Pełny tekst orzeczenia

Przewodniczący:

SSO Karol Troć

Protokolant:

st. sekr. sąd. Anna Sieczkiewicz

Formularz UK 2

Sygnatura akt

II Ka 343/20

Załącznik dołącza się w każdym przypadku. Podać liczbę załączników:

2

1.  CZĘŚĆ WSTĘPNA

1.1. Oznaczenie wyroku sądu pierwszej instancji

wyrok Sądu Rejonowego w Łukowie z dnia 4 lutego 2020 r., sygn. II K 744/18

1.2. Podmiot wnoszący apelację

☒ oskarżyciel publiczny albo prokurator w sprawie o wydanie wyroku łącznego

☒ oskarżyciel posiłkowy

☐ oskarżyciel prywatny

☐ obrońca

☐ oskarżony albo skazany w sprawie o wydanie wyroku łącznego

☐ inny

1.3. Granice zaskarżenia

1.3.1. Kierunek i zakres zaskarżenia

☐ na korzyść

☒ na niekorzyść

☒ w całości

☐ w części

☐

co do winy

☐

co do kary

☐

co do środka karnego lub innego rozstrzygnięcia albo ustalenia

1.3.2. Podniesione zarzuty

Zaznaczyć zarzuty wskazane przez strony w apelacji

☐

art. 438 pkt 1 k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w zakresie kwalifikacji prawnej czynu przypisanego oskarżonemu

☐

art. 438 pkt 1a k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w innym wypadku niż wskazany
w art. 438 pkt 1 k.p.k., chyba że pomimo błędnej podstawy prawnej orzeczenie odpowiada prawu

☒

art. 438 pkt 2 k.p.k. – obraza przepisów postępowania, jeżeli mogła ona mieć wpływ na treść orzeczenia

☒

art. 438 pkt 3 k.p.k. – błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia,
jeżeli mógł on mieć wpływ na treść tego orzeczenia

☐

art. 438 pkt 4 k.p.k. – rażąca niewspółmierność kary, środka karnego, nawiązki lub niesłusznego zastosowania albo niezastosowania środka zabezpieczającego, przepadku lub innego środka

☐

art. 439 k.p.k.

☐

brak zarzutów

1.4. Wnioski

☒

uchylenie

☐

zmiana

2.  Ustalenie faktów w związku z dowodami przeprowadzonymi przez sąd odwoławczy

2.1. Ustalenie faktów

2.1.1. Fakty uznane za udowodnione

Lp.

Oskarżony

Fakt oraz czyn, do którego fakt się odnosi

Dowód

Numer karty

---

-------------------

-------------------------------------------------------

-------------

-------------

2.1.2. Fakty uznane za nieudowodnione

Lp.

Oskarżony

Fakt oraz czyn, do którego fakt się odnosi

Dowód

Numer karty

1

R. C. (1)

znęcanie się oskarżonego R. C. (1) nad pokrzywdzoną R. C. (2)

nagranie zawarte na płycie

k. 364

2.2. Ocena dowodów

2.2.1. Dowody będące podstawą ustalenia faktów

Lp. faktu z pkt 2.1.1

Dowód

Zwięźle o powodach uznania dowodu

----------------

-------------------------------------

-------------------------------------------------------------------

2.2.2. Dowody nieuwzględnione przy ustaleniu faktów
(dowody, które sąd uznał za niewiarygodne oraz niemające znaczenia dla ustalenia faktów)

Lp. faktu z pkt 2.1.1 albo 2.1.2

Dowód

Zwięźle o powodach nieuwzględnienia dowodu

1

nagranie zawarte na płycie

-

dowód ten miał istotne znaczenie dla sprawy, nie był jednak w stanie potwierdzić okoliczności, na którą został powołany, a jaką miało być znęcanie się oskarżonego R. C. (1) nad pokrzywdzoną R. C. (2). Z przedstawionych nagrań wnioskować można o braku szacunku, jakim cechowała się postawa oskarżonego wobec pokrzywdzonej w toku prowadzonych między stronami rozmów, postawa ta nie wypełnia jednak znamion czynu w postaci znęcania się

3.  STANOWISKO SĄDU ODWOŁAWCZEGO WOBEC ZGŁOSZONYCH ZARZUTÓW i wniosków

Lp.

Zarzut

1

Zarzut apelacji pełnomocnika oskarżycielki posiłkowej:

⚫

obraza przepisów postępowania:

a)  art. 7 kpk poprzez dowolną, a nie swobodną ocenę zeznań świadków,

-

w osobach brata oskarżonego i jego rodziców (jakkolwiek Sąd nie wskazuje w pisemnych motywach ich imion ani też nazwisk), przez uznanie za wiarygodne zeznań tych osób w sytuacji kiedy osoby także były świadkami ze słyszenia i są głęboko skonfliktowane z osobą pokrzywdzonej i jej rodzicami;

-

w osobach świadków, siostry I. R., matki E. R. i W. R. (Sąd wskazał osobę świadka W. G., która w sprawie nie występowała), przez uznanie ich za niewiarygodne z tego powodu, że ich wiedza ma pochodzić z przekazu pokrzywdzonej i z faktu, że ich zeznania były bądź ogólne, bądź tez dalej idące w warstwie opisu zachowań oskarżonego w porównaniu do pierwotnie składanych zeznań,

b)  art. 170 § 1 pkt 4 kpk przez oddalenie wniosku dowodowego o dokonanie odtworzenia nagrań znajdujących się na płycie złożonej do akt sprawy (k. 364) i uznanie apriori, że brak jest możliwości ustalenia, czy nagrania dotyczą okresu objętego zarzutem wobec braku oryginalnego nośnika na którym zdarzenia miały być zarejestrowane, a więc antycypowanie oceny dowodu bez zapoznania się z nim

Zarzut apelacji prokuratora:

⚫

obraza przepisów postępowania, a mianowicie art. 2 § 2 kpk i art. 4 kpk w zw. z art. 366 § 1 kpk i art. 410 kpk, polegającą na bezpodstawnym oddaleniu wniosku dowodowego pełnomocnika oskarżycielki posiłkowej z dnia 17 września 2019 r. zamieszczonego na karcie 363 akt z załączoną płytą na karcie 364 akt, jako nie dającego się przeprowadzić, w sytuacji gdy dowód wskazany w sposób oczywisty da się przeprowadzić przez jego odtworzenie na rozprawie i wbrew treści uzasadnienia postanowienia Sądu o oddaleniu wniosku dowodowego (k. 420 akt) już z treści wydruku nazw plików zamieszczonych na wskazanej płycie (k. 365 akt) wprost wynika, że pliki audio typu M4A zostały zmodyfikowane w dniach od 11 lutego 2018 r. do 25 lipca 2018 r., a więc w okresie objętym aktem oskarżenia, a same nazwy plików wprost wskazują, że zostały one także w tych datach zapisane na telefonie pokrzywdzonej, przy czym w przypadku zakwestionowania ich oryginalności lub ewentualnej możliwości ich przerobienia Sąd mógł powołać biegłego z zakresu informatyki oraz fonoskopii celem ustalenia, kiedy zapisy audio zostały nagrane i czy istnieją jakiekolwiek ślady ingerencji w zawartość nagrań, przez co Sąd I instancji dopuścił się naruszenia zasady obiektywizmu w ten sposób, że dopuścił dowód z wydruku treści smsów załączonych przez oskarżonego do akt bez żądania oryginału nośnika i badania czy rzeczywiście miały one miejsce w okresie wskazanym w akcie oskarżenia, natomiast oddalił dowody z nagrań przedstawionych na płycie CD-R przez pełnomocnika pokrzywdzonej, których zawartość może mieć istotny wpływ na treść rozstrzygnięcia, gdyż zawierają one według tezy dowodowej nagrania potwierdzające okoliczność znęcania się nad pokrzywdzoną przez męża, przez co jednocześnie mogą one mieć istotny wpływ na ocenę pozostałych dowodów w sprawie w kontekście wypełnienia przez zachowania oskarżonego znamion zarzucanego mu występku, przy czym przeprowadzenie wskazanego dowodu, biorąc pod uwagę doniosłość i unikatowość tego źródła dowodowego posłużyć ma do dokonania przez wyrokujący Sąd prawidłowej oceny prawnej zarzuconego oskarżonemu czynu;

⚫

obraza art. 4, 7, art. 366 § 1 kpk, mająca wpływ na treść orzeczenia przez uwzględnienie wbrew dyspozycji art. 4 kpk jedynie okoliczności przemawiających na korzyść oskarżonego, przy jednoczesnej ocenie zebranego materiału dowodowego, wbrew dyspozycji art. 7 kpk, w sposób wybiórczy, sprzeczny z zasadami prawidłowego rozumowania wskazaniami wiedzy i doświadczenia życiowego, a wyrażające się w dowolnym przyjęciu, opartym wyłącznie na wyjaśnieniach oskarżonego oraz osób dla niego najbliższych, jakoby do znęcania się oskarżonego nad pokrzywdzoną nie doszło, a sprawa ma charakter wzajemnego konfliktu, w którym obie strony wzajemnie wyzywają się, w sytuacji, gdy ustalenia te są sprzeczne z ocenianymi w sposób swobodny zeznaniami świadków wymienionych w akcie oskarżenia, zapisami wskazanymi w niebieskich kartach dołączonych do akt sprawy, faktem nadużywania przez oskarżonego alkoholu, który był głównym powodem awantur, a nadto mogą być sprzeczne z treścią wnioskowanego dowodu z załączonych na płycie k. 364 akt nagrań zachowania oskarżonego wobec pokrzywdzonej, co miało wpływ na treść orzeczenia skutkując niesłusznym uniewinnieniem oskarżonego od zarzucanego mu przestępstwa

☐ zasadny

☒ częściowo zasadny

☐ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania zarzutu za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny

-

zarzuty obu apelacji dotyczące obrazy przepisów postępowania nie zasługiwały na uwzględnienie. Sąd Rejonowy zachowując nakazany ustawą obiektywizm i wykorzystując wrażenia wynikające z realizacji zasady bezpośredniości, z całokształtu ujawnionych w toku przewodu sądowego okoliczności wyprowadził racjonalne i przekonujące wnioski, kierując się przy tym wskazaniami wiedzy, doświadczenia życiowego i zasadami logicznego rozumowania. Miał przy tym w polu uwagi także te zagadnienia, które stanowią oś wniesionych apelacji. Sąd Okręgowy stoi na stanowisku, iż dokonana przez Sąd I instancji ocena materiału dowodowego nie wykracza poza zasady swobodnej oceny dowodów. Sąd Odwoławczy podziela stanowisko Sądu I instancji, iż analiza zeznań świadków, jak również ich ocena w kontekście całokształtu materiału dowodowego zgromadzonego w sprawie nie pozwoliła uznać, iż w niniejszej sprawie doszło do wyczerpania przez oskarżonego dyspozycji z art. 207 § 1 kk. Sąd Okręgowy weryfikując zasadność stanowiska Sądu I instancji miał w polu widzenia, iż między oskarżonym a pokrzywdzoną istnieje konflikt, w który zaangażowani są również członkowie rodzin stron. Słusznie Sąd Rejonowy uznał, iż ta okoliczność nie może przesądzać o odmowie nadania waloru wiarygodności zeznaniom świadków będących członkami rodziny oskarżonego, zwłaszcza, że w toku postępowania zeznania składali również członkowie rodziny pokrzywdzonej, których zeznaniom należałoby w takim stanie rzeczy odmówić waloru wiarygodności z tych samych względów, co świadkom w osobach członków rodziny oskarżonego. Wskazać należy, iż członkowie rodziny pokrzywdzonej, którzy zeznawali w sprawie, również o części sytuacji konfliktowych jedynie słyszeli, podobnie jak świadkowie będący członkami rodziny oskarżonego, których to wiarygodność, powołując się na okoliczność bycia świadkiem ze słyszenia, chce podważyć skarżący. Sąd Odwoławczy stoi na stanowisku, iż w realiach niniejszej sprawy ocena dowodu z zeznań świadków będących członkami rodzin stron powinna mieć na względzie okoliczności związane z istnieniem rodzinnego konfliktu, co miał na względzie Sąd Rejonowy, w wyważony sposób oceniając dowód z zeznań świadków, będących członkami rodziny zarówno oskarżonego, jak i pokrzywdzonej. Sąd I instancji w uzasadnieniu zaskarżonego orzeczenia wskazał, iż w świetle rodzinnego konfliktu, z jakim mamy do czynienia w przedmiotowej sprawie, do zeznań świadków będących członkami rodziny stron podchodzić należy ze szczególną ostrożnością i oceniać je w świetle obiektywnych dowodów. Okoliczności związane z interwencjami Policji nie dały podstaw do uznania, że pokrzywdzona jest ofiarą przemocy ze strony męża, wskazała ona nawet w oświadczeniu, że nie potrzebuje pomocy, a zdarzenie z października 2015 r., kiedy to interweniowała Policja, była jedynie nieporozumieniem, a do przemocy wobec niej nie dochodzi. Pokrzywdzona została poinformowana o możliwości uzyskania pomocy, z której nie korzystała, a jak wynika z zeznań świadków będących członkami jej rodziny, wobec fizycznego i psychicznego dręczenia, powinna o tę pomoc zabiegać. O wzajemności wulgarnego tonu wypowiedzi oraz wzajemności wypowiadanych wobec siebie obraźliwych twierdzeń stron świadczą zwłaszcza, podlegające obiektywnej ocenie, kopie smsów. Z korespondencji tej wynika krytyka i ośmieszanie oskarżonego, ale też okoliczności związane z tym, że strony, pomimo istniejącego konfliktu, dzielą codzienne domowe obowiązki, jak np. robienie zakupów czy wspólne prowadzenie gospodarstwa rolnego. Mając na względzie całokształt wskazanych powyżej okoliczności, nie sposób uznać zasadności zarzutu skarżącego związanego z dowolną oceną materiału dowodowego. W realiach niniejszej sprawy nie należy również tracić z pola widzenia wzajemności zachowań oskarżonego i pokrzywdzonej. W ocenie Sądu Okręgowego jest to także okoliczność świadcząca o braku podstaw do przypisania oskarżonemu popełnienia czynu w postaci znęcania się. Sąd Najwyższy wskazał, że jeżeli wzajemne zachowania polegają na wzajemnym znieważaniu oraz na podejmowaniu czynności, które można określić mianem złośliwego dokuczania – to brak jest podstaw do przypisywania tylko jednej stronie zamiaru znęcania się (wyrok z 23.09.1992 r., III KRN 122/92, LEX nr 22076). Znęcanie zakłada dominację nad ofiarą. O tym, czy w konkretnym przypadku mamy do czynienia ze znęcaniem fizycznym lub psychicznym, decyduje ocena obiektywna, a nie subiektywne odczucia pokrzywdzonego. Jeśli w toku postępowania zostanie ustalone, że pokrzywdzony nie był dłużny sprawcy, przy czym żadne z nich nie miało przewagi nad tym drugim, nie ma podstaw do skazania za czyn z art. 207 § 1 kk (wyrok SA w Krakowie z 25.03.1998 r., II AKa 40/98, LEX nr 35158);

-

zarzut apelacji pełnomocnika oskarżycielki posiłkowej oraz prokuratora związany z oddaleniem wniosku dowodowego zasługiwał na uwzględnienie. Sąd Okręgowy dopuścił w ramach postępowania dowodowego przed Sądem Odwoławczym dowód z nagrań znajdujących się na płycie, k. 364. W ocenie Sądu Okręgowego dowód ten miał istotne znaczenie dla sprawy, nie był jednak w stanie potwierdzić okoliczności, na jaką został powołany, a jaką miało być znęcanie się oskarżonego R. C. (1) nad pokrzywdzoną R. C. (2). Z przedstawionych nagrań wnioskować można o braku szacunku, jakim cechowała się postawa oskarżonego wobec pokrzywdzonej w toku prowadzonych między stronami rozmów, postawa ta nie wypełnia jednak znamion czynu w postaci znęcania się. Wbrew twierdzeniom skarżącego oddalenie przedmiotowego wniosku dowodowego nie miało wpływu na treść orzeczenia skutkując niesłusznym uniewinnieniem oskarżonego od zarzucanego mu przestępstwa. Sąd Okręgowy stoi na stanowisku, iż przedmiotowe nagranie jest dowodem tego, że w realiach niniejszej sprawy nie można mówić o wypełnieniu przez oskarżonego znamion czynu w postaci znęcania się, a negatywne emocje jakie żywi oskarżony w stosunku do pokrzywdzonej nie mogą być okolicznością prowadzącą do jego skazania.

Wniosek

Wniosek apelacji pełnomocnika oskarżycielki posiłkowej:

⚫

o uchylenie zaskarżonego wyroku w całości i przekazanie sprawy Sądowi Rejonowemu w Łukowie do ponownego rozpoznania

Wniosek apelacji prokuratora:

⚫

o uchylenie zaskarżonego wyroku w całości i przekazanie sprawy do ponownego rozpoznania do Sądu Rejonowego II Wydziału Karnego w Łukowie

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania wniosku za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny.

-

częściowa zasadność zarzutu apelacji pełnomocnika oskarżycielki posiłkowej oraz zasadność zarzutu apelacji prokuratora w zakresie oddalenia wniosku dowodowego nie uzasadniała uwzględnienia wniosków apelacji w postaci uchylenia zaskarżonego wyroku w całości i przekazania sprawy Sądowi Rejonowemu w Łukowie do ponownego rozpoznania. Dopuszczenie wnioskowanego przez skarżących dowodu, wbrew ich oczekiwaniom, potwierdzało słuszność decyzji Sądu I instancji w postaci uniewinnienia oskarżonego

Lp.

Zarzut

2

Zarzut apelacji pełnomocnika oskarżycielki posiłkowej:

⚫

błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia, mający wpływ na jego treść, a polegający na:

a)  uznaniu, iż wulgaryzmy które miała kierować pokrzywdzona do oskarżonego, o ile w ogóle można tak twierdzić, były o nasileniu zbliżonym do wulgaryzmów oskarżonego, że nie były one elementem obrony, lecz formą dokuczenia oskarżonemu,

b)  uznaniu, iż kilka wiadomości sms o treści zawierającej prośbę zakupu mają świadczyć o dobrych relacjach stron, czy wręcz pozostawaniu w intymnych kontaktach,

c)  uznaniu, iż zawiadomienie stanowiące podstawę do wszczęcia postępowania w niniejszej sprawie miało służyć wywołaniu korzystnej pozycji procesowej w sprawie rozwodowej (w tym kontekście Sąd w ogóle przemilczał fakt pierwotnej formuły żądania rozwodu (żądanie wyłącznej winy oskarżonego i argumentację wynikającą z uzasadnienia pozwu o rozwód),

d)  uznanie, iż rozpoczęty i wbrew twierdzeniom Sądu nieukończony remont mieszkania za środki pochodzące z pożyczki zaciągniętej na ten cel przez rodziców pokrzywdzonej ma także świadczyć o dobrych relacjach stron,

e)  uznaniu, iż oskarżenia w przedmiocie zaniedbań co do opieki nad dziećmi ze strony pokrzywdzonej mogły mieć miejsce (porażające w swej wymowie treści sms małoletniego syna K. kierowane do matki, także z inicjatywy oskarżonego),

f)  uznanie, iż wzajemnie postępowania inicjowane przez strony mają świadczyć w kategoriach obiektywnych o braku znęcania się, w sytuacji kiedy postępowania te były najczęściej inicjowane przez oskarżonego, a nadto miały miejsce po okresie objętym zarzutem aktu oskarżenia, co istotne kończyły się one w sposób niekorzystny dla oskarżonego, w przeciwieństwie do postępowań inicjowanych przez pokrzywdzoną (postępowanie o wymeldowanie)

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania zarzutu za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny

-

zarzut apelacji pełnomocnika oskarżycielki posiłkowej jest bezzasadny;

-

zarzut odwoławczy błędu w ustaleniach faktycznych nie może polegać wyłącznie na polemice z ustaleniami faktycznymi poczynionymi przez Sąd I instancji. Skarżący nie wykazał, aby zasadność ocen i wniosków wyprowadzonych przez Sąd Rejonowy z okoliczności ujawnionych w toku przewodu sądowego odnośnie braku możliwości przypisania R. C. (1) sprawstwa w zakresie zarzucanego mu czynu, nie odpowiadała prawidłowości rozumowania z uwzględnieniem wskazań wiedzy i doświadczenia życiowego;

-

ponadto, wobec bezzasadności zarzutu obrazy przepisów prawa procesowego wyszczególnionych w punkcie pierwszym, za bezzasadny uznać także należy wywiedziony na ich podstawie wtórny zarzut błędu w ustaleniach faktycznych, poczynionych przez Sąd I instancji. W doktrynie i orzecznictwie ugruntowany jest bowiem pogląd, iż jeśli Sąd meriti nie naruszył żadnego z przepisów ze sfery gromadzenia i oceny dowodów, to brak jest podstaw do kwestionowania ustaleń faktycznych (wyrok Sądu Apelacyjnego w Warszawie z dnia 30 lipca 2015 roku w sprawie o sygnaturze akt II AKa 171/15). Zgodnie bowiem z powszechnie akceptowanym stanowiskiem Sądu Najwyższego, ustalenia faktyczne wyroku tylko wtedy nie wykraczają poza ramy swobodnej oceny dowodów, gdy poczynione zostały na podstawie wszechstronnej analizy przeprowadzonych dowodów, których ocena nie wykazuje błędów natury faktycznej czy logicznej, zgodna jest ze wskazaniami wiedzy i doświadczenia życiowego oraz prowadzi do sędziowskiego przekonania odzwierciedleniem, którego powinno być uzasadnienie orzeczenia (wyrok Sądu Najwyższego z dnia 5 września 1974 roku w sprawie o sygnaturze akt II KR 114/74). Mając na względzie, iż Sąd I instancji dokonał należytej oceny zgromadzonego w toku sprawy materiału dowodowego, to ustalenia faktyczne poczynione w niniejszej sprawie uznać należało za prawidłowe. Właściwa ocena zgromadzonego w toku przedmiotowego postępowania materiału dowodowego nie dawała podstaw do uznania R. C. (1) za winnego popełnienia zarzucanego mu czynu.

Wniosek

Wniosek apelacji pełnomocnika oskarżycielki posiłkowej:

-

o uchylenie zaskarżonego wyroku w całości i przekazanie sprawy Sądowi Rejonowemu w Łukowie do ponownego rozpoznania

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania wniosku za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny.

-

ze względu na bezzasadność podniesionego zarzutu, wniosek apelacyjny nie mógł zostać uwzględniony

4.  OKOLICZNOŚCI PODLEGAJĄCE UWZGLĘDNIENIU Z URZĘDU

1.

----------------------------------------------------------------------------------------------------------------

Zwięźle o powodach uwzględnienia okoliczności

----------------------------------------------------------------------------------------------------------------

5.  ROZSTRZYGNIĘCIE SĄDU ODWOŁAWCZEGO

5.1. Utrzymanie w mocy wyroku sądu pierwszej instancji

1.

Przedmiot utrzymania w mocy

całość wyroku Sądu Rejonowego w Łukowie z dnia 4 lutego 2020 r., sygn. II K 744/18

Zwięźle o powodach utrzymania w mocy

-

bezzasadność wniesionych apelacji oraz brak okoliczności podlegających uwzględnieniu z urzędu

5.2. Zmiana wyroku sądu pierwszej instancji

1.

Przedmiot i zakres zmiany

----------------------------------------------------------------------------------------------------------------

Zwięźle o powodach zmiany

----------------------------------------------------------------------------------------------------------------

5.3. Uchylenie wyroku sądu pierwszej instancji

5.3.1. Przyczyna, zakres i podstawa prawna uchylenia

1.1.

--------------------------------------------------------------------------

☐ art. 439 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

----------------------------------------------------------------------------------------------------------------

2.1.

Konieczność przeprowadzenia na nowo przewodu w całości

☐ art. 437 § 2 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

----------------------------------------------------------------------------------------------------------------

3.1.

Konieczność umorzenia postępowania

☐ art. 437 § 2 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia i umorzenia ze wskazaniem szczególnej podstawy prawnej umorzenia

----------------------------------------------------------------------------------------------------------------

4.1.

--------------------------------------------------------------------------

☐ art. 454 § 1 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

----------------------------------------------------------------------------------------------------------------

5.3.2. Zapatrywania prawne i wskazania co do dalszego postępowania

-------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

5.4. Inne rozstrzygnięcia zawarte w wyroku

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

-------------------

---------------------------------------------------------------------------------------------------

6.  Koszty Procesu

P unkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

II

-

Sąd Odwoławczy na podstawie art. 636 § 1 kpk i § 11 ust. 2 pkt 4 Rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 22 października 2015 r. w sprawie opłat za czynności radców prawnych (Dz.U. 2018 poz. 265) zasądził od Skarbu Państwa na rzecz R. C. (1) kwotę 840 zł tytułem zwrotu kosztów zastępstwa procesowego w postępowaniu odwoławczym

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

III

-

na podstawie przepisu art. 634 kpk w zw. z art. 632 pkt 2 kpk wydatkami obciążono Skarb Państwa

7.  PODPIS

1.3. Granice zaskarżenia

Kolejny numer załącznika

1

Podmiot wnoszący apelację

pełnomocnik oskarżycielki posiłkowej

Rozstrzygnięcie, brak rozstrzygnięcia albo ustalenie, którego dotyczy apelacja

całość wyroku Sądu I instancji

1.3.1. Kierunek i zakres zaskarżenia

☐ na korzyść

☒ na niekorzyść

☒ w całości

☐ w części

☐

co do winy

☐

co do kary

☐

co do środka karnego lub innego rozstrzygnięcia albo ustalenia

1.3.2. Podniesione zarzuty

Zaznaczyć zarzuty wskazane przez strony w apelacji

☐

art. 438 pkt 1 k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w zakresie kwalifikacji prawnej czynu przypisanego oskarżonemu

☐

art. 438 pkt 1a k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w innym wypadku niż wskazany
w art. 438 pkt 1 k.p.k., chyba że pomimo błędnej podstawy prawnej orzeczenie odpowiada prawu

☒

art. 438 pkt 2 k.p.k. – obraza przepisów postępowania, jeżeli mogła ona mieć wpływ na treść orzeczenia

☒

art. 438 pkt 3 k.p.k. – błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia,
jeżeli mógł on mieć wpływ na treść tego orzeczenia

☐

art. 438 pkt 4 k.p.k. – rażąca niewspółmierność kary, środka karnego, nawiązki lub niesłusznego zastosowania albo niezastosowania środka zabezpieczającego, przepadku lub innego środka

☐

art. 439 k.p.k.

☐

brak zarzutów

1.4. Wnioski

☒

uchylenie

☐

zmiana

1.3. Granice zaskarżenia

Kolejny numer załącznika

2

Podmiot wnoszący apelację

prokurator

Rozstrzygnięcie, brak rozstrzygnięcia albo ustalenie, którego dotyczy apelacja

całość wyroku Sądu I instancji

1.3.1. Kierunek i zakres zaskarżenia

☐ na korzyść

☒ na niekorzyść

☒ w całości

☐ w części

☐

co do winy

☐

co do kary

☐

co do środka karnego lub innego rozstrzygnięcia albo ustalenia

1.3.2. Podniesione zarzuty

Zaznaczyć zarzuty wskazane przez strony w apelacji

☐

art. 438 pkt 1 k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w zakresie kwalifikacji prawnej czynu przypisanego oskarżonemu

☐

art. 438 pkt 1a k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w innym wypadku niż wskazany
w art. 438 pkt 1 k.p.k., chyba że pomimo błędnej podstawy prawnej orzeczenie odpowiada prawu

☒

art. 438 pkt 2 k.p.k. – obraza przepisów postępowania, jeżeli mogła ona mieć wpływ na treść orzeczenia

☐

art. 438 pkt 3 k.p.k. – błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia,
jeżeli mógł on mieć wpływ na treść tego orzeczenia

☐

art. 438 pkt 4 k.p.k. – rażąca niewspółmierność kary, środka karnego, nawiązki lub niesłusznego zastosowania albo niezastosowania środka zabezpieczającego, przepadku lub innego środka

☐

art. 439 k.p.k.

☐

brak zarzutów

1.4. Wnioski

☒

uchylenie

☐

zmiana