Pełny tekst orzeczenia

Formularz UK 2

Sygnatura akt

II AKa 296/19

Załącznik dołącza się w każdym przypadku. Podać liczbę załączników:

1

1.  CZĘŚĆ WSTĘPNA

1.1. Oznaczenie wyroku sądu pierwszej instancji

Wyrok Sądu Okręgowego w Warszawie z dnia 9 kwietnia 2019 r.,
sygn. akt XVIII K 227/18

1.2. Podmiot wnoszący apelację

☐ oskarżyciel publiczny albo prokurator w sprawie o wydanie wyroku łącznego

☐ oskarżyciel posiłkowy

☐ oskarżyciel prywatny

☒ obrońca

☐ oskarżony albo skazany w sprawie o wydanie wyroku łącznego

☐ inny

1.3. Granice zaskarżenia

1.3.1. Kierunek i zakres zaskarżenia

☒ na korzyść

☐ na niekorzyść

☒ w całości

☐ w części

☐

co do winy

☐

co do kary

☐

co do środka karnego lub innego rozstrzygnięcia albo ustalenia

1.3.2. Podniesione zarzuty

Zaznaczyć zarzuty wskazane przez strony w apelacji

☐

art. 438 pkt 1 k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w zakresie kwalifikacji prawnej czynu przypisanego oskarżonemu

☐

art. 438 pkt 1a k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w innym wypadku niż wskazany
w art. 438 pkt 1 k.p.k., chyba że pomimo błędnej podstawy prawnej orzeczenie odpowiada prawu

☒

art. 438 pkt 2 k.p.k. – obraza przepisów postępowania, jeżeli mogła ona mieć wpływ na treść orzeczenia

☒

art. 438 pkt 3 k.p.k. – błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia,
jeżeli mógł on mieć wpływ na treść tego orzeczenia

☐

art. 438 pkt 4 k.p.k. – rażąca niewspółmierność kary, środka karnego, nawiązki lub niesłusznego zastosowania albo niezastosowania środka zabezpieczającego, przepadku lub innego środka

☐

art. 439 k.p.k.

☐

brak zarzutów

1.4. Wnioski

☐

uchylenie

☒

zmiana

2.  Ustalenie faktów w związku z dowodami przeprowadzonymi przez sąd odwoławczy

2.1. Ustalenie faktów

2.1.1. Fakty uznane za udowodnione

Lp.

Oskarżony

Fakt oraz czyn, do którego fakt się odnosi

Dowód

Numer karty

2.1.2. Fakty uznane za nieudowodnione

Lp.

Oskarżony

Fakt oraz czyn, do którego fakt się odnosi

Dowód

Numer karty

2.2. Ocena dowodów

2.2.1. Dowody będące podstawą ustalenia faktów

Lp. faktu z pkt 2.1.1

Dowód

Zwięźle o powodach uznania dowodu

2.2.2. Dowody nieuwzględnione przy ustaleniu faktów
(dowody, które sąd uznał za niewiarygodne oraz niemające znaczenia dla ustalenia faktów)

Lp. faktu z pkt 2.1.1 albo 2.1.2

Dowód

Zwięźle o powodach nieuwzględnienia dowodu

3.  STANOWISKO SĄDU ODWOŁAWCZEGO WOBEC ZGŁOSZONYCH ZARZUTÓW i wniosków

Lp.

Zarzut

1)  obrazy art. 170 § 1 pkt 2 k.p.k. w zw. z art. 366 § 1 k.p.k.,

2)  obrazy art. 170 § 1 pkt 3 k.p.k. w zw. z art. 366 § 1 k.p.k.,

3)  obrazy art. 170 § 1 pkt 3 k.p.k. w zw. z art. 39 1 § 1 k.p.k. w zw. z art. 366 § 1 k.p.k.,

4)  obraza art. 6 k.p.k. w zw. z art. 117 § 2 k.p.k.,

5)  obraza art. 7 k.p.k. w zw. z art. 410 k.p.k.,

6)  błędu w ustaleniach faktycznych

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania zarzutu za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny

Wszystkie podniesione w apelacji zarzuty obrazy prawa procesowego zawarte w pkt II a-e są chybione i bezpodstawne. Wbrew twierdzeniom autora apelacji Sąd Okręgowy nie dopuścił się obrazy żadnego z wymienionych przez skarżącego przepisów postępowania.

Dla skuteczności zarzutu obrazy przepisów postępowania konieczne jest wykazanie przez autora środka zaskarżenia, że określone przepisy procedury karnej zostały rzeczywiście naruszone oraz zgodnie z treścią art. 438 pkt 2 k.p.k. także tego, że owe naruszenie mogło, czyli w przekonaniu skarżącego miało wpływ na treść orzeczenia. W przedmiotowej sprawie pomimo rozbudowanej treści zawartych w petitum zarzutów obrazy przepisów prawa procesowego, skarżący w ocenie Sądu odwoławczego nie wykazał zarówno w samej treści tych zarzutów, jak również w uzasadnieniu apelacji, że Sąd meriti naruszył art. 170 § 1 pkt 2 i 3 k.p.k. w zw. z art. 366 § 1 k.p.k. i art. 391 § 1 k.p.k.

Wbrew twierdzeniom obrońcy oskarżonej Sąd Okręgowy zasadnie oddalił wnioski dowodowe wymienione w pkt II a, b i c i w tym zakresie swoje stanowisko w sposób właściwy i przekonujący uzasadnił wskazując racjonalne i trafne powody swojej decyzji procesowej w omawianym zakresie. W związku z tym zasługuje ona na pełną akceptację ze strony Sądu Apelacyjnego. Uznać należy, że skarżący nie wykazał w sposób logiczny i przekonujący aby zawnioskowane dowody miały znaczenie dla rozstrzygnięcia przedmiotowej sprawy, jeżeli uwzględni się treść tych wniosków oraz zawarte w nich tezy dowodowe. Nie został również naruszony art. 6 k.p.k. w zw. z art. 117 § 2 k.p.k. Należy bowiem stwierdzić, że zgodnie z treścią art. 374 § 1 k.p.k. obecność na rozprawie osoby oskarżonej jest jej prawem a nie obowiązkiem i nie można zaakceptować stanowiska skarżącego, że prowadzenie rozprawy przez Sąd meriti w dniu 4 marca 2019 r. i przesłuchanie wezwanych na ten termin świadków stanowiło naruszenie prawa do obrony w sytuacji gdy oskarżona była reprezentowana w Sądzie przez swojego obrońcę, który bez żadnych ograniczeń mógł aktywnie uczestniczyć w przesłuchaniu świadków i zadawać im określone pytania.

Podkreślić również należy, że z akt przedmiotowej sprawy i treści protokołu z dnia 4 marca 2019 r. wynika w sposób jednoznaczny, że oskarżona nie usprawiedliwiła swojej nieobecności w sposób właściwy określony przepisami prawa poprzez złożenie zaświadczenia lekarskiego pochodzącego od lekarza sądowego. Zatem w sytuacji jaka zaistniała podczas rozprawy w dniu 4 marca 2019 r. Sąd Okręgowy zasadnie nie uwzględnił wniosku obrońcy oskarżonej o odroczenie terminu rozprawy, zwłaszcza gdy na ten termin stawił się świadek, który przyjechał z Niemiec. Zauważyć także należy, że z treści protokołu rozprawy wynika w sposób jednoznaczny, że obrońca oskarżonej poprzez zadawanie pytań aktywnie uczestniczyła w przesłuchaniu świadków: D. J., M. B. i E. S. a zatem nie ma żadnych podstaw aby uznać, że został naruszony art. 117 § 2 k.p.k. oraz prawa do obrony oskarżonej określone w art. 6 k.p.k.

Wbrew twierdzeniom autora apelacji Sąd I instancji nie dopuścił się również obrazy art. 7 k.p.k. w zw. z art. 410 k.p.k. Zdaniem Sądu odwoławczego ocena zebranych w sprawie dowodów przez Sąd meriti w tym także tych wymienionych w pkt IIe petitum apelacji tj. zeznań pokrzywdzonych: J. W., P. W. oraz świadka D. J., J. K. i A. N. oraz pozostałych wymienionych w treści przedmiotowego zarzutu nie nosi cech dowolności w rozumieniu art. 7 k.p.k. Ocena wskazanych dowodów wbrew stanowisku skarżącego nie zawiera bowiem błędów natury faktycznej, logicznej, respektuje zasady wiedzy, logiki, doświadczenia życiowego i z tego względu zasługuje na akceptację ze strony Sądu odwoławczego. Wywody autora apelacji w omawianym zakresie mają wyłącznie charakter polemiczny i nie znajdują odzwierciedlenia w aktach przedmiotowej sprawy i z tego też względu nie mogą stanowić skutecznej podstawy do zakwestionowania oceny wymienionych dowodów dokonanej przez Sąd I instancji. Nie został również naruszony art. 410 k.p.k. gdyż wszystkie dowody mające znaczenie dla rozstrzygnięcia przedmiotowej sprawy zostały przez Sąd meriti poddane analizie i ocenie i te z nich które zostały obdarzone walorem wiarygodności stały się podstawą dokonanych ustaleń faktycznych.

Zdaniem Sądu odwoławczego za chybiony i w części formalnie wadliwie zredagowany uznać również należy zarzut błędu w ustaleniach faktycznych. Wbrew bowiem twierdzeniom skarżącego dokonane przez Sąd Okręgowy ustalenia faktyczne dotyczące przypisanych oskarżonej S. W. czynów są prawidłowe i mają pełne oparcie w materiale dowodowym sprawy i zostały wskazane na str. 4 – 5 uzasadnienia zaskarżonego wyroku. Ponadto stwierdzić należy, że autor apelacji w ramach zarzutu określonego w art. 438 pkt 3 k.p.k. kwestionuje przyjęcie przez Sąd, że oskarżona swoim zachowaniem wypełniła ustawowe znamiona przestępstw zarzucanych jej w pkt I – III aktu oskarżenia. Podkreślić należy, że kwestia czy zachowanie osoby oskarżonej wypełniło, czy też nie znamiona określonego występku powinno być kwestionowane poprzez zarzut obrazy prawa materialnego a nie zarzut błędu w ustaleniach faktycznych. Ten ostatni z wymienionych służy bowiem do kwestionowania wszystkich lub też tylko poszczególnych elementów strony przedmiotowej i podmiotowej składających się na stan faktycznej sprawy.

W ocenie Sądu odwoławczego wywody skarżącego zawarte zarówno w treści omawianego zarzutu jak również w uzasadnieniu apelacji nie dają podstawy do skutecznego zakwestionowania dokonanych przez Sąd meriti ustaleń faktycznych.

Wniosek

o zmianę zaskarżonego wyroku w całości poprzez odmienne orzeczenie co do istoty sprawy i tym samym uniewinnienie oskarżonej od wszystkich zarzucanych jej czynów.

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania wniosku za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny.

Bezpodstawność zawartych w apelacji zarzutów oraz trafność i zasadność rozstrzygnięcia Sądu I instancji skutkowały brakiem podstaw do uwzględnienia wniosku końcowego apelacji.

4.  OKOLICZNOŚCI PODLEGAJĄCE UWZGLĘDNIENIU Z URZĘDU

1.

Zwięźle o powodach uwzględnienia okoliczności

5.  ROZSTRZYGNIĘCIE SĄDU ODWOŁAWCZEGO

5.1. Utrzymanie w mocy wyroku sądu pierwszej instancji

1.

Przedmiot utrzymania w mocy

Całość rozstrzygnięcia Sądu I instancji odnośnie oskarżonej
S. W.

Zwięźle o powodach utrzymania w mocy

Bezpodstawność zawartych w apelacji zarzutów i trafność rozstrzygnięcia Sądu I instancji skutkowała utrzymaniem zaskarżonego wyroku w mocy.

5.2. Zmiana wyroku sądu pierwszej instancji

1.

Przedmiot i zakres zmiany

Zwięźle o powodach zmiany

5.3. Uchylenie wyroku sądu pierwszej instancji

5.3.1. Przyczyna, zakres i podstawa prawna uchylenia

1.1.

☐ art. 439 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

2.1.

Konieczność przeprowadzenia na nowo przewodu w całości

☐ art. 437 § 2 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

3.1.

Konieczność umorzenia postępowania

☐ art. 437 § 2 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia i umorzenia ze wskazaniem szczególnej podstawy prawnej umorzenia

4.1.

☐ art. 454 § 1 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

5.3.2. Zapatrywania prawne i wskazania co do dalszego postępowania

5.4. Inne rozstrzygnięcia zawarte w wyroku

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

6.  Koszty Procesu

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

pkt 2

O kosztach sądowych za postępowanie odwoławcze orzeczono na podstawie art. 626 § 1 k.p.k., art. 634 k.p.k. i art. 636 § 1 k.p.k. uznając, że brak jest podstaw określonych w art. 624 § 1 k.p.k. do zwolnienia oskarżonej od ponoszenia tych kosztów.

7.  PODPIS

Ewa Gregajtys

Zbigniew Kapiński Anna Kalbarczyk

1.3. Granice zaskarżenia

Kolejny numer załącznika

1

Podmiot wnoszący apelację

Obrońca oskarżonej S. W.

Rozstrzygnięcie, brak rozstrzygnięcia albo ustalenie, którego dotyczy apelacja

Całość rozstrzygnięcia dotyczącego oskarżonej

1.3.1. Kierunek i zakres zaskarżenia

☒ na korzyść

☐ na niekorzyść

☒ w całości

☐ w części

☐

co do winy

☐

co do kary

☐

co do środka karnego lub innego rozstrzygnięcia albo ustalenia

1.3.2. Podniesione zarzuty

Zaznaczyć zarzuty wskazane przez strony w apelacji

☐

art. 438 pkt 1 k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w zakresie kwalifikacji prawnej czynu przypisanego oskarżonemu

☐

art. 438 pkt 1a k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w innym wypadku niż wskazany
w art. 438 pkt 1 k.p.k., chyba że pomimo błędnej podstawy prawnej orzeczenie odpowiada prawu

☒

art. 438 pkt 2 k.p.k. – obraza przepisów postępowania, jeżeli mogła ona mieć wpływ na treść orzeczenia

☒

art. 438 pkt 3 k.p.k. – błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia,
jeżeli mógł on mieć wpływ na treść tego orzeczenia

☐

art. 438 pkt 4 k.p.k. – rażąca niewspółmierność kary, środka karnego, nawiązki lub niesłusznego zastosowania albo niezastosowania środka zabezpieczającego, przepadku lub innego środka

☐

art. 439 k.p.k.

☐

brak zarzutów

1.4. Wnioski

☐

uchylenie

☒

zmiana