Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 9 marca 2020 r.

Sąd Okręgowy w Warszawie XIV Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych

w składzie:

po rozpoznaniu w dniu 24 lutego 2020 r. w Warszawie

na rozprawie sprawy B. P.

przeciwko Dyrektorowi Zakładu (...) Ministerstwa Spraw Wewnętrznych i Administracji

o wysokość emerytury policyjnej

na skutek odwołania B. P.

od decyzji Dyrektora Zakładu (...) Ministerstwa Spraw Wewnętrznych i Administracji

z dnia 4 kwietnia 2019 r. nr (...)

zmienia zaskarżoną decyzję w ten sposób, że do ustalenia wysokości emerytury policyjnej uwzględnia okres od dnia 23 kwietnia 1993 roku do dnia 11 listopada 1993 roku jako okres służby wojskowej pełnionej w szczególnych warunkach.

Sygn. akt XIV U 1714/19

UZASADNIENIE

Decyzją z dnia 4 kwietnia 2019 r. Dyrektor Zakładu Emerytalno-Rentowego Ministerstwa Spraw Wewnętrznych i Administracji w W. na podstawie art. 5, 12, 15a w związku z art. 32 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 18 lutego 1994 r. o zaopatrzeniu emerytalnym funkcjonariuszy Policji, Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego, Agencji Wywiadu, Służby Kontrwywiadu Wojskowego, Służby Wywiadu Wojskowego, Centralnego Biura Antykorupcyjnego, Straży Granicznej, Służby Ochrony Państwa, Państwowej Straży Pożarnej, Służby Celno – Skarbowej i Służby Więziennej oraz ich rodzin (Dz.U. z 2019 r. poz. 288) ustalił B. P. prawo do emerytury od dnia 22 lutego 2019 r., tj. od następnego dnia po zwolnieniu ze służby i jej wysokość (decyzja k.20 a.r.).

W odwołaniu od powyższej decyzji B. P. wskazał, że jego emerytura nie została podwyższona z tytułu pełnienia służby w warunkach szczególnych od dnia 23 kwietnia 1993 r. do dnia 11 listopada 1993 r. z uwagi na brak środków dowodowych. Odwołujący podniósł, że w wymienionym okresie uczestniczył w działaniach poza granicami państwa, na terenie byłej J. w rejonie uznanym za strefie działań wojennych jako saper oraz załączył do odwołania zaświadczenie z dnia 13 grudnia 2018 r. o uczestniczeniu w działaniach poza granicami państwa w Doraźnych Siłach Zbrojnych ONZ w byłej J., certyfikat uczestnictwa w misji U., decyzje Ministra Obrony Narodowej z dnia 23 kwietnia 2012 r. o przyznaniu statusu weterana. W związku z powyższym odwołujący domagał się doliczenia do wysługi emerytalnej okresu od dnia 23 kwietnia 1993 r. do dnia 11 listopada 1993 r. – służby wojskowej pełnionej w szczególnych warunkach zgodnie z art. 13 ust 1 pkt 2 ustawy o zaopatrzeniowej w związku z art. 16 ust 1 oraz art. 16 ust 2 pkt 8 rozporządzenia Ministra Obrony Narodowej z dnia 10 lutego 2012 r. w sprawie trybu postępowania i właściwości organów w sprawach zaopatrzenia emerytalnego żołnierzy zawodowych o raz uprawnionych członków ich rodzin, co powinno skutkować podwyższeniem emerytury. Odwołujący wskazywał, że dokumentacja mogą się nie zachować z uwagi na upływ czasu, ewentualnie nie była prowadzona, bowiem wykonywane czynności miała charakter tajny. Według wskazanego rozporządzenia jego emerytura winna być podwyższona o 0,5% za każdy miesiąc rozpoczętej służby w warunkach szczególnych, czyli łącznie o 3% (odwołanie k.4-6).

Dyrektor Zakładu Emerytalno-Rentowego Ministerstwa Spraw Wewnętrznych i Administracji w W. w odpowiedzi na odwołanie wniósł o jego oddalenie podnosząc, że nie zasługuje ono na uwzględnienie. Organ emerytalny przytoczy treść art. 13 ust 1 pkt 2 ustawy zaopatrzeniowej i § 16 ust 2 pkt 8 rozporządzenia Ministra Obrony Narodowej z dnia 10 lutego 2012 r. wskazując, że nie zostały złożone odpowiednie dokumenty i brak było podstaw do zaliczenia wysługi emerytalnej okresu służby wojskowej pełnionej w warunkach szczególnych. Zaś dokumenty dołączone do odwaniała nie mają wpływu na zamianę decyzji, ponieważ znajdują się w materiale dowodowym i nie spełniają warunków określonych w wymienionych przepisach (odpowiedź na odwołanie k.12-14).

Sąd Okręgowy ustalił następujący stan faktyczny:

B. P. (ur. (...)) pełnił służbę w Komedzie Powiatowej Policji w G.. Rozkazem personalnym nr (...)z dnia 17 stycznia 2019 r. z dniem 21 lutego 2019 r. został zwolniony ze służby w Policji, w związku z nabyciem prawa do emerytury (świadectwo pracy k.9 a.e., rozkaz k.8 a.e.).

Zaskarżoną decyzją z dnia 4 kwietnia 2019 r. organ emerytalny ustalił B. P. prawo do emerytury od dnia 22 lutego 2019 r., tj. od następnego dnia po zwolnieniu ze służby i jej wysokość (decyzja k.20 a.r.). W decyzji tej organ emerytalny nie uwęgleni odwołującemu do wysokości emerytury okresu od dnia 24 kwietnia 1993 r. do dnia 11 listopada 1993 r., gdzie odwołujący pełnił służbę w byłej J.. W tym okresie odwołujący jako szeregowy zajmował się ochroną dowódcy sztabu oraz specjalnego wysłannika ONZ T. M. w strefie działań wojennych, poza granicami kraju. Wówczas w byłej J. był to jedyny kontyngent wojskowy (oświadczenie odwołującego B. P. k.40-41).

Pismem z dnia 3 stycznia 2020 r. organ emerytalny wskazywał na treść art. 15 ust 3a ustawy z dnia 18 lutego 1994 r. o zaopatrzeniu emerytalnym funkcjonariuszy Policji, Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego, Agencji Wywiadu, Służby Kontrwywiadu Wojskowego, Służby Wywiadu Wojskowego, Centralnego Biura Antykorupcyjnego, Straży Granicznej, Służby Ochrony Państwa, Państwowej Straży Pożarnej, Służby Celno – Skarbowej i Służby Więziennej oraz ich rodzin (Dz.U. z 2019 r. poz. 288) stwierdzając, że odwołującemu uwzględniono cały okres zasadniczej służby wojskowej od dnia 29 lipca 1992 r. do dnia 21 stycznia 1994 r., który uznany został jako różnorzędny ze służbą z przyjęciem wskaźnika po 2,6% podstawy wymiaru emerytury. Organ emerytalny wskazał również, że w okresie odbywania zasadniczej służby wojskowej przez odwołującego obowiązywało rozporządzenie Rady Ministrów z dnia 27 lutego 1995 r. w sprawie szczególnych warunków podwyższania emerytur wojskowych (Dz.U. z 1995 r. nr 21 poz. 110 z pozn.zm.) zgodnie, z którym dokumentem uprawniającym do podwyższenia emerytury wojskowej jest zaświadczenie dowódców polskiego kontyngentu wojskowego wydzielonego do misji specjalnej organizacji międzynarodowej, potwierdzającego okres pełnienia przez żołnierza służby w składzie misji specjalnej organizacji międzynarodowej w rejonie uznanym przez ministra Spraw Zagranicznych RP za strefę działań wojennych. Zdaniem organ emerytalnego przedstawione przez odwołującego zaświadczenia z dnia 13 grudnia 2018 r. i dnia 11 października 2019 r. służyły jedynie do przyznania statusu weterana. Natomiast wyciąg z rozkazu dziennego nr 79 potwierdzał jedynie skierowanie do pełnienia służby, a nie potwierdzenie okresu pełnienia służby w rejonie uznanym za strefę działań wojennych (pismo k.50-51). Odwołujący wskazał, że za wykonanie misji został odznaczony medalem przedstawiając certyfikat, a także przyznano mu status weterana i domagał się podwyższenia wysokości emerytury o okres pełnienia służby w warunkach szczególnych, w strefie działań wojennych w oparciu o art. 13 ust 1 pkt 2 ustawy zaopatrzeniowej i art. 16 ust 1 i ust 2 pkt 8 rozporządzenia Ministra Obrony Narodowej z dnia 10 lutego 2012 r. (oświadczenie odwołującego B. P. k.40-41, pismo odwołującego k.54-54v, certyfikat k.9)

Rozkazem dziennym nr 79 Komendanta Ośrodka Szkolenia na Potrzeby Sił Pokojowych z dnia 23 kwietnia 1993 r. B. P. skierowany został do pełnienia służby w II zmianie (...) (k.38). W związku z powyższym rozkazem odwołujący w okresie od dnia 24 kwietnia 1993 r. do dnia 3 grudnia 1993 r. uczestniczył w działaniach poza granicami państwa w (...) w byłej J. na stanowisku eletromech (zaświadczenie z dnia 11 października 2019 r. k.39). Zaś na podstawie zaświadczenia z dnia 13 grudnia 2018 r. odwołujący w okresie od dnia 24 kwietnia 1993 r. do dnia 11 listopada 1993 r. uczestniczył w działaniach poza granicami państwa w Doraźnych Siłach Zbrojnych Organizacji Narodów Zjednoczonych w byłej J. U. na stanowisku saper (zaświadczenie z dnia 13 grudnia 2018 r. k.8).

Zgodnie z obwieszczeniem Ministra Spraw Zagranicznych z dnia 25 lutego 1993 r. rejon krainy Chorwacja został uznany jako strefie działań wojennych, gdzie w okresie od dnia 22 stycznia 1993 r. do dnia 15 maja 2008 r. prowadzone były działania misji specjalnej wykonywanej przez Siły Ochronne (...) (obwieszczenie z dnia 25 lutego 1993 r. i z dnia 15 maja 2008 r. k.23-24).

Decyzją z dnia 23 kwietnia 2012 r. Minister Obrony Narodowej przyznał B. P. status weterana wojennego w związku z udziałem w misji w Doraźnych Silach Zbrojnych (...) w byłej J. (decyzja k.7-7v).

Sąd zważył, co następuje:

Odwołanie zasługuje na uwzględnienie.

Przedmiot sporu dotyczył okresu 23 kwiecień 1993 r. – 11 listopada 1993 r., którego uwzględnienia odwołujący domagał się przy ustaleniu wysokości jego emerytury policyjnej jako okresu służby wojskowej pełnionej w szczególnych warunkach.

Zasady ustalenia podstawy wymiaru emerytury z tytułu służby wojskowej reguluje art. 15 ustawy z dnia 18 lutego 1994 r. o zaopatrzeniu emerytalnym funkcjonariuszy Policji, Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego, Agencji Wywiadu, Służby Kontrwywiadu Wojskowego, Służby Wywiadu Wojskowego, Centralnego Biura Antykorupcyjnego, Straży Granicznej, Służby Ochrony Państwa, Państwowej Straży Pożarnej, Służby Celno – Skarbowej i Służby Więziennej oraz ich rodzin (Dz.U. z 2019 r. poz. 288) w myśl, którego emerytura dla funkcjonariusza, który pozostawał w służbie przed dniem 2 stycznia 1999 r., wynosi 40% podstawy jej wymiaru za 15 lat służby i wzrasta o:

1) 2,6% podstawy wymiaru - za każdy dalszy rok tej służby;

2) 2,6% podstawy wymiaru - za każdy rok okresów składkowych poprzedzających służbę, nie więcej jednak niż za trzy lata tych okresów;

3) 1,3% podstawy wymiaru - za każdy rok okresów składkowych ponad trzyletni okres składkowy, o którym mowa w pkt 2;

4) 0,7% podstawy wymiaru - za każdy rok okresów nieskładkowych poprzedzających służbę.

W myśl art. 15 ust 3 ustawy emeryturę podwyższa się o 0,5% podstawy wymiaru za każdy rozpoczęty miesiąc pełnienia służby na froncie w czasie wojny oraz w strefie działań wojennych.

Zgodnie z art. 13 ust 1 pkt 2 ustawy jako równorzędne ze służbą w Policji, Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego, Agencji Wywiadu, Służbie Kontrwywiadu Wojskowego, Służbie Wywiadu Wojskowego, Centralnym Biurze Antykorupcyjnym, Straży Granicznej, Straży Marszałkowskiej, Służbie Ochrony Państwa, Państwowej Straży Pożarnej, Służbie Celnej, Służbie Celno-Skarbowej i w Służbie Więziennej traktuje się służbę wojskową uwzględnianą przy ustalaniu prawa do emerytury wojskowej.

W myśl § 16 ust 1 rozporządzenia Ministra Obrony Narodowej z dnia 10 lutego 2012 r. w sprawie trybu postępowania i właściwości organów w sprawach zaopatrzenia emerytalnego żołnierzy zawodowych oraz uprawnionych członków ich rodzin (tj. Dz.U. z 2019 r. poz.2107) okresy służby wojskowej i okresy równorzędne z tą służbą zalicza się do wysługi emerytalnej na podstawie odpisu przebiegu służby wojskowej wynikającej z akt personalnych żołnierza lub innych dokumentów przedstawionych przez zainteresowanego.

Według ust 2 pkt 8 okresy służby wojskowej pełnionej w szczególnych warunkach uzasadniających podwyższenie emerytury zalicza się do wysługi emerytalnej na podstawie wyciągu z rozkazu dziennego dowódcy jednostki wojskowej wydzielonej z Sił Zbrojnych Rzeczypospolitej Polskiej i użytej poza granicami państwa zgodnie z przepisami ustawy z dnia 17 grudnia 1998 r. o zasadach użycia lub pobytu Sił Zbrojnych Rzeczypospolitej Polskiej poza granicami państwa (Dz. U. Nr 162, poz. 1117, z późn. zm.3) stwierdzającego okres służby:

a) związany z udziałem w rozminowywaniu terenu z przedmiotów wybuchowych i niebezpiecznych,

b) w rejonie uznanym za strefę działań wojennych.

Jak przyjmuje judykatura, w przypadku służby w strefie działań wojennych każdy rozpoczęty miesiąc służby powoduje podwyższenie podstawy wymiaru świadczenia, niezależnie od tego, ile dni w tym miesiącu służba była pełniona, co nie stanowi naruszenia art. 15 ust 3 ustawy o zaopatrzeniu emerytalnym żołnierzy zawodowych oraz ich rodzin (t.j. Dz. U. z 2013 r. poz. 666) oraz § 4 rozporządzenia Rady Ministrów w sprawie szczegółowych warunków podwyższania emerytur wojskowych (Dz. U. z 2004 r. Nr 67, poz. 618 z późn. zm.) - (wyroki Sądu Apelacyjnego w Białymstoku: z dnia 2 grudnia 2014 r., III AUa 898/14, oraz z dnia 29 października 2014 r., III AUa 756/14).

Organ emerytalny odmówił odwołującemu uwzględnienia okresu służby w szczególnych warunkach od dnia 24 kwietnia 1993 r. do dnia 11 listopada 1993 r., gdzie uczestniczył w działaniach poza granicami państwa w Doraźnych Siłach Zbrojnych Organizacji Narodów Zjednoczonych w byłej J. U., wskazując, że okres ten nie został należycie udokumentowany. Ponadto zdaniem organu emerytalnego zaświadczenie z dnia 11 października 2019 r. i z dnia 13 grudnia 2018 r. miało na celu uzyskanie statusu weterana i nie poświadczało faktycznego pełnienia służby.

Niewątpliwie w niniejszej sprawie odwołujący w okresie od dnia 29 lipca 1992 r. do dnia 21 stycznia 1994 r. odbywał zasadniczą służbę wojskową i okres ten organ emerytalny uznał mu jako różnorzędny ze służbą z przyjęciem wskaźnika po 2,6% podstawy wymiaru emerytury. Na podstawie rozkazu dziennego nr 79 Komendanta Ośrodka Szkolenia a Potrzeby Sił Pokojowych z dnia 23 kwietnia 1993 r. B. P. skierowany został do pełnienia służby w II zmianie (...) i w okresie od dnia 24 kwietnia 1993 r. do dnia 11 listopada 1993 r. uczestniczył w działaniach poza granicami państwa w Doraźnych Siłach Zbrojnych Organizacji Narodów Zjednoczonych w byłej J. U. na stanowisku saper, co wynika z przedłożonych przez odwołującego dokumentów pozyskanych z Archiwum Wojskowego w O. – w tym rozkaz dzienny nr 79 z dnia 23 kwietnia 1993 r., zaświadczenie z dnia 13 grudnia 2018 r. i z dnia 11 października 2019 r. o uczestnictwie w działaniach poza granicami państwa na terenie byłej J.. Z kolei jak ustalił Sąd na podstawie obwieszczeń Ministra Spraw Zagranicznych z dnia 25 lutego 1993 r. i z dnia 15 maja 2008 r. rejon, gdzie odwołujący odbywał służbę uznany by jako strefa działań wojennych i prowadzone były tam działania misji specjalnej wykonywanej przez Siły Ochronne (...) w okresie od dnia 22 stycznia 1993 r. do dnia 15 maja 2008 r. W związku z powyższym przedłożone przez odwołującego dokumenty odpowiadały wymogą określonym w § 16 ust 1 i ust 2 pkt 8 rozporządzenia Ministra Obrony Narodowej z dnia 10 lutego 2012 r. Zatem w ocenie Sądu odwołujący zasadnie domagał się podwyższenia świadczenia o 0,5% z każdy rozpoczęty miesiąc pełnienia służby w strefie działań wojennych, co łącznie dało 3%. Stanowisko organu emerytalnego nie zasługiwało na uwzględnienie, bowiem odwołujący słusznie wskazał, że za wykonanie misji został odznaczony medalem przedstawiając certyfikat, a także przyznano mu status weterana decyzją Ministra Obrony Narodowej z dnia 23 kwietnia 2012 r. W związku z powyższym okres od dnia 24 kwietnia 1993 r. do dnia 11 listopada 1993 r. należało uwzględnić odwołującemu do wysokości emerytury jako okres służby wojskowej pełnionej w szczególnych warunkach.

Mając powyższe na uwadze Sąd na podstawie art. art. 477 ¹⁴ § 2 k.p.c. orzekł jak w wyroku.