Sygn. akt IC 1277/12
Dnia 1 października 2012 r.
Sąd Rejonowy Gdańsk - Północ w Gdańsku Wydział I Cywilny
w składzie następującym:
Przewodniczący: SSR Michał Jank
po rozpoznaniu w dniu 1 października 2012 r. w Gdańsku
na posiedzeniu niejawnym
sprawy z powództwa M. K.
przeciwko A.G. spółce z o. o. w G.
o zapłatę
postanawia:
odrzucić pozew.
W dniu 24 września 2012 r. powód złożył pozew w' sprawie o zapłatę należności 14882,20 zł z tytułu umowy depozytu towarowego.
Natomiast postanowieniem w sprawie o sygn. akt VI GU (...) z dnia 20.09.2012 r. ogłoszono upadłość pozwanego obejmującą likwidację majątku upadłego i wezwano wierzycieli do zgłoszenia swoich wierzytelności wobec masy.
W tym stanie sprawy w momencie wniesienia pozwu to jest w dniu 24.09.2012 r. pozwany nie był już uprawniony do rozporządzania swoim majątkiem, a wszystkie wierzytelności od momentu ogłoszenia upadłości winny być zgłaszane syndykowi w trybie postępowania upadłościowego. Zaś w myśl ustalonej linii orzeczniczej, którą Sąd w niniejszej sprawie w pełni podziela i przyjmuje jako własną, pozew przeciwko upadłemu wniesiony po ogłoszeniu upadłości o należność dotyczącą jej masy podlega odrzuceniu (Por. uchwała SN z 1992.03.30. III CZP 22/92, OSNC 1992/11/188). Zgodnie bowiem z treścią obwiązującego w momencie ogłoszenia upadłości przepisu art.144 prawa upadłościowego i naprawczego z 28.02.2003 r. postępowanie w okresie ogłoszenia upadłości może być wszczęte jedynie przeciwko syndykowi. W ten sposób występuje niemożność rozpoznania przez sąd w określonym czasie określonych spraw cywilnych, czyli w istocie rzeczy o przejściowy brak drogi sądowej (art. 199 § 1 pkt I k.p.c.).
Zaistnienie zaś przesłanki niedopuszczalności drogi sądowej musiało skutkować odrzuceniem pozwu na mocy art,199§l pkt 1 k.p.c. Okoliczności powyższe Sąd ma obowiązek wziąć pod uwagę w każdym stanie sprawy z urzędu na mocy art.202 k.p.c. Jednocześnie wobec odrzucenia pozwu, bezprzedmiotowy stał się wniosek powoda o zabezpieczenia roszczenia poprzez zajęcie majątku nieruchomego i złota do wysokości należności głównej.
Mając powyższe na względzie, należało orzec jak na wstępie.