Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 26 czerwca 2020 roku

Sąd Rejonowy w Ostrołęce V Wydział Gospodarczy

w składzie następującym:

Przewodniczący: Sędzia Rafał Rogiński

Protokolant: sekr. sądowy Monika Grodzka

po rozpoznaniu w dniu 26 czerwca 2020 roku w Ostrołęce

na rozprawie sprawy z powództwa:

J. K. NIP (...)

M. K. NIP (...)

J. T. NIP (...)

przeciwko

(...)
w O. KRS (...)

o zapłatę

orzeka:

1.  zasądza od pozwanego (...) w O. na rzecz powodów J. K., M. K. i J. T. kwotę 648,00 zł (sześćset czterdzieści osiem złotych);

2.  oddala powództwo w części dotyczącej odsetek ustawowych za opóźnienie od kwoty 648,00 zł od dnia 05 września 2019 r. do dnia zapłaty;

3.  tytułem zwrotu kosztów procesu zasądza od pozwanego na rzecz powoda kwotę 2 067,00 zł, w tym kwotę 1 800,00 zł tytułem zwrotu kosztów zastępstwa prawnego;

4.  nakazuje zwrócić powodowi ze Skarbu Państwa – Sądu Rejonowego
w Ostrołęce kwotę 250,00 zł (dwieście pięćdziesiąt złotych) tytułem zwrotu połowy opłaty od pozwu.

Sędzia

Rafał Rogiński

Sygn. akt V GC 900/19 upr

UZASADNIENIE

Powodowie J. K., M. K. i J. T.
w pozwie skierowanym przeciwko (...) w O. domagali się o zasądzenie od pozwanego łącznej kwoty 8 097,64 zł wraz z odsetkami za opóźnienie
w transakcjach handlowych od kwoty 7 325,64 od dnia 05 września 2019 r.
do dnia zapłaty. W uzasadnieniu pozwu wskazano, że na żądaną kwotę składają się: skapitalizowane na dzień złożenia pozwu roszczenie z tytułu zapłaty
w kwocie 7 449,64 zł oraz kwota 648,00 zł tytułem rekompensaty za koszty odzyskania należności na podstawie art. 10 ustawy o terminach zapłaty
w transakcjach handlowych.

W dniu 30 września 2019 r. wydany został nakaz zapłaty w postępowaniu upominawczym, w którym orzeczono zgodnie z żądaniem pozwu. Od nakazu zapłaty pozwany złożył sprzeciw zaskarżając go w całości. W sprzeciwie pozwany wskazał, że dokonał zapłaty kwoty 7 325,64 zł wraz z odsetkami oraz zarzucił powodowi nadużycie prawa ( art 5 k.c. ) w stosunku do żądania zasądzenia przez powoda kwoty 648,00 zł i wniósł o oddalenie powództwa
w całości a w przypadku nie uznania zasadności jego twierdzeń wniósł
o nieobciążanie go kosztami postępowania.

Sąd ustalił następujący stan faktyczny.

Powód zamówił a pozwany dostarczył mu zamówiony towar. Pozwany nie regulował, swoich zobowiązań w wyznaczonych terminach. Kwota
7 325,64 zł wraz z odsetkami będąca zapłatą za faktury: FS (...),
FS (...), FS (...) i FS (...) została uregulowana przez pozwanego dopiero po wydaniu nakazu zapłaty ( w dniu
16 października 2019 r. ).

Powyższy stan faktyczny Sąd ustalił na podstawie następujących dowodów: kopii umowy nr (...)k 30-31, Faktury FS (...)
k - 12, Faktury FS (...) k - 13, Faktury FS (...) k – 14, Faktury FS (...) k - 15, ostatecznego wezwania do zapłaty wraz
z załącznikami k – 16-17, pisma zawierającego oświadczenie o cofnięciu pozwu k – 55, oraz okoliczności wskazanych w pozwie i sprzeciwie, których żadna ze stron nie zakwestionowała.

Sąd zważył co następuje.

Powództwo po ograniczeniu go częściowo przez powoda zasługiwało na uwzględnienie w całości.

Pozwany nie podważał faktu dokonania płatności na rzecz powoda
z opóźnieniem, a powód mając na uwadze zapłacenie przez pozwanego części należności cofną pozew ze zrzeczeniem się roszczenia co do kwoty należności głównej i odsetek zapłaconych po wniesieniu pozwu. Postępowanie w tym zakresie zostało umorzone postanowieniem z dnia 04 czerwca 2020 r.

Pozwany w sprzeciwie zarzucił powodowi nieprawidłowe wyliczenie odsetek i nadużycie prawa ( art 5 k.c. ) w stosunku do żądania zasądzenia kwoty 648,00 zł argumentując, że powód nie poniósł jakiejkolwiek szkody oraz wniósł w przypadku niepodzielenia jego argumentacji o nieobciążanie go kosztami postępowania

Powód w złożonym piśmie argumentował, że wykazywał inicjatywę
w rozwiązaniu sporu ugodowo i wysyłał do pozwanego wezwanie do zapłaty uprzedzając pozwanego o skierowaniu sprawy na drogę sądową.

Na podstawie art. 10 ust 1 ustawy z dnia 8 marca 2013 r. o terminach zapłaty w transakcjach handlowych wierzycielowi od dnia nabycia uprawnienia do odsetek, w których mowa w art. 7 ust 1 lub art. 8 ust 1 bez wezwania przysługuje od dłużnika z tytułu rekompensaty za koszty odzyskiwania należności równowartość kwoty 40 euro przeliczonych na złote według średniego kursu euro ogłoszonego przez Narodowy Bank Polski ostatniego dnia roboczego miesiąca poprzedzającego miesiąc, w którym świadczenie pieniężne stało się wymagalne.

Okoliczność realizowania przez pozwanego płatności z opóźnieniem pozostaje poza sporem. Dlatego Sąd nie podzielił stanowiska pozwanego o nadużyciu przez powoda prawa o którym mowa w art 5 k.c.

Na przywołanie zasługuje uchwała Sądu Najwyższego z dnia 11 grudnia 2015 r. ( Sygn. akt III CZP 94/15 ), zgodnie z którą ,,rekompensata za koszty odzyskiwania należności w wysokości 40 euro, przewidziana w art. 10 ust. 1 ustawy z dnia 8 marca 2013 r. o terminach zapłaty w transakcjach handlowych przysługuje wierzycielowi bez konieczności wykazania, że koszty te zostały poniesione. Roszczenie o rekompensatę w wysokości 40 euro powstaje po upływie terminów zapłaty ustalonych w umowie lub ustalonych zgodnie z art. 7 ust. 3 i art 8 ust. 4 tej ustawy.”

W ocenie Sądu powód wykazał w pozwie sposób wyliczenia odsetek
w formie tabeli. Zgodnie art. 6 k.c. ciężar udowodnienia faktu spoczywa na osobie, która z faktu tego wywodzi skutki prawne. Podobnie art. 232 k.p.c. stanowi, że strony są obowiązane wskazywać dowody dla stwierdzenia faktów, z których wywodzą skutki prawne. Jeżeli materiał dowodowy zgromadzony
w sprawie nie daje podstawy do dokonania odpowiednich ustaleń faktycznych
w myśl twierdzeń jednej ze stron, Sąd musi wyciągnąć ujemne konsekwencje
z braku udowodnienia faktów przytoczonych na uzasadnienie żądań lub zarzutów. Należy to rozumieć w ten sposób, że strona, która nie przytoczyła wystarczających dowodów na poparcie swych twierdzeń ponosi ryzyko niekorzystnego dla siebie rozstrzygnięcia, o ile ciężar dowodu, co do tych okoliczności na niej spoczywał (vide: wyrok Sądu Apelacyjnego we Wrocławiu z dnia 18.01.2012 r. w sprawie I ACa 1320/11).

Na zasądzoną od pozwanego na rzecz powoda kwotę składa się suma równowartości kwoty 40 euro naliczonych od każdej z zapłaconych
z opóźnieniem faktur.

O kosztach postępowania orzeczono na podstawie art. 98 k.p.c. Na koszty procesu w sprawie, poniesione przez stronę powodową składają się połowa uiszczonej opłaty od pozwu w wysokości 250,00 zł, opłata skarbowa od pełnomocnictwa w wysokości 17,00 zł, wynagrodzenie pełnomocnika
w wysokości 1 800,00 zł. Ponieważ powód cofną powództwo to zgodnie
z art 79 ust 1 pkt 3 lit a ustawy z dnia 28 lipca 2005 r. o kosztach sądowych
w sprawach cywilnych zwrócono mu połowę uiszczonej opłaty od pozwu.

Nadmienić należy, że sąd nie znalazł podstaw do zastosowania
art 102 k.p.c. zgodnie, z którym w wypadkach szczególnie uzasadnionych sąd może zasądzić od strony przegrywającej tylko część kosztów albo nie obciążać jej w ogóle kosztami.

Regułą jest ponoszenie przez stronę przegrywającą kosztów postępowania a odstąpić od niej można tylko w wyjątkowych przypadkach. Faktem powszechnie znanym, jest zła sytuacja ekonomiczna (...) co nie może jednak powodować, że jednostki te praktycznie z urzędu mają być nie obciążane kosztami wytaczanych im procesów. Praktyka taka wręcz zachęcała by placówki (...) do regulowania swoich zobowiązań dopiero po wystąpieniu przeciwko nim z powództwem. Należy mieć na uwadze, że ze (...) współpracują podmioty prowadzące działalność gospodarczą i nie mogą one
z własnych środków kredytować działalności (...), gdyż podmioty te i ich pełnomocnicy nie powinny być obciążane konsekwencjami złej sytuacji ekonomicznej placówek (...). Dlatego pomimo sytuacji ekonomicznej w jakiej znajduje się pozwany obciążono go kosztami postępowania.

Sędzia Rafał Rogiński

ZARZĄDZENIE

(...)

(...)

06.07.2020 Sędzia Rafał Rogiński