Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 5 kwietnia 2018 roku

Sąd Rejonowy dla Łodzi-Śródmieścia w Łodzi w Wydziale XVIII Cywilnym w składzie:

Przewodniczący: SSR Artur Piotr Wewióra

protokolant: Beata Kowalska

rozpoznawszy w dniu: 5 kwietnia 2018 roku

w Ł. na rozprawie

sprawę z powództwa: (...) spółki z ograniczoną odpowiedzialnością w W.

przeciwko: P. R.

o: zapłatę

oddala powództwo.

XVIII C 4361/17

UZASADNIENIE

I.  Stanowiska stron.

Powód (...) spółka z ograniczoną odpowiedzialnością w W., reprezentowany przez adwokata, domagał się od pozwanego P. R. 2.452,88 zł z odsetkami jak w pozwie, wraz z kosztami procesu według norm przepisanych, tytułem zwrotu pożyczki udzielonej 28 października 2018 roku z wykorzystaniem serwisu internetowego.

Pozwany wniósł o oddalenie powództwa twierdząc, że nie przypomina sobie przedmiotowej pożyczki.

II.  Ustalenia faktyczne i ocena dowodów.

Nie sposób czynić ustaleń potwierdzających istnienie roszczenia powoda.

Złożony przez powoda wydruk (k. 20 – 30), abstrahując już nawet od nieczytelności znacznej części z nich,nie pozwala na ustalenie, od kogo pochodzą zawarte w nich oświadczenia. Należy zauważyć – choć to truizm – że osoba prawna w sferze faktów sama oświadczeń złożyć nie może, gdyż jako byt wyłącznie prawny, musi działać przez osoby fizyczne, będące bądź to członkami właściwego organu (art. 38 k.c.), bądź też należycie umocowanymi przedstawicielami (art. 95 § 2 k.c.). Nie może zatem istnieć dokument, mający zawierać oświadczenie woli osoby prawnej, niepochodzący w sferze faktycznej od osoby fizycznej. Każde oświadczenie osoby prawnej musi – w aktualnym stanie prawnym – być złożone przez jakąś osobę fizyczną, względnie kilka osób działających łącznie, w przypadku tak ustalonej reprezentacji. Obecne przepisy nie przewidują możliwości wykorzystania wyłącznie algorytmu programu komputerowego do składania skutecznie oświadczeń w imieniu osób prawnych. W tej sytuacji dokument niewskazujący, jaka osoba fizyczna złożyła w imieniu osoby prawnej oświadczenie woli, nie może być traktowany jako dokument w rozumieniu art. 243 ¹ k.p.c.

Nie można pominąć również, że w sytuacji, w której procedura zawierania umowy pożyczki następować ma za pośrednictwem pożyczkowego serwisu internetowego, nie dochodzi do zawarcia umowy, jeżeli po stronie dającego pożyczkę, będącego osobą prawną, ostateczna decyzja co do udzielenia pożyczki na warunkach wskazanych w formularzu internetowym przez przyszłego pożyczkobiorcę, nie jest podejmowana przez człowieka. Nie wystarcza do zawarcia umowy sytuacja, gdy fakt spełnienia przesłanek zawarcia umowy stwierdza wyłącznie algorytm programu komputerowego. Nie można przyjąć, że to osoba prawna jest oferentem, a potencjalny pożyczkobiorca oblatem. W sytuacji, gdy serwis internetowy pozwala na dokonanie wyboru wysokości sumy pożyczki, a także czasu jej trwania, to osoba wypełniająca formularz internetowy składa ofertę podmiotowi prowadzącemu internetowy serwis pożyczkowy, bo to ona wskazuje istotne postanowienia potencjalnej umowy: właśnie wysokość pożyczki, a dodatkowo także długość jej trwania. Dopiero w tym momencie dochodzi zatem do powstania oferty w rozumieniu prawa cywilnego (art. 66 § 1 k.c.), co w konsekwencji oznacza, że dla zawarcia umowy konieczne jest jeszcze oświadczenie woli oblata o przyjęciu oferty (art. 70 § 1 k.c.). Oświadczenie to – jak wyżej wskazano – może złożyć tylko osoba fizyczna, jako członek organu albo przedstawiciel, z racji ustawy albo umowy, osoby prawnej. Samo automatyczne zarejestrowanie warunków wskazanych przez chcącego uzyskać pożyczkę przez sieć internetową, nie jest takim oświadczeniem woli.

W tej sytuacji o zawarciu umowy można wnosić wyłącznie z faktu jej wykonania przez dającego pożyczkę. Oznacza to dla kwestii procesowych, że konieczne jest wykazanie nie tylko opisanego wyżej zarejestrowania warunków zgłoszonych przez ubiegającego się o pożyczkę za pośrednictwem serwisu internetowego, lecz również wykazanie wykonania tej umowy, co w zasadzie winno nastąpić przez wykazanie przekazania sumy pożyczki ubiegającemu się o jej udzielenie.

Na gruncie niniejszej sprawy o ile przedstawiono wydruki obejmujące – jak się należy domyślać – warunki ujawnione w internetowym serwisie pożyczkowym, to jednak brak dowodu na przekazanie środków mających być objętymi umową pożyczki. Brak zatem podstaw do przyjęcia, że do zawarcia umowy doszło. Okoliczność ta obciąża powoda (art. 6 k.c.).

Obecnie zgłaszanie nowych dowodów wydaje się rażąco spóźnione.

III.  Ocena roszczenia.

Powód nie wykazał istnienia dochodzonego roszczenia.

Powództwo podlega oddaleniu w całości (art. 6 k.c.).

IV.  Koszty.

Powód przegrał sprawę w całości.

Pozwany nie wykazał jednak poniesienia kosztów, podlegających zwrotowi jako koszty procesu (art. 98 § 2 k.p.c.).

Pozwany obowiązany jest zwrócić powodowi całość poniesionych kosztów procesu (art. 98 § 1 k.p.c.).