Pełny tekst orzeczenia

Sygn. akt: XVIII C 4807/17

WYROK ZAOCZNY

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 5 M. 2020 roku

Sąd Rejonowy dla Łodzi-Śródmieścia w Łodzi w Wydziale XVIII Cywilnym w składzie:

Przewodniczący: SSR Artur Piotr Wewióra

protokolant: Beata Kowalska

rozpoznawszy: 5 M. 2020 roku

w Ł. na rozprawie

sprawę z powództwa: (...) spółki z ograniczoną odpowiedzialnością w W.

przeciwko: M. K.

o: zapłatę

oddala powództwo.

XVIII C 4807/17

UZASADNIENIE

I. Stanowiska stron.

Powód (...) spółka z ograniczoną odpowiedzialnością w W. domagał się zasądzenia od pozwanego M. K. 5.030,07 zł z odsetkami szczegółowo opisanymi w pozwie. W uzasadnieniu wskazano, że dochodzona kwota wynika z umowy pożyczki zawartej za pośrednictwem serwisu internetowego.

Pozwany nie zajął stanowiska w sprawie; wydano wyrok zaoczny.

II. Ustalenia faktyczne i ocena dowodów.

Nie sposób dokonać ustaleń, pozwalających stwierdzić zasadność zgłoszonego roszczenia.

Twierdzenia pozwu wzbudziły zasadne wątpliwości – już w jego treści wskazywano, że wypłata środków nastąpiła „na rachunek bankowy podmiotu trzeciego”. Pożyczki udzielane za pośrednictwem serwisów internetowych – w tym aktualna – opierają się na identyfikacji nie tyle osoby, co rachunku bankowego. Dający pożyczkę przelewa środki na rachunek, z którego otrzymuje przelew zazwyczaj symbolicznej kwoty – 1 zł, a nawet 1 gr jak w niniejszej sprawie – przy czym w tytule przelewu znajduje się klauzula o akceptacji warunków pożyczki. Wszystko opiera się na założeniu, że rachunek, z którego dokonano przelewu owej symbolicznej sumy, jest rachunkiem osoby pozywanej. W niniejszej sprawie, w świetle twierdzeń pozwu, przelewu kwoty pożyczki dokonano na inny rachunek. To skutkowało niemożnością zastosowania art. 339 § 2 k.p.c. Oznacza to konieczność przeprowadzenia postępowania dowodowego.

Nie ma dowodu dokonania przelewu sumy pożyczki. Nie ma dowodu dyspozycji biorącego pożyczkę wypłacenia pożyczki na rzecz osoby trzeciej. Stosowna wzmianka znajduje się wyłącznie w treści dokumentu (k. 6), ale należy zauważyć, że jedynym wystawcą dokumentu, jakiego da się ustalić, a i to jedynie w świetle domniemania faktycznego, bo brak jest jakiegokolwiek podpisu, w tym choćby elektronicznego, jest powód (art. 243¹ k.p.c.). Jest to zatem co najwyżej dowód tego, że powód złożył oświadczenie woli o treści określonej w tym dokumencie, aczkolwiek można wywodzić, że nie sposób ustalić nawet takiego znaczenia owego dokumentu, skoro brak jest wspomnianego podpis, choćby elektronicznego (art. 245 k.p.c.). wobec braku dowodu przelewu nie sposób nawet wywodzić, że do umowy faktycznie doszło, skoro została wykonana przez powoda.

III. Ocena roszczenia.

Przez umowę pożyczki dający pożyczkę zobowiązuje się przenieść na własność biorącego określoną ilość pieniędzy albo rzeczy oznaczonych tylko co do gatunku, a biorący zobowiązuje się zwrócić tę samą ilość pieniędzy albo tę samą ilość rzeczy tego samego gatunku i tej samej jakości (art. 720 § 1 k.c.).

Powód nie wykazał istnienia przedmiotowej umowy, wskazanej w pozwie. Ponieważ to na nim spoczywał w tym zakresie ciężar dowodu (art. 6 k.c.), powództwo oddalono w całości.

IV. Koszty.

Powód przegrał sprawę w całości.

Brak kosztów pozwanego, dających się zaliczyć do kosztów procesu (art. 98 § 2 k.p.c.).

XVIII C 4807/17

Podstawa prawna:

Powołane przepisy:

Korekty wprowadzone przez SAOS:

Informacje o źródle orzeczenia:

Pełny tekst orzeczenia

WYROK ZAOCZNY

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

UZASADNIENIE