Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 19 marca 2014r.

Sąd Okręgowy w Siedlcach IV Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych

w składzie:

po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 19 marca 2014r. w S.

odwołania D. H.

od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział w S.

z dnia 19 czerwca 2013 r. Nr (...)

w sprawie D. H.

przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych Oddział w S.

o prawo do renty z tytułu niezdolności do pracy

oddala odwołanie.

Sygn. akt: IV U 945/13 UZASADNIENIE

Decyzją z 19 czerwca 2013r. znak: (...)Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w S., działając na podstawie art.57 i 58 ustawy z 17 grudnia 1998r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych odmówił D. H. prawa do renty z tytułu niezdolności do pracy wskazując, iż u wymienionego nie stwierdzono niezdolności do pracy.

Odwołanie od w/w decyzji złożył D. H. wnosząc o jej zmianę i ustalenie mu prawa do renty z tytułu niezdolności do pracy. Wskazał, że nie zgadza się z decyzją, gdyż stan jego zdrowia od początku choroby nie poprawił się i pomimo kilkukrotnej rehabilitacji nadal utrzymuje się niedowład (odwołanie k.2).

W odpowiedzi na odwołanie organ rentowy wniósł o jego oddalenie, wskazując iż zaskarżona decyzja wydana została na podstawie orzeczenia Komisji Lekarskiej Zakładu Ubezpieczeń Społecznych z 11 czerwca 2013r., która nie stwierdziła u ubezpieczonego niezdolności do pracy, a odwołanie nie wnosi do sprawy żadnych nowych dowodów faktycznych lub prawnych, które uzasadniałyby zmianę zaskarżonej decyzji (odpowiedź organu rentowego na odwołanie k.3-4).

Sąd ustalił, co następuje:

Ubezpieczony D. H. do 31 maja 2013r. uprawniony był do renty z tytułu częściowej niezdolności do pracy (decyzja o ustaleniu prawa do renty z 23 października 2012r. k.38 akt rentowych za wnioskiem z 25 października 2010r.). W wniosku z 15 kwietnia 2013r. ubezpieczony wystąpił do Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział w S. z wnioskiem o ustalenie prawa do renty z tytułu niezdolności do pracy na dalszy okres (wniosek k.45a akt rentowych). Rozpoznając wniosek organ rentowy skierował ubezpieczonego na badanie przez Lekarza Orzecznika ZUS, który w orzeczeniu z 20 maja 2013r. ustalił, że ubezpieczony nie jest niezdolny do pracy (orzeczenie Lekarza Orzecznika z 20 maja 2013r. k.46 akt rentowych).

Na skutek sprzeciwu ubezpieczonego od powyższego orzeczenia Lekarza Orzecznika ubezpieczony skierowany został na badanie przez Komisję Lekarską ZUS, która w orzeczeniu z 11 czerwca 2013r. ustaliła, że ubezpieczony nie jest niezdolny do pracy (sprzeciw ubezpieczonego od orzeczenia Lekarza Orzecznika ZUS k.47 i orzeczenie Komisji Lekarskiej ZUS z 11 czerwca 2013r. k.50 akt rentowych). Na podstawie powyższego orzeczenia, zaskarżoną decyzją z 19 czerwca 2013r. Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w S. odmówił ubezpieczonemu prawa do renty z tytułu niezdolności do pracy (decyzja z 19 czerwca 2013r. k.51 akt rentowych).

Biegli z zakresu neurologii, ortopedii i kardiologii w opinii sporządzonej na zlecenie sądu rozpoznali u ubezpieczonego niedowład kończyny górnej prawej w zakresie barku po urazowym uszkodzeniu splotu barkowego w 2007r., stan po złamaniu trzonu kręgu C4 leczony operacyjnie stabilizacją międzytrzonową C3-C5 w 2008r. oraz nadciśnienie tętnicze łagodne i stwierdzili, że stan zaawansowania tych schorzeń nie powoduje u ubezpieczonego niezdolności do pracy. Biegli wskazali, że ubezpieczony ma 29 lat, posiada wykształcenie średnie z zakresu technik ochrony fizycznej osób i mienia oraz ukończony kurs przedsiębiorczości w ramach renty szkoleniowej. Dotychczas pracował jako kontroler jakości. W 2007r. ubezpieczony uczestniczył w wypadku samochodowym, w którym doznał urazu barku prawego z uszkodzeniem splotu barkowego oraz złamania żeber VI i VII po stronie lewej. W 2008r. w ponownym wypadku samochodowym przebył złamanie trzonu kręgu C4 ze stłuczeniem rdzenia, leczone operacyjnie poprzez przednią spondylodezę międzytrzonową C4-C5, przeszczep z talerza kości biodrowej lewej oraz stabilizację płytką Synthes i wkrętami. Ubezpieczony zgłasza dolegliwości bólowe kończyny górnej prawej, głównie barku i odcinka szyjnego kręgosłupa, a także ograniczenie ruchomości barku prawego i osłabienie siły ręki prawej. W badaniu przedmiotowym biegli stwierdzili blizny pourazowe w okolicy barku prawego i bliznę pooperacyjną na szyi po stronie lewej, a także objawy uszkodzenia części górnej splotu barkowego prawego w postaci niewielkich zaników mięśni barku i ramienia, niedowładu ksobnego w zakresie barku prawego pod postacią dużego ograniczenia ruchomości czynnej i osłabienia czucia dotyku na ramieniu prawym. Biegli wskazali, że u ubezpieczonego zachowana jest prawidłowa czynna ruchomość stawu łokciowego i nadgarstkowego oraz prawidłowa sprawność manualna i siła chwytu ręki prawej, a ruchomość kręgosłupa szyjnego jest nieznacznie ograniczona. Brak jest również objawów uszkodzenia ośrodkowego układu nerwowego. Mając na uwadze powyższe ustalenia oparte na analizie dokumentacji medycznej ubezpieczonego i badaniu przedmiotowym neurologiczno-ortopedycznym biegli stwierdzili, że obecna niesprawność ubezpieczonego spowodowana schorzeniem układu ruchu nie kwalifikuje do orzeczenia u ubezpieczonego długotrwałej niezdolności do pracy zgodnej z jego wykształceniem i kwalifikacjami. Ubezpieczony może wykonywać lekkie prace fizyczne, a także prace biurowe i umysłowe. Również aktualny stan kliniczny układu krążenia nie skutkuje niezdolnością ubezpieczonego do pracy zawodowej (opinia biegłych neurologa, ortopedy i kardiologa k.9-10 akt sprawy).

Ubezpieczony ma 30 lat. W 2005r. ukończył Technikum Mechaniczne w Ł., a następnie w 2007r. Elitarną Szkołę Służb Ochrony i (...) w S. w zawodzie technika ochrony fizycznej osób i mienia (świadectwo dojrzałości i indeks z Elitarnej Szkoły Służb Ochrony i (...) w S. k.7-15 akt rentowych za wnioskiem z 5 maja 2010r.). W okresie od 18 maja 2010r. do 18 listopada 2010r. ubezpieczony pobierał rentę szkoleniową (decyzja o przyznaniu renty szkoleniowej z 23 sierpnia 2010r. k.73 powyższych akt rentowych). W okresie pobierania renty szkoleniowej ubezpieczony przeszedł kurs (...) w związku z planowanym rozpoczęciem własnej działalności gospodarczej. W związku z upływem okresu, na który przyznano rentę szkoleniową ubezpieczony wystąpił z ponownym wnioskiem o prawo do renty z tytułu niezdolności do pracy i rentę tę pobierał do 31 maja 2013r. (vide: ustalenia w akapicie pierwszym oraz wniosek o rentę z 25 października 2010r. i pismo Powiatowego Urzędu Pracy w Ł. z 22 października 2010r. k.1 i 9 akt rentowych za wnioskiem z 25 października 2010r.). Przed wypadkami w 2007 i 2008r. ubezpieczony pracował jako kontroler jakości samochodów i testował ich sprawność podczas jazdy.

Sąd zważył, co następuje:

Odwołanie ubezpieczonego D. H. podlegało oddaleniu.

Zgodnie z art.57 ust. 1 i 2 ustawy z 17 grudnia 1998r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (Dz.U. z 2009r., Nr 153, poz.1227 ze zm.) renta z tytułu niezdolności do pracy przysługuje ubezpieczonemu, który spełnił łącznie następujące warunki: jest niezdolny do pracy, ma wymagany okres składkowy i nieskładkowy, a niezdolność do pracy powstała w czasie zatrudnienia, albo nie później niż w ciągu 18 miesięcy od ustania zatrudnienia, przy czym ostatniego wymogu nie stosuje do ubezpieczonego, który udowodnił okres składkowy i nieskładkowy wynoszący co najmniej 20 lat dla kobiety lub 25 lat dla mężczyzny oraz jest całkowicie niezdolny do pracy. W myśl art.12 ust.1, 2 i 3 ustawy niezdolną do pracy jest osoba, która całkowicie lub częściowo utraciła zdolność do pracy zarobkowej z powodu naruszenia sprawności organizmu i nie rokuje odzyskania zdolności do pracy po przekwalifikowaniu, przy czym całkowicie niezdolną do pracy jest osoba, która utraciła zdolność do wykonywania jakiejkolwiek pracy, a częściowo niezdolną do pracy jest osoba, która w znacznym stopniu utraciła zdolność do pracy zgodnej z poziomem posiadanych kwalifikacji.

Rozstrzygnięcie o zasadności odwołania ubezpieczonego od decyzji organu rentowego odmawiającej mu prawa do renty z tytułu niezdolności do pracy wymagało ustalenia czy u ubezpieczonego istnieje częściowa lub całkowita niezdolność do pracy. Sporządzona na tę okoliczność opinia biegłych neurologa, ortopedy i kardiologa dała podstawy do ustalenia, że u ubezpieczonego nie występuje obecnie niezdolność do pracy. Z opinii biegłych wynika, że ubezpieczony cierpi na schorzenia układu ruchu będące następstwem urazów odniesionych w wypadkach komunikacyjnych oraz na lekkie nadciśnienie tętnicze, ale stan zaawansowania tych schorzeń nie sprowadza u niego niezdolności do pracy. Biegli stwierdzili, że u ubezpieczonego występuje niedowład kończyny górnej prawej w zakresie barku po urazowym uszkodzeniu splotu barkowego i objawia się on niewielkimi zanikami mięśnia barku i ramienia, a także dużym ograniczeniem ruchomości czynnej barku i osłabieniem czucia dotyku na ramieniu prawym, poza tym jednak zachowana jest u niego prawidłowa czynna ruchomość stawu łokciowego i nadgarstkowego oraz prawidłowa sprawność manualna i siła chwytu ręki prawej. Ponadto w zakresie kręgosłupa szyjnego występuje u ubezpieczonego jedynie nieznaczne ograniczenie ruchomości tego kręgosłupa, a także nie stwierdza się u niego objawów uszkodzenia ośrodkowego układu nerwowego. W tych okolicznościach oraz biorąc pod uwagę wykształcenie ubezpieczonego i zdobyte przez niego kwalifikacje istniejąca niesprawność w zakresie układu ruchu nie powoduje u ubezpieczonego niezdolności do pracy. Może on wykonywać lekkie prace fizyczne, a także prace umysłowe i biurowe. Analizując przedmiotową opinię Sąd doszedł do przekonania, że stanowi ona miarodajny i wiarygodny dowód w sprawie, gdyż wydana została przez specjalistów z zakresu medycyny właściwych dla oceny stanu zdrowia ubezpieczonego ze względu na występujące u niego schorzenia, a ponadto poprzedzona została analizą dokumentacji medycznej ubezpieczonego i jego badaniem. Opinia jest spójna i logiczna oraz należycie uzasadniona. Ubezpieczony nie zgodził się z ustaleniami biegłych i przedstawił własną ocenę swojego stanu zdrowia i zdolności do pracy. Nie zgłosił jednak umotywowanych zastrzeżeń do powyższej opinii, która jest obiektywnym dowodem w sprawie.

Mając na uwadze powyższe okoliczności Sąd na podstawie art.477.14§1 kpc odwołanie ubezpieczonego oddalił.