Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

S., dnia 28 lipca 2020 r.

Sąd Rejonowy Szczecin-Centrum w Szczecinie, Wydział XI Gospodarczy,

w składzie:

Przewodniczący: SSR Dariusz Plewczyński

Protokolant: Marta Majchrzyk

po rozpoznaniu w dniu 28 lipca 2020 r. w Szczecinie na rozprawie

sprawy z powództwa (...) spółki z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w S.

przeciwko (...) spółce z ograniczoną odpowiedzialnością w G.

o zapłatę

I.  zasądza od pozwanego (...) spółki z ograniczoną odpowiedzialnością w G. na rzecz powoda (...) spółki z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w S. kwotę 13000 zł (trzynaście tysięcy zł) oraz odsetki ustawowe za opóźnienie w transakcjach handlowych liczone od kwot:

-31 370 zł od dnia 19 lutego 2019 r. do dnia 28 marca 2019 r.,

-16 370 zł od dnia 29 marca 2019 r. do dnia 12 sierpnia 2019 r.,

-14 000 zł od dnia 13 sierpnia 2019 r. do dnia 16 sierpnia 2019 r.,

-13 000 zł od dnia 17 sierpnia 2019 r. do dnia zapłaty,

II.  zasądza od pozwanego na rzecz powoda kwotę 5256,76 zł (pięć tysięcy dwieście pięćdziesiąt sześć zł siedemdziesiąt sześć gr) tytułem zwrotu kosztów procesu.

Sygn. akt XI GC 1677/19

UZASADNIENIE

Sprawa po sprzeciwie rozpoznawana była w postępowaniu uproszczonym

Pozwem z dnia 17 października 2019 r. powódka (...) spółka z ograniczoną odpowiedzialnością w S. wniosła przeciwko (...) spółce z ograniczoną odpowiedzialnością w G. o zapłatę kwoty 13000 zł wraz z ustawowymi odsetkami za opóźnienie w transakcjach handlowych liczonymi od kwot: 31370 zł od dnia 19 lutego 2019 roku do dnia 28 marca 2019 roku, 16370 zł od dnia 29 marca 2019 roku do dnia 12 sierpnia 2019 roku , 14000 zł od dnia 13 sierpnia 2019 roku do dnia 16 sierpnia 2019 roku, 13000 zł od dnia 17 sierpnia 2019 roku do dnia zapłaty oraz o zasądzenie kosztów procesu według norm przepisanych.

W uzasadnieniu pozwu powódka wskazała, że wykonywała na rzecz pozwanego prace demontażu i montażu lamp, prace zostały odebrane bez zastrzeżeń, wobec czego na pozwaną została wystawiona faktura (...) z dnia 29 marca 2019 roku na kwotę 31370 zł. Powódka podała, że w dniu 29 marca 2019 roku pozwana na poczet przedmiotowej faktury zapłaciła kwotę 15000 zł, w dniu 12 sierpnia 2019 roku zapłaciła kwotę 2370 zł, a w dniu 16 sierpnia 2019 roku zapłaciła kwotę 1000 zł, wobec czego do zapłaty pozostaje dochodzona pozwem kwota 13000 zł.

Nakazem zapłaty z dnia 28 października 2019 r. Sąd Rejonowy Szczecin-Centrum w Szczecinie XI Wydział Gospodarczy orzekł zgodnie z żądaniem pozwu

W przepisanym terminie pozwana wniosła sprzeciw od ww. nakazu zapłaty, zaskarżając go w całości, wnosząc o oddalenie powództwa w całości oraz o zasądzenie kosztów procesu według norm przepisanych. W uzasadnieniu sprzeciwu pozwana podała, że powódka zakończyła zlecone jej prace miesiąc po wyznaczonym terminie, a co za tym idzie kwota wynagrodzenia została pomniejszona o 10 000 zł, natomiast pozostała część wynagrodzenia została przez pozwaną zapłacona przelewem i gotówką.

Strony w toku procesu podtrzymały swoje stanowisko.

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

I. H. miała zawartą umowę z pozwaną na wykonanie prac w (...) sp. z o.o. Zakładzie Napraw Taboru w O..

Przedstawiciel powódki Ł. G. (1) prowadził w imieniu powódki rozmowy z przedstawicielem pozwanej S. K. odnośnie wykonania części prac, z ogółu, który miała zlecona pozwana. W dniu 19 września 2018 roku powódka przygotowała ofertę (...)_18 do postępowania (...) na wymianę instalacji elektrycznej i oświetlenia w części hali nr 3, która zawierała wycenę wymiany instalacji oraz oświetlenia. Umowa została wykonana zgodnie z ofertą. Odbiór prac był ustny.

Dowód:

- odpis z KRS powódki k.12-18,

- umowa zlecenia z dnia 31.12.2019 r. k.75,

- umowa zlecenia z dnia 1.06.2019 r. k.76

- oferta k.47-48,

- korespondencja e-mail z dnia 19.12.2019 r. k.46,

- zeznania świadka C. W. (1) k.162 verte,

- zeznania świadka Ł. G. (1) k.70 verte,162

- zeznania świadka I. H. płyta CD k.159,

W dniu 4 lutego 2019 roku powódka wystawiła na pozwanego fakturę Vat nr (...) na kwotę 31370 zł brutto z tytułu montażu instalacji elektrycznych PKWiU 43.21.10 z terminem płatności do dnia 18 lutego 2019 roku.

Dowód:

- faktura k.10,

W dniu 29 marca 2019 roku pozwana dokonała przelewu na konto powódki kwoty 15000 zł wskazując z tytule przelewu fakturę Vat (...).

Dowód:

- potwierdzenie przelewu k.4,11,

Wezwaniem do zapłaty z dnia 30 kwietnia 2019 roku pełnomocnik powódki wezwał pozwaną do zapłaty kwoty 16370 zł z ustawowymi odsetkami wskazując, że kwota ta wynika z faktury Vat nr (...), której termin płatności minął w dniu 18 lutego 2019 roku.

Dowód:

- wezwanie do zapłaty k.8,

- potwierdzenie nadania k.9,

W dniu 12 sierpnia 2019 roku pozwana dokonała przelewu na konto powódki kwoty 2370 zł wskazując w tytule przelewu fakturę Vat nr (...). Następnie w dniu 16 sierpnia 2019 roku pozwana dokonała przelewu na konto powódki kwoty 1000 zł wskazując w tytule przelewu fakturę Vat nr (...). Do zapłaty z przedmiotowej faktury pozostała kwota 13000 zł.

Dowód:

- potwierdzenia przelewu k.5,6,

Sąd zważył, co następuje:

Powództwo jest uzasadnione w całości.

W ocenie Sądu zawartą przez strony umowę zakwalifikować należy jako umowę o dzieło do której zastosowanie znajdują art. 627 i n. k.c. Przyjęcie, że jest to umowa o świadczenie usług nie wpłynęłoby na treść rozstrzygnięcia.

Fakt zawarcia przedmiotowej umowy, w szczególności jej zakres i cena oraz faktyczne wykonanie, nie są kwestionowane przez pozwanego, a nadto wynikają z dokumentów i zeznań świadków Ł. G. i C. W..

Zarzuty pozwanej w sprzeciwie dotyczą terminowości wykonania prac, konsekwencją czego miały być rzekome wspólne ustalenia obniżenia wynagrodzenia o kwotę 10 000zł .

Zarzuty pozwanej nie zostały w żaden sposób wykazane, w szczególności nie został wykazany fakt opóźnienia oraz ustaleń co do obniżenia wynagrodzenia.

Z akt sprawy nie wynika, aby pozwany przed procesem odnosił się do wezwania do zapłaty bądź w innych okolicznościach negował obowiązek zapłaty, co niewątpliwie powinno mieć miejsce w sytuacji gdyby długu nie akceptował. Wręcz przeciwnie z dokonanych przelewów wynika, że pozwany miał pełną świadomość zaciągnięcia zobowiązania i istnienia zadłużenia. W treści każdego z przelewów wskazano fakturę objętą pozwem. Pozwany zdawał więc sobie sprawę jakiej kwoty i z jakiego tytułu oczekuje powód i na poczet tego zadłużenia dokonywał płatności. Rzekome obniżenie wynagrodzenia na skutek ustaleń nie zostało wykazane. Budzi ono wątpliwości już w płaszczyźnie samych twierdzeń, miałoby ono bowiem objąć prawie 1/3 wynagrodzenia. Pozwany nie wskazuje kiedy, gdzie i z kim ustalenia te miałyby mieć miejsce. Odnotować też należy, że kwota zadłużenia przekracza wskazywaną przez pozwanego kwotę 10 000zł. Przyjmując więc nawet jego twierdzenia za prawdziwe, to i tak powinna nastąpić zapłata, przynajmniej części należności dochodzonej pozwem. Tymczasem pozwany nie wskazuje na inne wpłaty niż te już uwzględnione przez powódkę. Stanowiska strony pozwanej w żaden sposób nie potwierdzają też zeznania świadka I. H.. Świadek ten nie znał treści umowy łączącej powoda z pozwaną, a tym bardziej rzekomych ustaleń, co do obniżenia wynagrodzenia. Z zeznań tego świadka, podobnie jak świadków Ł. G. i C. W. wynika natomiast, że zakres prac, który miał zlecony przez I. H. pozwany był znacznie szerszy niż ten zlecony powódce. Ewentualne opóźnienie pozwanego w wykonaniu prac nie oznacza więc automatycznego opóźnienia powódki. Nadto ewentualne zaistnienie opóźnienia nie daje uprawnienia do obniżenia wynagrodzenia o kwotę której zasadność także nie została wykazana.

W ocenie Sądu całokształt przytoczonych okoliczności wskazuje na fakt zawarcia i wykonania umowy przez powódkę zgodnie z ustaleniami. Pozwana poza ogólną negacją nie naprowadziła żadnych twierdzeń, a tym bardziej dowodów na odmienną od przedstawionej przez powódkę wersji zdarzeń. Gdyby faktycznie doszło do braku umowy, lub jej nieprawidłowego wykonania, to pozwana niewątpliwie zwróciłaby się do powódki o wyjaśnienia w tej kwestii. Zgodnie z zasadami doświadczenia życiowego i logiki, przyjąć należy, że strony interesują się zawieranymi umowami, ich wykonaniem, ewentualnie wywodzą roszczenia z faktu ich niewykonania. Przedsiębiorcy analizują otrzymane faktury i reagują na wadliwie wystawione, jak również na wezwania do zapłaty , zwłaszcza w sytuacji, gdy uważają je za bezpodstawne, a nie dokonują płatności (częściowej) jak w niniejszej sprawie.

Termin płatności i żądanie w zakresie odsetek są późniejsze niż data wykonania prac. Pozwany płacił na poczet należności, nie negując jej także w zakresie terminu płatności, w szczególności nie wskazał innego terminu niż podany na fakturze, a tym bardziej nie wykazał jego ustalenia. Podstawę prawną w zakresie rozstrzygnięcia o odsetkach stanowią przepisy ustawy z 8 marca 2013r o przeciwdziałaniu nadmiernym opóźnieniom w transakcjach handlowych (poprzednio o terminach zapłaty w transakcjach handlowych).

Istotne elementy ustaleń i materiału dowodowego omówione zostały powyżej, zbędnym jest więc ich powtarzanie. Dla porządku wskazać należy, że Sąd dokonał ustaleń w oparciu o częściowo niesporne twierdzenia stron, dowody z dokumentów i dowód z zeznań świadków Ł. G. (1), C. W. (1), I. H.. Autentyczność i treść dokumentów nie była kwestionowana. Zeznania świadków Sąd uznał za wiarygodne. Sąd pominął dowód z przesłuchania świadka S. K. jako spóźniony, gdyż nie został on powołany w sprzeciwie (mimo powołania tam innego świadka). Przesłuchanie tego świadka niewątpliwe przedłużyłoby także postępowanie. W ocenie Sądu dowód ten powołany został wyłącznie w celu przedłużenia postępowania. W tym miejscu zwrócić należy uwagę, że na żaden z wyznaczonych terminów rozprawy, czy to przed tutejszym Sądem, czy też przy wykonaniu odezwy nie stawił się nikt za stronę pozwaną. Składane były kolejne wnioski mające na celu wstrzymanie toku procesu. Odnotowania przy tym wymaga, że pismo z 27 lipca 2020r wpłynęło do Sądu już po zamknięciu rozprawy i wydaniu wyroku. Zgodnie z ugruntowanym orzecznictwem wniosek o odroczenie powinien zostać złożony w sposób i w czasie umożliwiającym jego dotarcie do składu orzekającego przed wydaniem wyroku (por. Wyrok Sądu Najwyższego z dnia 19 września 2002r sygn. akt I PKN 400/01), co w niniejszej sprawie nie miało miejsca. Choroba nie została też potwierdzona żadnym zaświadczeniem. Nadto w chwili składania przedmiotowego pisma S. K. nie był pełnomocnikiem (strona pozwana mimo zobowiązania nie złożyła wcześniej kolejnej umowy zlecenia). Dowód z jego przesłuchania, jak wskazano powyżej, był też spóźniony. Nawet więc gdyby wniosek wpłynął przed rozprawą i tak nie byłoby podstaw do jej odroczenia .

Sąd rozstrzyga o kosztach w każdym orzeczeniu kończącym sprawę w instancji (art. 108 § 1 k.p.c.). Podstawę rozstrzygnięcia o kosztach stanowi art. 98 k.p.c. Powódka wygrała proces należy się jej więc zwrot kosztów na które składa się opłata od pozwu 750zł, opłata skarbowa od pełnomocnictwa 17zł, zwrot wydatków tj. kosztów dwukrotnego stawiennictwa pełnomocnika powoda na rozprawie 444,88zł x 2 i wynagrodzenie pełnomocnika 3600zł ustalone w wysokości stawki minimalnej na podstawie §2 pkt 5 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 22 października 2015r w sprawie opłat za czynności adwokackie (Dz.U.2015.1800 ze zm.).

SSR Dariusz Plewczyński

ZARZĄDZENIE

1.  (...)

2.  (...)

-(...)

3.  (...)