Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 30 listopada 2018 r.

Sąd Rejonowy Szczecin-Centrum w Szczecinie VIII Wydział Rodzinny i Nieletnich w następującym składzie:

Przewodniczący: SSO w SR Ewa Bierzyńska

Protokolant: sekretarz sądowy Kamila Krawczyk

po rozpoznaniu w dniu 29 listopada 2018 r. w Szczecinie

na rozprawie

sprawy z powództwa małoletnich N. P., K. P.

przeciwko T. P.

o alimenty

I.  zasądza od pozwanego T. P. na rzecz małoletniej N. P. rentę alimentacyjną w kwocie po 600 (sześćset) złotych miesięcznie, płatną z góry do dnia 15 każdego miesiąca z ustawowymi odsetkami w razie opóźnienia w płatności którejkolwiek z rat, poczynając od dnia 14 czerwca 2017 roku;

II.  zasądza od pozwanego T. P. na rzecz małoletniej K. P. rentę alimentacyjną w kwocie po 600 (sześćset) złotych miesięcznie, płatną z góry do dnia 15 każdego miesiąca z ustawowymi odsetkami w razie opóźnienia w płatności którejkolwiek z rat, poczynając od dnia 14 czerwca 2017 roku;

III.  oddala powództwo w pozostałej części;

IV.  zasądza od pozwanego na rzecz Skarbu Państwa Sąd Rejonowy Szczecin-Centrum w Szczecinie kwotę 720 (siedemset dwadzieścia) złotych tytułem kosztów sądowych;

V.  zasądza od pozwanego na rzecz strony powodowej kwotę 3600 (trzy tysiące sześćset) złotych tytułem zwrotu kosztów zastępstwa adwokackiego;

VI.  wyrokowi w pkt I i II nadaje rygor natychmiastowej wykonalności.

Sygn. akt VIII RC 287/17

UZASADNIENIE

I. P. działając w imieniu małoletnich córek N. P. i K. P., w pozwie złożonym w dniu 14 czerwca 2017 wniosła o zasądzenie od pozwanego T. P. na rzecz każdej córki renty alimentacyjnej w kwocie po 1200 zł miesięcznie, płatnej z góry do dnia 15 – tego każdego miesiąca, raz z odsetkami ustawowymi w wypadku zwłoki w płatności każdej z rat oraz o zasądzenie od pozwanego zwrotu kosztów procesu.

W uzasadnieniu pozwu matka małoletnich powódek wskazała m.in., że rodzice małoletniej nie zamieszkują razem. Do maja 2017 r. pozwany dobrowolnie, lecz niesystematycznie łożył na utrzymanie małoletnich powódek po 500 zł miesięcznie, dodatkowo ponosił połowę kosztów dodatkowych zajęć dzieci.

Postanowieniem z dnia 28 sierpnia 2017 Sąd Rejonowy Szczecin – Centrum w Szczecinie zawiesił postępowanie na zgodny wniosek stron k 80.

Matka małoletnich powódek w piśmie z dnia 29 sierpnia 2017 wniosła o zabezpieczenie powództwa k 84.

Postanowieniem z dnia 25 września 2017 Sąd podjął zawieszone postępowanie i zabezpieczył powództwo o alimenty na czas trwania procesu w ten sposób, że zobowiązano pozwanego T. P. do łożenia kwoty po 500 (pięćset) zł miesięcznie na rzecz małoletniej N. P. oraz kwoty po 500 (pięćset) zł miesięcznie na rzecz małoletniej K. P., płatnych z góry do dnia 15. każdego miesiąca poczynając od dnia 25 września 2 2017.

Pozwany T. P. znał powództwo do kwoty po 500zł miesięcznie na każdą z małoletnich powódek, a w pozostałej części wniósł o oddalenie powództwa.

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

Małoletnia N. P. i K. P., urodziły się (...) i pochodzą z nieformalnego związku (...) i pozwanego T. P.. Pozwany uznał przez kierownikiem Urzędu Stanu Cywilnego swoje ojcostwo względem małoletnich powódek.

Niesporne, a nadto dowód:

-

odpis skrócony aktu urodzenia małoletniej N. P. – k. 5, 66.

-

odpis skrócony aktu urodzenia małoletniej K. P. – k. 6, 67.

Pozwany T. P. nieregularnie przekazuje na rzecz dwójki córek kwotę 1000 zł alimentów.

Dowód:

-

potwierdzenie transakcji – k. 7 - 31.

Pozwany ma 35 lat, z zawodu jest fotografem. T. P. w okresie od 1 marca 2017 r. do 31 października 2017 r. pracował na ¼ etatu w P.P.H.U (...) na stanowisku pracownika gospodarczego. W 2015 r. pozwany uzyskał przychód w wysokości 424600 zł (dochód 21946,46 zł). w 2017 r. pozwany uzyskał przychód w wysokości 4000 zł (dochód 3110 zł). T. P. od maja 2018 r. pracuje na ½ etatu w A. i za wykonywaną pracę uzyskuje dochód w wysokości 1200 zł. dodatkowo pozwany nadal jeździ do Niemiec po części samochodowe.

Pozwany wkupił dla dzieci polisę ubezpieczenia na życie na każdą dziewczynkę płaci po 100 zł miesięcznie. W 2017 r. pozwany zabrał dziewczynki na wakacje do Chorwacji. Oprócz małoletnich powódek, pozwany ma także syna z pierwszego związku (...) (l. 11), na którego płaci 700 zł miesięcznie. Pozwany mieszkanka w mieszkaniu swojego brata, z tego tytułu ponosi koszty ok. 500 zł – czynsz za mieszkanie, 120 – prąd, gaz – 300 zł co dwa miesiące. Pozwany wynajmuje za 170 zł miesięcznie magazyn.

Pozwany korzysta z samochodów należących do jego rodziny. W 2016 r. otrzymał 36050 zł za szkodę w samochodzie, dodatkowo za 10000 zł naprawił samochód i sprzedał go za 40000 zł. Pozwany nabył piwnicę przystosowaną do działalności gospodarczej w S. przy ul (...).

Pozwany co dwa – trzy tygodnie wyjeżdża do Szwecji i sprowadza części samochodowe. Czasami także przewozi swoim znajomym paczki. Z tego tytułu uzyskuje dochód w wysokości ok. 3000 zł miesięcznie. W okresie letnim jego dochód z tego tytułu jest niższe i wynosi ok. 1000 zł.

Dowód:

-

świadectwo pracy – k. 131.

-

polisa ubezpieczenia na życie – k. 132- 133.

-

zeznania pozwanego – k. 293.

-

informacja o wysokości dochodu – k. 301-304, 351-355.

-

potwierdzenie uzyskania odszkodowania za szkodę – k. 305.

-

umowa sprzedaży samochodu – k. 307.

-

Karta pojazdu – k. 308

-

rezerwacje promu – k. 345- 348.

-

przedmioty wystawione na allegro – k. 369-383, 459-462.

-

umowa o pracę – k. 418-423

-

decyzja – k. 424.

I. P. ma 43 lata, z wyksztalcenia jest architektem. I. P. pracuje w Zakładach (...) sp. z oo. w S. na umowę o pracę na czas nieokreślony, na pełen etat na stanowisku szefa działu technicznego. Za wykonywaną pracę uzyskuje dochód netto miesięcznie ok. 3000 zł (brutto 4220,00 zł). w 2017 r. matka małoletnich uzyskała przychód w wysokości 50640 zł. (dochód 48305 zł). Matka małoletnich prowadzi wspólne gospodarstwo domowe ze swoim partnerem P. S.. Oprócz małoletnich na utrzymaniu ma takze15 letniego syna S. P., który chodzi do II klasy gimnazjum. Otrzymuje na niego 600 zł alimentów. Ojciec małoletniego dokłada się do wyjazdów sportowych, Matka małoletnich zawarła umowę ubezpieczenia (39,61 zł miesięcznie) .

Matka małoletniej uzyskuje świadczenie wychowawcze w wysokości po 500 zł na każdą z córek.

Dowód:

-

zaświadczenie o zarobkach – k. 134. 148, 467-468.

-

zeznania matki małoletnich powódek – k. 136.

-

PIT – 11 – k. 149 -151, 310-314.

-

umowa ubezpieczenia nr (...), (...)

-

informacja z dnia 11.09.2018 – k. 452.

Małoletnia powódka N. P. i K. P. są bliźniaczkami, mają 6 lat, uczęszczają do przedszkola, nie posiada żadnego majątku. Małoletnie dzieci widują się z ojcem w co drugi weekend o piątku do niedzieli. Małoletnie mieszkają wspólnie z matką, jej partnerem oraz starszym przyrodnim bratem w mieszkaniu stanowiącym własność I. P..

Średniomiesięczne koszty związane z utrzymaniem małoletnich powódek - wskazane przez matkę małoletnich powódek - wynoszą ok. 1300 zł na każde dziecko i w szczególności w wymiarze średniomiesięcznym przedstawiają się następująco:

-

250 – przedszkole dla małoletnich;

-

270 zł tytułem udziału przypadający na małoletniego w kosztach utrzymania mieszkania (300 zł miesięcznie – gaz, prąd –400 zł co dwa miesiące, fundusz remontowy – 250 zł, opłaty za użytkowanie lokalu – 400 zł/, (...) ok. 183zł 5= 270 zł).

-

350 zł – wyżywienie

-

200 zł – zajęcia gimnastyki

-

62 zł – zajęcia z robotyki

-

50 zł - tytułem zabawek, rada rodziców, przybory szkolne

-

25 zł środki czystości i pielęgnacyjne;

-

100 zł tytułem zakupu odzieży i obuwia;

Dowód:

-

rachunki – k. 119 , 130, 152-157, 393, 394 – 411, 448-458

-

potwierdzenie dokonania przelewu – k. 121-129, 160 – 169, 32-45, 48-55.

-

zaświadczenie z (...) klubu Sportowego – k. 392, 446.

-

zeznania matki małoletnich powódek.

Sąd zważył co następuje:

Powództwo małoletniej N. i K. P. o alimenty oparte o przepis art. 133 §1 kro jest częściowo zasadne.

Ustalony powyżej stan faktyczny oparty został na całokształcie materiału dowodowego zgromadzonego w sprawie, w szczególności na powyżej powołanych dowodach z dokumentów znajdujących się w aktach sprawy, albowiem strony nie kwestionowały zarówno autentyczności, jak i treści tychże dokumentów i jednocześnie Sąd nie powziął wątpliwości, co do wiarygodności przedmiotowych dokumentów. Sąd odmówił uznania za wiarygodne przedłożonych dokumentów w postaci paragonów zakupów artykułów żywnościowych, ubrań, środków czystości i leków, gdyż nie są to dowody imienne. Nadto paragony nie jest dokumentem w rozumieniu art. 129 kpc. Jednocześnie należy zauważyć, że sam fakt przedstawienia dowodu zakupu określonych artykułów czy produktów nie jest jednoznaczny z wykazaniem, że artykuły te zostały zakupione przez daną osobę.

Ponadto podstawę ustaleń faktycznych w niniejszej sprawie stanowiły zeznania przedstawicielki ustawowej małoletnich powódek oraz częściowo zeznania pozwanego. Zeznania ww. osób zostały uznane przez niniejszy Sąd za wiarygodne w zakresie poczynionych powyżej ustaleń faktycznych i w konsekwencji w pozostałym zakresie, tj. który pozostawał w sprzeczności z ww. ustaleniami faktycznymi zostały uznane przez niniejszy Sąd za niewiarygodne.
W szczególności w odniesieniu do zeznań T. P. należy wskazać, iż zostały one częściowo uznane za niewiarygodne w zakresie w jakim wskazywał, na wysokość uzyskanych przez niego dochodów ze sprzedaży części do samochodu V., czy inne działalności (transport przesyłek do Szwecji itd.). Po pierwsze pozwany ma bardzo duże doświadczenie w znajdowaniu i sprzedawaniu części zamiennych do samochodów, od wielu lat jeździ do Szwecji gdzie kupuje odpowiednie przedmioty i z zyskiem sprzedaje je. Po drugie pozwany dodatkowo uzyskuje dochód dzięki przewożeniu paczek, sprzętów rożnym osobom. Po trzecie gdyby jego działalność gospodarcza byłaby nieopłacalna, czy też uzyskiwałby z niej faktyczny dochód w wysokości ok. 2000 zł netto, to pozwany nie prowadziłby jej. Aktualnie na rynku (...) istnieje duże zapotrzebowanie na pracowników, pozwany mógłby bez problemu znaleźć zatrudnienie i za wykonywaną pracę uzyskać dochód w wysokości ok. 3000-3500 zł netto. Pozwany jest właścicielem piwnicy, którą w niedalekiej przyszłości wynająć i uzyskiwać z tego tytułu kolejny dochód w wysokości ok. 800-1000 zł miesięcznie. Jednak nie rolą Sądu jest wskazywanie możliwości uzyskiwania dodatkowych dochodów przez pozwanego. Pozwany winien sam w tym zakresie dokładać należytej staranności i wywiązywać się z nałożonych na niego obowiązków jako rodzica.

Usprawiedliwione koszty związane z utrzymaniem małoletnich powódek Sąd ustalił w oparciu o przedłożone dokumenty, zeznania ich matki I. P. oraz kierując się zasadami doświadczenia życiowego i zawodowego, przy uwzględnieniu cen dóbr i usług jakie wiążą się z zaspokajaniem poszczególnych potrzeb małoletniego dziecka w wieku 6 lat.

Podstawę prawną żądania małoletnich powódek stanowił art. 133 § 1 k.r.o., w myśl którego, rodzice obowiązani są do świadczeń alimentacyjnych względem dziecka, które nie jest jeszcze w stanie utrzymać się samodzielnie, chyba że dochody z majątku dziecka wystarczają na pokrycie kosztów jego utrzymania i wychowania.

Przedmiotem, sporu pomiędzy stronami w niniejszej sprawie były w swej istocie trzy kwestie: zakres usprawiedliwionych miesięcznych potrzeb małoletniej, zarobkowe i majątkowe możliwości pozwanego oraz jego udział w wychowaniu małoletniej, a tym samym zakres, w jakim powinien on ponosić ciężar wychowania i utrzymania małoletnich.

Wskazane sporne kwestie miały fundamentalne znaczenie dla określenia wysokości świadczeń alimentacyjnych zasądzonych od pozwanego. Zgodnie bowiem z art. 135 § 1 i § 2 k.r.o., zakres świadczeń alimentacyjnych zależy od usprawiedliwionych potrzeb uprawnionego oraz od zarobkowych i majątkowych możliwości zobowiązanego, zaś wykonanie obowiązku alimentacyjnego względem dziecka, które nie jest jeszcze w stanie utrzymać się samodzielnie albo wobec osoby niepełnosprawnej może polegać w całości lub w części na osobistych staraniach o utrzymanie lub o wychowanie uprawnionego; w takim wypadku świadczenie alimentacyjne pozostałych zobowiązanych polega na pokrywaniu w całości lub w części kosztów utrzymania lub wychowania uprawnionego.

Określając koszty zaspokojenia usprawiedliwionych potrzeb małoletniej powódki Sąd zobowiązany jest uwzględnić koszty mieszkania, ubrania, wyżywienia, edukacji, leczenia oraz innych wydatków, które obiektywnie należy uznać za zasadne, mając jednocześnie na względzie, że poziom życia zapewniany w drodze m.in. świadczeń alimentacyjnych zobowiązanego powinien odpowiadać poziomowi życia rodzica.

W ocenie Sądu, przeprowadzone w niniejszej sprawie postępowanie dowodowe w sposób jednoznaczny wykazało, że usprawiedliwione koszty związane z utrzymaniem małoletniej N. i K. P. opiewają na kwotę ok. 1200 zł miesięcznie (na każdą dziewczynkę). Powyższa kwota stanowi sumę miesięcznych wydatków wyszczególnionych w stanie faktycznym niniejszego uzasadnienia.

Zdaniem Sądu, wszystkie ww. wydatki, jako koszty związane z utrzymaniem małoletnich powódek i we wskazanej tam wysokości, są wydatkami usprawiedliwionymi w rozumieniu art.
135 § 1 k.r.o., a więc wydatkami, które powinny być pokrywane w pierwszej kolejności przez rodziców dziecka. Podkreślenia wymaga przy tym fakt, iż przedmiotowe wydatki oraz ich wysokość – oceniane przez pryzmat zasad doświadczenia życiowego i zawodowego – są adekwatne do potrzeb N. i K. P. przy uwzględnieniu ich wieku, dotychczasowego poziomu życia oraz możliwości zarobkowych i majątkowych ich rodziców.

Określając koszty zaspokojenia usprawiedliwionych potrzeb każdej z małoletnich powódki Sąd zobowiązany jest uwzględnić koszty mieszkania, ubrania, wyżywienia, edukacji, leczenia oraz innych wydatków, które obiektywnie należy uznać za zasadne, mając jednocześnie na względzie, że poziom życia zapewniany w drodze m.in. świadczeń alimentacyjnych zobowiązanego powinien odpowiadać poziomowi życia rodzica.

Określając wysokość udziału każdej małoletniej w kosztach utrzymania mieszkania Sąd uznał kwotę wskazywaną przez I. P. w trakcie przesłuchania, która została przez nią udokumentowana załączonym do akt sprawy dokumentami. Wskazywany przez przedstawicielkę ustawową małoletnich koszt mieszkania, opłat eksploatacyjnych oraz kosztów gazu i energii elektrycznej nie odbiega od przeciętnych kosztów utrzymania mieszkania na (...) rynku nieruchomości i nie może być uznany za zawyżony, ani nadmierny w stosunku do warunków mieszkaniowych. Podkreślenia wymaga, że na ustalony przez Sąd koszt zaspokojenia potrzeb mieszkaniowych małoletnich powódek nie składa się całość wykazanych w toku postępowania kosztów utrzymania mieszkania, a jedynie ta część, która przypada na każdą z dziewczynek. Małoletnie powódki uczęszczają do przedszkola, co niewątpliwie generuje koszty (opłaty za przedszkola, rada rodziców). Kwoty związane z edukacją małoletnich czy udziałem ich w zajęciach dodatkowych (robotyka, zajęcia gimnastyczne) zostały przez matkę małoletnich wykazane stosownymi dokumentami, których wiarygodność nie budzi wątpliwości Sądu, które nie były kwestionowane przez pozwanego i które zasługują na uwzględnienie.

W ocenie Sądu ujawnione w toku przewodu sadowego okoliczności uzasadniają przyjęcie kwoty 350 zł miesięcznie na wyżywienie każdej z małoletnich powódek. Potrzeby żywieniowe małoletnich powódek, w istotnej części zaspokajane są w przedszkolu. Zdaniem Sądu kwota 100 zł miesięcznie pozwoli na zakup ubrań zarówno w okresach, gdy potrzeby te będą mniejsze, jak i w czasie, dzięki powstałej nadwyżce, gdy pojawi się konieczność jednorazowego zakupu większej ilości ubrań. Sąd dostrzega, że w okresie jesienno-zimowym pojawia się potrzeba zakupu nowych ubrań, zwłaszcza, że dzieci rosną i niejednokrotnie ubrania zeszłoroczne są zwyczajnie za małe, tym niemniej, nie sposób uznać, aby okresowo zwiększone potrzeby ubraniowe małoletnich uzasadniały przyjęcie kwoty w wyżej wysokości tj. 200 zł. W ocenie Sądu, ustalenie wydatków na zakup artykułów higienicznych, kosmetyków i chemii gospodarczej dla małoletniej na poziomie 25 zł miesięcznie ma związek z rzeczywistymi potrzebami każdej z dziewczynek, które mają dopiero 6 lat.

Kierując się przedstawionymi wyżej względami Sąd określił kwotę miesięcznych usprawiedliwionych potrzeb każdej małoletniej powódki wysokości ok. 1200 złotych.

W ocenie Sądu ustalony stan faktyczny wyklucza uznanie za zasadne żądania obciążenia pozwanego kosztami utrzymania małoletnich w całości, albowiem przeciwko temu przemawia jego sytuacja majątkowa. Podkreślenia wymaga, iż pozwany posiada na swoim utrzymaniu syna z poprzedniego związku na którego łoży 700 zł miesięcznie. Analiza uzyskiwanych przez strony dochodów oraz ponoszonych przez nie wydatków doprowadziła do przekonania, że ojciec małoletnich winien partycypować w kosztach utrzymania córek kwotą 600 zł miesięcznie. W odniesieniu do kwestii możliwości zarobkowych i majątkowych pozwanego należy wskazać, że pozwany uzyskuje stały dochód w wysokości ok. 1200 zł netto miesięcznie, dodatkowo uzyskuje dochód ze sprzedaży części samochodowych czy świadczenia usług przewozowych, które jednak nie jest stały. Biorąc pod uwagę powyższe, Sąd doszedł do przekonania, że zasądzona kwota
600 zł miesięcznie tytułem alimentów nie narazi pozwanego na niemożność zaspokajania jego potrzeb życiowych, czy też konieczność zmiany dotychczasowego trybu życia.

Na utrzymanie każdej z małoletnich powódek matka dysponuje alimentami oraz świadczeniem wychowawczym 500 plus co łącznie daje kwotę 1100zł miesięcznie.

Pozostałe koszty utrzymania każdej z małoletnich powódek zobowiązana jest również ponieść matka choć w mniejszym udziale finansowym w porównaniu z pozwanym . Matka czyni osobiste starania o utrzymanie i wychowanie dzieci w czymj częściowo wyczerpuje swój obowiązek alimentacyjny (art. 135 §2 kro).

Mając na względzie całokształt powyższych ustaleń Sąd zasądził na rzecz każdego małoletniego powoda alimenty w kwocie po 600 zł miesięcznie, począwszy od dnia 14 czerwca 2017 r. tj. od daty wniesienia powództwa, a w zakresie przewyższającym powołaną kwotę powództwo podlegało oddaleniu, o czym orzeczono w punkcie I - III sentencji wyroku.

Orzekając o zwrocie kosztów procesu, Sąd kierował się ogólną zasadą, zgodnie z którą strona przegrywająca sprawę obowiązana jest zwrócić przeciwnikowi na jego żądanie koszty procesu (art. 98 § 1 k.p.c.), wyrażoną w art. 100 k.p.c. zasadą stosunkowego rozdzielenia kosztów procesu. Nie ulega najmniejszej wątpliwości, że z uwagi na uwzględnienie żądania pozwu pozwana jest zobowiązana do zwrotu powodowi kosztów procesu. Z uwagi na uwzględnienie przez Sąd żądania małoletnich powódek w 50%, w tej samej wysokości należało zobowiązać pozwanej do zwrotu na ich rzecz kosztów procesu, na które składają się m.in. koszty ustanowienia w sprawie zawodowego pełnomocnika.

Zgodnie z § 2 pkt 4 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 22 października 2015 roku w sprawie opłat za czynności adwokackie, minimalna stawka adwokata w niniejszej sprawie wynosi 3600 złotych na rzecz każdej z małoletnich powódek (wartość przedmiotu sporu dla każdej z małoletnich wynosi bowiem 14400 zł). Mając na uwadze wspomnianą wcześniej zasadę stosunkowego rozdzielenia kosztów, należało zobowiązać pozwanego to zwrotu powyższych kosztów w 50 %, a więc w kwocie 3600 zł.

Z tych też względów orzeczono, jak w punkcie III wyroku.

Kolejno należy wskazać, iż małoletnie powódki były z mocy ustawy zwolnione od kosztów sądowych, albowiem zgodnie z art. 96 ust. 1 pkt 2 u.k.s.c. nie ma obowiązku uiszczania kosztów sądowych strona dochodząca roszczeń alimentacyjnych. Stosownie do treści art. 113 ust. 1 u.k.s.c., kosztami sądowymi, których strona nie miała obowiązku uiścić, sąd w orzeczeniu kończącym sprawę w instancji obciąży przeciwnika, jeżeli istnieją do tego podstawy, przy odpowiednim zastosowaniu zasad obowiązujących przy zwrocie kosztów procesu. Z uwagi na to, iż zasądzono alimenty w kwocie po 600 zł na rzecz każdej z małoletnich powódek, to należało uznać, że nieuiszczone koszty sądowe ( stricte opłata od pozwu) opiewają w niniejszej sprawie na kwotę 720 zł. Zgodnie bowiem z art. art. 13 ust. 1 u.k.s.c., opłatę stosunkową pobiera się w sprawach o prawa majątkowe; wynosi ona 5 % wartości przedmiotu sporu (600 zł x 12 miesięcy x 2 x 5 %).

Z tych też względów orzeczono, jak w punkcie IV wyroku.

Stosownie do treści art. 333 § 1 pkt 1 k.p.c., sąd z urzędu nada wyrokowi przy jego wydaniu rygor natychmiastowej wykonalności, jeżeli zasądza alimenty – co do rat płatnych po dniu wniesienia powództwa, a co do rat płatnych przed wniesieniem powództwa za okres nie dłuższy niż za trzy miesiące.

Z tych też względów orzeczono, jak w punkcie IV wyroku.