Pełny tekst orzeczenia

Formularz UK 1

Sygnatura akt

II K 166/20

Jeżeli wniosek o uzasadnienie wyroku dotyczy tylko niektórych czynów lub niektórych oskarżonych, sąd może ograniczyć uzasadnienie do części wyroku objętych wnioskiem. Jeżeli wyrok został wydany w trybie art. 343, art. 343a lub art. 387 k.p.k. albo jeżeli wniosek o uzasadnienie wyroku obejmuje jedynie rozstrzygnięcie o karze i o innych konsekwencjach prawnych czynu, sąd może ograniczyć uzasadnienie do informacji zawartych w częściach 3–8 formularza.

USTALENIE FAKTÓW

Fakty uznane za udowodnione

Lp.

Oskarżony

Czyn przypisany oskarżonemu (ewentualnie zarzucany, jeżeli czynu nie przypisano)

1

M. R.

M. R. został uznany za winnego tego, że w dniu 22 grudnia 2019 roku w miejscowości S. przy ulicy (...), w lokalu do gier na automatach, woj. (...), działając wspólnie i w porozumieniu z P. R. dokonali rozboju na osobie pracownika salonu (...), w ten sposób, że M. R. używał przemocy w stosunku do pokrzywdzonego w postaci przytrzymywania w okolicach szyi w pochylonej pozycji, podczas gdy P. R. w tym czasie wyjął spod lady portfel, z którego zabrał pieniądze w kwocie 1490 złotych na szkodę S. sp. zoo, przy czym zarzuconego czynu dopuścił się w ciągu pięciu lat po odbyciu kary pozbawienia wolności w wymiarze powyżej jednego roku, będąc uprzednio karanym za umyślne przestępstwo przeciwko mieniu z użyciem przemocy w warunkach art. 64 § 1 kk, , tj. czynu z art. 280 § 1 kk w zw. z art. 64 § 2 kk

2.

P. R.

P. R. został uznany za winnego tego, że w dniu 22 grudnia 2019 roku w miejscowości S. przy ulicy (...), w lokalu do gier na automatach, woj. (...), działając wspólnie i w porozumieniu z M. R. dokonali rozboju na osobie pracownika salonu J. K., w ten sposób, że M. R. używał przemocy w stosunku do pokrzywdzonego w postaci przytrzymywania w okolicach szyi w pochylonej pozycji, podczas gdy P. R. w tym czasie wyjął spod lady portfel, z którego zabrał pieniądze w kwocie 1490 złotych na szkodę S. sp. zoo, przy czym zarzuconego czynu dopuścił się w ciągu pięciu lat po odbyciu kary pozbawienia wolności w wymiarze powyżej jednego roku, będąc uprzednio karanym za umyślne przestępstwo przeciwko mieniu z użyciem przemocy w warunkach art. 64 § 1 kk, tj. czynu z art. 280 § 1 kk w zw. z art. 64 § 2 kk

Przy każdym czynie wskazać fakty uznane za udowodnione

Dowód

Numer karty

1.  W dniu 22 grudnia 2020 roku S. P., P. R. i M. R. postanowili pograć na automatach gier. Ponieważ nie udało im się dostać do żadnego lokalu w R., wspólnie ze spotkanym znajomym M. R. pojechali jego samochodem do S.. Dowiedzieli się, że w S. salon taki znajduje się na ul. (...). Wszyscy czterej weszli do lokalu.

zeznania S. P.;

wyjaśnienia M. R.; wyjaśnienia P. R.

k. 27-28, k. 427;

k. 77-78, k. 423;

k. 86-87, k. 174-175, k. 424-425

2.  W S. przy ul. (...) znajdował się salon gier firmy (...) sp. zoo. Kierownikiem lokalu była M. K., która zatrudniała J. K..

zeznania M. K.

k. 10-11, k. 425-426

3.  W dniu 22 grudnia 2019 roku J. K. pracował w salonie gier znajdującym się w S. przy ul. (...). Przy objęciu zmiany otrzymał od właścicielki lokalu (...) banknotów po 10 złotych, 10 banknotów po 20 złotych, 4 banknoty po 50 złotych i 9 banknotów po 100 złotych. Pieniądze te należały do S. sp. zoo.

zeznania J. K.;

zdjęcia; zeznania M. K.

k. 6-7, k. 426-427;

k. 425-426

4.  W lokalu funkcjonował monitoring rejestrujący zdarzenia sprzed i wewnątrz lokalu.

zeznania J. K.;

zapis monitoringu;

protokół oględzin

k. 6-7, k. 426-427;

k. 177;

k. 178-179

5.  Około godz. 19.00 do lokalu zapukali klienci, których J. K. widział w monitoringu. J. K. wpuścił czterech mężczyzn do środka, po czym zamknął drzwi na zasuwę. Dwóch mężczyzn podeszło do automatów, pozostali usiedli. J. K. usiadł za ladą i obserwował graczy, rozmienił pieniądze jednemu z nich.

zeznania J. K.;

zdjęcia;

zeznania S. P.;

zapis monitoringu;

protokół oględzin

k. 6-7, k. 426-427;

k. 4a-4b;

k. 27-28 , k. 427;

k. 177;

k. 178-179

6.  Grającymi byli M. R. i P. R., towarzyszył im S. P. oraz jeszcze jeden mężczyzna, którego tożsamości nie ustalono.

zeznania J. K.;

zeznania M. K.;

tablice poglądowe;

zeznania S. P.;

wyjaśnienia M. R.;

wyjaśnienia P. R.

k. 6-7, k 13, k. 426-427;

k. 10-11;

k. 16-17;

k. 27-28 , k. 427;

k. 77-78 k. 423;

k. 86-87, k. 174-176 , k. 424-425

7.  M. R. powiedział J. K., że zna szefową lokalu. Po jakimś czasie jeden z mężczyzn, którzy nie grali, zapytał J. K. o najbliższy sklep, w którym można kupić alkohol, po czym opuścił lokal wraz z drugą niegrającą osobą.

zeznania J. K.

k. 6-7, k. 426-427;

8.  S. P. z kierowcą wyszli do sklepu i nie wrócili już do salonu, czekali na kolegów w samochodzie.

zeznania S. P.

k. 27-28 , k. 427

9.  W pewnym momencie M. R. i P. R. podeszli do J. K.. M. R. chwycił J. K. za szyję i pochylił głową w dół, natomiast P. R. sięgnął pod ladę, skąd zabrał pieniądze w kwocie 1490 złotych. J. K. zabrał jemu te pieniądze i wówczas M. R. powiedział pokrzywdzonemu, aby uspokoił się, ponieważ pieniądze nie należą do niego i aby nie ryzykował. P. R. zabrał pieniądze z dłoni J. K., po czym razem z M. R. wyszli z salonu.

zeznania J. K.;

zapis monitoringu;

protokół oględzin

k. 6-7, k. 426-427;

k. 177;

k. 178-179

10.  P. R. i M. R. weszli do samochodu. P. R. powiedział kolegom, że wygrał bonus, ale nie ujawnił, w jakiej wysokości. W S. mężczyźni rozstali się.

zeznania S. P.

k. 27-28 , k. 427

11.  J. K. zatelefonował do M. K. informując ją o zdarzeniu, a następnie na policję.

zeznania J. K.

zeznania M. K.

k. 6-7, k. 426-427;

k. 10-11

12.  M. K. po zapoznaniu się z zapisem monitoringu rozpoznała w napastnikach P. R. (pseudonim (...)) i M. R. (pseudonim (...)), mieszkających w R., a jednym z towarzyszących im mężczyzn był S. P..

zeznania M. K.

k. 10-11, k. 425-426

13.  Następnego dnia S. P. spotkał się z P. R., który przyznał, że poprzedniego dnia w salonie ukradli pieniądze.

zeznania S. P.

k. 27-28 , k. 427

14.  M. R. został zatrzymany w dniu 12 grudnia 2019 roku o godz. 6.15

protokół zatrzymania

k. 19

15.  Podczas przeszukania w mieszkaniu M. R. zatrzymano 4 banknoty po 100 złotych, jeden 20 złotych i jeden 10-zlotych.

protokół przeszukania

k. 22-2

16.  P. R. został zatrzymany w dniu 23 grudnia 2019 roku o godzinie 9.30.

protokół zatrzymania

k. 32

17.  M. R. ma 45 lat, wyksztalcenie zawodowe, z zawodu jest monterem konstrukcji budowlanych, zajmuje się handlem, ale nie prowadzi zarejestrowanej działalności. Jego dochody miesięczne wynosiły 1600 złotych. M. R. nie ma wartościowego majątku. Oskarżony jest żonaty, ma dwoje dzieci, na jego utrzymaniu pozostawała żona i syn. M. R. nie leczył się psychiatrycznie i odwykowo. Leczył się natomiast neurologicznie w związku z kręgosłupem.

dane osobopoznawcze

k. 39

18.  M. R. był w przeszłości karany:

- Wyrokiem SR w (...) z dnia 7 czerwca 2001 roku (zmienionym wyrokiem SO w Łodzi z dnia 26 listopada 2001 roku) został uznany za winnego czynu z art. 279 § 1 kk, za który orzeczono karę 2 lata pozbawienia wolności, którą odbywał w okresie od 19 czerwca 2000 roku do 19 czerwca 2002 roku;

- Wyrokiem łącznym SR w R. (...) z dnia 19 lutego 2004 roku połączono oskarżonemu między innymi kary orzeczone w sprawach: SR w R. (...) II K 332/99 za czyn z art. 279 § 1 kk w zw. z art. 12 kk – 1 roku pozbawienia wolności, SR w R. (...) II K 108/00 za czyn z art. 280 § 1 kk – 2 lat pozbawienia wolności, SR w R. (...)za czyn z art. 280 § 1 kk i art. 157 § 12 kk w zw. z art. 11 § 2 kk – 2 lat pozbawienia wolności i orzeczono nim karę łączną 4 lat pozbawienia wolności, którą odbywał w okresie od 8 lutego 2000 do 23 maja 2000 i od 29 sierpnia 2002 do 12 kwietnia 2005 roku i od 26 września 2005 roku do 30 października 2006 roku;

- Wyrokiem SR w R. (...) z dnia 20 kwietnia 2007 roku został uznany za winnego m. in. czynu z art. 279 § 1 kk w zw. z art. 64 § 1 kk, za który rzeczono karę 1 roku i 9 miesięcy pozbawienia wolności oraz czynu z art. 13 § 1 kk w zw. z art. 280 kk w zw. z art. 283 kk w zw. z art. 91 § 1 kk 64 § 1 kk , za który rzeczono karę 1 roku i 6 miesięcy pozbawienia wolności i art. 280 § 1 kk w zw. z art. 64 § 1 kk, za który rzeczono karę 5 lat pozbawienia wolności (wyrokiem tym uznano również winę za czyny z art. 190 § 1 kk w z. z art. 12 kk, art. 226 § 1 kk, 158 § 1 kk w zw. z art. 64 § 1 kk; karę łączną z tego wyroku w wymiarze 7 lat pozbawienia wolności oskarżony odbywał w okresie od 13 lipca 2005 roku do 26 września 2005 roku i od 30 października 2006 roku do 14 listopada 2006 roku i od 27 lutego 2007 roku do 9 lutego 2013 roku i od 12 maja 2017 roku do 2 marca 2018 roku.

- Wyrokiem SR w S. (...) Wydział Zamiejscowy w R. z dnia 18 lutego 2014 roku został uznany za winnego czynu z art. 280 § 1 kk w zw. z art. 64 § 1 kk, za który orzeczono karę 3 lat pozbawienia wolności, którą odbywał w okresie od 29 czerwca 2013 roku do 18 lutego 2014 roku i od 6 lipca 2014 roku do 12 maja 2017 roku.

odpis wyroku;

dane o karalności

k. 157-158, k. 159-160, k. 161-164, k 165-166, k. 167-168;

k. 189

19.  P. R. ma 34 lata, wykształcenie zawodowe, z zawodu jest kucharzem kelnerem, pracował dorywczo w budownictwie i osiągał dochody w wysokości 1800 złotych miesięcznie. Oskarżony jest rozwiedziony, pozostaje w związku konkubenckim, na jego utrzymaniu jest trójka dzieci. P. R. nie leczył się psychiatrycznie, neurologicznie i odwykowo.

dane osobopoznawcze

20.  P. R. był w przeszłości karany:

- Wyrokiem SR w R. (...)z dnia 3 listopada 2008 roku został uznany za winnego czynu z art. 288 § 1 kk, za który orzeczono karę 1 roku pozbawienia wolności którą odbywał w okresie od 15 października 2012 roku do 29 sierpnia 2013 roku, kiedy uzyskał warunkowe przedterminowe zwolnienie;

- Wyrokiem SR w R. (...) z dnia 2 marca 2011 roku został uznany za winnego czynu z art. 278 § 1 kk, za który orzeczono karę 8 miesięcy pozbawienia wolności oraz 50 stawek dziennych grzywny z ustaleniem wysokości jednej stawki na kwotę 10 złotych, karę pozbawienia wolności nie odbywał z uwagi na warunkowe przedterminowe zwolnienie;

- Wyrokiem SR w R. (...)z dnia 10 listopada 2016 roku został uznany za winnego czynu z art. 279 § 1 kk w zw. z art. 13 § 1 kk w zw. z art. 279 § 1 kk w zw. z art. 11 § 2 kk w zw. z ar 12 kk w zw. z art. 64 § 1 kk, za który orzeczono karę 1 roku i 3 miesięcy pozbawienia wolności. Karę tę odbywał w okresie od 29 września 2017 roku do 28 grudnia 2018 roku.

Ponadto był karany za czyny z art. 209 § 1 kk, za czyn z art. 190 § 1 kk, za czyn z art. 158 § 1 kk, art. 216 § 1 kk, za czyny z art. 226 § 1 kk i z art. 278 § 1 kk (za które również odbywał kary pozbawienia wolności, a także kary ograniczenia wolności).

odpis wyroku;

dane o karalności

k. 146, k. 147

k. 148,

k. 149,

k. 150-151, k. 152, k.153;

k. 186

Fakty uznane za nieudowodnione

Lp.

Oskarżony

Czyn przypisany oskarżonemu (ewentualnie zarzucany, jeżeli czynu nie przypisano)

1.

M. R.

art. 280 § 1 kk w zw. z art. 64 § 2 kk

2

P. R.

art. 280 § 1 kk w zw. z art. 64 § 2 kk

Przy każdym czynie wskazać fakty uznane za nieudowodnione

Dowód

Numer karty

Oskarżony twierdził, że nie ukradł pieniędzy J. K., a w czasie pobytu w salonie starał się mu wytłumaczyć, że nic mu nie zginęło. Nie zabrał mu żadnych pieniędzy, ponieważ miał swoje. Nie widział również, aby P. R. zabierał pokrzywdzonemu pieniądze. Na końcowym etapie śledztwa wyjaśnił, że pokrzywdzony miał deklarować oskarżonym możliwość uzyskania wygranej, ta jednak nie padła. P. R. miał podzielić się z nim pieniędzmi z wygranej, dlatego rozłączył automat i dal pieniądze P. R.. J. K. chciał telefonować na policję, wówczas M. R. kazał mu się uspokoić. Nie widział u pokrzywdzonego żadnych pieniędzy w portfelu. Na rozprawie oskarżony podał, że pokrzywdzony sam wydał pieniądze z foliowej torebki, a miała to być wygrana, która nie padła. Nie było sytuacji, aby pokrzywdzony był zmuszony do wydania pieniędzy. Możliwe jednak, że przytrzymywał pokrzywdzonego, ale już po wydaniu pieniędzy.

wyjaśnienia M. R.

k. 77-78, k. 260, k. 423

Oskarżony twierdził, że podczas pobytu w salonie gier pożyczył od pokrzywdzonego pieniądze, które miał mu oddać, ale nie wygrał. P. R. przeczył, aby użyto przemocy wobec J. K., nikogo nie dusił. Ponadto podczas kolejnego przesłuchania podał, że M. R. w pewnym momencie wyszedł z salonu, nie pożyczył mu jednak pieniędzy. Pokrzywdzony, który miał pić z nim wódkę, pożyczył mu pieniądze, ale nie pamiętał, w jakiej kwocie. W tym czasie oskarżony miał wygrać na jednej z maszyn 200 złotych. Pokrzywdzony oczekiwał, że P. R. odda mu wygraną, a ponieważ ten nie zgodził się, wybuchła między nimi awantura. Do lokalu powrócił M. R., któremu P. R. opowiedział przebieg zdarzeń. M. R. wówczas tłumaczył pokrzywdzonemu, że przecież portfel leżał. Wówczas pokrzywdzony potwierdził, że się wszystko zgadza. P. R. utrzymywał, że pokrzywdzony zapewne dlatego zatelefonował po policję, ponieważ oskarżony nie oddał mu tych pożyczonych pieniędzy. P. R. twierdził, że J. K. był tak pijany, że nie mógł ustać na nogach. Na rozprawie z kolei oskarżony twierdził, że jednak oddał pokrzywdzonemu pieniądze po tym, kiedy padła wygrana. Wyjaśnił, że pokrzywdzony skarżył się na trudną sytuację materialną, potrzebował pieniędzy ze względu na święta i na to, że pracodawca nie płacił mu wynagrodzenia. Z tego powodu wybuchła sprzeczka, o które powiedział M. R..

wyjaśnienia P. R.

k. 86-87, k. 174-176 , k. 424-425

OCena DOWOdów

1.1.  Dowody będące podstawą ustalenia faktów

Lp. faktu z pkt 1.1

Dowód

Zwięźle o powodach uznania dowodu

zeznania S. P., wyjaśnienia M. R. i P. R.

Okoliczności wskazane w tym miejscu stanowią punkt wyjścia ustaleń, dlaczego i kto znalazł się w lokalu przy ul. (...) w S.. Co prawda postępowanie dowodowe nie dało odpowiedzi pytanie o tożsamość czwartego mężczyzny, jednakże nie miało to znaczenia w kontekście odpowiedzialności oskarżonych. Kwestia obecności oskarżonych oraz S P. w lokalu nie budziła najmniejszych wątpliwości, ponieważ tak pokrzywdzony, jak i właścicielka salonu rozpoznali w okazywanych wizerunkach, jak i na nagraniach monitoringu, M. R. i P. R..

2.  i 3.

zeznania M. K. i J. K.

Relacja M. K., w początkowej fazie postępowania wskazywanej jako pokrzywdzona, pozwoliła na ustalenie statusu salonu gier, w szczególności zaś tego, jaki podmiot był właścicielem kwoty zrabowanej przez napastników. Zeznania te nie budziły wątpliwości w żadnej mierze. W szczególności pozwalały na rozwianie wątpliwości zgłaszanych przez jednego z obrońców co do prawidłowości ustalenia pokrzywdzonego w sprawie Ponadto pokrzywdzony w sposób jasny i przekonujący wyjaśnił, w jaki sposób ustalił tak precyzyjnie wartość utraconych pieniędzy. Te zeznania nie były również przedmiotem podważań któregokolwiek z uczestników postępowania.

zeznania J. K., zapis monitoringu, protokół oględzin

Pokrzywdzony już podczas pierwszego przesłuchania wskazał, że zdarzenie, o którym zawiadamiał organy ścigania zostało utrwalone na monitoringu. Kopia tego nagrania znajduje się w aktach sprawy, uzupełnia ją protokół oględzin odnoszący się do fragmentu zachowania oskarżonych i pokrzywdzonego, który objęty jest zarzutem w przedmiotowej sprawie. Nagranie to odtworzone zostało również na rozprawie.

zeznania J. K., zdjęcia. Zeznania S. P., zapis monitoringu, protokół oględzin

Wskazane w tym miejscu dowody korelowały ze sobą w istotnych kwestiach. Jedyna rozbieżność dotyczy tego, że pokrzywdzony wskazywał, ze dwóch mężczyzn nie uczestniczyło grze, podczas, gdy S. P. również utrzymywał, że bez powodzenia zagrał na maszynach. Nie jest to jednak okoliczność mająca znaczenie w sprawie. Nie oznacza także, że J. K. złożył świadomie nieprawdziwe zeznania. Jest to szczegół tak nieistotny sprawie, że mógł umknąć jego uwadze, zatrzeć się w pamięci jako zupełnie obojętny dla ustaleń. Zresztą całość nagrania dokładne odtwarza przebieg zdarzeń. Ponadto, skoro z ustaleń wynika, że w popełnieniu czynu wzięły udział dwie osoby – oskarżeni, a ich koledzy nie mieli z nim nic wspólnego, nie a potrzeby dowodzić, czy S. P. i nieustalony mężczyzna faktycznie grali na automatach, czy też nie. Bez wątpienia M. R. i P. R. korzystali z maszyn. Wartym podkreślenia jest to, że pokrzywdzony wskazał, że rozmienił pieniądze jednemu z graczy (nie pożyczył, jak twierdził P. R.), co zapewne umożliwiło oskarżonemu zorientowanie się, że J. K. dysponuje gotówką.

zeznania J. K., zdjęcia. zeznania S. P., zapis monitoringu, protokół oględzin, wyjaśnienia oskarżonych

Ta część ustaleń pozostaje bezsporna, ponieważ oskarżeni oraz S. P. nie przeczyli swojej obecności w lokalu, potwierdza to dowód nieosobowy w postaci nagrania, które zresztą po zapoznaniu się M. K. pozwoliło na ustalenie tożsamości oskarżonych i S. P.. M. K. znała wszystkich tych mężczyzn z widzenia, z lokali znajdujących się w R.. Zresztą i M R. ją kojarzył wprost powołując się na tę znajomość w rozmowie z J. K.. Pokrzywdzony i M. K. rozpoznali ich wizerunki już na początku postępowania i identyfikacja ta nie podlegała żadnym podważaniom. Dla porządku zasadnym jest przypomnienie, że obaj oskarżeni oraz S. P. przyznali, że byli w salonie na ul. (...) w S..

7.  i 8.

zeznania J. K.

Relacja pokrzywdzonego w tej części wyjaśnia, w jakich okolicznościach koledzy towarzyszący oskarżonym opuścili lokal. Co do zasady pozostaje to zbieżne z zeznaniami S. P., natomiast rozbieżności dotyczące treści całej rozmowy nie mają znaczenia. Istotnym jest to, że ci dwaj mężczyźni nie uczestniczyli w napaści na pokrzywdzonego, jak i nic nie wskazuje na to, aby mieli w nim jakikolwiek udział, czy choćby wiedzę (S. P. dowiedział się następnego dnia).

zeznania J. K., zapis monitoringu i protokół oględzin

Wskazane w tym miejscu dowody bez wątpienia co do wiarygodności odtwarzają przebieg zdarzenia, jakie miało miejsce w salonie gier z udziałem pokrzywdzonego i oskarżonych. Pokrzywdzony jasno, stanowczo i konsekwentnie wskazał, który ze sprawców zabrał pieniądze, a który używał przemocy i w jakiej postaci. Całość zdarzenia została nagrana, zaś zapis z nagrania odtworzono na rozprawie. Oskarżeni nie wskazali żadnej argumentacji przeczącej autentyczności nagrania, jedynie P. R. twierdził, że jednak spożywał z pokrzywdzonym wcześniej alkohol. Wbrew relacji oskarżonych pokrzywdzony, jak wynika z nagrania, nie słania się na nogach, nic nie wskazuje na to, aby znajdował się w stanie upojenia alkoholowego. Co więcej, pokrzywdzony wcale nie kierował pod adresem oskarżonych nadmiernych oskarżeń, skoro spontanicznie wskazał, że nic mu się nie stało, nie ma żadnych obrażeń, nie wymaga pomocy. Sam również prostował, a znajduje to potwierdzenie w nagraniu, że nie był przyduszany, lecz M. R. dwukrotnie siłą pochylił jego głowę w dół, pierwszy raz w czasie zaboru pieniędzy, a drugi raz, kiedy pokrzywdzony sprzeciwił się tej kradzieży. Powyższe dowody przeczą zatem wyjaśnieniom oskarżonych, że to pokrzywdzony żądał pieniędzy od P. R., że odłączał jedną z maszyn celem sfingowania wygranej, że udział M. R. wyczerpywał się jedynie w załagodzeniu sytuacji, wyjaśnieniu kwestii spornych, uspokojeniu pokrzywdzonego. Na rozprawie M. R. z ostrożnością już wskazywał, że być może podtrzymywał pokrzywdzonego, ale nie w celu zaboru pieniędzy, lecz tłumaczeniu mu, że nic mu nie zginęło. Zresztą i P. R. starał się na rozprawie dostosować swoją wersję zdarzeń do relacji współoskarżonego. Nie wpływa to jednak na podważenie wiarygodności pokrzywdzonego ani dowodów nieosobowych w postaci nagrania.

10., 13.

zeznania S. P.

Ta część zeznań świadka wskazuje na to, że faktycznie nie brał udziału w popełnieniu przestępstwa, choćby w postaci pomocnictwa, bo nawet nie miał świadomości jego zaistnienia. P. R. oświadczył, że wygrał bonus, ale nie wskazywał kwoty. Po powrocie do R. mężczyźni rozstali się. S. P. opisał również, w jaki sposób dowiedział się o kradzieży od P. R.. Zresztą został również na skutek pościgu zatrzymany wspólnie z oskarżonym.

11., 12

zeznania J. K. i M. K.

Zeznania obu świadków w tej części obrazują zachowanie pokrzywdzonego zaraz po zdarzeniu i nie ma żadnych przesłanek, aby je podważać. Zresztą i nagranie wskazuje na to, że pokrzywdzony po opuszczeniu pomieszczenia przez oskarżonych po chwili zaczął telefonować. Jego zeznania uwiarygadnia sama M. K., która podała, że zaraz po informacji pracownika przybyła do lokalu, jak również poleciła powiadomić mu policję. Nie ma żadnych podstaw do przyjęcia że pokrzywdzony upozorował napad, czy tez sam dokonał kradzieży pieniędzy. Jak już wskazano wyżej, M. K. zapoznając się z zapisem monitoringu bez cienia wątpliwości rozpoznała oskarżonych.

14. i 15, 16.

protokoły zatrzymań i przeszukania

Dokumenty te stanowią zapis czynności procesowych podejmowanych w związku z zatrzymaniem oskarżonych oraz przeszukaniem pomieszczeń. Ich wiarygodności i poprawności sporządzenia pod względem formalnym nie podważał żaden z uczestników postępowania.

18., 20.

dane o karalności i odpisy wyroków

Nie będące przedmiotem żadnych wątpliwości dokumenty wskazują na uprzednią karalność oskarżonych, a ponadto odbywanie przez nich kar pozbawienia wolności i pozwalają na ocenę, czy oskarżeni czynu zarzuconego aktualnie dopuścili się w warunkach art. 64 § 2 kk.

1.2.  Dowody nieuwzględnione przy ustaleniu faktów
(dowody, które sąd uznał za niewiarygodne oraz niemające znaczenia dla ustalenia faktów)

Lp. faktu z pkt 1.1 albo 1.2

Dowód

Zwięźle o powodach nieuwzględnienia dowodu

wyjaśnienia M. R.

Nie są wiarygodne wyjaśnienia M. R. w części, w której przeczył popełnieniu przestępstwa. Oskarżony starał się przekonać, że podczas zdarzenia jedynie przekonywał pokrzywdzonego, że nic mu nie zginęło, że nie widział, aby P. R. zabierał mu pieniądze. Utrzymywał, że to pokrzywdzony zaproponował, aby sfingować wygraną i podzielić się pieniędzmi, dlatego wyłączył automat, a następnie wręczył mu gotówkę. Na rozprawie dodał natomiast, że być może faktycznie przytrzymywał pokrzywdzonego, jednakże nadal twierdził, że nie dopuścił się rozboju. Wyjaśnienia te pozostawały w sprzeczności z zeznaniami J. K., ale przede wszystkim przeczyło im nagranie ze zdarzenia, które odtworzono na rozprawie. Zapis wideo ewidentnie wskazywał, że obaj oskarżeni podeszli do pokrzywdzonego, P. R. zabierał spod lady pieniądze, a M. R. stosował wobec J. K. przemoc w postaci pochylenia go i przytrzymywania w pochylonej pozycji. Ten obiektywny i bezwpływowy dowód zdecydowanie kwestionuje prawdziwość relacji M. R..

wyjaśnienia P. R.

Podobnie wyjaśnienia P. R. są niewiarygodne i ukierunkowane na uchylenie się od odpowiedzialności karnej. Oskarżony twierdził, że pożyczył pieniądze od pokrzywdzonego na wygraną, spożywał z nim alkohol, a po uzyskanej wygranej J. K. oczekiwał, że oskarżony odda mu ją w całości. Z tego powodu pomiędzy nimi wybuchła awantura, którą starał się załagodzić powracający do salonu M. R.. P. R. także zaprzeczył używaniu wobec pokrzywdzonego przemocy. Te wyjaśnienia nie znalazły potwierdzenia w zeznania pokrzywdzonego, ale też ewidentnie przeczyło im nagranie ze zdarzenia. Oskarżony zapoznany z nim starał się jeszcze przekonywać, że nie obrazuje ono całego zajścia, jednakże brak jest najmniejszych podstaw do podważenia jego prawdziwości. Ono zaś, jak wskazano wcześniej, zarejestrowało fakt dokonania zaboru pieniędzy, jak i używania przemocy wobec pokrzywdzonego.

PODSTAWA PRAWNA WYROKU

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Oskarżony

☒

1.3.  Podstawa prawna skazania albo warunkowego umorzenia postępowania zgodna z zarzutem

1.

M. R. i P. R.

Zwięźle o powodach przyjętej kwalifikacji prawnej

Materiał dowodowy zgromadzony w przedmiotowej sprawie i uznany za wiarygodny zdecydowanie przekonywał, że oskarżeni obaj dopuścili się czynu z art. 280 § 1 kk. popełnia przestępstwo w nim penalizowane ten, kto dokonuje zaboru mienia i używa w tym celu przemocy. Z racji przyjęcia konstrukcji działania oskarżonych wspólnie i w porozumieniu nie jest wymagane, aby każdy z oskarżonych wykonywał wszystkie czynności sprawcze, o których mowa w przepisie art. 280 § 1 kk. Wspólność i porozumienie polega również na tym, kiedy sprawcy realizując wspólny cel, jakim jest zabór mienia, podejmują akceptowane wzajemnie zachowanie ku jego osiągnięciu. Tak było w tej sprawie, ponieważ fizycznie zaboru pieniędzy dokonał P. R., natomiast M. R. w celu zrealizowania tego celu używał wobec pokrzywdzonego przemocy. Owo porozumienie nie budzi najmniejszych wątpliwości, ponieważ obaj oskarżeni równocześnie podeszli do pokrzywdzonego, a M. R. użył przemocy od razu, kiedy P. R. zabierał pieniądze, a także, kiedy J. K. starał się temu sprzeciwić. Nie ma natomiast znaczenia dla odpowiedzialności za czyn z art. 280 § 1 kk to, że mienie, które podlegało zaborowi nie stanowiło własności J. K., nie jest to również warunek poniesienia odpowiedzialności z art. 280 § 1 kk. Może być zatem tak, i tak właśnie było w tej sprawie, że przemoc użyto wobec osoby, która nie była właścicielem pieniędzy, natomiast zabór tego mienia następował na szkodę innego podmiotu, zresztą ustalonego w toku rozprawy. Czyn z art. 280 § 1 kk chroni nie tylko własność mienia, ale też nietykalność cielesną, zdrowie, życie, wolność. Oznacza to, że nawet jeśli to nie J. K. był pokrzywdzonym z tytułu utraty mienia, nie oznacza, że nie był pokrzywdzony czynem z art. 280 § 1 kk, ponieważ to on stał się ofiarą użytej przemocy. Wobec powyższego twierdzenia brony, że czyn oskarżonych zawarty w opisie zarzutu nie zawiera znamion czynu zabronionego jest całkowicie chybiony.

Obaj oskarżeni działali w warunkach powrotności do przestępstwa, określonym w art. 64 § 2 kk. W recydywie opisanej w art. 64 § 2 kk odpowiada ten, kto w ciągu 5 lat po odbyciu kary co najmniej 1 roku pozbawienia wolności orzeczonej za popełnienie w warunkach art. 64 § 1 kk dopuszcza się czynu wskazanego w katalogu art. 64 § 2 kk, tj. umyślnego przestępstwa przeciwko życiu lub zdrowiu, przestępstwa zgwałcenia, rozboju, kradzieży z włamaniem lub innego przestępstwa przeciwko mieniu popełnionego z użyciem przemocy lub groźbą jej użycia.

Obaj oskarżeni byli w przeszłości wielokrotnie karani. M. R. został skazany:

- Wyrokiem SR w M. z dnia 7 czerwca 2001 roku (zmienionym wyrokiem SO w Łodzi z dnia 26 listopada 2001 roku) za czyn z art. 279 § 1 kk, za który orzeczono karę 2 lata pozbawienia wolności, którą odbywał w okresie od 19 czerwca 2000 roku do 19 czerwca 2002 roku;

- Wyrokiem SR w R. (...) z dnia 20 kwietnia 2007 roku za czyn z art. 279 § 1 kk w zw. z art. 64 § 1 kk, za który orzeczono karę 1 roku i 9 miesięcy pozbawienia wolności oraz czynu z art. 13 § 1 kk w zw. z art. 280 kk w zw. z art. 283 kk w zw. z art. 91 § 1 kk 64 § 1 kk, za który orzeczono karę 1 roku i 6 miesięcy pozbawienia wolności i art. 280 § 1 kk w zw. z art. 64 § 1 kk, za który rzeczono karę 5 lat pozbawienia wolności (wyrokiem tym uznano również winę za czyny z art. 190 § 1 kk w z. z art. 12 kk, art. 226 § 1 kk, 158 § 1 kk w zw. z art. 64 § 1 kk; karę łączną z tego wyroku w wymiarze 7 lat pozbawienia wolności oskarżony odbywał w okresie od 13 lipca 2005 roku do 26 września 2005 roku i od 30 października 2006 roku do 14 listopada 2006 roku i od 27 lutego 2007 roku do 9 lutego 2013 roku i od 12 maja 2017 roku do 2 marca 2018 roku.

- Wyrokiem SR w S. Wydział Zamiejscowy w R. z dnia 18 lutego 2014 roku został uznany za winnego czynu z art. 280 § 1 kk w zw. z art. 64 § 1 kk, za który orzeczono karę 3 lat pozbawienia wolności, którą odbywał w okresie od 29 czerwca 2013 roku do 18 lutego 2014 roku i od 6 lipca 2014 roku do 12 maja 2017 roku.

Powyższe ewidentnie wskazuje na to, że M. R. swoim zachowaniem wyczerpał znamiona art. 280 § 1 kk w zw. z art. 64 § 2 kk, ponieważ był w przeszłości karany za czyny z katalogu przestępstw wymienionych w art. 64 § 2 kk, odbył za nie karę przekraczającą 1 rok pozbawienia wolności, a czynu przypisanego w przedmiotowym postępowaniu dopuścił się przed upływem 5 lat po odbyciu ostatniej kary orzeczonej za czyn z art. 280 § 1 kk w zw. z art. 64 § 1 kk, gdyż przedawnienie recydywy nastąpiłoby dopiero 12 maja 2022 roku.

P. R. został skazany Wyrokiem SR w R. (...)z dnia 10 listopada 2016 roku za czyn z art. 279 § 1 kk w zw. z art. 13 § 1 kk w zw. z art. 279 § 1 kk w zw. z art. 11 § 2 kk w zw. z ar 12 kk w zw. z art. 64 § 1 kk, za który orzeczono karę 1 roku i 3 miesięcy pozbawienia wolności. Karę tę odbywał w okresie od 29 września 2017 roku do 28 grudnia 2018 roku.

Powyższe również wskazuje na to, że P. R. swoim zachowaniem wyczerpał znamiona art. 280 § 1 kk w zw. z art. 64 § 2 kk, ponieważ był w przeszłości karany za czyny z katalogu przestępstw wymienionych w art. 64 § 2 kk, odbył za nie karę przekraczającą 1 rok pozbawienia wolności, a czynu przypisanego w przedmiotowym postępowaniu dopuścił się przed upływem 5 lat po odbyciu ostatniej kary orzeczonej za czyn z art. 279 § 1 kk w zw. z art. 64 § 1 kk, gdyż przedawnienie recydywy nastąpiłoby dopiero 28 grudnia 2023 roku.

☐

1.4.  Warunkowe umorzenie postępowania

Zwięzłe wyjaśnienie podstawy prawnej oraz zwięźle o powodach warunkowego umorzenia postępowania

☐

1.5.  Umorzenie postępowania

Zwięzłe wyjaśnienie podstawy prawnej oraz zwięźle o powodach umorzenia postępowania

☐

1.6.  Uniewinnienie

Zwięzłe wyjaśnienie podstawy prawnej oraz zwięźle o powodach uniewinnienia

KARY, Środki Karne, PRzepadek, Środki Kompensacyjne i środki związane z poddaniem sprawcy próbie

Oskarżony

Punkt rozstrzygnięcia
z wyroku

Punkt z wyroku odnoszący się
do przypisanego czynu

Przytoczyć okoliczności

M. R.

1

1

Orzekając o karze wobec oskarżonego Sąd miał na uwadze jego wielokrotną uprzednią karalność, również nie wchodzącą w skład recydywy, jak również fakt działania w warunkach powrotności do przestępstwa. Po stronie oskarżonego trudno dopatrywać się okoliczności łagodzących. Oskarżony cała swoją drogą życiową wskazuje, że nie szanuje porządku prawnego, praktycznie zawsze po opuszczeniu zakładu karnego dopuszczał się kolejnych przestępstw i to właściwie zawsze tego samego rodzaju. Jego zachowanie cechowało się wysoką szkodliwością społeczną, a zapis ze zdarzenia wskazuje na łatwość w podjęciu decyzji o użyciu przemocy. Co więcej, oskarżony pomimo odbywania surowej kary orzeczonej za tożsamo kwalifikowany czyn, popełniony w warunkach art. 64 § 1 kk, dopuszcza się go ponownie. Oznacza to, że poprzednia kara nie wywołała w nim poprawy zachowania, nie odstraszyła przed ponownym pobytem w zakładzie karnym. Świadczy to o lekceważeniu porządku prawnego i stanowi o zagrożeniu z jego strony dla społeczeństwa. Czyn z art. 280 § 1 kk zagrożony jest kara od 2 do 12 lat pozbawienia wolności, przy czym w związku z treścią art. 64 § 2 kk karę wymierza się w takich warunkach w granicach w wysokości powyżej dolnej granicy ustawowego zagrożenia a może ją wymierzyć do górnej granicy ustawowego zagrożenia zwiększonego o połowę. Zdecydowanie okoliczności czynu również przemawiały za orzeczeniem surowej kary. M. R. działał wspólnie z inną osobą, mając zdecydowaną przewagę liczebną i siłową. Nadto, stosownie do jego deklaracji, dysponował dochodami, nie znajdował się w przymusowej sytuacji ekonomicznej, niezależnie od tego, że taka nie stanowi przesłanki do uchylenia bezprawności zachowania, a jednak z łatwością dopuścił się rozboju z użyciem przemocy. Powyższe uzasadniało wymierzenie oskarżonemu kary 5 lat pozbawienia wolności. Zarówno bowiem przeszłość kryminalna oskarżonego, brak efektów wychowawczych wynikających z odbywania wieloletnich kar pozbawienia wolności za tożsame czyny, przekonują o konieczności orzeczenia kary długotrwale izolacyjnej, gdyż tylko taka jest w stanie zabezpieczać porządek prawny, społeczeństwo, przed jego osobą.

P. R.

1

1

Także w odniesieniu do p. r. nie sposób doszukać się okoliczności łagodzących wymiar kary. Oskarżony był uprzednio wielokrotnie karany za różne rodzajowo czyny. Odbywał za nie różne kary, w tym wolnościowe, ale też kary pozbawienia wolności wskutek których kilka lat przebywał w zakładzie karnym. Nie tylko nie powstrzymało go to przed kolejnym naruszeniem porządku prawnego, ale co więcej dopuścił się czynu o bardzo wysokim niebezpieczeństwie społecznym, które wyraża się surowym zagrożeniu karą. P. R. nie tylko kolejny raz popełnił przestępstwo, ale swoją postawą wykazał o wzrastającym zagrożeniu z jego strony. Okoliczności czynu, przytoczone przy omawianiu kary orzeczonej wobec M. R. pozostają aktualne także wobec P. R., a zatem także na zaostrzenie wymiaru kary wpływała odpowiadanie w warunkach recydywy określonej w art. 64 § 2 kk, działanie wspólnie i w porozumieniu z inna osobą. Nadto oskarżony dopuścił się tego czynu zaledwie po roku od opuszczenia zakładu karnego. Należy również mieć na względzie i to, że oskarżony wedle deklaracji miał dochody, pracował, jego sytuacja finansowa nie przymuszała go do ratowania swojej sytuacji materialnej poprzez popełnianie przestępstw. Sąd orzekając karę wobec P. R. miał jednak na uwadze to, że dotychczas nie dopuścił się czynu z art. 280 § 1 kk, jak i to, że to nie on używał przemocy wobec pokrzywdzonego. Stąd też zróżnicowanie jego kary względem M. R.. Kara 4 lat i 6 miesięcy pozbawienia wolności jest adekwatna do wysokiego stopnia winy i szkodliwości społecznej czynu. Przeszłość kryminalna oskarżonego, brak efektów wychowawczych wynikających z odbywania kar wolnościowych jak długoletnie odbywanie kar pozbawienia wolności, przekonują o konieczności orzeczenia długiej kary izolacyjnej, gdyż tylko taka jest w stanie zabezpieczać porządek prawny, społeczeństwo, przed jego osobą.

1Inne ROZSTRZYGNIĘCIA ZAwarte w WYROKU

Oskarżony

Punkt rozstrzygnięcia
z wyroku

Punkt z wyroku odnoszący się do przypisanego czynu

Przytoczyć okoliczności

M. R.

2

2

Na podstawie art. 63 § 1 kk zaliczono oskarżonemu na poczet orzeczonej kary okres tymczasowego aresztowania od dnia 23 grudnia 2019 r., godzina 6.15 do dnia 19 maja 2020 roku godz. 12.40.

P. R.

2

2

Na podstawie art. 63 § 1 kk zaliczono oskarżonemu na poczet orzeczonej kary okres tymczasowego aresztowania od dnia 23 grudnia 2019 r., godzina 9.30 do dnia 19 maja 2020 roku godz. 12.40.

6. inne zagadnienia

W tym miejscu sąd może odnieść się do innych kwestii mających znaczenie dla rozstrzygnięcia,
a niewyjaśnionych w innych częściach uzasadnienia, w tym do wyjaśnienia, dlaczego nie zastosował określonej instytucji prawa karnego, zwłaszcza w przypadku wnioskowania orzeczenia takiej instytucji przez stronę

7.  KOszty procesu

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

3.

Na podstawie art. 624 § 1 kpk Sąd zwolnił oskarżonych od obowiązku poniesienia kosztów sądowych i obciążył nimi w całości Skarb Państwa. Oskarżeni aktualnie nie pracują, nie posiadają dochodów, nie mają wartościowego majątku, są pozbawieni wolności i orzeczono wobec nich długoletnie kary pozbawienia wolności. Wskazuje to zatem na to, że nie byliby w stanie ponieść kosztów sądowych nawet poprzez próbę ich wyegzekwowania w drodze egzekucji.

Podpis