Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 27 marca 2014r.

Sąd Okręgowy w Siedlcach IV Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych

w składzie:

po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 27 marca 2014r. w S.

odwołania W. Z.

od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział w S.

z dnia (...)r. (Nr (...)-SER )

w sprawie W. Z.

przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych Oddział w S.

o prawo do renty z tytułu niezdolności do pracy

oddala odwołanie.

Sygn. akt: IV U 1081/13 UZASADNIENIE

Decyzją z (...). znak: (...)Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w S., działając na podstawie art.57 i 58 ustawy z 17 grudnia 1998r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych odmówił W. Z. prawa do renty z tytułu niezdolności do pracy wskazując, że u wymienionego nie stwierdzono niezdolności do pracy.

Odwołanie od w/w decyzji złożył W. Z. wnosząc o jej zmianę i ustalenie mu prawa do renty z tytułu niezdolności do pracy. W uzasadnieniu stanowiska wskazał m.in., że od (...)przebywał na rencie z tytułu częściowej niezdolności do pracy. W (...) przeprowadzono u niego operację na kręgosłup lędźwiowy, a dwa lata później na kręgosłup szyjny. Przez cały czas jest pod opieką neurologa, a stan jego zdrowia nie pozwala mu na podjęcie pracy zarobkowej, a nawet właściwe funkcjonowanie. Boli go kręgosłup, a także nogi, ręce i głowa, szczególnie przy zmianie pogody. Decyzję organu rentowego uważa za krzywdzącą i wnosi o jej zmianę (odwołanie k.12).

W odpowiedzi na odwołanie organ rentowy wniósł o jego oddalenie, wskazując iż zaskarżona decyzja wydana została na podstawie orzeczenia Komisji Lekarskiej Zakładu Ubezpieczeń Społecznych z (...)która nie stwierdziła u ubezpieczonego niezdolności do pracy, a odwołanie nie wnosi do sprawy żadnych nowych dowodów faktycznych lub prawnych, które uzasadniałyby zmianę zaskarżonej decyzji (odpowiedź organu rentowego na odwołanie k.3).

Sąd ustalił, co następuje:

Ubezpieczony W. Z. do (...). uprawniony był do renty z tytułu częściowej niezdolności do pracy (decyzja o ustaleniu prawa do renty na okres do (...). k.68 akt rentowych). W dniu (...). ubezpieczony wystąpił do Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział w S. z wnioskiem o ustalenie prawa do renty z tytułu niezdolności do pracy na dalszy okres (wniosek k.71 akt rentowych). Rozpoznając wniosek organ rentowy skierował ubezpieczonego na badanie przez Lekarza Orzecznika ZUS, który w orzeczeniu z (...). ustalił, że ubezpieczony nie jest niezdolny do pracy (orzeczenie Lekarza Orzecznika z (...). k.73 akt rentowych).

Na skutek sprzeciwu ubezpieczonego od powyższego orzeczenia Lekarza Orzecznika ubezpieczony skierowany został na badanie przez Komisję Lekarską ZUS, która w orzeczeniu z (...). ustaliła, że ubezpieczony nie jest niezdolny do pracy (sprzeciw ubezpieczonego od orzeczenia Lekarza Orzecznika ZUS k.74 i orzeczenie Komisji Lekarskiej ZUS z (...). k.77 akt rentowych). Na podstawie powyższego orzeczenia, zaskarżoną decyzją z (...). Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w S. odmówił ubezpieczonemu prawa do renty z tytułu niezdolności do pracy na dalszy okres (decyzja z (...). k.78 akt rentowych). Ubezpieczony ma wykształcenie zawodowe, przed ustaleniem prawa do renty pracował jako ślusarz.

Biegli z zakresu ortopedii i neurologii w opinii sporządzonej na zlecenie sądu rozpoznali u ubezpieczonego zespół bólowy kręgosłupa szyjnego i lędźwiowo-krzyżowego w przebiegu zmian zwyrodnieniowo-dyskopatycznych bez upośledzenia funkcji ruchowej, a także stan po leczeniu operacyjnym dyskopatii L5-S1 w (...)i dyskopatii C6-C7 w (...)stwierdzając, że stan zaawansowania tych schorzeń nie powoduje naruszenia sprawności organizmu w stopniu sprowadzającym u ubezpieczonego niezdolność do pracy. Ubezpieczony zgłasza nawracające przewlekłe dolegliwości bólowe kręgosłupa szyjnego i lędźwiowo-krzyżowego z torem korzeniowym lewostronnym. W badaniu przedmiotowym biegli stwierdzili u ubezpieczonego blizny pooperacyjne na szyi i w okolicy lędźwiowo-krzyżowej zagojone prawidłowo, niewielkie ograniczenie ruchomości odcinka szyjnego i L-S kręgosłupa bez objawów rozciągowych i bez objawów ubytkowych korzeniowych istotnych funkcjonalnie. Ponadto stwierdzili kończyny górne i dolne bez bez zaników mięśniowych, pełny zakres ruchomości w stawach, prawidłową sprawność manualną obu rąk, a także prawidłowy i sprawny chód. Mając na uwadze powyższe ustalenia i po analizie dokumentacji medycznej z dotychczasowego leczenia biegli stwierdzili, że stopień zaawansowania tych schorzeń nie powoduje u ubezpieczonego długotrwałej niezdolności do pracy zawodowej zgodnej z jego wykształceniem i kwalifikacjami. W ocenie biegłych stwierdzone u ubezpieczonego schorzenia przebiegają z okresami zaostrzeń i remisji dolegliwości bólowo-korzeniowych. Dlatego w okresach zaostrzeń dolegliwości ubezpieczony może być leczony i rehabilitowany, w ramach zasiłków chorobowych jako czasowa niezdolność do pracy (opinia biegłych z zakresu ortopedii i neurologii k.8-9 akt sprawy).

Sąd zważył, co następuje:

Odwołanie ubezpieczonego W. Z. okazało się nieuzasadnione.

Zgodnie z art.57 ust. 1 i 2 ustawy z 17 grudnia 1998r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (Dz.U. z 2009r., Nr 153, poz.1227 ze zm.) renta z tytułu niezdolności do pracy przysługuje ubezpieczonemu, który spełnił łącznie następujące warunki: jest niezdolny do pracy, ma wymagany okres składkowy i nieskładkowy, a niezdolność do pracy powstała w czasie zatrudnienia, albo nie później niż w ciągu 18 miesięcy od ustania zatrudnienia, przy czym ostatniego wymogu nie stosuje do ubezpieczonego, który udowodnił okres składkowy i nieskładkowy wynoszący co najmniej 20 lat dla kobiety lub 25 lat dla mężczyzny oraz jest całkowicie niezdolny do pracy. W myśl art.12 ust.1, 2 i 3 ustawy niezdolną do pracy jest osoba, która całkowicie lub częściowo utraciła zdolność do pracy zarobkowej z powodu naruszenia sprawności organizmu i nie rokuje odzyskania zdolności do pracy po przekwalifikowaniu, przy czym całkowicie niezdolną do pracy jest osoba, która utraciła zdolność do wykonywania jakiejkolwiek pracy, a częściowo niezdolną do pracy jest osoba, która w znacznym stopniu utraciła zdolność do pracy zgodnej z poziomem posiadanych kwalifikacji.

Rozstrzygnięcie o zasadności odwołania ubezpieczonego od decyzji organu rentowego odmawiającej mu prawa do renty z tytułu niezdolności do pracy wymagało ustalenia czy u ubezpieczonego istnieje częściowa lub całkowita niezdolność do pracy. W tym celu Sąd zasięgnął opinii specjalistów z zakresu medycyny. Sporządzona na tę okoliczność opinia biegłych z zakresu ortopedii i neurologii dała podstawy do ustalenia, że ubezpieczony nie jest osobą niezdolną do pracy. Analizując opinię biegłych Sąd doszedł do przekonania, że stanowi ona miarodajny i wiarygodny dowód w sprawie, gdyż wydana została przez lekarzy - specjalistów z zakresu schorzeń występujących u ubezpieczonego, a ponadto poprzedzona była analizą dokumentacji medycznej ubezpieczonego i jego badaniem. Opinia jest spójna i należycie uzasadniona. Ponadto żadna ze stron nie przedstawiła zastrzeżeń do ustaleń i wniosków płynących ze sporządzonej przez biegłych opinii.

Mając na uwadze powyższe okoliczności Sąd na podstawie art.477.14§1 kpc odwołanie ubezpieczonego oddalił.