Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 01 lipca 2020 roku

Sąd Rejonowy w Świdnicy IV Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych

w składzie :

Przewodniczący : SSR Magdalena Piątkowska

Protokolant : Karolina Nowicka

po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 01 lipca 2020 roku w Ś.

sprawy z powództwa A. G.

przeciwko (...) Akademii (...) w Ł.

o odszkodowanie z tytułu nie wydania w terminie świadectwa pracy oraz o wydanie świadectwa pracy

I.  powództwo w zakresie odszkodowania oddala;

II.  powództwo w zakresie wydania świadectwa pracy umarza;

III.  zasądza od powódki A. G. na rzecz strony pozwanej (...) Akademii (...) w Ł. kwotę 977 zł tytułem zwrotu kosztów zastępstwa procesowego.

UZASADNIENIE

Powódka A. G. wniosła pozew przeciwko (...) Akademii (...) z/s w Ł. domagając się wydania świadectwa pracy za okres zatrudnienia u strony pozwanej oraz odszkodowania za niewydanie świadectwa pracy w terminie ( powódka określiła je jako zadośćuczynienie, ale uzasadnienie wskazywało jednoznacznie na żądanie odszkodowania za niewydanie świadectwa pracy w terminie). Żądanie odszkodowania uzasadniła tym, iż brak świadectwa pracy utrudnia jej uzyskanie świadczeń socjalnych i podjęcie kolejnej pracy. W uzupełnieniu pozwu powódka wskazała, iż domaga się odszkodowania w kwocie 5.600 zł. (k. 10 akt)

W odpowiedzi na pozew strona pozwana wniosła o umorzenie postępowania w zakresie wydania świadectwa pracy- wobec jego wydania powódce, oddalenie powództwa w zakresie odszkodowania i zasądzenie kosztów procesu. W uzasadnieniu potwierdzono okoliczności zatrudnienia i ustania stosunku pracy powódki. Powołano art. 97§1 kp podnosząc, iż strona pozwana nie uchybiła terminowi do wydania powódce świadectwa pracy, które- z uwagi na odległość siedziby spółki do miejsca zamieszkania powódki – nadano pocztą dnia 15.11.2019r. co do roszczenia pieniężnego podniesiono, iż powódka nie wskazała naruszonego dobra oraz na czym polegało naruszenie dobra i bezprawność naruszenia.

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

Powódka zatrudniona była u strony pozwanej na podstawie umowy o pracę na okres próbny od 1.10.2019r. do 31.12.2019r. , z miejscem wykonywania pracy w Ś.. Dnia 25 października 2019r. powódka otrzymała rozwiązanie umowy za tygodniowym wypowiedzeniem. /bezsporne/

Dnia 12.11.2019r. w siedzibie strony pozwanej w Ł. wystawione zostało dla powódki świadectwo pracy potwierdzające okres zatrudnienia do 9 listopada 2019r.; zostało ono wysłane dnia 15.11, a odebrane przez powódkę po drugim awizo dnia 28 listopada 2019r.

Dowód: akta osobowe powódki ( w załączeniu)

dowód nadania przesyłki k. 22-23

zeznania powódki k. 41v. e protokół k. 44

Po ustaniu zatrudnienia, do dnia otrzymania świadectwa pracy, a także po dniu otrzymania świadectwa pracy, powódka nie rejestrowała się w Powiatowym Urzędzie Pracy, a poszukiwanie pracy ograniczyła do rozesłania CV, na które nie było odpowiedzi. Nie było ujemnych skutków dla powódki powodowanych brakiem świadectwa pracy. Powódka nie zwracała się do pracodawcy o wydanie świadectwa pracy, mailowo wyjaśniała jedynie kwestie urlopowe.

Powódka liczyła, że zatrudnienie u strony pozwanej będzie długotrwałe, czyniła w związku z tym plany, a rozwiązanie umowy pozbawiło ją wynagrodzenia.

Dowód: zeznania powódki k. 41v. e protokół k. 44

Ustaleń stanu faktycznego sąd dokonał w oparciu o akta osobowe powódki , dowody nadania przesyłki i zeznania powódki. Dowody te nie stały ze sobą w sprzeczności tworząc pełny obraz stanu faktycznego niezbędny do rozstrzygnięcia sprawy.

Przy tak ustalonym stanie faktycznym sąd zważył:

Powództwo podlegało oddaleniu.

Zgodnie z art. 97. § 1 KP w związku z rozwiązaniem lub wygaśnięciem stosunku pracy pracodawca jest obowiązany wydać pracownikowi świadectwo pracy w dniu, w którym następuje ustanie stosunku pracy, jeżeli nie zamierza nawiązać z nim kolejnego stosunku pracy w ciągu 7 dni od dnia rozwiązania lub wygaśnięcia poprzedniego stosunku pracy. Jeżeli z przyczyn obiektywnych wydanie świadectwa pracy pracownikowi albo osobie przez niego upoważnionej w tym terminie nie jest możliwe, pracodawca w ciągu 7 dni od dnia upływu tego terminu przesyła świadectwo pracy pracownikowi lub tej osobie za pośrednictwem operatora pocztowego w rozumieniu ustawy z dnia 23 listopada 2012 r. - Prawo pocztowe (Dz. U. z 2018 r. poz. 2188) albo doręcza je w inny sposób. Świadectwo pracy dotyczy okresu lub okresów zatrudnienia, za które dotychczas nie wydano świadectwa pracy.

Zgodnie zaś z art. 99§ 1 KP pracownikowi przysługuje roszczenie o naprawienie szkody wyrządzonej przez pracodawcę wskutek niewydania w terminie lub wydania niewłaściwego świadectwa pracy. Odszkodowanie, o którym mowa w § 1, przysługuje w wysokości wynagrodzenia za czas pozostawania bez pracy z tego powodu, nie dłuższy jednak niż 6 tygodni. (§ 2. )

Jak wynika z powyższego w pierwszej kolejności należy dokonać analizy, czy doszło do przekroczenia terminu do wydania świadectwa pracy i w niniejszej sprawie odpowiedź w tym zakresie jest negatywna. Pracodawca- co wykazane zostało dowodowo- nadał świadectwo pracy na adres powódki za pośrednictwem operatora pocztowego w rozumieniu ustawy z dnia 23 listopada 2012 r. - Prawo pocztowe (Dz. U. z 2018 r. poz. 2188) w dniu 15.11.2019r. , a zatem w terminie wskazanym w powołanym wyżej przepisie. Należy mieć bowiem na względzie, że z uwagi na fakt, iż siedziba spółki, gdzie wystawiono świadectwo znajduje się w Ł., w niniejszej sprawie zachodzą obiektywne przyczyny dla przesłania świadectwa pracy pocztą. Fakt, iż powódka nie odebrała go niezwłocznie, a dopiero w dniu 28.11.2019r. , nie może rodzić negatywnych skutków dla pracodawcy. A zatem powództwo o odszkodowanie należało oddalić. Dodatkowo wskazać można, iż powódka nie wykazała ani szkody ani jej związku z niewydaniem świadectwa pracy w terminie – do dziś powódka pozostaje niezatrudniona mimo, iż świadectwo pracy posiada już od ponad pół roku, a w dniach, kiedy go nie miała nie poniosła z tego tytułu żadnych strat ( nie odmówiono jej rejestracji w PUP, zatrudnienia itp.). Fakt natomiast, iż powódka wiązała z zatrudnieniem u strony pozwanej przyszłość a pracodawca korzystając z ustawowych uprawnień zakończył stosunek pracy z powódką, nie daje podstaw do zasądzenia na rzecz powódki świadczeń należnych w związku z niewydaniem świadectwa pracy.

Mając powyższe na względzie orzeczono jak w punkcie I wyroku, umarzając w punkcie II postępowanie co do wydania świadectwa pracy albowiem wyrokowanie w tym zakresie stało się zbędne.(art. 355 kpc)

O kosztach procesu orzeczono w punkcie III na podstawie art. 98 § 1kpc, zgodnie z którym strona przegrywająca sprawę obowiązana jest zwrócić przeciwnikowi na jego żądanie koszty niezbędne do celowego dochodzenia praw i celowej obrony (koszty procesu). Do niezbędnych kosztów procesu strony reprezentowanej przez adwokata zalicza się wynagrodzenie, jednak nie wyższe niż stawki opłat określone w odrębnych przepisach i wydatki jednego adwokata, koszty sądowe oraz koszty nakazanego przez sąd osobistego stawiennictwa strony. (§ 3. )

Koszty te wyliczono na podstawie Rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 22 października 2015 r. w sprawie opłat za czynności radców prawnych sumując opłatę za roszczenie niepieniężne ( 60 zł. ) i pieniężne o wartości 5.600 zł. (900 zł. ) oraz uiszczoną opłatę skarbową ( 17 zł. ) Wprawdzie powódka wskazała na swoją złą sytuację materialną, ale strona pozwana nie dała podstaw do wytoczenia powództwa, nie przyczyniła się do sprawy sądowej a poniosła koszty wobec działania w sprawie przez pełnomocnika w osobie radcy prawnego. Ponadto okoliczności, iż powódka znajduje się w złej sytuacji materialnej przeczy fakt, iż do dnia wyrokowania powódka nie podjęła pracy.