu zasady jak i wysokości roszczenia, to jednak dokonanie w toku procesu zapłaty w kwocie wyższa aniżeli wyrażone sumą pieniężną żądanie zasądzenia, nie sposób kwalifikować inaczej aniżeli faktyczne uznanie roszczenia.

III.  Ocena roszczenia.

Strony zawarły umowę o kartę kredytową, powiązaną funkcjonalnie z umową o prowadzenie rachunku bankowego. Umowa o kartę kredytową, w zakresie w jakim bank zobowiązuje się do kredytowania dyspozycji dokonywanych z wykorzystaniem karty, jest niczym innym jak umową kredytu, w jego odnawialnej postaci.

Stosunek tego rodzaju ma charakter ciągły. Zakończył się wypowiedzeniem, skutkującym rozwiązaniem umowy 6 października 2014 roku. Zważywszy na to, że dochodzona wierzytelność wiązana jest przez powoda z wypowiedzeniem, przy ocenie roszczenia uwzględniono – jeżeli inaczej nie zaznaczono – stan prawny z 6 października 2014 roku.

Przez umowę kredytu bank zobowiązuje się oddać do dyspozycji kredytobiorcy na czas oznaczony w umowie kwotę środków pieniężnych z przeznaczeniem na ustalony cel, a kredytobiorca zobowiązuje się do korzystania z niej na warunkach określonych w umowie, zwrotu kwoty wykorzystanego kredytu wraz z odsetkami w oznaczonych terminach spłaty oraz zapłaty prowizji od udzielonego kredytu (art. 69 ust. 1 p.b.2).

Ostatecznie nie jest sporne, że zaległości wynikające z obsługi kredytu wyniosły 511,58 zł należności głównej oraz 35,32 odsetek umownych, naliczonych do 5 kwietnia 2015 roku, co łącznie daje 546,90 zł.

Powód domagał się odsetek w wysokości czterokrotności stopy kredytu lombardowego Narodowego Banku Polskiego, co nie wzbudziło zastrzeżeń pozwanej, która żądanie odsetkowe również uznała, wpłacając 595,73 zł bez jakichkolwiek zastrzeżeń co do okresu bądź wysokości mających zostać naliczonymi odsetek. Jest przy tym oczywiste, że powód nie mógł żądać od 1 stycznia 2016 roku więcej, aniżeli wynoszą odsetki maksymalne za opóźnienie.

Kwota odsetek od należności głównej 511,58 zł za okres od 6 kwietnia 2014 roku do wpłaty 17 października 2017 roku to 129,79 zł, według wyliczenia:

Kwota odsetek od odsetek 35,32 zł, liczona od wytoczenia powództwa, zatem od 7 maja 2915 roku do wpłaty 17 października 2017 roku to 7,93 zł, według wyliczenia:

Zatem wysokość zaległości pozwanej na chwilę zapłaty 17 października 2017 roku to: 546,90 zł + 129,79 zł + 7,93 zł = 684,62 zł. Pozwana zapłaciła 595,73 zł, tak więc powód mógł żądać: 88,89 zł.

W tej sytuacji żądanie 7 zł podlega uwzględnieniu w całości. W pozostałej części postępowanie umorzono.

IV.  Koszty.

Pozwana przegrała sprawę w całości. Umorzenie nastąpiło wskutek zapłaty przez pozwaną w toku procesu, wobec czego również w tej części pozwana musi być uznana za przegrywającą proces.

Na koszty procesu powoda złożyło się: 30 zł opłaty od pozwu, 180 zł wynagrodzenia pełnomocnika według stawek minimalnych, 17 zł opłaty skarbowej od pełnomocnictwa, 38 gr opłaty manipulacyjnej w elektronicznym postępowaniu upominawczym (art. 98 § 3 w związku z art. 99 k.p.c.).

Pozwana obowiązana jest zwrócić powodowi całość poniesionych kosztów procesu (art. 98 § 1 k.p.c.).

1 Jeżeli inaczej nie zaznaczono, daty pism według prezentaty Sądu.

2 Ustawa z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Prawo bankowe (j.t. – Dz.U. z 2012 r., poz. 1376, z późn. zm.); w wersji obowiązującej 6 października 2014 roku.