Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 28 listopada 2019r.

Sąd Rejonowy w Kętrzynie I Wydział Cywilny

w składzie następującym:

po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 28 listopada 2019 r. w K.

sprawy z powództwa (...) sp. z o.o. z siedzibą w K.

przeciwko A. Ł., A. B. (1)

o zapłatę

I.  zasądza solidarnie od pozwanych A. Ł. i A. B. (1) na rzecz powoda (...) sp. z o.o. z siedzibą w K. kwotę 30.064,30 zł (trzydzieści tysięcy sześćdziesiąt cztery złote i trzydzieści groszy) wraz z odsetkami ustawowymi w wysokości 7 % w stosunku rocznym, za okres od dnia 16.10.2018r. do dnia zapłaty;

II.  zasądza solidarnie od pozwanych A. Ł. i A. B. (1) na rzecz powoda (...) sp. z o.o. z siedzibą w K. kwotę 5.121,00 zł (pięć tysięcy sto dwadzieścia jeden złotych) tytułem zwrotu kosztów procesu;

III.  wobec pozwanej A. B. (1) wyrok zaoczny;

IV.  wyrokowi nadaje rygor natychmiastowej wykonalności co do pozwanej A. B. (1).

I C 1307/19

UZASADNIENIE

Powódka (...) sp. z o.o. z siedzibą w K. wniosła o zasądzenie od pozwanych A. Ł. i A. B. (1) solidarnie kwoty 30064,30 zł z odsetkami ustawowymi od dnia wniesienia pozwu do dnia zapłaty oraz zasądzenie do pozwanych kosztów procesu. Podniosła, że w ramach swej działalności za pośrednictwem Internetu, zawarła z pozwaną A. Ł. umowę kredytu konsumenckiego dnia 12.03.2018r. na kwotę 20.000,00 zł. W dniu 12.03.2018r. zawarła także umowę przystąpienia do tego długu z A. B. (2). W trakcie trwania umowy pozwani pomimo wielokrotnych wezwań i ponagleń zaprzestali regulowania zadłużenia ustalonych terminach i wysokości. Nie odpowiadali także na wezwania, co uprawniało powoda do wypowiedzenia umowy. Zgodnie z postanowieniami umowy powód wypowiedział na piśmie umowę pożyczki bez zachowania terminu wypowiedzenia i wyznaczył dodatkowy 7 termin na spłatę. Oświadczenie o wypowiedzeniu zostało skutecznie doręczone dnia 16.08.2018r. pożyczkobiorcy a dnia 27.07.2018r. gwarantowi. Na dochodzoną kwotę składa się kwota udzielonej pożyczki – 20 000 zł, prowizja w kwocie 4800,00 zł i opłata administracyjna w kwocie 8800,00 zł. Kwota ta została pomniejszona o dokonaną spłatę w wysokości 3 535,70 zł.

Pozwana A. Ł. przyznał fakt zawarcia umowy pożyczki oraz fakt jej wypłaty przez powoda, nadto fakt zawarcia umowy przystąpienia do długu przez gwaranta. Nie kwestionowała także zaprzestania regulowania spłat pożyczki poza kwotą wskazaną przez powoda, tj. 3 535,70 zł. Zakwestionowała natomiast wysokość dochodzonej kwoty w części dotyczącej prowizji i opłaty administracyjnej. Podniosła, że nie zostały przedłożone żadne wyliczenia uzasadniające wysokość tych opłat. Podniosła, że nie wiążą one pozwanej, gdyż nie były to warunki indywidulanie ustalane. Wskazała także, że umowa pożyczki nigdy nie została podpisana przez pozwaną. Ponadto powódka nie otrzymała wypowiedzenia umowy. Jej adres zamieszkania jest inny niż ten na który powódka wysłała wypowiedzenie, wobec czego brak podstaw do uznania, że wypowiedzenie umowy zostało skutecznie doręczone pozwanej.

Pozwana A. B. (1) nie zajęła w sprawie żadnego stanowiska.

Sąd ustalił, co następuje:

W dniu 12.03.2018r. A. Ł. zawarła z (...) sp. z o.o. z siedzibą w K. umowę kredytu konsumenckiego. Zawarcie umowy nastąpiło z wykorzystaniem środków komunikacji na odległość – Internetu i telefonu. W pierwszej kolejności A. Ł. wypełniła aplikacje dostępna na stronie pożyczkodawcy : (...) a następnie udzielił pełnomocnictwa do pożyczkodawcy do podpisania umowy pożyczki. Następnie w drodze rozmowy telefonicznej A. Ł. potwierdziła znajomość treści umowy i jej warunków. W analogiczny sposób została zawarta umowa przystąpienia do długu z tytułu zawartej umowy kredytu konsumenckiego z A. B. (1), która przystąpiła do długu jako dłużnik solidarny.

Umowa została zawarta na okres 48 miesięcy, całkowita kwota do zapłaty przez pożyczkobiorcę wynosiła 39 496,72 zł z czego 20 000 zł stanowiła kwota pożyczki natomiast 19 496,72 zł całkowity koszt pożyczki, tj. odsetki i prowizja za udzielnie pożyczki (prowizja w kwocie 13 600,00 zł). Pożyczka była oprocentowana w wysokości 10% w stosunku rocznym. Pożyczka miała być spłacona w 48 ratach miesięcznych w wysokości 822,85 zł.

Podpisanie pisemnych warunków umowy pożyczki oraz umowy przystąpienia do długu nastąpiło 13.03.2018r.

( bezsporne, umowa pożyczki, umowa przystąpienia do długu, nagrania rozmów z pozwanymi – płyta CD k. 17)

Pożyczka w kwocie 20 000,00 zł została wypłacona przelewem na rachunek pozwanej w dniu 12.03.2018r.

(bezsporne)

Strony ustaliły, iż zadłużenie przeterminowane będzie oprocentowane w wysokości odsetek ustawowych za opóźnienie. W przypadku powstania zaległości w spłacie raty pożyczki przez okres co najmniej 31 dni, stronie powodowej przysługiwało prawo wypowiedzenia umowy pożyczki ze skutkiem natychmiastowym.

(dowód: umowa – płyta CD k. 17)

Pozwana A. Ł. na poczet zawartej umowy dokonał spłat w kwocie 3 535,70 zł i następnie zaprzestała spłat.

(bezsporne)

Pismem z dnia 22.07.2018r. powódka wypowiedziała umowę pożyczki powódce z uwagi na brak spłaty miesięcznej raty pożyczki przez okres dłuższy niż 31 dni. Pismo to zostało nadane 23.07.2018r. i doręczone 21.08.2018r. Wypowiedzenie A. B. (1) zostało doręczone dnia 27.07.2018r.

(dowód: wypowiedzenie umowy z raportem doręczenia – płyta CD k.17)

Sąd zważył, co następuje:

Powództwo jest zasadne.

Pozwana A. Ł. nie kwestionowała faktu zawarcia umowy z powódką, faktu otrzymania kwoty pożyczki oraz dokonania spłaty w kwocie 3 535,70 zł.

Zakwestionowała natomiast ważność umowy w zakresie dotyczącym wysokości prowizji oraz brak doręczenia jej wypowiedzenia umowy.

Pozwana A. B. (1) nie zajęła w sprawie żadnego stanowiska.

W ocenie Sądu w kontekście przedłożonego przez powódkę materiału dowodowego, tj. nagrań rozmów z obydwiema pozwanymi oraz pisemnego potwierdzenia warunków zawartych przez nie umów, zawarcie tych umów, ich warunki oraz ich znajomość przez pozwane nie budzi wątpliwości.

Zgodnie z art. 720 § 1 k.c. przez umowę pożyczki dający pożyczkę zobowiązuje się przenieść na własność biorącego określoną ilość pieniędzy albo rzeczy oznaczonych tylko co do gatunku, a biorący zobowiązuje się zwrócić tę samą ilość pieniędzy albo tę samą ilość rzeczy tego samego gatunku i tej samej jakości.

W świetle okoliczności spraw umowy zawarte z pozwanymi należy zakwalifikować jako kredyt konsumencki zawierany na odległość w rozumieniu art. 5 pkt 13 ustawy z dnia 12 maja 2011 r. o kredycie konsumenckim (Dz. U. z 2011 r. Nr 126, poz. 715) oraz art. 2 pkt 1 ustawy z dnia 30 maja 2014 r. o prawach konsumenta (Dz. U. z 2014 r. poz. 827).

Zgodnie z art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 12 maja 2011 r. o kredycie konsumenckim przez umowę o kredyt konsumencki rozumie się umowę o kredyt w wysokości nie większej niż 255.550 złotych albo równowartość tej kwoty w walucie innej niż waluta polska, który kredytodawca w zakresie swojej działalności udziela lub daje przyrzeczenie udzielenia konsumentowi. Za umowę o kredyt konsumencki uważa się w szczególności umowę pożyczki (art. 3 ust. 2 pkt 1). Przez kredyt konsumencki zawierany na odległość rozumie się umowę o kredyt konsumencki zawieraną z konsumentem bez jednoczesnej obecności obu stron, przy wykorzystaniu środków porozumiewania się na odległość (art. 5 pkt 13). Umowa o kredyt konsumencki powinna być zawarta w formie pisemnej, chyba że odrębne przepis przewidują inną szczególną formę (art. 29 ust. 1). W przypadku umowy kredytu konsumenckiego zawartej na odległość, ustawodawca na kanwie art. 2 ust. 1 ustawy o prawach konsumenta przewidział, że może być ona zawarta z wyłącznym wykorzystaniem jednego lub większej liczby środków porozumiewania się na odległość.

Wynika z powyższego, iż zawarcie umowy kredytu konsumenckiego nie wymaga zachowania formy pisemnej i co do zasady umowa taka może być zawarta również za pomocą środków porozumiewania się na odległość. Brak podpisów pozwanych pod umowami kredytu i przystąpienia do długu nie może zatem świadczyć o tym, że między stronami nie doszło do ich zawarcia.

W oceni Sadu strona powodowa przedkładając materiał dowodowy w postaci pisemnych warunków tych umów oraz nagrań rozmów z pozwanymi w sposób dostateczny wykazała zawarcie umów z pozwanymi.

Odnosząc się do kwestii wysokości prowizji z tytułu zawartej umowy należy wskazać, iż jej wysokość nie przekracza wysokości maksymalnych pozaodsetkowych kosztów kredytu określonych w art. 36 a ustawy o kredycie konsumenckim. Stąd w ocenie Sądu brak podstaw do zarzucania umowie w tej części nieważności w kontekście art. 385 ¹ k.c. czy w kontekście sprzeczności z zasadami współżycia społecznego (art. 5 k.c.)

Pozwana A. Ł. zakwestionowała także fakt wymagalności roszczenia powoda z uwagi na brak skutecznego doręczenia wezwań do zapłaty, a przede wszystkim wypowiedzenia umowy, co jest warunkiem koniecznym postawienia należności w stan wymagalności.

Z twierdzeń strony powodowej oraz złożonego materiału dowodowego wynika, że wypowiedzenie umowy zostało skierowane przez powódkę na adres wskazany przez pozwaną w umowie pożyczki.

W ocenie Sądu, w okolicznościach sprawy należy uznać, iż wypowiedzenie umowy były skuteczne. Powódka wykazała bowiem, że korespondencja kierowana do pozwanej listem poleconym na adres przez nią wskazany, dawała jej sposobność odebrania korespondencji i możliwość zapoznania się z nią. Natomiast zgodnie z art. 61 § 1 k.c., oświadczenie woli, które ma być złożone innej osobie, jest złożone z chwilą, gdy doszło do niej w taki sposób, że mogła zapoznać się z jego treścią. Zgodnie ze wskazaniami doktryny i aktualnego orzecznictwa, dla prawidłowego stosowania art. 61 k.c. nie wymaga się badania, czy adresat rzeczywiście zapoznał się z oświadczeniem woli, ale weryfikuje się, czy istniała taka możliwość. Konsekwencje faktycznej niemożności odbioru obciążają natomiast co do zasady adresata ( tak m.in. Sąd Apelacyjny w Poznaniu w wyroku z dnia z dnia 19 grudnia 2018 r., I ACa 225/18, Sąd Najwyższy w wyroku z dnia 23 kwietnia 2010 r., II PK 295/09). Jednocześnie z zawartej umowy wynikał obowiązek pozwanej poinformowania kontrahenta o zmianie istotnych danych w tym adresu w terminie 7 dni od daty ich zmiany (§20). Pozwana nie wykazała by takiej informacji udzieliła powódce. Zważywszy zatem, iż adres podany przez pozwaną w umowie pożyczki, jest tożsamy z tym, na który kierowana była korespondencja powódki, należy uznać, że powódka skutecznie wykazała, że korespondencja kierowana do pozwanej listem poleconym na adres przez nią wskazany, dawała jej sposobność odebrania korespondencji i możliwość zapoznania się z nią. Tym samym umowa pożyczki zawarta pomiędzy stronami została skutecznie wypowiedziana, co uniemożliwia uwzględnienie zarzutu pozwanej jakoby roszczenie było niewymagalne.

Pozwana składając sprzeciw w tej sprawie nie przytoczyła żadnych dowodów ani argumentów mających świadczyć o niezasadności żądań powódki. Wykazała tylko, że nie wie skąd się wzięła kwota dochodzona pozwem. Natomiast z dokumentów przedłożonych przez stronę powodową wynika, że kwota ta wynika z pożyczki zaciągniętej przez pozwaną.

Żądanie zapłaty odsetek umownych opiera się na dyspozycji art. 359 §1 k.c. oraz treści umowy, w której strony zastrzegły odsetki umowne od kwoty kapitału. Z kolei żądanie zapłaty odsetek karnych za opóźnienie w spłacie pożyczki znajduje swoją podstawę, co do zasady w art. 481§1 k.c., a co do wysokości w art. 481§21 k.c. oraz §13.2 umowy.

Solidarność zobowiązania pozwanych wynika z art. 369 k.c. w zw. z art. 881 k.c.

W tych okolicznościach Sąd uwzględnił powództwo w całości. Co do pozwanej A. B. (1) Sąd orzekł zaocznie stosownie do art. 339§1 k.p.c. w zw. z art. 11 ust. 1 pkt 3 ustawy z dnia 4 lipca 2019 r. o zmianie ustawy - Kodeks postępowania cywilnego oraz niektórych innych ustaw (Dz.U. z 2019r., poz. 1469 ze zm.).

O kosztach procesu Sąd orzekł na podstawie art. 98 § 1 i 3 k.p.c., stosownie do zasady odpowiedzialności za wynik procesu. Na koszty powódki złożyły się: opłata od pozwu w kwocie 1504,00 zł, koszty zastępstwa procesowego w kwocie wynikającej z §2 pkt 5 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości w sprawie opłat za czynności radców prawnych (Dz.U. z 2018r., poz. 265 j.t..) oraz koszty opłaty skarbowej od pełnomocnictwa w kwocie 17,00 zł .

O rygorze natychmiastowej wykonalności co do pozwanej A. B. – B. orzeczono na podstawie art. 333§1 pkt 3 k.p.c.