Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 30 października 2019 roku

Sąd Okręgowy w Gorzowie Wielkopolskim - Sąd Pracy i Ubezpieczeń Społecznych

w składzie:

Przewodniczący sędzia Tomasz Korzeń

Protokolant st. sekr. sądowy Anna Kopala

po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 30 października 2019 roku

sprawy z odwołania W. B.

od decyzji z dnia 11 kwietnia i 20 sierpnia 2019 roku

przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych Oddziałowi w G.

o przyznanie emerytury

I.  zmienia zaskarżone decyzje Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddziału w G. z dnia 11 kwietnia i 20 sierpnia 2019 roku, znak: (...) w ten sposób, że przyznaje W. B. prawo do emerytury od 1 lutego 2019 roku,

II.  zasądza od Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddziału w G. na rzecz ubezpieczonego 360zł tytułem zwrotu kosztów zastępstwa procesowego.

Tomasz Korzeń

VI U 510/19 UZASADNIENIE

Decyzjami z dnia 11 kwietnia i 20 sierpnia 2019 roku Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w G. odmówił przyznania W. B. prawa do emerytury.

Ubezpieczony wniósł o zmianę decyzji, przyznanie prawa do emerytury i zasadzenie kosztów procesu. Podniósł że przepracował 25 lat do końca 1998 r.

Organ rentowy wniósł o oddalenie odwołania.

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

W. B. urodził się (...)

Wniosek o emeryturę złożył 11.02.2019 r. Pozwany uznał za wykazany do końca 1998 r. okres składkowy wynoszący 24 lata, 5 miesięcy i 24 dni oraz okres pracy w warunkach szczególnych wynoszący ponad 19 lat. Pozwany nie uwzględnił okresu od 1.06 do końca 1996 r. (bezsporne)

Wnioskodawca pracował nieprzerwanie w Przedsiębiorstwie (...) w G. od 23.10.1973 r. do lutego 1998 r. W tym czasie zakale pracy wnioskodawcy ulegał licznym przejęciem np. PZ w P., (...) SA, A. Firma prywatna w Z., (...) sp. Z o.o. w G.. Prace w wykonywał w G. na ul. (...). Początkowo pracował jako kierowca ciągnikowy, potem jako przesiewacz mąki, potem jako palacz.

dowód: akta osobowe – teczka

legitymacja ubezpieczeniowa k. 30

świadectwo pracy k. 30

deklaracja k. 37

dokumentacja płacowa k. 47

zeznania świadków: H. C., M. K., M. W. i H. Z. k. 31v-32

zeznania wnioskodawcy k. 31v

Sąd zważył co następuje:

Zgodnie z art. 184 ustawy z dnia 17 grudnia 1998 r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (Dz.U.2018.1270, dalej jako ustawa)

1. Ubezpieczonym urodzonym po dniu 31 grudnia 1948 r. przysługuje emerytura po osiągnięciu wieku przewidzianego w art. 32, 33, 39 i 40, jeżeli w dniu wejścia w życie ustawy osiągnęli:

1) okres zatrudnienia w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze wymaganym w przepisach dotychczasowych do nabycia prawa do emerytury w wieku niższym niż 60 lat - dla kobiet i 65 lat – dla mężczyzn oraz

2) okres składkowy i nieskładkowy, o którym mowa w art. 27.

2. Emerytura, o której mowa w ust. 1, przysługuje pod warunkiem nieprzystąpienia do otwartego funduszu emerytalnego albo złożenia wniosku o przekazanie środków zgromadzonych na rachunku w otwartym funduszu emerytalnym, za pośrednictwem Zakładu, na dochody budżetu państwa.

W sprawie pozwany kwestionował spełnienie przez ubezpieczonego jedynie jednej przesłanki przyznania prawa do emerytury – posiadanie 25 letniego okresu ubezpieczenia do końca 1998 r. Sporem objęty był okres od 1 czerwca do końca 1996 r.

W okresie tym ubezpieczony pracował. Pomimo zmian właścicielskich wnioskodawca nieprzerwanie do 1973 do 1998 r. pracował w jednym zakładzie pracy. Wskazują na to nie tylko zeznania wnioskodawcy i świadków, ale także dowody z dokumentów. W legitymacji (k. 30) na stroni 8 znajduje się wpis z 29.11.1996 r. poczyniony przez A. F. w Z.. Wskazuje to na zatrudnienie powoda w tym czasie. (...) sp. z o.o. sp. k. posiada zeskanowaną dokumentację płacową. Nie są to co prawda nie są to oryginały, ale mając na uwadze, iż dokumentacja płacowa nie jest opatrywana podpisami, moc dowodowa tych skanów musi być podobna do oryginałów. Zakład nie ma bowiem interesu o fałszowaniu takiej dokumentacji. Karta wynagrodzeń za rok 1996 wskazuje jednoznacznie na zatrudnienie w A. i osiągania dochodów, określanych jak w typowym zatrudnieniu pracowniczym: płaca zasadnicza, premia, dodatek stażowy itp. Rozbicie dokumentów w 1996 r. (do maja i od czerwca) wskazuje na ciągłe zatrudnienie, choć u innych płatników – karta za okres od czerwca opatrzona jest pieczęcią (...) Firma (...) w Z.).

Okres powyższy (7 miesięcy) wraz z okresem uznanym przez pozwanego (24 lata, 5 miesięcy, 24 dni0 daje łącznie ponad 25 lat. Tym samym ubezpieczony spełnił wszystkie warunki przyznania prawa do emerytury.

Wobec powyższego Sąd na podstawie art. 477 ¹⁴ § 2 KPC zmienił zaskarżone decyzje i przyznał ubezpieczonemu prawo do emerytury od miesiąc złożenia wniosku (art. 133 ust. 1 ustawy).

Na podstawie art. 98 § 1 i 3 KPC w zw. z § 9 pkt 2 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 22.10.2015 r. w sprawie opłat za czynności adwokackie (Dz.U.2015.1800) sąd zasądził od pozwanego na rzecz ubezpieczonego kwotę 360 zł tytułem zwrotu kosztów procesu.

SSO Tomasz Korzeń

Sygn. akt III AUa 557/19

III AUz 144/19

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 22 maja 2020 r.

Sąd Apelacyjny w Szczecinie III Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych

w składzie następującym:

po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w dniu 22 maja 2020 r. w Szczecinie

sprawy W. B.

przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych Oddział w G.

o przyznanie do emerytury

na skutek apelacji organu rentowego od wyroku Sądu Okręgowego w Gorzowie Wielkopolskim z dnia 30 października 2019 r., sygn. akt VI U 510/19

oraz zażalenia organu rentowego na postanowienie zawarte w punkcie II wyroku Sądu Okręgowego w Gorzowie Wielkopolskim z dnia 30 października 2019 r., sygn. akt VI U 510/19

1.  oddala apelację,

2.  zmienia zaskarżone postanowienie zawarte w punkcie II wyroku Sądu Okręgowego w Gorzowie Wielkopolskim z dnia 30 października 2019 r., sygn. akt VI U 510/19 i zasądza od Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział w G. na rzecz ubezpieczonego W. B. kwotę 180 zł (sto osiemdziesiąt złotych) tytułem zwrotu kosztów zastępstwa procesowego w postępowaniu przed Sądem I instancji.

Sygn. akt III AUa 557/19; III AUz 144/19

UZASADNIENIE

Decyzjami z dnia 11 kwietnia i 20 sierpnia 2019 roku Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w G. odmówił przyznania W. B. prawa do emerytury.

Ubezpieczony wniósł o zmianę decyzji, przyznanie prawa do emerytury i zasadzenie kosztów procesu. Podniósł, że przepracował 25 lat do końca 1998 r.

Organ rentowy wniósł o oddalenie odwołania.

Wyrokiem z dnia 30 października 2019 r. Sąd Okręgowy w Gorzowie Wlkp. Sąd Pracy i Ubezpieczeń Społecznych zmienił zaskarżone decyzje Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddziału w G. z dnia 11 kwietnia i 20 sierpnia 2019 r. w ten sposób, że przyznał W. B. prawo do emerytury od 1 lutego 2019 roku oraz zasądził od Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddziału w G. na rzecz ubezpieczonego kwotę 360 zł tytułem zwrotu kosztów zastępstwa procesowego.

Sąd Okręgowy oparł swoje rozstrzygnięcie na następujących ustaleniach faktycznych i rozważaniach prawnych:

W. B. urodził się (...)

Wniosek o emeryturę złożył 11.02.2019 r. Organ rentowy uznał za wykazany do końca 1998 r. okres składkowy wynoszący 24 lata, 5 miesięcy i 24 dni oraz okres pracy w warunkach szczególnych wynoszący ponad 19 lat. Pozwany nie uwzględnił okresu od 1.06.1996r. do końca 1996 r. Wnioskodawca pracował nieprzerwanie w Przedsiębiorstwie (...) w G. od 23.10.1973 r. do lutego 1998 r. W tym czasie zakład pracy wnioskodawcy ulegał licznym przejęciem np. PZ w P., (...) SA, A. Firma prywatna w Z., (...) sp. Z o.o. w G.. Pracę w wykonywał w G. na ul. (...). Początkowo pracował jako kierowca ciągnikowy, potem jako przesiewacz mąki, a następnie jako palacz.

Biorąc pod uwagę taki stan faktyczny, Sąd Okręgowy uznał odwołanie ubezpieczonego za uzasadnione.

W pierwszej kolejności, Sąd meriti wskazał, iż zgodnie z art. 184 ustawy z dnia 17 grudnia 1998 r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych ubezpieczonym urodzonym po dniu 31 grudnia 1948 r. przysługuje emerytura po
osiągnięciu wieku przewidzianego w art. 32, 33, 39 i 40, jeżeli w dniu wejścia w życie ustawy osiągnęli:

1) okres zatrudnienia w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze
wymaganym w przepisach dotychczasowych do nabycia prawa do emerytury w wieku
niższym niż 60 lat - dla kobiet i 65 lat - dla mężczyzn oraz 2) okres składkowy i nieskładkowy, o którym mowa w art. 27,

Emerytura, o której mowa w ust. 1, przysługuje pod warunkiem nieprzystąpienia do
otwartego funduszu emerytalnego albo złożenia wniosku o przekazanie środków

zgromadzonych na rachunku w otwartym funduszu emerytalnym, za pośrednictwem Zakładu, na dochody budżetu państwa.

W sprawie pozwany kwestionował spełnienie przez ubezpieczonego jedynie jednej przesłanki przyznania prawa do emerytury - posiadanie 25 letniego okresu ubezpieczenia do końca 1998 r. Sporem objęty był okres od 1 czerwca do końca 1996 r.

W okresie tym ubezpieczony pracował. Pomimo zmian właścicielskich wnioskodawca nieprzerwanie do 1973 do 1998 r. pracował w jednym zakładzie pracy. Wskazują na to nie tylko zeznania wnioskodawcy i świadków, ale także dowody z dokumentów. W legitymacji (k. 30) na stronie 8 znajduje się wpis z 29.11.1996 r. poczyniony przez A. F. w Z.. Wskazuje to na zatrudnienie ubezpieczonego w tym czasie. (...) sp. z o.o. posiada zeskanowaną dokumentację płacową. Nie są to co prawda oryginały, ale mając na uwadze fakt, iż dokumentacja płacowa nie jest opatrywana podpisami, moc dowodowa tych skanów musi być – zdaniem Sądu Okręgowego - podobna do oryginałów. Zakład pracy nie ma bowiem interesu o fałszowaniu takiej dokumentacji. Karta wynagrodzeń za rok 1996 wskazuje jednoznacznie na zatrudnienie w A. i osiągania dochodów określanych jak w typowym zatrudnieniu pracowniczym: płaca zasadnicza, premia, dodatek stażowy itp. Rozbicie dokumentów w 1996 r. (do maja i od czerwca) wskazuje na ciągłe zatrudnienie, choć u innych płatników - karta za okres od czerwca opatrzona jest pieczęcią (...) Firma (...) w Z.. Okres powyższy (7 miesięcy) wraz z okresem uznanym przez pozwanego (24 lata, 5 miesięcy, 24 dni) daje łącznie ponad 25 lat. Tym samym ubezpieczony spełnił wszystkie warunki przyznania prawa do emerytury.

Wobec powyższego Sąd na podstawie art. 477 ¹⁴ § 2 KPC zmienił zaskarżone decyzje i przyznał ubezpieczonemu prawo do emerytury od miesiąca złożenia wniosku (art. 133 ust. 1 ustawy). Na podstawie art. 98 § 1 i 3 KPC w zw. z § 9 pkt 2 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 22.10.2015 r. w sprawie opłat za czynności adwokackie (Dz.U.2015.1800) sąd zasądził od pozwanego na rzecz ubezpieczonego kwotę 360 zł tytułem zwrotu kosztów procesu.

Z powyższym rozstrzygnięciem nie zgodził się organ rentowy wydanemu rozstrzygnięciu zarzucając naruszenie w stopniu mającym istotny wpływ na wynik sprawy:

- art.233 §1 k.p.c. poprzez przyjęcie, że istnieją podstawy do zmiany decyzji organu rentowego z dnia 11 kwietnia 2019 r. i 20 sierpnia 2019 r. obie znak: (...) i przyznanie Ubezpieczonemu prawa do emerytury od dnia 1 lutego 2019 r. a tym samym, że Ubezpieczony wykazał, że w okresie od 1 czerwca 1996 r. do 31 grudnia 1996 r. był zatrudniony w Firmie (...) w Z., co wynika z wpisu w legitymacji ubezpieczeniowej Ubezpieczonego opatrzonego datą 29 listopada 1996 r. oraz skanów dokumentacji płacowej za rok 1996, a w szczególności za okres od 1 czerwca 1996 r. do 31 grudnia 1996 r. dotyczącej Ubezpieczonego,

- art. 245 k.p.c. poprzez przyjęcie, że skany dokumentacji płacowej, nie opatrzonej także podpisami, dotyczącej Ubezpieczonego odnoszące się do okresu od 1 czerwca 1996 r. do 31 grudnia 1996 r. stanowią dowód zatrudnienia Ubezpieczonego w Firmie (...) w Z..

Tak argumentując apelujący wniósł o zmianę zaskarżonego wyroku w całości i oddalenie odwołań ubezpieczonego, ewentualnie o uchylenie zaskarżonego wyroku w całości i przekazanie sprawy Sądowi pierwszej instancji do ponownego rozpoznania. Ponadto wniósł o zasądzenie od Ubezpieczonego na rzecz organu rentowego kosztów procesu wraz z kosztami zastępstwa procesowego za obie instancje według norm przepisanych. Ponadto organ rentowy wniósł zażalenie na postanowienie zawarte w pkt. II wyroku Sądu okręgowego w Gorzowie Wielkopolskim z dnia 30 października 2019r.Zaskarżonemu postanowieniu zarzucił naruszenie prawa materialnego przez błędną wykładnię polegającą na przyjęciu, że w niniejszej sprawie ubezpieczonemu należy się zwrot kosztów zastępstwa procesowego w kwocie 360 złotych, podczas, gdy prawidłowa kwota zwrotu kosztów zastępstwa procesowego to 180 zł.

Sąd Apelacyjny zważył, co następuje:

Apelacja organu rentowego okazała się nie zasadna.

Kwestią oddaną pod rozwagę Sądu Apelacyjnego w niniejszym postępowaniu było zbadanie, czy ubezpieczony legitymuje się co najmniej 25 letnim okresem składkowym i nieskładkowym. Za bezsporny został uznany okres 24 lat, 5 miesięcy i 24 dni stażu pracy. W. B. domagał się uwzględnienia do wskazanego okresu pracy od 1 czerwca 1996 r. do końca roku 1996 r. w firmie (...).

Na okoliczność wykonywania przez W. B. pracy w spornym okresie Sąd Okręgowy przeprowadził dowód z przesłuchania świadków, dokumentów znajdujących się w aktach organu rentowego i w aktach sprawy – legitymacji ubezpieczeniowej, zeskanowanej dokumentacji płacowej, a także przesłuchania samego ubezpieczonego. Pozwany zarzucił rozstrzygnięciu naruszenie prawa procesowego, poprzez dokonanie błędnych ustaleń faktycznych, które miały wpływ na treść wyroku. Sąd ad quem wskazuje, iż chcąc kwestionować prawidłowość ustaleń sądu co do stanu faktycznego należy każdorazowo wykazać, iż miało miejsce uchybienie zasadom logicznego myślenia lub doświadczenia życiowego, gdyż tylko one mogą stanowić o naruszeniu zasad wskazanych w art. 233 k.p.c.

W ocenie Sądu Odwoławczego, Sąd I instancji trafnie uznał, że zebrany materiał dowodowy pozwala na zaliczenie spornego okresu do stażu pracy ubezpieczonego. Przypomnieć należy, że w postępowaniu przed sądami pracy i ubezpieczeń społecznych okoliczności mające wpływ na prawo do świadczeń lub ich wysokość mogą być udowadniane wszelkimi środkami dowodowymi, przewidzianymi w kodeksie postępowania cywilnego. Podkreślić należy, że po wniesieniu przez ubezpieczonego odwołania od decyzji organu rentowego i skierowaniu sprawy do sądu, sprawa o emeryturę – uprzednio administracyjna – staje się sprawą cywilną, rozpoznawaną według przepisów o postępowaniu odrębnym w sprawach z zakresu pracy i ubezpieczeń społecznych, w którym stosownie do treści art. 473 k.p.c., nie mają zastosowania ograniczenia dowodowe dotyczące dopuszczalności dowodów z zeznań świadków i przesłuchania stron (por. uzasadnienie wyroku SN z 8 kwietnia 1999 r., II UKN 619/98, OSNP 2000/11/439; wyrok SN z 2 lutego 1996 r., II URN 3/95, OSNP 1996/16/239). Zatem okoliczności, które są wymagane przy przyznawaniu prawa do świadczeń, mogą być dowodzone zarówno w oparciu o zgromadzoną dokumentację (akta osobowe i płacowe), w szczególności świadectwo pracy, ale także inne dowody (zeznania świadków, przesłuchanie strony). Jeżeli zaś zachodzą wątpliwości co do stwierdzeń zawartych w świadectwie pracy, konieczne jest ich zweryfikowanie innymi dowodami, szczególnie dokumentami i dowodami osobowymi.

Wbrew ocenie apelującego, materiał dowodowy zebrany w sprawie, w szczególności zapisy znajdujące się na legitymacji ubezpieczeniowej, a także zeznania świadków i skan dokumentacji płacowej pozwalają uznać, że w spornym okresie ubezpieczony posiadał status pracownika, a więc okres ten można zaliczyć do wymaganego przepisami 25 letniego stażu zatrudnienia. Przedłożone przez ubezpieczonego dokumenty i zeznania świadków potwierdzają okoliczności, które podniósł sam ubezpieczony. Co więcej, Sąd Odwoławczy nie znalazł podstaw do kwestionowania prawdziwości wyżej wymienionych dokumentów. Pochodzą one z okresu zatrudnienia, wobec czego należało uznać je za wiarygodne.

W ocenie Sądu Apelacyjnego powyższe wpisy w legitymacji oraz dokumenty w sposób nie budzący wątpliwości potwierdzają, że w tym okresie ubezpieczony był zatrudniony i posiadał status pracownika. Wobec czego należało uznać, że co najmniej przez brakujących 7 miesięcy ubezpieczony wykonywał pracę w zakładzie (...), a tym samym spełnia przesłankę legitymowania się co najmniej 25 – letnim stażem pracy. W ocenie Sądu Odwoławczego materiał dowodowy zgromadzony w sprawie uzasadnia przyjęcie, że ubezpieczony w spornym okresie świadczył pracę w ramach stosunku pracy. Ubezpieczony wykonywał czynności, jakich wymagał od niego pracodawca.

Rekapitulując, Sąd Apelacyjny za wiarygodne źródło uznał legitymację ubezpieczeniową przedłożoną przez W. B. oraz skan dokumentacji z firmy (...) sp. z o.o. Zeznania świadków również nie zakwestionowały faktów, które wynikają z powyższych dokumentów. Mając to na uwadze stwierdzić należy, iż spełnienie przesłanki legitymowania się co najmniej 25 letnim okresem składkowym i nieskładkowym skutkuje możliwością przyznania ubezpieczonemu wnioskowanego świadczenia. W niniejszej sprawie zeznania świadków są logiczne i stanowią potwierdzenie wyżej wskazanych okoliczności, które wynikają z akt osobowych i dokumentacji organu rentowego (vide wyrok SN z 4 października 2007 r. I UK 111/07).

Mając na uwadze powyższe Sąd Apelacyjny, na podstawie art. 385 k.p.c., apelację organu rentowego, jako nieuzasadnioną, oddalił w całości.

Zasadne okazało się zażalenie wniesione przez organ rentowy dotyczące rozstrzygnięcia o kosztach zastępstwa procesowego. Rację ma organ rentowy, że zgodnie z § 9 ust.2 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 22 października 2015r. w sprawie opłat za czynności adwokackie, stawki minimalne wynoszą 180 zł w sprawach o świadczenia pieniężne z ubezpieczenia społecznego i zaopatrzenia emerytalnego oraz w sprawach dotyczących podlegania ubezpieczeniom społecznym. Tym samym zasądzona kwota kosztów zastępstwa za pierwszą instancję winna wynieść 180 zł.