Pełny tekst orzeczenia

Formularz UK 1

Sygnatura akt

II K 658/18

Jeżeli wniosek o uzasadnienie wyroku dotyczy tylko niektórych czynów lub niektórych oskarżonych, sąd może ograniczyć uzasadnienie do części wyroku objętych wnioskiem. Jeżeli wyrok został wydany w trybie art. 343, art. 343a lub art. 387 k.p.k. albo jeżeli wniosek o uzasadnienie wyroku obejmuje jedynie rozstrzygnięcie o karze i o innych konsekwencjach prawnych czynu, sąd może ograniczyć uzasadnienie do informacji zawartych w częściach 3–8 formularza.

1.  USTALENIE FAKTÓW

1.1.  Fakty uznane za udowodnione

Lp.

Oskarżony

Czyn przypisany oskarżonemu (ewentualnie zarzucany, jeżeli czynu nie przypisano)

1.

2.

M. M. (1)

S. W.

Z uwagi na złożenie wniosku o uzasadnienie wyroku w części dotyczącej orzeczenia o karze, ograniczono uzasadnienie do informacji zawartych w częściach 3-8 formularza.

Przy każdym czynie wskazać fakty uznane za udowodnione

Dowód

Numer karty

1.2.  Fakty uznane za nieudowodnione

Lp.

Oskarżony

Czyn przypisany oskarżonemu (ewentualnie zarzucany, jeżeli czynu nie przypisano)

Przy każdym czynie wskazać fakty uznane za nieudowodnione

2.  OCena DOWOdów

2.1.  Dowody będące podstawą ustalenia faktów

Lp. faktu z pkt 1.1

Dowód

Zwięźle o powodach uznania dowodu

2.2.  Dowody nieuwzględnione przy ustaleniu faktów
(dowody, które sąd uznał za niewiarygodne oraz niemające znaczenia dla ustalenia faktów)

Lp. faktu z pkt 1.1 albo 1.2

Dowód

Zwięźle o powodach nieuwzględnienia dowodu

3.  PODSTAWA PRAWNA WYROKU

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Oskarżony

☒

3.1.  Podstawa prawna skazania albo warunkowego umorzenia postępowania zgodna z zarzutem

I, II

I, II

M. M. (1)

S. W.

Zwięźle o powodach przyjętej kwalifikacji prawnej

Ad I) Kwalifikacja prawna czynu, którego dotyczy pierwszy z zarzutów sformułowanych w części wstępnej wyroku i wskazana pierwotnie przez Prokuratora w akcie oskarżenia w sposób prawidłowy typizuje działanie, jakiego dopuścił się M. M. (1) i S. W. stosując przemoc fizyczną względem pokrzywdzonych. Używając nieustalonej substancji rozpylonej wobec pokrzywdzonych i doprowadzając ich w ten sposób do bezbronności, a następnie kopiąc i bijąc pokrzywdzonych po tułowiu i nogach spowodował u D. W. obrażenia w postaci bolesności i obrzęku okolicy skroniowej i policzka lewego, a u M. W. – stłuczenie obu kończyn dolnych, obrzęk i liczne siniaki, które to skutkowały rozstrojem zdrowia poniżej dni siedmiu. Powyższym zachowaniem oskarżeni wyczerpali ustawowe znamiona przestępstwa pobicia z art. 158 § 1 k.k. Działali wspólnie i w porozumieniu, co jednoznacznie wynika z ich wyjaśnień oraz zeznań pokrzywdzonych i K. W. (1).

Ad II) Kwalifikacja prawna czynu z pkt II sentencji wyroku dotyczy przestępstwa popełnionego przez M. M. (1) i S. W. działających wspólnie i w porozumieniu polegającego na uszkodzeniu samochodu osobowego marki P. (...) o nr rej. (...)FJ poprzez celowe uderzanie kije drewnianym i kopanie nogami. Takie działanie doprowadziło do powstania uszkodzeń w postaci: połamania obudowy lusterka zewnętrznego, pęknięcia klosza lampy kierunkowskazu prawego, licznych zadrapań i wgnieceń karoserii na przedniej masce, prawym i lewym boku oraz połamania zaślepki- ogranicznika prowadnicy drzwi przesuwanych bocznych prawych i połamania klamki plastikowej w tylnych drzwiach. Straty kształtują się na wysokości 1800 zł. Oskarżeni wyczerpali ustawowe znamiona przestępstwa uszkodzenia mienia z art. 288 § 1 k.k.

☒

3.2.  Podstawa prawna skazania albo warunkowego umorzenia postępowania niezgodna z zarzutem

III

S. W.

Zwięźle o powodach przyjętej kwalifikacji prawnej

Zmianie ulec musiała kwalifikacja prawna III czynu zarzuconego S. W., a dotyczącego kierowania pojazdem mechanicznym w stanie nietrzeźwości. Analizując dane o uprzedniej karalności, a w szczególności ostatnie ze skazań, które dotyczy sprawy Sądu Rejonowego w Jeleniej Górze ( sygn. akt II K 393/19) i w której to oskarżony ten skazany został za przestępstwo z art. 178a § 4 k.k. Sąd dopuszczając dowód z akt sprawy Sądu Rejonowego w Lwówku Śląskim o sygn. akt II K 364/10 ustalił, że w sprawie tej kara łączna dotyczyła w szczególności kary orzeczonej za czyn z art. 178a § 1 k.k. popełniony w dacie 27 marca 2010r. Zważywszy na okresy wykonywania kary i środków karnych w powołanej sprawie o sygn. II K 364/10 oraz późniejsze orzeczenia skazujące, jakie figurują w karcie karnej, nie doszło do zatarcia skazania.

W tak kształtującej się sytuacji prawnej S. W. , nie wychodząc poza granice oskarżenia, należało przyjąć, że zarzuconego w niniejszym postępowaniu przestępstwa polegającego na kierowaniu w stanie nietrzeźwości samochodem osobowym marki B. o nr rej. (...) dopuścił się będąc uprzednio skazanym za przestępstwo z art. 178a § 1 k.k. prawomocnym wyrokiem Sądu Rejonowego w Lwówku Śląskim z dnia 13 lipca 2010r. sygn. akt II K 364/10. Tym samym zmianie ulec musiała kwalifikacja prawna czynu na art. 178a § 4 k.k.

☐

3.3.  Warunkowe umorzenie postępowania

------------------------

-------------------------------------------------------

Zwięzłe wyjaśnienie podstawy prawnej oraz zwięźle o powodach warunkowego umorzenia postępowania

☐

3.4.  Umorzenie postępowania

------------------------

------------------------------------------------------

Zwięzłe wyjaśnienie podstawy prawnej oraz zwięźle o powodach umorzenia postępowania

☐

3.5.  Uniewinnienie

-----------------------

-----------------------------------------------------

Zwięzłe wyjaśnienie podstawy prawnej oraz zwięźle o powodach uniewinnienia

4.  KARY, Środki Karne, PRzepadek, Środki Kompensacyjne i środki związane z poddaniem sprawcy próbie

Oskarżony

Punkt rozstrzygnięcia
z wyroku

Punkt z wyroku odnoszący się
do przypisanego czynu

Przytoczyć okoliczności

M. M. (1)

S. W.

M. M. (1)

S. W.

Tylko S. W.

Tylko M. M. (1)

Tylko S. W.

M. M. (1)

S. W.

M. M. (1)

S. W.

M. M. (1)

S. W.

Tylko S. W.

Tylko S. W.

I.

II.

III.

IV.

V.

VI.

VII

VIII

IX

X

Czyn z pkt I

Czyn z pkt II

Czyn z pkt III

Czyn z pkt I i II

Czyn z pkt I, II i III

Czyn z pkt II

Czyn z pkt I

Czyn z pkt I

Czyn z pkt III

Czyn z pkt III

Znaczny stopień winy i społecznej szkodliwości czynu (działanie zaplanowane, niska motywacja – odwet za uwagi, jakie padły pod adresem matki oskarżonego M. – M. M. (3) )

Okoliczności obciążające:

- uprzednia karalność obu oskarżonych,

- rozpylenie substancji dodatkowo obezwładniającej pokrzywdzonych,

- działanie w dzień i w obecności osoby małoletniej ( K. W. (1) )

Okoliczności łagodzące:

- przyznanie się obu oskarżonych do popełnienia zarzucanego czynu i złożenie wyjaśnień

- prowokacyjne zachowanie pokrzywdzonego D. W., który przed zajechaniem drogi przez sprawców jako pierwszy opuścił pojazd i uderzył w przednią maskę samochodu napastników,

- brak dotkliwych obrażeń, brak konieczności zaopatrzenia medycznego obu pokrzywdzonych. W szczególności z relacji świadków K. W. (2) oraz K. W. (3) wynika, że pokrzywdzeni nie korzystali z pomocy medycznej, a zaraz po zajściu D. W. poruszał się swobodnie, bez trudu drogą w kierunku miejsca zamieszkania, sam też odmówił zabrania przez karetkę pogotowia ratunkowego.

Uwzględniając stopnień społecznej szkodliwości czynów oraz okoliczności wpływające na wymiar kary, nadto dyrektywy opisane w art. 53 § 1 i 2 k.k. Sąd uznał, że karą adekwatną i słuszną w odczuciu społecznym za popełnienie przedmiotowego przestępstwa będzie kara po 8 miesięcy pozbawienia wolności. Kara ta spełnia cele w zakresie prewencji indywidulanej i ogólnej. Uwzględnia również podobny sposób działania sprawców i intensywność użytej siły.

Okoliczności obciążające:

- uprzednia karalność, wyrządzenie szkody, która w żadnej części nie została pokryta

Okoliczności łagodzące:

- uszkodzenie pojazdu sprawców przez pokrzywdzonego D. W. na początku zajścia

Uwzględniając znaczny stopnień społecznej szkodliwości czynu oraz okoliczności wpływające na wymiar kary, nadto dyrektywy opisane w art. 53 § 1 i 2 k.k. Sąd uznał, że karą adekwatną i słuszną w odczuciu społecznym będzie kara po 5 miesięcy pozbawienia wolności. Kara ta spełnia cele w zakresie prewencji indywidulanej i ogólnej.

Okoliczności obciążające:

- uprzednia karalność

Okoliczności łagodzące:

- przyznanie się do popełnienia zarzucanego czynu

- kierowanie pojazdem w godzinach nocnych, gdy nie panuje istotne natężenie ruchu drogowego,

Uwzględniając stopnień społecznej szkodliwości czynu, który Sąd ocenia na znaczny oraz okoliczności wpływające na wymiar kary, nadto dyrektywy opisane w art. 53 § 1 i 2 k.k. Sąd uznał, że karą adekwatną i słuszną w odczuciu społecznym będzie kara 4 miesięcy pozbawienia wolności. Kara ta spełnia cele w zakresie prewencji indywidulanej i ogólnej.

Zgodnie z art. 85 § 1 k.k. i art. 86 § 1 k.k. Sąd wymierza karę łączną w granicach od wymiaru najsurowszej z jednostkowych do sumy kar wymierzonych za poszczególne przestępstwa. W niniejszej sprawie Sąd mógł orzekać karę łączną w granicach od 8 miesięcy do roku i miesiąca pozbawienia wolności.

Sąd orzekał o karze łącznej w oparciu o metodę asperacji i wymierzył karę łączną 10 miesięcy pozbawienia wolności. Kara w takim wymiarze spełni cele zapobiegawcze i wychowawcze w stosunku do wymienionego oskarżonego oraz wystarcza dla realizacji potrzeb w zakresie kształtowania świadomości prawnej społeczeństwa. Dwa przypisane M. M. (1) przestępstwa dotyczą w zasadzie jednego zdarzenia, a ich odrębna ocena i kwalifikacja wynika wyłącznie z innego rodzaju dobra prawnie chronionego, jakie naruszone zostało przez popełnienie przestępstw. Początkowo bowiem agresja skierowana wobec osób, zwrócona następnie została w kierunku pojazdu jednego z pokrzywdzonych. Do czynów doszło na tle trwającego od dawna konfliktu rodzinnego, w którym niejednokrotnie stroną aktywą pozostawali pokrzywdzeni. Kara też jest obliczona na izolację oskarżonego, który notorycznie wchodzi w konflikt z prawem.

O karze łącznej Sąd orzekał w oparciu o powyżej wskazane przepisy. W odniesieniu do S. W. Sąd mógł wymierzyć karę łączną w granicach od 8 miesięcy do roku i 5 miesięcy pozbawienia wolności. Również wobec tego oskarżonego zastosowana została metoda asperacji. Podobnie, jak w przypadku M. M. (1), dwa pierwsze czyny cechuje bardzo bliska więź czasowa. Trzeci z czynów dotyczy zupełnie innego dnia, zupełnie innych okoliczności i nie pozostaje on w związku z przestępstwami z daty 9 lipca 2018r. Dając temu wyraz Sąd orzekł wobec S. W. karę łączną roku pozbawienia wolności. Kara w takim wymiarze spełni cele zapobiegawcze i wychowawcze w stosunku do wymienionego oskarżonego oraz wystarcza dla realizacji potrzeb w zakresie kształtowania świadomości prawnej społeczeństwa. Z uwagi na uprzednią karalność jest ona również formą surowej odpłaty za ponowne naruszenie porządku prawnego.

Stosownie do wniosku pokrzywdzonego M. W., Sąd na podstawie art. 46 § 1 k.k. orzekł wobec oskarżonych obowiązek naprawienia szkody poprzez zapłatę na rzecz M. W. równowartości uszkodzeń spowodowanych w jego pojeździe. Wartość szkody w ogóle nie została zakwestionowana w toku postępowania, zaś ich ilość i rodzaj dla przywrócenia stanu poprzedniego odpowiadają aktualnie kształtującym się cenom rynkowym, jeśli chodzi o usługi blacharskie i lakiernicze. Sąd zobowiązał do uregulowania odszkodowania w wysokości po 900 zł dzieląc wysokość szkody między oskarżonych po połowie mając na względzie słuszny interes pokrzywdzonego, jak i taki sam zakres działania sprawców. Treść formułowanego wniosku przez pokrzywdzonego wskazuje ponadto, że domagał się on zasądzenia osobno kwot po połowie od oskarżonych.

Stosownie do wniosku pokrzywdzonego M. W., Sąd na podstawie art. 46 § 1 k.k. orzekł wobec oskarżonych zadośćuczynienie za doznana krzywdę w kwocie po 600 zł. W tym zakresie żądanie pokrzywdzonego opiewające na sumę 20000 zł okazało się wygórowane. W aktach znajduje się dokumentacja medyczna dotycząca doznanych obrażeń i z niej wynika, że M. W. doznał stłuczenia i podbiegnięć krwawych obu kończyn dolnych. Obrażenia te nie zakłóciły w sposób istotny funkcjonowania na co dzień, Z zeznań wnuczki pokrzywdzonego K. W. (2) wynika, że pokrzywdzony nie korzystał z pomocy medycznej.

W oparciu o treść art. 46 § 1 k.k. Sąd orzekł wobec oskarżonych obowiązek zapłaty tytułem zadośćuczynienia za doznaną krzywdę kwot po 1000 zł na rzecz drugiego z pokrzywdzonych – D. W.. Zauważyć w tym miejscu należy, że pierwszy intensywny cios skierowany został właśnie wobec tego pokrzywdzonego w głowę, co łączy się z większym zagrożeniem dla zdrowia.

Treść art. 42 § 3 k.k. obligowała Sąd do orzeczenia w stosunku do S. W. zakazu prowadzenia wszelkich pojazdów mechanicznych w ruchu lądowym dożywotnio, gdyż oskarżony ten popełnił czyn kwalifikowany z art. 178 a § 4 k.k.

Zgodnie z brzmieniem art. 43a § 2 k.k. Sąd orzekł wobec S. W. obligatoryjne świadczenie pieniężne na rzecz Funduszu Pomocy Pokrzywdzonym oraz Pomocy Postpenitencjarnej w minimalnej, jeśli chodzi o sprawców przestępstw z art. 178a § 4 k.k. wysokości – 10 000 zł.

5.  1Inne ROZSTRZYGNIĘCIA ZAwarte w WYROKU

Oskarżony

Punkt rozstrzygnięcia
z wyroku

Punkt z wyroku odnoszący się do przypisanego czynu

Przytoczyć okoliczności

7.6. inne zagadnienia

W tym miejscu sąd może odnieść się do innych kwestii mających znaczenie dla rozstrzygnięcia,
a niewyjaśnionych w innych częściach uzasadnienia, w tym do wyjaśnienia, dlaczego nie zastosował określonej instytucji prawa karnego, zwłaszcza w przypadku wnioskowania orzeczenia takiej instytucji przez stronę

7.  KOszty procesu

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

XI.

Na podstawie art. 624 § 1 k.p.k. Sąd zwolnił oskarżonych w całości od zapłaty na rzecz Skarbu Państwa kosztów sądowych ze względów słuszności. Zarówno M. M. (1), jak i S. W. nie posiadają stałego zatrudnienia, a wskutek przedmiotowego wyroku zobowiązani zostali do zrekompensowania pokrzywdzonych.

6.  1Podpis