Pełny tekst orzeczenia

UZASADNIENIE

Decyzją z dnia 30.03.2020 roku Zakład Ubezpieczeń Społecznych I Oddział w Ł. odmówił wnioskodawcy prawa do renty z tytułu niezdolności do pracy w związku z wypadkiem przy pracy z dnia 27.02.2018 roku.

W uzasadnieniu wskazano ,że orzeczeniem lekarza orzecznika ZUS z dnia 26.02.2020 roku ustalono ,że wnioskodawca jest częściowo niezdolny do pracy ale niezdolność ta nie pozostaje w związku z wypadkiem przy pracy. Ponadto w decyzji zawarto pouczenie ,że jeżeli wnioskodawca chce przyznania mu renty z tytułu częściowej niezdolności do pracy to powinien złożyć w tym zakresie formalny wniosek w terminie 30 dni od otrzymania decyzji / decyzja w aktach ZUS/.

Od powyższej decyzji odwołanie w ustawowym terminie złożył wnioskodawca. Wskazał ,że decyzja jest krzywdząca i niesprawiedliwa. Została wydana na podstawie błędnej diagnozy lekarza orzecznika bez skierowania na bardziej szczegółowe badania./ odwołanie k- 3-5/.

W odpowiedzi na odwołanie organ rentowy wniósł o odrzucenie odwołania , wskazując ,że wnioskodawca od orzeczenia lekarza orzecznika ZUS nie wniósł sprzeciwu do komisji lekarskiej ZUS. Na podstawie art.477 ⁹par 3 ¹ k.p.c. odwołanie powinno być odrzucone. / odpowiedź na odwołanie k-7-7odw/.

Sąd ustalił następujący stan faktyczny :

Wnioskodawca G. B. w dniu 20.12.2019 roku złożył wniosek o rentę z tytułu niezdolności do pracy w związku z wypadkiem przy pracy . Wobec powyższego wnioskodawca został skierowany na badanie do lekarza orzecznika ZUS. Orzeczeniem lekarza orzecznika ZUS z dnia 26.02.2020 roku wnioskodawca został uznany za częściowo niezdolnego do pracy do 28.02.2022 roku. Jako datę powstania częściowej niezdolności do pracy wskazano , że nie można jej ustalić. Ponadto wskazano ,że częściowa niezdolność do pracy nie pozostaje w związku z wypadkiem przy pracy i pozostaje w związku ze stanem narządu ruchu / orzeczenie lekarza orzecznika ZUS w aktach ZUS/.

Powyższy stan faktyczny Sąd ustalił na podstawie materiału dowodowego zgromadzonego w aktach sprawy w tym dokumentów znajdujących się w aktach ZUS.

Sąd zważył , co następuje :

Wniosek organu rentowego o odrzucenie odwołania jest uzasadniony.

Znajduje on podstawę prawną w treści przepisu art. art.477 ⁹par 3 ¹ k.p.c. . Przepis ten stanowi ,że Sąd odrzuci odwołanie w sprawie o świadczenie z ubezpieczeń społecznych, do którego prawo jest uzależnione od stwierdzenia niezdolności do pracy lub niezdolności do samodzielnej egzystencji albo stwierdzenia stałego lub długotrwałego uszczerbku na zdrowiu, jeżeli podstawę do wydania decyzji stanowi orzeczenie lekarza orzecznika Zakładu Ubezpieczeń Społecznych, a osoba zainteresowana nie wniosła sprzeciwu od tego orzeczenia do komisji lekarskiej Zakładu Ubezpieczeń Społecznych i odwołanie jest oparte wyłącznie na zarzutach dotyczących tego orzeczenia. Jeżeli odwołanie opiera się także na zarzucie nierozpatrzenia wniesionego po terminie sprzeciwu od tego orzeczenia, a wniesienie sprzeciwu po terminie nastąpiło z przyczyn niezależnych od osoby zainteresowanej, sąd uchyla decyzję, przekazuje sprawę do ponownego rozpoznania organowi rentowemu i umarza postępowanie. W takim przypadku organ rentowy kieruje sprzeciw do rozpatrzenia do komisji lekarskiej Zakładu Ubezpieczeń Społecznych.

Jest okolicznością niesporną w sprawie ,że wnioskodawca kwestionuje ustalenia lekarza orzecznika ZUS dotyczące jego stanu zdrowia i związku niezdolności do pracy z wypadkiem przy pracy jakiemu uległ. Podnieść należy ,że ustalenie związku niezdolności do pracy z wypadkiem przy pracy jaki miał miejsce w 2018 roku jest okolicznością stricte medyczną, wymagającą wiadomości specjalnych. Dlatego też wnioskodawca powinien był złożyć sprzeciw do komisji lekarskiej ZUS , skoro uważał ,że niezdolność do pracy powstała u niego w związku z wypadkiem przy pracy.

Mając powyższe na uwadze Sąd orzekł jak w sentencji postanowienia.