Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 22 marca 2018 roku

Sąd Rejonowy dla Łodzi-Śródmieścia w Łodzi w Wydziale XVIII Cywilnym w składzie:

Przewodniczący: SSR Artur Piotr Wewióra

protokolant: Beata Kowalska

rozpoznawszy w dniu: 22 marca 2018 roku

w Ł. na rozprawie

sprawę z powództwa: Prokura Niestandaryzowanego Sekurytyzacyjnego Funduszu Inwestycyjnego Zamkniętego we W.

przeciwko: R. B.

o: zapłatę

(1)  zasądza od pozwanego R. B. na rzecz powoda Prokura Niestandaryzowanego Sekurytyzacyjnego Funduszu Inwestycyjnego Zamkniętego we W. 189,96 zł (sto osiemdziesiąt dziewięć złotych dziewięćdziesiąt sześć groszy), z maksymalnymi odsetkami za opóźnienie od 12 lipca 2017 roku do dnia zapłaty;

(2)  oddala powództwo w pozostałej części;

(3)  zasądza od pozwanego R. B. na rzecz powoda Prokura Niestandaryzowanego Sekurytyzacyjnego Funduszu Inwestycyjnego Zamkniętego we W. 56 zł (pięćdziesiąt sześć złotych) tytułem stosunkowego rozdzielenia kosztów procesu.

XVIII C 578/18

UZASADNIENIE

I.  Stanowiska stron.

Powód Prokura Niestandaryzowany Sekurytyzacyjny Fundusz Inwestycyjny Zamknięty we W., reprezentowany przez radcę prawnego, domagał się zasądzenia od pozwanego R. B. 1.074,72 zł tytułem roszczeń z umowy pożyczki z 2 września 2013 roku, w ramach której powód jest następcą prawnym pierwotnego wierzyciela.

Pozwany nie kwestionując zasady odpowiedzialności, na rozprawie podniósł zarzut zapłaty 940 zł.

Powód, należycie powiadomiony o terminie rozprawy, nie stawił się.

II.  Ustalenia faktyczne i ocena dowodów.

R. B. zawarł 2 września 2013 roku umowę pożyczki. Ugodą z 18 maja 2016 roku uznał roszczenie Prokura Niestandaryzowanego Sekurytyzacyjnego Funduszu Inwestycyjnego Zamkniętego we W. z tej umowy jako następcy prawnego pierwotnego wierzyciela. Umówiono się o ratalną spłatę zadłużenia. R. B. nie wywiązał się z zawartej ugody. Zadłużenie według stanu z 28 lutego 2017 roku wyniosło 1.074,72 zł. Umówiono się o odsetki maksymalne za opóźnienie.

(bezsporne)

Jedenastego lipca 2017 roku R. B. wpłacił na rachunek bankowy wskazany w wezwaniu do zapłaty, datowanym na 24 stycznia 2017 roku, 940 zł tytułem spłaty przedmiotowego zobowiązania.

(wezwanie do zapłaty, k. 28; potwierdzenie przelewu, k. 38)

Nie przeprowadzano postępowania dowodowego na okoliczności bezsporne (art. 299 k.p.c.).

Odnośnie wpłaty, nie była ona zakwestionowana, zaś dodatkowo przedstawiony dowód w postaci wydruku przelewu bankowego, uznano za dowód nie budzący wątpliwości co do faktu zapłaty.

III.  Ocena roszczenia.

Przez umowę pożyczki dający pożyczkę zobowiązuje się przenieść na własność biorącego określoną ilość pieniędzy albo rzeczy oznaczonych tylko co do gatunku, a biorący zobowiązuje się zwrócić tę samą ilość pieniędzy albo tę samą ilość rzeczy tego samego gatunku i tej samej jakości (art. 720 § 1 k.c.).

Roszczenie co do zasady jest bezspornie między stronami zasadne.

W tej sytuacji obliczono wysokość zadłużenia na dzień dokonanej wpłaty, obliczając wysokość odsetek ustawowych za opóźnienie na dzień zapłaty, a następnie ich wysokość podwajając (art. 481 § 2 ¹ k.p.c.).

Daje to: 1.074,72 zł + 2 × 27,62 zł = 1.1129,96 zł. Wartość tą pomniejszono o wpłatę: 1.129,96 zł – 940 zł = 189,96 zł. Od tej kwoty powód jest uprawniony do żądania odsetek maksymalnych za opóźnienie od 12 lipca 2017 roku.

IV.  Koszty.

Pozwany przegrał sprawę w części, co skutkuje koniecznością stosunkowego rozdzielenia kosztów procesu (art. 100 zd. I k.p.c.).

Na koszty procesu powoda złożyło się: 30 zł opłaty od pozwu, 270 zł wynagrodzenia pełnomocnika według stawek minimalnych, 17 zł opłaty skarbowej od pełnomocnictwa; łącznie 317 zł (art. 98 § 3 w związku z art. 99 k.p.c.).

Pozwany nie wykazał poniesienia kosztów, podlegających zaliczeniu do jego kosztów procesu (art. 98 § 2 k.p.c.).

Pozwany obowiązany jest zwrócić powodowi: 317 zł × 189,96 zł ÷ 1.074,72 zł ≈ 56 zł.