Pełny tekst orzeczenia

UZASADNIENIE

Decyzją z dnia 11 października 2019 r. Zakład Ubezpieczeń Społecznych I Oddział w Ł., na podstawie ustawy z dnia 31 lipca 2019 r. o świadczeniu uzupełniającym, odmówił Z. W. prawa do świadczenia uzupełniającego. W uzasadnieniu decyzji Zakład Ubezpieczeń Społecznych wskazał, że w związku z okolicznością, iż Z. W. uzyskuje świadczenie, którego wartość przewyższa kwotę 1 600,00 zł, brak jest podstaw do przyznania jej świadczenia uzupełniającego.

/decyzja k.6 - 6 odwrót plik I akt ZUS/

Odwołanie od powyższej decyzji złożyła Z. W.. W treści odwołania wskazała, że kwota uzyskiwanej przez nią renty rodzinnej nie pozwala na minimum egzystencji, bowiem uzyskiwane świadczenie w całości przeznacza na leczenie i rehabilitację. Skarżąca podkreśliła, że stan jej zdrowia wyklucza podjęcie przez nią pracy, a nadto, że jest całkowicie uzależniona od córki. Z. W. wniosła o zmianę zaskarżonej decyzji poprzez przyznanie jej prawa do świadczenia uzupełniającego.

/odwołanie k. 3 - 4/

W odpowiedzi na odwołanie , pełnomocnik organu rentowego wniósł o jego oddalenie.

/odpowiedź na odwołanie k.32 – 32 odwrót/

Sąd Okręgowy ustalił następujący stan faktyczny:

Ubezpieczona Z. W. urodziła się (...) Orzeczeniem lekarza orzecznika z dnia 16 marca 1999 r. Z. W. została uznana za osobę całkowicie niezdolną do pracy i samodzielnej egzystencji. Z. W. posiada obywatelstwo polskie i zamieszkuje na terenie Rzeczypospolitej Polskiej.

/okoliczności bezsporne/

Decyzją z dnia 28 marca 2013 r. Zakład Ubezpieczeń Społecznych I Oddział w Ł. przyznał Z. W. od dnia 23 lutego 2013 r. rentę rodzinną po zmarłym mężu. Miesięczna wysokość należnego Z. W. świadczenia wraz z dodatkiem pielęgnacyjnym wynosi 2 556,79 zł.

/decyzja k.17 - 19 plik II akt ZUS/

W dniu 13 września 2019 r. Z. W. złożyła wniosek o świadczenie uzupełniające dla osób niezdolnych do samodzielnej egzystencji.

/wniosek k.1 - 4 odwrót plik I akt ZUS/

Sąd Okręgowy zważył, co następuje:

Odwołanie jest niezasadne i podlega oddaleniu.

Na wstępie wskazać należy, że świadczenie uzupełniające dla osób niezdolnych do samodzielnej egzystencji, ma na celu dodatkowe wsparcie dochodowe służące zaspokajaniu potrzeb życiowych, ze względu na koszty związane z pielęgnacją, rehabilitacją i opieką medyczną. Prawo do tego świadczenia wiąże się jednak ze spełnieniem warunków określonych w ustawie.

Warunki nabywania prawa, tryb przyznawania oraz zasady wypłacania i finansowania świadczenia uzupełniającego określa ustawa z dnia 31 lipca 2019 r. o świadczeniu uzupełniającym dla osób niezdolnych do samodzielnej egzystencji ( Dz.U. z 2019 r., poz.1622). Stosownie do treści art.1 ust. 3, art. 2 oraz art. 4 ust. 3 świadczenie uzupełniające przysługuje osobie, która:

1. zamieszkuje na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej i :

- jest obywatelem Rzeczypospolitej Polskiej lub

- posiadającym prawo pobytu lub prawo stałego pobytu na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej obywatelem państw członkowskich Unii Europejskiej, państw członkowskich Europejskiego Porozumienia o Wolnym Handlu (EFTA) - strony umowy o Europejskim Obszarze Gospodarczym lub Konfederacji Szwajcarskiej, lub

- cudzoziemcem legalnie przebywającym na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.

2. ukończyła 18 lat;

3. jest niezdolna do samodzielnej egzystencji, a niezdolność ta została stwierdzona odpowiednim orzeczeniem;

4. nie jest uprawniona do świadczeń pieniężnych finansowanych ze środków publicznych lub też łączna wysokość brutto tych świadczeń wraz z kwotą wypłacaną przez zagraniczną instytucję właściwą do spraw emerytalno-rentowych po dokonaniu ustawowych wyłączeń nie przekroczy kwoty 1600 zł;

5. nie jest osobą tymczasowo aresztowaną lub odbywającą karę pozbawienia wolności ( co nie dotyczy osoby odbywającej karę pozbawienia wolności w systemie dozoru elektronicznego);

W niniejszej sprawie wprawdzie nie ulega wątpliwości, że Z. W. jako obywatelka Rzeczypospolitej Polskiej zamieszkująca na terytorium kraju jest osobą całkowicie niezdolną do pracy oraz samodzielnej egzystencji, to jednak okoliczności te nie są wystarczające do przyznania wnioskowanego świadczenia. Ustawodawca uzależnia bowiem przyznanie prawa do świadczenia uzupełniającego od spełnienia łącznie wszystkich ww. przesłanek. Skoro zatem wnioskodawczyni uzyskuje świadczenie rentowe w kwocie przekraczającej wysokość kwoty określonej w treści art.2 ust.2 ww. ustawy, to nie spełnia łącznie wszystkich ww. przesłanek, a w konsekwencji brak jest podstaw do przyznania wnioskowanego świadczenia. Podnoszone zatem przez wnioskodawczynię argumenty, co do stanu zdrowia oraz ponoszonych kosztów związanych z leczeniem i rehabilitacją pozostają bez znaczenia dla rozstrzygnięcia niniejszej sprawy.

Mając na uwadze powyższe, Sąd uznał, iż zaskarżona decyzja organu rentowego jest prawidłowa i w oparciu o treść art. 477 ¹⁴§ 1 k.p.c. oddalił odwołanie Z. W..

ZARZĄDZENIE

Odpis wyroku z uzasadnieniem doręczyć wnioskodawczyni.

20 VII 2020 roku.

S.B.