Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 23 października 2019 r.

Sąd Rejonowy w Toruniu V Wydział Gospodarczy w składzie:

po rozpoznaniu w dniu 9 października 2019 r. w Toruniu

na rozprawie

sprawy z powództwa Krajowego Centrum (...) Sp. z o.o. w L.

przeciwko Towarzystwu (...) S.A. w W.

o zapłatę

I zasądza od pozwanego Towarzystwa (...) S.A. w W. na rzecz powoda Krajowego Centrum (...) Sp. z o.o. w L. kwotę 5.040 zł (pięć tysięcy czterdzieści złotych) z ustawowymi odsetkami za opóźnienie od dnia 7 października 2017r. do dnia zapłaty;

II oddala powództwo w pozostałej części;

III znosi wzajemnie między stronami koszty procesu.

Sygn. akt VGC 718/18

UZASADNIENIE

W pozwie z dnia 18 listopada 2017r. powód Krajowe Centrum (...) Sp. z o.o. w L. żądał zasądzenia od pozwanego Towarzystwa (...) S.A. w W. kwoty 7.158,30zł z ustawowymi odsetkami za opóźnienie i kosztami procesu według norm przepisanych. W uzasadnieniu pozwu powód twierdził m. in., że w wyniku kolizji drogowej jaka miała miejsce w dniu 07 lipca 2017 r., uszkodzony został samochód osobowy marki F. (...), będący własnością poszkodowanego P. O. (1). Powód twierdził też, że sprawca szkody ubezpieczony był w pozwanym Towarzystwie, które uznało swoją odpowiedzialność za szkodę i wypłaciło bezsporną część odszkodowania. W związku z powyższym zdarzeniem poszkodowany zmuszony był do wzięcia w najem samochodu zastępczego z firmy (...) S.A. i z pojazdu zastępczego korzystał w okresie od 10 lipca 2017 do 25 sierpnia 2017 r. W związku z wykonywanym najem poszkodowanemu wystawiono dwie faktury VAT na łączną kwotę 7.638, 30 zł brutto, co stanowiło iloraz kwoty 135 zł netto za dobę najmu i 46 dni faktycznego najmu plus podatek VAT w wysokości 23 %. Powód twierdził również, że firma (...) w dniu 25 sierpnia 2017 r. nabyła od poszkodowanego wierzytelność obejmującą odszkodowanie za szkodę wynikającą z konieczności najmu pojazdu zastępczego. W dniu 27 września 2017 r. na podstawie umowy sprzedaży wierzytelności, powód nabył wskazaną wyżej wierzytelność od firmy (...). Powód twierdził ponadto, że pozwany wypłacił EuCOcar odszkodowanie z tytułu kosztów najmu pojazdu zastępczego w wysokości 480 zł brutto.

W dniu 9 stycznia 2018r.referendarz sądowy wydał w niniejszej sprawie nakaz zapłaty w postępowaniu upominawczy, którym uwzględnił żądanie pozwu w całości.

W przepisany prawem terminie pozwane Towarzystwo wniosło sprzeciw od powyższego nakazu zapłaty i zaskarżając go w całości żądało oddalenia powództwa i zasądzenia na jego rzecz od powoda kosztów procesu według norm przepisanych. W uzasadnieniu sprzeciwu pozwany twierdził m. in. , że suma przelana na rachunek bankowy rachunek EuCOcar w wysokości 480 zł wyczerpuje w całości należną kwotę z tytułu najmu samochodu zastępczego. Pozwany twierdził też, że zasadny czas najmu pojazdu zastępczego wynosił 4 dni, w tym czas technologiczny naprawy 2 dni oraz 2 dni organizacyjne. Zdaniem pozwanego, zaistniałe uszkodzenia w pojeździe poszkodowanego nie wykluczały go z dalszego użytkowania. Zdaniem pozwanego, powód nie posiadał legitymacji procesowej do występowania w niniejszej sprawie, gdyż w związku z zawartą umową cesji, uiszczono na rzecz powoda wynagrodzenie. Skoro powództwo wywodzone jest z faktu poniesienia szkody przez poszkodowanego, rzeczą powoda jest zaprezentowanie konkretnych faktów, składających się na przesłankę zaistnienia straty po stronie poszkodowanego oraz jej udowodnienie zgodnie z ogólną zasadą rozkładu ciężarów dowodu w postępowaniu cywilnym, wyrażoną w art. 6 k.c. Zdaniem pozwanego w realiach niniejszej sprawy, powód obowiązkowi temu nie sprostał. Wierzytelność poszkodowanego została już w zakresie przedmiotowej szkody zaspokojona, a więc nie mogła z tego samego powstać kolejna wierzytelność, co wywodził powód. Zdaniem pozwanego cesja wierzytelności nie może stanowić skutecznej podstawy dochodzenia przez niego roszczenia, co przesądza o braku jego legitymacji do dochodzenia roszczeń w niniejszej sprawie. W dalszej części uzasadnienia pozwany twierdził, że w rozmowie telefonicznej poinformowano poszkodowanego, że stawki czynszu najmu nie powinny przekroczyć maksymalnie 120 zł na dobę brutto. Pozwany miał bowiem możliwość zorganizowania pojazdu zastępczego za pośrednictwem firm, z którymi współpracuje, a które na jego zlecenie organizują pojazdy zastępcze.

W uzasadnieniu sprzeciwu pozwany powołał ponadto szereg orzeczeń sądów powszechnych, jak i Sądu Najwyższego, dotyczące spraw związanych z najmem pojazdów zastępczych.

Sąd ustalił i zważył co następuje.

W dniu 7 lipca 2017r. doszło do kolizji drogowej w wyniku, której uszkodzeniu uległ samochód osobowy marki F. (...) o numerze rejestracyjnym (...) stanowiący własność poszkodowanego P. O. (1). Sprawca zdarzenia ubezpieczony był w zakresie OC w pozwanym Towarzystwie, które co do zasady przyjęło na siebie odpowiedzialność za zaistniałą szkodę (dowód: okoliczności bezsporne). Po kolizji pojazd poszkodowanego nie nadawał się do uczestnictwa w ruchu drogowym z uwagi na uszkodzenie przedniego prawego koła oraz odkształcenie przedniego prawego błotnika. Poszkodowany zgłosił do pozwanego szkodę i podczas rozmowy telefonicznej z przedstawicielem pozwanego uzyskał informację m.in. o tym, że pozwane Towarzystwo wyraża zgodę na zorganizowanie pojazdu zastępczego przez poszkodowanego za kwotę maksymalną 120zł brutto za dobę najmu. Pozwany zastrzegł jednocześnie, że może zorganizować najem pojazdu we własnym zakresie w ramach wypożyczali aut, z którymi pozwany współpracował. W chwili zgłaszania szkody poszkodowany posiadał już samochód zastępczy, który wziął w najem od firmy (...) S.A. i, z którego korzystał od 10.07.2017r. do 25.08.2017r.( dowód: opinia biegłego sądowego mgr inż.P. L. k.151-156 akt, płyt CD-akta szkody k. 91akt, umowy najmu k.15-27 akt). W związku z przedłużającym się procesem likwidacji szkody oraz koniecznością posiadania samochodu zastępczego poszkodowany zawarł w powyższym okresie szereg umów najmu z (...) S.A. w L.. I tak pozwany zawarł z wynajmujący umowy najmu w dniu 10.07.2017r., w dniu 17.07.2017r., w dniu 24.07.2017r., w dniu 31.07.2017r., w dniu 14.08.2017r., w dniu 7.08.2017r. i w dniu 21.08.2017r. (vide: k.15-27 akt).

W związku z wykonaniem umów najmu firma (...) S.A. w L. wystawiła dwie faktury VAT. I tak w dniu 31.07.2017 wystawiono fakturę VAT nr (...) na kwotę 3.487,05zł brutto, a w dniu 25.08.2017r. wystawiono fakturę VAT nr (...) na kwotę 4.151,25zł brutto. Łącznie za cały okres najmu wystawiono faktury na kwotę 7.638,30zł brutto ( 46 dni najmu x 135zł netto za dobę plus podatek VAT w wysokości 23%= 7638,30zł). Pozwany uznał częściowo odszkodowanie wynikające z najmu pojazdu zastępczego i wypłacił z tego tytułu kwotę 480zł. Na podstawie umowy cesji z dnia 25.08.2017r. (...) S.A. nabył od poszkodowanego wierzytelność obejmującą wskazane wyżej kwoty, a w dniu 27.09.2017r. na podstawie umowy sekurytyzacji wierzytelności powód nabył od firmy (...) S.A. sporną należność z tytułu najmu pojazdu zastępczego. Pozwany pomimo niezwłocznego zawiadomienia o szkodzie zwlekał z opracowaniem kolejnej kalkulacji aż do 11.08.2017r.( dowód: faktury (...) k.13-14 akt, umowy najmu wraz z ogólnymi warunkami k.15-28 akt, umowa cesji k.29, umowa sekurytyzacji wierzytelnościk.32-35akt, zawiadomienie o przelewie k.38akt, zlecenie naprawy k.41akt, akta szkody k.91 akt, opinia biegłego k.151-156akt, zeznania świadka P. O. k.144144v-145 akt).

Przedstawiony wyżej stan faktyczny ustalony został na podstawie dowodów z dokumentów, zeznań świadka P. O. (1) i opinii biegłego sądowego mgr inż. P. L. (2).

Sąd dał wiarę dowodom z dokumentów w całości, gdyż nie budziły one wątpliwości co do swojej prawdziwości, a żadna ze stron nie zakwestionowała ich skutecznie.

Podkreślenia wymaga w tym miejscu fakt, że czym innym jest przyznanie waloru prawdziwości dowodom z dokumentów, a więc uznanie, że nie zostały one podrobione czy przerobione, a czym innym są wnioski jakie w toku procesu wyciąga się ze zgromadzonych w sprawie dokumentów.

Sąd dał również w całości wiarę dowodowi z zeznań świadka (poszkodowanego w zdarzeniu) P. O. (1), gdyż jego zeznani były logiczne i spójne oraz potwierdzały i uzupełniały się wzajemnie tworząc z pozostałymi dowodami, którym przyznano walor wiarygodności w całości, spójną całość.

To samo tyczy się dowodu z opinii biegłego sądowego mgr inż. P. L.. Podkreślić przy tym należy, że mgr inż. P. L. jest długoletnim biegłym sądowym, który sporządził na potrzeby tutejszego wydziału dużą ilość opinii, a wszystkie opinie tego biegłego charakteryzują się fachowością, rzetelnością, a przede wszystkim bezstronnością. Taką była również opinia wydana przez biegłego w niniejszej sprawie. Dodatkowego waloru nabiera opinia tego biegłego z uwagi na to, że żadna ze stron nie zdołała jej wzruszyć choćby w najmniejszym stopniu.

W swojej opinii biegły w sposób jednoznaczny i nie budzący wątpliwości stwierdził m.in., że pierwsza kalkulacja naprawy pojazdu została sporządzona w dniu 18.07.2017r., a zatem 10 dni po zgłoszeniu szkody przez poszkodowanego. W dalszym ciągu swego wywodu biegły stwierdził, że na podstawie przekazanego do badań materiału dowodowego nie było możliwe ustalenie przez biegłego tak znaczącej zwłoki w zakresie opracowania przez pozwanego kolejnej kalkulacji naprawy, która to miała miejsce dopiero w dniu 11.08.2017r.(vide:k.154 akt). Kolejna kalkulacja miała miejsce zatem, aż 36 dni po zdarzeniu.

Kolejna kalkulacja, co jednoznacznie stwierdził biegły, miała miejsce po tak długim czasie od wystąpienia zdarzenia z przyczyn leżących po stronie pozwanej. Strona pozwana, o czym była wyżej mowa, nie zdołał podważyć opinii biegłego także w zakresie i tych ustaleń. Pozwany nie wykazał zatem, że do opóźnienia w wykonaniu kolejnej kalkulacji doszło z przyczyn, za które pozwany nie ponosi odpowiedzialności. Skoro pozwany nie wykazał tej okoliczności, to na podstawie art.6 k.c. musiał liczyć się ze skutkami, o których mowa w powyższym przepisie. Jednocześnie biegły we wnioskach końcowych opinii stwierdził nie tylko, że uszkodzony pojazd nie mógł poruszać się po drogach publicznych, to jeszcze wskazał, że czas niezbędny do dokonania naprawy pojazdu wynosił od 8 do 9 dni kalendarzowych (vide:k.156akt). Na stronie 3 opinii biegły szczegółowo opisał zasady wyliczenia czasu niezbędnego do dokonania naprawy pojazdu przy uwzględnieniu doświadczenia warsztatowego. Jak wynika z ustalonego stanu faktycznego czas najmu pojazdu zastępczego pokrywał się z czasem likwidacji szkody i naprawy uszkodzonego samochodu.

Należy mieć jednocześnie na względzie fakt, że pozwany wykazał, za pomocą nagrania pochodzącego z momentu zgłaszania szkody przez poszkodowanego, iż osoba przyjmująca to zgłoszenie, a działająca z upoważnienia pozwanego uprzedziła poszkodowanego, że może zorganizować mu pojazd zastępczy w ramach firmy współpracującej z pozwany w tym zakresie, bądź że poszkodowany może wziąć w najem samochód zastępczy od kogoś innego lecz za kwotę nie wyższą niż 120 zł brutto za dobę najmu. Poszkodowany zlekceważył powyższe zastrzeżenie i wziął w najem pojazd zastępczy w firmie wybranej przez siebie jednak za kwotę 135zł brutto za dobę najmu.

I choć pozwany wypłacił z tytułu najmu pojazdu zastępczego kwotę 480zł brutto to jednak, w świetle przedstawionych okoliczności sprawy, kwota ta nie wyczerpała całej należności. Także kwota dochodzona pozwem była, zdaniem Sądu, wygórowana. W ocenie Sądu, powód mógł domagać się na skutek zawarcia skutecznie umowy sekurytyzacji wierzytelności z dnia 27.09.2017r. zapłaty od pozwanego kwoty 5.040zł wraz z ustawowymi odsetkami za opóźnienie. Powyższa kwota stanowiła iloraz 46 dni najmu pojazdu zastępczego po 120zł brutto za dobę najmu. Poszkodowany, o czym była już w zasadzie wyżej mowa, miał obowiązek skorzystać z oferty pozwanego. Skoro tego nie uczynił to musiał liczyć się z obniżeniem kosztów najmu pojazdu zastępczego, do kwoty maksymalnej refundowanej przez ubezpieczyciela sprawcy szkody to jest do 120zł brutto za dobę. Powyższy pogląd znalazł potwierdzenie m.in. w wyroku Sądu Okręgowego w Toruniu z dnia 14 marca 2019r. (sygn. akt VIGa 241/18). Ostatecznie więc do zapłaty po stronnie pozwanego pozostała kwota 5.040zł, to jest 46 dni najmu x 120zł brutto za dobę najmu równa się 5.520zł (poszkodowany nie był uprawniony do odliczenia podatku VAT). Tak wyliczona kwota (5.520zł) powinna zostać pomniejszona o kwotę już wypłacona z powyższego tytuł przez pozwanego to jest o 480zł. Z tych wszystkich względów na podstawie art. 822 k.c. w zw. z art.487 k.c. należało orzec jak w punkcie pierwszym sentencji wyroku. W pozostałym zakresie powództwo jako pozbawione uzasadnionych podstaw podlegał oddaleniu na podstawie cytowanych przepisów prawa, o czym orzeczono jak w punkcie drugim sentencji.

O kosztach orzeczono na podstawie art.100 k.p.c. przyjmując zasadę wzajemnego zniesienia kosztów, a to z uwagi na fakt, że pozwany uległ powodowi jedynie w ok 40 %. Stosunkowe rozliczenie kosztów obu stron prowadziło niemal do ich wyzerowania.