Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 23 lipca 2020 roku

Sąd Rejonowy w Kłodzku Wydział I Cywilny

w składzie następującym:

Przewodniczący: Sędzia Daria Ratymirska

Protokolant: p.o. prot. sąd. Oliwia Zielińska

po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 23 lipca 2020 roku w Kłodzku

sprawy z powództwa (...) Sp. z o. o. z siedzibą w W.

przeciwko K. U.

o zapłatę kwoty 4463,06 zł

I.  zasądza od pozwanej K. U. na rzecz strony powodowej (...) Sp. z o. o. z siedzibą w W. kwotę 4463,06 zł (cztery tysiące czterysta sześćdziesiąt trzy złote 06/100) wraz z odsetkami umownymi w wysokości odsetek maksymalnych za opóźnienie od kwoty 4354,94 zł od dnia 12.07.2019 r. i z odsetkami ustawowymi za opóźnienie od kwoty 108,12 zł od dnia 12.07.2019 r. do dnia zapłaty;

II.  zasądza od pozwanej na rzecz strony powodowej kwotę 953 zł tytułem zwrotu kosztów procesu, z odsetkami ustawowymi za opóźnienie od dnia uprawomocnienia się niniejszego wyroku do dnia zapłaty.

(...)

UZASADNIENIE

(...) Sp. z o.o. w W. wniosła pozew przeciwko K. U. o zapłatę kwoty 4463,06 zł z odsetkami umownymi w wysokości odsetek maksymalnych za opóźnienie od kwoty 4354,94 zł oraz z odsetkami ustawowymi za opóźnienie od kwoty 108,12 zł od dnia 12.07.2019r. do dnia zapłaty, tytułem zobowiązania z umowy pożyczki.

Pozwana wniosła o oddalenie powództwa, zarzucając nieudowodnienie roszczenia co do zasady i wysokości, przedawnienie roszczenia, brak legitymacji biernej. Wskazała, że strona powodowa nie wykazała, aby strony zawarły umowę, a powódka wykonała zobowiązanie, nie wykazała umocowania dla osoby, zawierającej umowę w jej imieniu oraz nie wykazała, by umowa w ogóle została zawarta.

Stan faktyczny:

W dniu 19.11.2018r. pozwana zawarła z powodem, dla którego usługi pośrednictwa świadczył (...) Sp. z o.o. z/s w W., ramową umowę pożyczki nr (...)_1 oraz umowę pożyczki nr (...) w kwocie 3500 zł, udzieloną na spłatę innych zobowiązań pozwanej. Strony ustaliły termin całkowitej spłaty w kwocie 4489,70 zł (w skład której wchodziła kwota 961,20 zł, tytułem prowizji, i kwota 28,50 zł, tytułem odsetek) na dzień 19.12.2018r. Umowa została zawarta za pośrednictwem strony internetowej (...) należącej do pośrednika kredytowego, gdzie pozwana zarejestrowała się, podając imię, nazwisko, nr P., adres e-mail, numer telefonu, adres zamieszkania, zapoznała się z ramową umową pożyczki, formularzem informacyjnym (m.in. o kosztach pożyczki, kwocie pożyczki, dacie spłaty, całkowitej kwocie do spłaty). Zgodnie z dyspozycją pożyczkobiorcy, wypłata kwoty pożyczki nastąpiła na rachunek bankowy, należący do (...) Sp. z o.o. o numerze, wskazanym w umowie pożyczki.

Dowód:

ramowa umowa pożyczki (k-19-23)

umowa pożyczki – potwierdzenie zawarcia umowy pożyczki (k-24)

formularz informacyjny (k-25-26)

regulamin serwisy (...).pl (k-30-31)

Sąd zważył, co następuje:

Powództwo zasługiwało na uwzględnienie.

Zgodnie z przepisem art. 353 § 1 kc, zobowiązanie polega na tym, że wierzyciel może żądać od dłużnika świadczenia, a dłużnik powinien świadczenie spełnić. Dłużnik powinien wykonać zobowiązanie zgodnie z jego treścią i w sposób odpowiadający jego celowi społeczno – gospodarczemu oraz zasadom współżycia społecznego (art. 354 §1 kc). Dłużnik obowiązany jest do naprawienia szkody wynikłej z niewykonania lub nienależytego wykonania zobowiązania (art. 471 kc).

Odpowiedzialność kontraktowa znajduje zastosowanie w stosunkach między wierzycielem i dłużnikiem, którzy są stronami określonego stosunku zobowiązaniowego. Dłużnik nie wykonuje zobowiązania, jeżeli przez swoje zachowanie nie doprowadzi do osiągnięcia przez wierzyciela określonej kontraktem korzyści. Ciężar dowodu istnienia przesłanek odpowiedzialności kontraktowej (tj. powstania szkody, w postaci uszczerbku majątkowego, spowodowanej niewykonaniem lub nienależycie wykonanym zobowiązaniem przez dłużnika, oraz istnienia związku przyczynowego), w świetle art. 6 k.c., spoczywa na wierzycielu, jako osobie, która z tychże faktów wywodzi skutki prawne. Musi on zatem udowodnić istnienie ważnego zobowiązania o określonej treści, w stosunku do którego czyni dłużnikowi zarzuty jego naruszenia. W niniejszej sprawie powód udowodnił dochodzone roszczenie co do zasady i wysokości. Udowodnił, że strony łączyła w.w. umowa pożyczki, zawarta na odległość za pośrednictwem środków komunikacji elektronicznej, na podstawie której pozwana zaciągnęła zobowiązanie pieniężne, z którego nie wywiązała się należycie.

Kwestionując w sprzeciwie od nakazu zapłaty powództwo, pozwana nie zaprzeczyła zarazem, że zaciągnęła przedmiotowe zobowiązanie. Nie przedstawiła też dowodu zapłaty. W sytuacji bowiem, gdy zachowanie się dłużnika w wykonaniu zobowiązania ma polegać na daniu lub czynieniu, przeprowadzenie przez wierzyciela dowodu na fakt niewykonania lub nienależytego wykonania zobowiązania, o ile nie jest niemożliwe, to na pewno jest bardzo utrudnione. Dlatego w takich sytuacjach przyjmuje się, że to dłużnik, broniąc się przed zarzutem niewykonania lub nienależytego wykonania zobowiązania, powinien przedstawić dowód spełnienia świadczenia (art. 462 – 463 kc). W rozpoznawanej sprawie, pozwana nie wykazała, że spełniła świadczenie zgodnie z zawartą umową, jak również nie wykazała, że niewykonanie lub nienależyte wykonanie zobowiązania jest następstwem okoliczności, za które nie ponosi odpowiedzialności (art. 471 kc w zw. z art. 6 kc). Zarzuty zgłoszone w sprzeciwie od nakazu zapłaty nie zasługiwały na uwzględnienie. Przedłożone przez powoda dowody stanowiły dostateczną podstawę do wyprowadzenia ustaleń faktycznych, zgodnych z twierdzeniami pozwu. Pozwana zaś nie sformułowała żadnych konkretnych zarzutów przeciwko takiemu twierdzeniu, ograniczając swoje stanowisko procesowe do negowania żądania pozwu i nie wykazując żadnej inicjatywy dowodowej, uchylając się zarazem od oświadczenia, czy fakty, przedstawione przez powoda w pozwie, miały miejsce, w szczególności czy, w jakiej wysokości i kiedy dokonała spłaty pożyczki, od jakiej daty według niej pozostaje w opóźnieniu ze spłatą i jaka jest prawidłowa wysokość naliczonych odsetek, przy czym nie stawiła się także na wezwanie Sądu, uniemożliwiając przeprowadzenie dowodu z przesłuchania strony. Zgodnie z art. 230 kpc, gdy strona nie wypowie się co do twierdzeń strony przeciwnej o faktach, sąd, mając na uwadze wyniki całej rozprawy, może fakty te uznać za przyznane. Nie wystarczy zatem ogóle stwierdzenie, że strona „kwestionuje wszystkie fakty i twierdzenia powoda, za wyjątkiem tych, które wyraźnie przyznaje”. Mając więc na uwadze dowody przedstawione przez powoda oraz okoliczność, że pozwana pomimo wezwania nie stawiła się na rozprawie i nie złożyła wyjaśnień co do konkretnych faktów, istotnych dla rozstrzygnięcia sprawy (art. 212 § 1 kpc), Sąd uznał, ustalając stan faktyczny sprawy, fakty te za przyznane. Przyjmując zatem, że pozwana zawarła w drodze elektronicznej umowę pożyczki, należało uznać, że to na niej spoczywał ciężar wykazania, że właściwie wywiązała się ze swego zobowiązania. Tymczasem w niniejszej sprawie pozwana nawet nie podniosła zarzutu zapłaty, mimo że termin wymagalności jej zobowiązania wynikał z umowy i minął 19.12.2018r. Zarazem chybiony był zarzut przedawnienia roszczenia, skoro pozew został wniesiony w dniu 12.07.2019r. (art. 118 kc).

W odniesieniu do kolejnego zarzutu pozwanej, nawet, gdyby przyjąć, że umowa pożyczki zawarta została przez osobę nieposiadającą umocowania do działania w imieniu powoda bądź przekraczającą zakres udzielonego umocowania, umowa taka nie jest bezwzględnie nieważna, lecz dotknięta sankcją bezskuteczności zawieszonej, co oznacza, iż jej skuteczność zależy od potwierdzenia przez mocodawcę, w imieniu którego została zawarta. Umowa potwierdzona przez mocodawcę jest ważna, wywołuje właściwe dla niej skutki prawne, przy czym druga strona może wyznaczyć mocodawcy odpowiedni termin do potwierdzenia umowy, a po bezskutecznym upływie terminu staje się wolna (art. 103 kc). W niniejszej sprawie pozwana nie wyznaczyła pożyczkodawcy terminu do potwierdzenia rzekomo nieważnej umowy i do chwili wystąpienia z powództwem nie kwestionowała umocowania osoby zawierającej umowę w imieniu pożyczkodawcy.

Mając powyższe na uwadze, na podstawie powołanych przepisów w zw. z art. 720 § 1 kc, art. 353 § 1 kc, art. 354 § 1 kc, art. 471 kc, art. 481 § 1 i 2 kc, art. 482 § 1 kc, orzeczono, jak w pkt I wyroku.

Orzeczenie w pkt II oparto na przepisach art. 98 § 1, 1 ¹i 3 kpc i § 2 pkt 3 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 22 października 2015r. w sprawie opłat za czynności adwokackie (Dz.U.2015, poz. 1800 ze zm.). Pozwana, jako przegrywająca sprawę, powinna zwrócić powodowi koszty procesu, w skład których wchodzi opłata sądowa od pozwu, wynagrodzenie pełnomocnika, będącego adwokatem, w stawce minimalnej, uzależnionej od wartości przedmiotu sporu.