Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

S., dnia 29 lipca 2020 r.

Sąd Rejonowy Szczecin-Centrum w Szczecinie XI Wydział Gospodarczy w następującym składzie:

Przewodniczący: Sędzia Sądu Rejonowego Andrzej Muzyka

po rozpoznaniu w dniu 29 lipca 2020 r. w Szczecinie

na posiedzeniu niejawnym

sprawy z powództwa A. T.

przeciwko (...) spółce akcyjnej w W.

o zapłatę

I.  oddala powództwo;

II.  zasądza od powódki na rzecz pozwanego kwotę 1817 zł (jeden tysiąc osiemset siedemnaście złotych), tytułem zwrotu kosztów procesu.

SSR Andrzej Muzyka

Sygn. akt XI GC 1620/19 2 września 2020 r.

UZASADNIENIE

Pozwem z dnia 19 sierpnia 2019 r. powódka A. T. wniosła o zasądzenie od pozwanego (...) spółki akcyjnej w W. kwoty 5004,87 zł wraz z ustawowymi odsetkami za opóźnienie liczonymi od dnia 31 sierpnia 2018 roku do dnia zapłaty wraz z kosztami procesu, w tym kosztami zastępstwa procesowego wg norm przepisanych.

W uzasadnieniu swojego roszczenia powódka wskazała, że w dniu 2 lipca 2018 r. miała miejsce kolizja samochodu marki B. o numerze rejestracyjnym (...) należącego do A. P., który został uszkodzony roku przez sprawcę ubezpieczonego u pozwanego. Powódka na mocy umowy cesji wierzytelności nabyła przysługujące poszkodowanemu roszczenia o odszkodowane z tytułu przedmiotowej szkody.

Powódka wykonała na zlecenie poszkodowanego następujące usługi: przechowanie uszkodzonego pojazdu na parkingu strzeżonym, holowanie pojazdu z miejsca zdarzenia, najem samochodu zastępczego oraz odbiór wynajętego pojazdu zastępczego. Powódka podała, że w imieniu poszkodowanego zgłosiła pozwanemu szkodę, po czym pozwany przyznał odszkodowanie w kwocie 4137,72 zł, weryfikując stawkę dobową najmu pojazdu zastępczego oraz jego okres, a także stawkę dobową parkowania, jak również stawkę za holowanie pojazdu, uznając za uzasadniony koszt odbioru pojazdu zastępczego. Po wezwaniu do dopłaty odszkodowania pozwany odmówił dopłaty.

W dniu 5 września 2019 r. Sąd Rejonowy Szczecin-Centrum w Szczecinie wydał nakaz zapłaty w postępowaniu upominawczym, zgodnie z żądaniem powódki.

W sprzeciwie od nakazu zapłaty pozwany wniósł o oddalenie powództwa w całości i zasądzenie od powoda na swoją rzecz kosztów procesu według norm przepisanych, w tym kosztów zastępstwa procesowego. Pozwany potwierdził, że sprawcą przedmiotowej kolizji był posiadacz ubezpieczenia OC posiadaczy pojazdów mechanicznych w Zakładzie pozwanego i potwierdził, że przyznał zwrot kosztów w kwocie 4137,72 zł. Pozwany wskazał że za zasadny uznano okres 23 dni najmu pojazdu zastępczego po stawce dobowej 110 zł netto, uznając łącznie kwotę 3111,90 zł, a jeśli chodzi o zwrot kosztów parkingu to uznała kwotę 792,12 zł, obejmującą 23 dni przechowywania pojazdu po dziennej stawce 34,44 zł netto, uwzględniając jednocześnie koszty holowania do kwoty 153,75 zł oraz koszt odbioru pojazdu zastępczego w kwocie 79,95 zł.

Pozwany podniósł, że poszkodowany mógł wynająć pojazd zastępczy po stawce 110 zł za dobę, albowiem pozwany jako ubezpieczyciel oferuje poszkodowanym najem pojazdów zastępczych w wypożyczalniach współpracujących z pozwanym, jednak zorganizowanie takiej usługi uzależnione jest od skontaktowania się poszkodowanego z infolinią pozwanego w celu uzgodnienia technicznych szczegółów czego poszkodowany nie zrobił.

W toku postępowania strony podtrzymały swoje dotychczasowe stanowiska.

Sąd ustalił, co następuje:

W dniu 2 lipca 2018 r. doszło do kolizji, w wyniku której uszkodzony został samochód B. o numerze rejestracyjnym (...) należący do A. P.. Sprawca kolizji był ubezpieczony u pozwanego.

Poszkodowany zwrócił się do powódki o pomoc w dochodzeniu należnego odszkodowania.

Pojazd poszkodowanego został odholowany na parking powódki i poszkodowany udzielił powódce pełnomocnictwa do reprezentowania go przed pozwanym w całym postępowaniu likwidacyjnym.

W dniu 3 lipca 2018 r. poszkodowany A. P. zawarł z powódką umowę najmu pojazdu zastępczego marki R. (...) nr rej. (...), przy dobowej stawce najmu wynoszącej 250 zł netto/doba oraz opłata za odbiór wynajętego pojazdu w kwocie 65 zł netto.

Dnia 4 lipca 2018 r. pracownik powódki- E. F. dokonała telefonicznego zgłoszenia szkody ubezpieczycielowi sprawcy. W trakcie rozmowy, pozwany poinformował pracownika powódki o możliwości zorganizowania najmu pojazdu zastępczego oraz o wysokości akceptowalnych stawek najmu..

Wiadomością e-mail z dnia 5 lipca 2018 r. powódka zwróciła się do ubezpieczyciela sprawcy o wskazanie jaki udział własny obowiązuje w przypadku szkody częściowej oraz kradzieży, a także o potwierdzenie że pojazd zastępczy oferowany przez pozwanego pozostaje do dyspozycji poszkodowanego przez cały okres likwidacji szkody.

Pismem z dnia 5 lipca 2018 r. pozwany potwierdził otrzymanie zgłoszenia szkody, zwracając się o nadesłanie wymaganych dokumentów oraz informując o możliwości zorganizowania najmu pojazdu zastępczego ze wskazanie wysokości akceptowalnych stawek najmu.

A. P. był przekonany, że koszty pokryje ubezpieczyciel. Samochód został mu wydany po podpisaniu umowy najmu. Został oddany przez dziewczynę A. P. na wysokości B. Górniczego. Poszkodowany nie poszukiwał nowego pojazdu ani w czasie trwania najmu ani po wypłacie odszkodowania.

Dowód:

- pełnomocnictwo k. 24;

- umowa najmu z dnia 3 lipca 2018 r. k. 10;

- oświadczenia k. 25-26;

- podsumowanie zgłoszenia szkody k. 49-50;

- pismo z dnia 5 lipca 2018 r. k. 23, 51-53;

- wiadomość e-mail z dnia 5 lipca 2018 r. k. 32;

- umowy o współpracy k. 56-74;

- akta szkody (...), płyta CD k. 75, 84;

- zeznania świadka A. P. k. 87;

- zeznania świadka R. T. k. 87;

Decyzją z dnia 19 lipca 2018 r. pozwany zakład ubezpieczeń przyznał powódce odszkodowanie w kwocie 4845 zł tytułem szkody całkowitej, ustalając wartość pojazdu poszkodowanego w stanie nieuszkodzonym na kwotę 6000 zł brutto, zaś wartość pozostałości pojazdu na kwotę 1155 zł brutto.

Dowód:
- decyzja (...) z dnia 19 lipca 2018 r. k. 16-17, 45-46;

- potwierdzenie przelewu z dnia 20 lipca 2018 r. k. 18;

- zeznania świadka R. T. k. 87;

Dnia 27 lipca 2018 r. powódka zleciła usługę holowania pojazdu poszkodowanego z parkingu strzeżonego położony w S. przy ul. (...) do (...) przy ul. (...) w S..

Tego samego dnia powódka wystawiła na rzecz poszkodowanego fakturę VAT nr (...) na łączną kwotę 9142,59 zł tytułem świadczonych na rzecz poszkodowanego usług w postaci:

- parkingu pojazdu po kolizji w okresie od 2 lipca 2018 r. do dnia 27 lipca 2018 r.- 26 dni, przy dobowej stawce wynoszącej 28 zł netto/doba, co daje kwotę 895,44 zł brutto;

- wynajmu pojazdu zastępczego marki R. (...) nr rej. (...) w okresie od 3 lipca 2018 r. do 27 lipca 2018 r.- 25 dni, przy dobowej stawce najmu wynoszącej 250 zł netto/doba, co daje kwotę 7687,50 zł brutto;

- odbiór pojazdu zastępczego w kwocie 79,95 zł brutto;

- holowanie pojazdu z parkingu przy ul. (...) w S. do miejsca wskazanego przez poszkodowanego- ul. (...) w S. za kwotę 479,70 zł brutto.

Dowód:

- zlecenie holowania z dnia 27 lipca 2018 r. k. 11;

- faktura VAT k. 12-13;

- zeznania świadka R. T. k. 87;

Dnia 31 lipca 2018 r. poszkodowany zawarł z powódką umowę cesji wierzytelności, na podstawie której przelał na rzecz powódki wierzytelność przysługującą mu z tytułu zdarzenia z dnia 2 lipca 2018 r., w szczególności z tytułu świadczonych przez powódkę usług wskazanych w fakturze VAT nr (...), o czym powódka zawiadomiła pozwanego.

Wiadomością e-mail z dnia 31 lipca 2018 r. powódka dokonała zgłoszenia wierzytelności ubezpieczycielowi sprawcy szkody.

Dowód:

- umowa cesji z dnia 31 lipca 2018 r. k. 8;

- zawiadomienie o cesji k. 9;

- wiadomość e-mail z dnia 31 lipca 2018 r. k. 14;

Pismem z dnia 1 sierpnia 2018 r. powódka wezwała ubezpieczyciela sprawcy szkody do zapłaty kwoty 9142,59 zł wynikającej z wystawionej na rzecz poszkodowanego faktury VAT.

Dowód:

- wezwanie do zapłaty z dnia 1 sierpnia 2018 r. k. 27;

Decyzją z dnia 3 sierpnia 2018 r. ubezpieczyciel sprawcy szkody, przyznał powódce odszkodowanie w łącznej kwocie 4137,72 zł tytułem świadczonych przez powódkę usług, uznając za uzasadniony koszt najmu pojazdu zastępczego do kwoty 3111,90 zł przyjmując za uzasadniony okres najmu 23 dni, przy zweryfikowanej dobowej stawce najmu wynoszącej 110 zł netto, koszt parkowania pojazdu poszkodowanego do kwoty 792,12 zł uznając za uzasadniony okres parkowania 23 dni, przy zweryfikowanej stawce do kwoty 34,44 zł/doba, koszt holowania pojazdu do kwoty 153,75 zł oraz uznając koszt odbioru pojazdu zastępczego w kwocie 79,95 zł.

Dowód:

- decyzja (...) z dnia 3 sierpnia 2018 r. k. 20;

- potwierdzenie przelewu z dnia 3 sierpnia 2018 r. k. 21;

Pismem z dnia 9 sierpnia 2018 r. powódka wezwała pozwaną do podjęcia negocjacji w sprawie zawarcia ugody, proponując zawarcie ugody opiewającej na kwotę 9000 zł.

Wiadomością e-mail z dnia 9 sierpnia 2018 r. powódka poinformowała pozwanego o omyłce w wystawionej fakturze VAT, wskazując iż zamiast „odbioru pojazdu zastępczego” w treści faktury VAT winien być zapis „zwrot pojazdu zastępczego”.

Dowód:

- pismo z dnia 9 sierpnia 2018 r. k. 28;

- wiadomość e-mail z dnia 9 sierpnia 2018 r. k. 33;

Pismem z dnia 7 września 2018 r. powódka wniosła odwołanie od decyzji pozwanego z dnia 3 sierpnia 2018 r. wnosząc o wypłatę całości należnego odszkodowania, ewentualnie poprzez zawarcie ugody opiewającej na kwotę 4750 zł.

Dowód:

- pismo z dnia 7 września 2018 r. k. 29-31;

Decyzją z dnia 13 września 2018 r. ubezpieczyciel sprawcy szkody odmówił wypłaty dalszego odszkodowania, podtrzymując swoje dotychczasowe stanowisko.

Dowód:

- decyzja (...) z dnia 13 września 2018 r. k. 47;

- lista wypłat odszkodowań k. 48;

Stawki dla jednej doby przy 25 dniowym okresie najmu pojazdu odpowiadającego klasie pojazdu wynajmowanego- R. (...) na rynku lokalnym województwa (...) w okresie zaistnienia szkody przy rozliczeniu bezgotówkowym kosztów z uwzględnieniem pakietu usług dodatkowych obejmujących nielimitowany przebieg kilometrów, zniesienie udziału własnego w szkodach,. A. 24 h oraz brak ograniczeń wieku i liczby kierowców kształtowały się następująco: cena netto od 170 zł do 260 zł (brutto 209,10 zł od 319,80 zł), zaś średnia wartość dla wskazanych cen netto wynosiła 216,46 zł (brutto 266,21 zł).

Natomiast stawki najmu pojazdu klasy auta uszkodzonego marki B. (...) (dla pozostałych warunków jak wyżej) zawierały się w przedziale netto od 300 zł do 510 zł (brutto od 369 zł do 627,30 zł), zaś średnia wartość dla wskazanych cen wynosiła netto 377,06 zł (brutto 463,79 zł).

Stawki dla jednej doby przy 25 dniowym okresie najmu pojazdu odpowiadającego klasie pojazdu wynajmowanego- R. (...) na rynku lokalnym województwa (...) w okresie zaistnienia szkody przy płatności gotówkowej oraz z pominięciem pakietu usług dodatkowych kształtowały się następująco: cena netto od 125 zł do 179 zł (brutto 153,75 zł od 220,17 zł), zaś średnia wartość dla wskazanych cen netto wynosiła 147 zł (brutto 180,81 zł).

Natomiast stawki najmu pojazdu klasy auta uszkodzonego marki B. (...) (dla pozostałych warunków jak uprzednio) zawierały się w przedziale netto od 180 zł do 300 zł (brutto od 221,40 zł do 369 zł), zaś średnia wartość dla wskazanych cen wynosiła netto 241,96 zł (brutto 297,61 zł).

Analiza ofert dotyczących usługi transportu pojazdów osobowych o dopuszczalnej masie całkowitej do 3,5 tony na terenie miasta S. w okresie zaistnienia szkody wskazuje, iż koszt tzw. holowania uszkodzonych samochodów osobowych kształtował się w kwocie netto od 150 do 395,12 zł (brutto od 184,50 zł do 486 zł), zaś średnia wartość dla wskazanych cen wynosiła netto 231,45 zł (brutto 284,68 zł). Koszt usługi związanej z załadunkiem i rozładunkiem uszkodzonego pojazdu będącej integralną częścią procesu transportowego zawierał się w kwocie netto od 0 zł do 100 zł (brutto od 0 zł do 123 zł), zaś średnia wartość dla wskazanych cen wynosiła netto 70,71 zł (brutto 86,98 zł). Łączny średni koszt usługi transportowej uszkodzonego pojazdu osobowego dla wskazanych cen wynosił netto 302,16 zł (brutto 371,66 zł).

Przy rozliczeniu bezgotówkowym całościowy koszt usługi transportowej oferowanej przez przewoźników był wyższy o poziom od 20 do 30% w stosunku do czynności realizowanych przy płatnościach gotówkowych i wynosił netto od 362,59 zł od 392,81 zł (brutto od 445,99 zł od 483,15 zł).

Dowód:

- opinia biegłego sadowego R. S. k. 94-103;

Sąd zważył, co następuje.

W świetle zgromadzonego w sprawie materiału dowodowego oraz na podstawie poczynionych ustaleń roszczenie powódki podlegało oddaleniu w całości..

Stan faktyczny Sąd ustalił w oparciu o dowody z dokumentów, opinię biegłego R. S. niekwestionowanej przez strony oraz zeznania świadków A. P. i R. T..

Podstawę prawą żądania pozwu stanowi norma wyrażona w art. 822 § 1 k.c., zgodnie z którą przez umowę ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej ubezpieczyciel zobowiązuje się do zapłacenia określonego w umowie odszkodowania za szkody wyrządzone osobom trzecim, wobec których odpowiedzialność za szkodę ponosi ubezpieczający albo ubezpieczony. Umowa ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej obejmuje szkody, o jakich mowa w § 1, będące następstwem przewidzianego w umowie wypadku, który miał miejsce w okresie ubezpieczenia (§ 2). Zgodnie z normą wyrażoną w § 4 art. 822 k.c., uprawniony do odszkodowania w związku ze zdarzeniem objętym umową ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej może dochodzić roszczenia bezpośrednio od zakładu ubezpieczeń. Odpowiedzialność pozwanej wynika również z ustawy z dnia 22 maja 2003 roku o ubezpieczeniach obowiązkowych, Ubezpieczeniowym Funduszu Gwarancyjnym i Polskim Biurze Ubezpieczycieli Komunikacyjnych. Norma zawarta w art. 35 ustawy stanowi, iż ubezpieczeniem OC posiadaczy pojazdów mechanicznych jest objęta odpowiedzialność cywilna każdej osoby, która kierując pojazdem mechanicznym w okresie trwania odpowiedzialności ubezpieczeniowej, wyrządziła szkodę w związku z ruchem tego pojazdu. Obowiązek odszkodowawczy ubezpieczyciela wobec poszkodowanego obejmuje szkody na osobie oraz szkody w mieniu (art. 34 ust. 1 powołanej ustawy).

Odpowiedzialność ubezpieczyciela pokrywa się z odpowiedzialnością sprawcy szkody. Zgodnie z normą wyrażoną w art. 436 § 2 k.c., w razie zderzenia się mechanicznych środków komunikacji poruszanych za pomocą sił przyrody ich posiadacze mogą wzajemnie żądać naprawienia poniesionych szkód na zasadach ogólnych. Oznacza to, że odpowiedzialność za skutki takiego zdarzenia oparta jest na zasadzie winy (art. 415 k.c.). Natomiast zgodnie z normą zawartą w art. 361 § 1 k.c., zobowiązany do odszkodowania ponosi odpowiedzialność tylko za normalne następstwa działania lub zaniechania, z którego szkoda wynikła. Rolą odszkodowania jest wyrównanie uszczerbku majątkowego poszkodowanego – również przy cesji wierzytelności. Stąd zawsze dla ustalenia odszkodowania konieczne jest określenie faktycznego uszczerbku w majątku poszkodowanego.

Legitymacja powódki do dochodzenia roszczeń na własną rzecz wynika z przedłożonej przez nią umowy cesji oraz z art. 509 k.c., której pozwany nie kwestionował. Zgodnie z normą zawartą w art. 509 k.c. wierzyciel może bez zgody dłużnika przenieść wierzytelność na osobę trzecią (przelew), chyba że sprzeciwiałoby się to ustawie, zastrzeżeniu umownemu albo właściwości zobowiązania. Wraz z wierzytelnością przechodzą na nabywcę wszelkie związane z nią prawa, w szczególności roszczenie o zaległe odsetki. Z kolei norma zawarta w art. 510 § 1 k.c. stanowi, iż umowa sprzedaży, zamiany, darowizny lub inna umowa zobowiązująca do przeniesienia wierzytelności przenosi wierzytelność na nabywcę, chyba że przepis szczególny stanowi inaczej albo że strony inaczej postanowiły. W odniesieniu do części dochodzonej należności Sąd uznał, że strona powodowa nie wykazała legitymacji czynnej (o czym będzie mowa niżej).

W niniejszej sprawie bezspornym jest, iż pojazd sprawcy wypadku, w którym doszło do uszkodzenia pojazdu, ubezpieczony był od odpowiedzialności cywilnej u pozwanego. Poza sporem pozostawała także legitymacja procesowa strony powodowej. Sporna natomiast była wysokość szkody, gdyż powódka wskazywała, że wypłacone przez pozwanego odszkodowanie w wysokości 4137,72 zł jest zaniżone. Powódka ponad to, co wypłacił pozwany domagała się kwoty 103,32 zł za parkowanie (895,44 zł -792,12 zł), kwoty 4575,60 zł za najem (7687,50 zł – 3111,90 zł) oraz kwoty 325,95 zł za holowanie (479,70 zł – 153,75 zł).

Zgodnie z art. 361 § 2 k.c. w powyższych granicach, w braku odmiennego przepisu ustawy lub postanowienia umowy, naprawienie szkody obejmuje straty, które poszkodowany poniósł, oraz korzyści, które mógłby osiągnąć, gdyby mu szkody nie wyrządzono. Norma zawarta w tym przepisie wskazuje na dwie postaci szkody majątkowej – stratę i utracone korzyści. Każdorazowo istnienie szkody majątkowej stwierdza się za pomocą metody dyferencyjnej. Szkoda polega na rzeczywistym zmniejszeniu wartości majątku poszkodowanego, w porównaniu ze stanem rzeczy, jaki zaistniałby, gdyby nie wystąpiło zdarzenie powodujące uszczerbek. Majątek ten przedstawia zatem niższą wartość właśnie wskutek pojawienia się czynnika szkodzącego.

W tej sprawie uszkodzeniu uległ samochód B. o nr rej. (...) Pozwany przystępując do likwidacji szkody uznała że szkodę należało likwidować jako tzw. całkowitą. Poszkodowany po zakończeniu postępowania likwidacyjnego starał się naprawić pojazd metoda gospodarcza i nadal go użytkował w stanie uszkodzonym.

W niniejszej sprawie sam fakt konieczności najmu pojazdu zastępczego był niekwestionowany. Sporna była stawka najmu, koszt parkowania i holowania.

Pozwany słusznie podniósł, że poszkodowany mógł wynająć pojazd zastępczy po stawce 110 zł za dobę, albowiem pozwany jako ubezpieczyciel oferuje poszkodowanym najem pojazdów zastępczych w wypożyczalniach współpracujących z pozwanym, jednak zorganizowanie takiej usługi uzależnione jest od skontaktowania się poszkodowanego z infolinią pozwanego w celu uzgodnienia technicznych szczegółów czego poszkodowany nie zrobił.

Sąd uznał, że pozwany wykazał, iż poinformował pracownika powódki o możliwości nieodpłatnego zorganizowania najmu pojazdu zastępczego ze wskazaniem akceptowalnych stawek.

Po pierwsze jak wynika z przedłożonego potwierdzenia przyjęcia zgłoszenia szkody, konsultant pozwanej poinformował pracownika powódki E. F., o możliwości zorganizowania nieodpłatnego najmu pojazdu zastępczego przez podmiot współpracujący z ubezpieczycielem, ze wskazaniem nieodpłatności najmu oraz wysokości akceptowalnych stawek najmu, a także odpowiadającej klasie pojazdu stawce wynoszącej 130 zł brutto.

Po drugie telefoniczne zgłoszenie szkody nastąpiło dnia 4 lipca 2018 r. w momencie kiedy poszkodowany korzystał już z pojazdu zastępczego wynajętego od powódki.

Nadto w piśmie skierowanym do poszkodowanego zawierającym informację o potwierdzeniu przyjęcia zgłoszenia szkody, pozwany poinformował poszkodowanego o możliwości zorganizowania nieodpłatnego najmu oraz poinformował go o zasadach wynajmu takiego pojazdu jak również o wysokości akceptowalnej dobowej stawki najmu.

Wiadomością e-mail z dnia 5 lipca 2018 r. powódka zwróciła się do ubezpieczyciela sprawcy o wskazanie jaki udział własny obowiązuje w przypadku szkody częściowej oraz kradzieży, a także o potwierdzenie że pojazd zastępczy oferowany przez pozwanego pozostaje do dyspozycji poszkodowanego przez cały okres likwidacji szkody.

W ocenie Sądu wysłanie tego maila bez jego ponowienia, bez ewentualnej próby ponownego kontaktu telefonicznego, bez zgłoszenia zastrzeżeń co do warunków najmu w dniu zgłoszenia szkody, nie zmienia oceny zachowania pozwanego, które przejawiało się brakiem należytego współdziałania z ubezpieczycielem. Dodatkowo wskazać należy, że szkoda została rozliczona jako całkowita a nie częściowa. Powódka nie wykazał, że pojazd uszkodzony miał pełen zakres ubezpieczenia OC/AC/NW, natomiast pojazdu wynajęty powinien odpowiadać stanowi pojazdu uszkodzonego sprzed kolizji drogowej. W ocenie Sądu dotyczy to również w posiadanego ubezpieczenia. Żądanie potwierdzenia pozostawienia pojazdu w dyspozycji poszkodowanego przez cały czas likwidacji szkody jest czy to częściowej czy całkowitej nie ma znaczenia prawnego. Zakład (...) przyjął odpowiedzialność za sprawcę szkody na etapie postępowania likwidacyjnego. Nie kwestionował legitymacji biernej w zakresie najmu pojazdu zastępczego. Wysokość szkody uzależniona jest od uzasadnionego okresu najmu. Drobne niedogodności nie mogą przekreślać obowiązku poszkodowanego z ubezpieczycielem. Np. wymiana pojazdu wynajętego na inny w czasie uzasadnionego okresu najmu nie oznacza, że poszkodowany nie ma obowiązku współdziałać z ubezpieczycielem.

Poszkodowany nie korzystał z podstawienia i odbioru pojazdu. Otrzymał pojazd w biurze po podpisaniu umowy najmu. Zwrotu pojazdu dokonała jego dziewczyna na wysokości B. Górniczego, po czym wróciła tramwajem. Powyższe wynika z zeznań poszkodowanego (k. 87).

Mając powyższe na uwadze uzasadniony koszt najmu pojazdu zastępczego winien wynieść iloczyn dni najmu (23 dni) oraz dobowej stawki najmu zastosowanej przez pozwaną (110 zł netto plus VAT) tj. kwotę 3111,90 zł brutto. Mając na uwadze, iż pozwany tytułem najmu wypłacił powódce właśnie kwotę 3111,90 zł roszczenie o zwrot koszt najmu pojazdu zastępczego podlega oddaleniu.

Sąd przyjął okres wskazany przez ubezpieczyciela również dlatego, że poszkodowany za kwotę wypłaconego odszkodowania nie zamierzał zakupić pojazdu zastępczego. Zamierzał naprawić pojazd uszkodzony (k. 87). W dniu 19 lipca 2018 r. został poinformowany o możliwości zbycia uszkodzonego pojazdu za najwyższą kwotę zaproponowaną na platformie aukcyjnej. Odszkodowanie wypłacono w dniu 20 lipca 2018 r. (k. 18). Z powyższego wynika, że doliczenie dodatkowego 7 - dniowego terminu na poszukiwanie i zakup pojazdu w sytuacji, w której poszkodowany takich kroków nie podejmował nie jest uzasadnione. Powyższe dotyczy tak uzasadnionego okresu najmu jak i kosztów przechowywania wraku.

W pozostałym zakresie tj. w zakresie kosztów parkowania pojazdu poszkodowanego oraz holowania, powództwo również podlegało oddaleniu o czym mowa poniżej.

Poszkodowany pozostawał w przekonaniu o tym, że żadnych kosztów nie poniesie – i tak też zeznał poszkodowany A. P.. Wskazał, że zapłacić miał ubezpieczyciel. Oznacza to, że stawki podawane w fakturach są stawkami które sama sobie powódka ustala. Stawki te nie są efektem zjawisk rynkowych popytu i podaży, tylko są oczekiwanymi przez powódkę kwotami. Ciężar dowodu, że dana usługa w ogóle miała miejsce i jaka jest jej rynkowa wartość w takim układzie w całości obciąża stronę powodową.

W zakresie kosztów parkowania i holowania, dodatkowo wskazać należy, że nie zostało wykazane zawarcie umowy z poszkodowanym na odpłatne przechowywanie i holowanie jego pojazdu za podaną przez powódkę stawkę. A. P. nie potwierdził aby zawierał umowę w tym zakresie, a w konsekwencji nie mogła być ona przedmiotem cesji wierzytelności. Przedmiotem cesji mogą być tylko wierzytelności istniejące. Mogą to być nawet wierzytelności przyszłe, ale muszą być oznaczalne. W świetle treści art. 509 k.c. w wyniku przelewu na nabywcę przechodzi ogół uprawnień przysługujących dotychczasowemu wierzycielowi, który zostaje wyłączony ze stosunku zobowiązaniowego, jaki wiązał go z dłużnikiem. Innymi słowy, stosunek zobowiązaniowy nie ulega zmianie - dłużnik dalej ma obowiązek świadczenia tylko tego, do czego był zobowiązany w stosunku do zbywcy, natomiast zmienia się osoba uczestnicząca w nim po stronie wierzyciela (wyrok SN z dnia 5 września 2001 r., I CKN 379/00). Aby wierzytelność mogła być przedmiotem przelewu, musi być w dostateczny sposób oznaczona, zindywidualizowana – poprzez dokładne określenie stosunku zobowiązaniowego, którego elementem jest zbywana wierzytelność. W judykaturze przyjęte jest, że oznaczenie wierzytelności to wskazanie stron tego stosunku, świadczenia oraz przedmiotu świadczenia. Elementy te w momencie zawierania umowy przelewu powinny być oznaczone lub przynajmniej oznaczalne. Natomiast do chwili przejścia wierzytelności z majątku zbywcy do majątku nabywcy winno nastąpić dokładne sprecyzowanie pozostałych elementów stosunku zobowiązaniowego, w ramach którego istnieje zbywana wierzytelność (wyrok SN z dnia 11 maja 1999 r., III CKN 423/99).

Uznaje się również, że skuteczne jest zbycie wierzytelności nieoznaczonej dokładnie w umowie przelewu, jeżeli można ją określić na podstawie treści stosunku zobowiązaniowego, z którego wynika. Dlatego jako skuteczną traktuje się np. cesję wierzytelności z tytułu należności za zbycie określonych towarów, jak też wierzytelności – a raczej wymagalnych roszczeń – z tytułu najmu określonej rzeczy lub lokalu. Przyjmuje się, że w tych wypadkach wprawdzie wierzytelności nie są dokładnie oznaczone, ale są oznaczalne, gdyż można je określić za pomocą analizy treści stosunków obligacyjnych, z których wynikają (wyrok SN z dnia 5 listopada 1999 r., III CKN 423/98, OSNC 2000, nr 5, poz. 92). Nadto zauważyć należy, że przedmiotem przelewu wierzytelności mogą być również wierzytelności przyszłe, tj. takie, które w chwili zawarcia umowy przelewu jeszcze nie istnieją przy czym warunkiem skuteczności przelewu takiej wierzytelności jest, aby w chwili zawierania umowy była przynajmniej oznaczalna, jeśli nie jest dostatecznie oznaczona przez podanie osoby dłużnika i wierzyciela oraz stosunku prawnego, z którego dana wierzytelność powstanie w przyszłości.

W tej sprawie poszkodowany nie zeznał, że aby była mowa o odpłatnym parkowaniu i holowaniu uszkodzonego samochodu. W tej sytuacji Sąd Rejonowy uznał, że nie zostało wykazane zawarcie umowy o odpłatne przechowywanie samochodu. Sama umowa cesji wierzytelności nie kreuje samej wierzytelności, stąd nawet wyszczególnienie czego ona dotyczy jest nieistotne, jeżeli taka wierzytelność w ogóle nie istniała. Zdaniem Sądu oznacza to, że sama treść umowy cesji wierzytelności jest blankietowa, a jej treść ustalać należy na podstawie zamiaru stron. Nie ma danych wskazujących, aby zamiarem stron była cesja wierzytelności za odpłatne przechowywanie samochodu i jego holowanie, jeżeli o takiej odpłatności poszkodowany nie wiedział.

Mając powyższe na uwadze, powództwo podlegało oddaleniu o czym orzeczono w pkt I sentencji.

Rozstrzygnięcie o kosztach procesu z pkt II wyroku znajduje postawę prawną w art. 108 § 1 zdanie pierwsze k.p.c. w związku z art. 98 § 1 k.p.c., który stanowi, że strona przegrywająca sprawę obowiązana jest zwrócić przeciwnikowi na jego żądanie koszty niezbędne do celowego dochodzenia praw i celowej obrony. Na poniesione przez pozwaną koszty złożyło się wynagrodzenie pełnomocnika 1800 – zł, zgodnie z § 2 pkt 4 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 22 października 2015 r. w sprawie opłat za czynności radców prawnych oraz opłata skarbowa od pełnomocnictwa w kwocie 17 zł.

W tym stanie rzeczy orzeczono jak w sentencji.

SSR Andrzej Muzyka

ZARZĄDZENIE

1.  (...)

2.  (...)

3.  (...)

4.  (...)

(...)