Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

S., dnia 25 sierpnia 2020 r.

Sąd Rejonowy Szczecin-Centrum w Szczecinie, Wydział XI Gospodarczy,

w składzie:

Przewodniczący: SSR Andrzej Muzyka

Protokolant: Karolina Tórz

po rozpoznaniu w dniu 25 sierpnia 2020 r. w Szczecinie na rozprawie

sprawy z powództwa R. K. (1)

przeciwko Towarzystwo (...) spółce akcyjnej w W.

o zapłatę

I.  zasądza od pozwanego Towarzystwo (...) spółki akcyjnej w W. na rzecz powoda R. K. (1) kwotę 6732,51 zł (sześć tysięcy siedemset trzydzieści dwa złote i pięćdziesiąt jeden groszy) z ustawowymi odsetkami za opóźnienie od dnia 13 grudnia 2016 roku do dnia zapłaty;

II.  oddala powództwo w pozostałym zakresie,

III.  zasądza od pozwanego na rzecz powoda kwotę 1664,81 zł (jeden tysiąc sześćset sześćdziesiąt cztery złote i osiemdziesiąt jeden groszy) tytułem zwrotu kosztów procesu.

SSR Andrzej Muzyka

Sygn. akt XI GC 1536/19, dnia 9 września 2020 r.

UZASADNIENIE

(sprawa rozpoznana w postępowaniu zwykłym)

R. K. (2) żądał zasądzenia od (...) spółki akcyjnej w W. kwoty 10.523,69 zł wraz odsetkami ustawowymi od dnia 13 grudnia 2016 r. do dnia zapłaty.

Wskazał, że doszło do zdarzenia, w wyniku którego uszkodzony został pojazd marki P. (...) o nr rej. (...), stanowiący jego własność. Sprawca szkody posiadał polisę odpowiedzialności cywilnej u pozwanej. Pozwana przyznała powodowi odszkodowanie jednak nie w pełnej wysokości.

Towarzystwo (...) spółka akcyjna w W. wniosła o oddalenie powództwa oraz o obciążenie powoda kosztami procesu.

Zakwestionowała wysokość szkody.

W toku sprawy strony podtrzymały stanowiska.

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

W dniu 20 lipca 2016 r. doszło do zdarzenia w ruchu drogowym, w wyniku którego uszkodzony został pojazd marki P. (...) o nr rej. (...), stanowiący własność R. K. (1).

Sprawca szkody posiadał polisę odpowiedzialności cywilnej w Towarzystwie (...) spółce akcyjnej w W..

Towarzystwo (...) spółka akcyjna w W. wypłaciła w toku postępowania likwidującego szkodę kwotę 6.819,58 zł.

W dniu 12 września 2016 r. Towarzystwo (...) spółka akcyjna w W. odmówiła wypłaty odszkodowania w wyższej kwocie.

Bezsporne, a nadto:

- informacja, k. 16,

- kalkulacja, k. 17-23,

- części zamienne, k. 24,

- kalkulacja, k. 25-37,

- faktura, k. 38.

- pismo z dnia 12 września 2016 r., k. 39-40,

- kalkulacja – opinia prywatna, k. 41-51,

- dokumentacja z akt szkody, k. 100-208,

- zeznania świadka F. L., k. 213,

- przesłuchanie powoda, k. 213.

Koszt naprawy uszkodzonego pojazdu marki P. (...) o nr rej. (...) przy użyciu części oryginalnych sygnowanych znakiem producenta pojazdu wyniósł 13.172,43 zł. W lipcu 2016 r. części alternatywne nie były dostępne.

Dowód:

- pisemna opinia biegłego z zakresu techniki samochodowej W. S., k. 223-241,

- ustna opinia uzupełniająca, k. 274.

Sąd zważył, co następuje:

Roszczenie względem ubezpieczyciela w przedmiotowym postępowaniu wynika z art. 19 ust. 1 ustawy z dnia 22 maja 2003 r. o ubezpieczeniach obowiązkowych, Ubezpieczeniowym Funduszu Gwarancyjnym i Polskim Biurze Ubezpieczycieli Komunikacyjnych (dalej: „ustawy o ubezpieczenia obowiązkowych”), stosownie do którego poszkodowany w związku ze zdarzeniem objętym umową ubezpieczenia obowiązkowego odpowiedzialności cywilnej może dochodzić roszczeń bezpośrednio od zakładu ubezpieczeń. O zgłoszonym roszczeniu zakład ubezpieczeń powiadamia niezwłocznie ubezpieczonego. Tożsamą normę zawiera art. 822 § 4 kc w zw. z art. 822 § 1 – 3 kc..

W myśl 3 ust 1 w zw. z art. art. 4 pkt 1 ustawy o ubezpieczenia obowiązkowych umowa ubezpieczenia obowiązkowego odpowiedzialności cywilnej obejmuje ubezpieczenie odpowiedzialności cywilnej posiadaczy pojazdów mechanicznych za szkody powstałe w związku z ruchem tych pojazdów.

Przy czym zakres odpowiedzialności zakładu ubezpieczeń za powstałą szkodę jest uzależniony od zakresu odpowiedzialności posiadacza lub kierującego pojazdem. Z art. 34 ust. 1 ustawy o ubezpieczeniach obowiązkowych wynika, że z ubezpieczenia OC posiadaczy pojazdów mechanicznych przysługuje odszkodowanie, jeżeli posiadacz lub kierujący pojazdem mechanicznym są obowiązani do odszkodowania za wyrządzoną w związku z ruchem tego pojazdu szkodę, będącą następstwem śmierci, uszkodzenia ciała, rozstroju zdrowia bądź też utraty, zniszczenia lub uszkodzenia mienia. Powyższy obowiązek doprecyzowuje art. 35 ustawy o ubezpieczeniach obowiązkowych, który stanowi, że ubezpieczeniem OC posiadaczy pojazdów mechanicznych jest objęta odpowiedzialność cywilna każdej osoby, która kierując pojazdem mechanicznym w okresie trwania odpowiedzialności ubezpieczeniowej, wyrządziła szkodę w związku z ruchem tego pojazdu.

Wysokość odszkodowania winna odpowiadać wysokości odszkodowania należnego od ubezpieczonego na podstawie ogólnych zasad odpowiedzialności.

Przepis art. 36 ust. 1 ustawy o ubezpieczeniach obowiązkowych w zdaniu pierwszym stanowi, iż odszkodowanie ustala się i wypłaca w granicach odpowiedzialności cywilnej posiadacza lub kierującego pojazdem mechanicznym, najwyżej jednak do ustalonej w umowie ubezpieczenia sumy gwarancyjnej.

Przytoczone przepisy łączą więc odpowiedzialność ubezpieczyciela z obowiązkiem odszkodowania, do którego zobowiązany jest posiadacz lub kierujący pojazdem mechanicznym, który to obowiązek wynika z art. art. 436 kc w zw. z art. 435 par. 1 k.c.

Powód w przedmiotowej sprawie powinien więc wykazać, przesłanki od których zależy odpowiedzialność posiadacza mechanicznego środka komunikacji, tj. 1) fakt posiadania mechanicznego środka komunikacji poruszanego za pomocą sił przyrody, 2) szkodę oraz 3) związek przyczynowy pomiędzy ruchem mechanicznego środka komunikacji, a powstałą szkodą.

Powód kierując roszczenie w stosunku do ubezpieczyciela, ponadto powinien wykazać, że zakład ubezpieczeń zawarł ze sprawcą szkody umowę ubezpieczenia obowiązkowego OC posiadaczy pojazdów mechanicznych.

Na gruncie przedmiotowej sprawy pozwany nie kwestionował co do zasady odpowiedzialności ubezpieczającego za szkodę spowodowaną przez sprawcę.

Zakład ubezpieczeń zakwestionował wysokość szkody.

Uzasadniając wysokość należnego powodom odszkodowania wskazać należy, że zakład ubezpieczeń odpowiada w takim samym zakresie, w jakim odpowiada posiadacz pojazdu (kierujący pojazdem).

Posiadacz pojazdu odpowiada natomiast za szkodę w pełnej wysokości, na podstawie art. 361 § 2 kc. Z powyższego przepisu wynika, że granicach określonych w § 1, w braku odmiennego przepisu ustawy lub postanowienia umowy, naprawienie szkody obejmuje straty, które poszkodowany poniósł, oraz korzyści, które mógłby osiągnąć, gdyby mu szkody nie wyrządzono. Należy przyjąć, że szkodą jest uszczerbek majątkowy, czyli zmniejszenie się majątku wskutek określonego zdarzenia, z pominięciem tych zdarzeń, które zależą od woli doznającego uszczerbku.

Przy czym stosownie do art. 363 § 1 zd. 1 kc naprawienie szkody powinno nastąpić, według wyboru poszkodowanego, bądź przez przywrócenie stanu poprzedniego, bądź przez zapłatę odpowiedniej sumy pieniężnej.

Z opinii biegłego z zakresu techniki samochodowej W. S. wynika, że koszt naprawy uszkodzonego pojazdu marki P. (...) o nr rej. (...) przy użyciu części oryginalnych sygnowanych znakiem producenta pojazdu wyniósł 13.172,43 zł brutto. W lipcu 2016 r. nie było dostępnych części alternatywnych.

Opinię przez tegoż biegłego sporządzoną na piśmie Sąd uznał za miarodajną dla ustalenia wysokości szkody doznanej przez powoda na skutek uszkodzenia samochodu, o którym mowa w pozwie. Opinia powyższa została sporządzona przez kompetentny podmiot dysponujący odpowiednią wiedzą specjalistyczną i doświadczeniem zawodowym, a mianowicie specjalistę w zakresie techniki samochodowej i kosztorysowania napraw pojazdów. Biegły sporządzając opinię oparł się na całokształcie zebranego w sprawie materiału dowodowego, dokonując jego szczegółowej analizy w kontekście tezy dowodowej wynikającej z postanowienia Sądu o przeprowadzeniu dowodu z opinii biegłego i poddając go następnie weryfikacji w oparciu o wskazane w opinii metody badawcze. Opinia biegłego jest jasna i pełna, a wnioski w niej zawarte zostały logicznie uzasadnione, stanowiąc konsekwentne zwieńczenie przedstawionego w opinii procesu rozumowania. Biorąc pod uwagę powyższe okoliczności, Sąd uznał opinię biegłego za w pełni przekonywującą, tym bardziej, że biegły odniósł się wyczerpująco do zarzutów opinii na rozprawie.

Podsumowując koszt naprawy pojazdu wyniósł 13.172,43 zł. W toku postępowania likwidującego szkodę, pozwana wypłaciła kwotę 6.439,92 zł. Pozostała więc do dopłaty kwota 6732,51 zł, którą zasądzono w pkt I wyroku. W pozostałym zakresie powództwo nie zasługiwało na uwzględnienie. Powód bowiem dochodził kwoty 10.523,69 zł obliczonej jako różnica wartości kosztów naprawy z opinii prywatnej 16.963,61 zł i kwoty wypłaconej: 6439,92 zł. Koszt sporządzenia opinii prywatnej nie był objęty żądaniem pozwu (pkt 6.1. pozwu żądana kwota).

Dodać należy, że do szkody dochodzi w momencie zdarzenia. Ewentualna naprawa pojazdu nie ma wpływu na wysokość szkody. Zasadnym było wyliczenie wartości szkody w oparciu o kosztorys sporządzony przez powołanego w sprawie biegłego sądowego z zakresu techniki samochodowej w oparciu o części oryginalne sygnowane znakiem producenta pojazdu.

O odsetkach orzeczono na podstawie art. 481 § 1 i 2 kc w zw. z art. 14 ust. 1 ustawy o ubezpieczeniach obowiązkowych. W dniu 12 września 2016 r. pozwana odmówiła wypłaty odszkodowania w wyższej kwocie niż 6.439,92 zł, wobec czego żądanie odsetek od dnia 13 grudnia 2016 r. było uzasadnione.

Mając na uwadze powyższe orzeczono jak w pkt I i II wyroku.

Stan faktyczny był częściowo niesporny. W spornym zakresie został przeprowadzony dowód z opinii biegłego sądowego, o czym była mowa wyżej.

Niezależnie od powyższego zarówno dowody z zeznań świadka i przesłuchania powoda jak i dokumentacja zgromadzona w aktach sprawy korespondowały ze sobą wzajemnie. Sąd dał im wiarę.

W pkt II wyroku zasądzono na rzecz powoda koszty procesu na podstawie art. 100 kpc. Na koszty procesu strony powodowej składała się opłata sądowa: 527 zł, opłata skarbowa od pełnomocnictwa: 17 zł, wynagrodzenie pełnomocnika procesowego w stawce minimalnej 3600 zł, zaliczka na biegłego w kwocie 700 zł. Łącznie: 4844 zł. Na koszty procesu strony pozwanej składała się opłata skarbowa od pełnomocnictwa: 17 zł, wynagrodzenie pełnomocnika procesowego w stawce minimalnej 3600 zł, zaliczka na biegłego w kwocie 362,72 zł (w pozostałej części zaliczka została zwrócona przed wydaniem wyroku). Łącznie: 3979,72 zł. Powód wygrał sprawę w 63,97 zł. Pozwany wygrał sprawę w 36,03 %. W pkt III zasądzono kwotę 1664,81 zł (3098,70 zł – 1433,89 zł).

SSR Andrzej Muzyka

Sygn. akt XI GC 1536/19, dnia 9 września 2020 r.

ZARZĄDZENIE

1.  (...)

2.  (...)

3.  (...)

(...)