Pełny tekst orzeczenia

Przewodniczący:

sędzia Michał Misiak

Protokolant:

Bożena Kurzawska

Formularz UK 1

Sygnatura akt

II K 762/19

Jeżeli wniosek o uzasadnienie wyroku dotyczy tylko niektórych czynów lub niektórych oskarżonych, sąd może ograniczyć uzasadnienie do części wyroku objętych wnioskiem. Jeżeli wyrok został wydany w trybie art. 343, art. 343a lub art. 387 k.p.k. albo jeżeli wniosek o uzasadnienie wyroku obejmuje jedynie rozstrzygnięcie o karze i o innych konsekwencjach prawnych czynu, sąd może ograniczyć uzasadnienie do informacji zawartych w częściach 3–8 formularza.

1.USTALENIE FAKTÓW

0.1.Fakty uznane za udowodnione

Lp.

Oskarżony

Czyn przypisany oskarżonemu (ewentualnie zarzucany, jeżeli czynu nie przypisano)

1.1.1.

T. B. (1)

Opis zarzucanego czynu zawarty jest w części wstępnej wyroku z dnia 19 sierpnia 2020 r.

Przy każdym czynie wskazać fakty uznane za udowodnione

Dowód

Numer karty

W dniu 09 czerwca 2018 r. w C. (gdzie odbywały się wtedy liczne imprezy plenerowe w ramach dni miasta), w godzinach wieczornych, K. M. siedział na murku w pobliżu sklepu (...) na ul. (...). Wraz z nim przebywali tam: jego dziewczyna P. G. (1) oraz znajomi: W. F., P. S., G. K. i M. R.. K. M. pił wtedy piwo (łącznie wypił około 3-4 piw). W pewnym momencie obok nich przeszło dwóch mężczyzn (nie jest wiadome kto to był) i jeden spośród nich przewrócił stojące na trawniku piwo, należące do W. F., na co zwrócił uwagę K. M.. Po chwili do K. M. podeszła kilkunastoosobowa grupa ludzi, wśród których byli T. B. (1), A. M. (1), D. T. (1), K. K. i W. H. (T. B., A. M. i D. T. wypili wcześniej dość znaczną ilość wódki).

Zarzewiem konfliktu była wcześniejsza sytuacja z przewróceniem butelki i zwróceniem uwagi przez K. M..

Część osób, spośród kilkunastoosobowej grupy, w tym T. B. (1), A. M. (1) i D. T. (1) stali w pobliżu K. M., część podeszła do P. S., a część do W. F.. Utworzyli oni w ten sposób oddzielne grupy. K. M. rozpoznał T. B. (1) jako osobę, z którą uczęszczał do jednej szkoły (choć nie znał go z imienia i nazwiska) i wyciągnął w jego kierunku rękę, ale został odepchnięty przez nieustaloną osobę. Wtedy doszło do szarpaniny pomiędzy K. M. a nieustalonymi osobami z grupy, znajdującej się w jego pobliżu, K. M. próbował się bronić, machał rękoma, a wtedy podbiegł do niego A. M. (1) i uderzył go pięścią w twarz, co jeszcze bardziej zaogniło sytuację. W tym czasie natomiast W. F. i P. S. nadal byli zaangażowani w przepychanki słowne z otaczającymi ich osobami. T. B. (1) chcąc załagodzić sytuację chwycił K. M. za pomocą "dźwigni" i położył go na ziemi, chcąc doprowadzić do uspokojenia ludzi i wygaszenia sporu. Po chwili T. B. (1) puścił K. M., lecz wtedy doszedł w jego pobliże D. T. (1) i próbował uderzyć K. M., lecz na skutek obrony z jego strony został uderzony butelką. Wtedy D. T. (1) zaczął szarpać się z K. M., do uderzania którego przystąpił ponownie A. M. (1) i jeszcze inne nieustalone osoby. Na skutek tych uderzeń K. M. upadł a wtedy był kopany przez A. M. (1) i co najmniej jedną inną osobę. Gdy K. M. na krótko stracił przytomność, jego dziewczyna P. G. (1) mocno krzyczała i grupa osób się rozeszła. Jedynie T. B. (1) podszedł do K. M., pomógł go podnieść i posadzić na ławce, po czym również opuścił to miejsce. Mniej więcej w tym samym czasie miejsce zdarzenia opuściły również grupy osób, znajdujących się przy P. S. i W. F..

K. M. doznał obrażeń ciała w postaci: krwiaka okularowego oka lewego, obrzęku lewego ramienia żuchwy, licznych ran śluzówki policzka lewego, stłuczenia głowy w okolicy skroniowej lewej oraz drobnej rany tłuczonej lewej okolicy czołowej o średnicy 3 mm. Zadawane K. M. uderzenia naraziły go na bezpośrednie niebezpieczeństwo powstania obrażeń ciała, opisanych w art. 157§1 kk.

T. B. (1) ma obecnie 26 lat, ma wykształcenie średnie, z zawodu jest mechanikiem pojazdów, pracuje w firmie Agencji ds. Ochrony (...) i zarabia 2800 złotych netto miesięcznie, jest bezdzietnym kawalerem, nie był karany, nie leczył się psychiatrycznie ani odwykowo.

wyjaśnienia oskarżonego T. B. (1)

41-42, 77, 97, 188, 269

zeznania świadka K. M.

5, 73, 75, 77, 168-171, 178, 179

zeznania świadka P. S.

59-60, 83, 177-179, 294-295

zeznania i wyjaśnienia D. T. (1)

30-31, 48-50, 75, 188, 295,

zeznania i wyjaśnienia A. M. (1)

47, 73, 189, 295

zeznania świadka P. G. (1)

16-17, 174-175, 296

zeznania świadka K. K.

67, 180, 296

zeznania świadka W. F.

69-71, 175-177, 296-297,

zeznania świadka G. K.

81, 179-180, 297

zeznania świadka A. S.

187, 297-298

zeznania świadka W. H.

65, 185-186

zeznania świadka M. R.

186-187

opinia lekarska

88

wywiad środowiskowy

124-126

dokumentacja medyczna

7-10

protokół oględzin

11-14

zapytanie o karalność

86

0.1.Fakty uznane za nieudowodnione

Lp.

Oskarżony

Czyn przypisany oskarżonemu (ewentualnie zarzucany, jeżeli czynu nie przypisano)

1.2.1.

Przy każdym czynie wskazać fakty uznane za nieudowodnione

Dowód

Numer karty

1.OCena DOWOdów

0.1.Dowody będące podstawą ustalenia faktów

Lp. faktu z pkt 1.1

Dowód

Zwięźle o powodach uznania dowodu

1.1.1

wyjaśnienia oskarżonego T. B. (1)

Sąd uznał wyjaśnienia oskarżonego za wiarygodne.

Podkreślić trzeba, że problemem w ocenie materiału dowodowego były rozbieżności w przedstawianiu przebiegu, gdyż praktycznie każdy świadek opisał ten przebieg nieco odmiennie. Ponadto, przy ponownym rozpoznaniu sprawy, świadkowie i oskarżony nie byli praktycznie już w stanie przedstawić nowych okoliczności i należało bazować przede wszystkim (fakt, że na bardzo dokładnych), protokołach ich poprzednich przesłuchań.

Sąd ma świadomość, że wyjaśnienia oskarżonego stały w pewnej sprzeczności z zeznaniami pokrzywdzonego K. M. oraz świadka P. G. (1). Wskazać jednak, należy, że choć wyjaśnienia oskarżonego i zeznania tych świadków były konsekwentne, to zdaniem sądu, wyjaśnienia oskarżonego w znacznie większym stopniu znalazły potwierdzenie w pozostałym materiale dowodowym, niż zeznania tych świadków, szczególnie w zakresie rzekomego ciosu ze strony oskarżonego.

Po pierwsze bowiem, oskarżony przedstawia fazy zdarzenia w podobny sposób, jak to sąd ostatecznie przyjął, podczas gdy K. M. i P. G. (1) tego nie dokonali.

Po drugie, większość świadków (poza właśnie pokrzywdzonym i jego dziewczyną P. G.), w tym nawet świadkowie związani z pokrzywdzonym, wskazują, iż nie widzieli, aby oskarżony zadał jakikolwiek cios, co więcej, wskazują, że swoim zachowaniem dążył on do uspokojenia sytuacji. Szczególnie, że na pozostałych dwóch sprawców zdarzenia (osądzonych już prawomocnie D. T. (1) i A. M. (1)) inni świadkowie, jako na osoby zadające ciosy, wskazywali.

Po trzecie, pokrzywdzony i świadek P. G. (1) nie pamiętali faktu udzielanej pomocy przez oskarżonego po zakończeniu zdarzenia, na co zgodnie wskazali niemal wszyscy pozostali uczestnicy.

W ocenie sąd, jakkolwiek zachowanie oskarżonego w postaci udzielenia pomocy pokrzywdzonemu po zdarzeniu może być tłumaczone jako wyraz refleksji, na co wskazywał sąd odwoławczy, to jednak, szczególnie w połączeniu z wcześniejszym zachowaniem oskarżonego, może świadczyć o tym, iż oskarżony nie miał zamiaru i nie uczestniczył w pobiciu pokrzywdzonego.

Zdaniem sądu, ponadto, zachowanie oskarżonego w postaci przytrzymania pokrzywdzonego i sprowadzenia go na ziemię w początkowej fazie zajścia nie może być kwestionowane jako metoda na uspokojenie zdarzenia i oceniane wyłącznie jako objaw agresji wobec pokrzywdzonego. Nie jest sprzeczne z zasadami doświadczenia życiowego i spotykane jest w rzeczywistości, że w sytuacji ataku wieloosobowej grupy na jedną osobę odciąga się właśnie te osobę. Trudno sobie bowiem wyobrazić, aby oskarżony był w stanie powstrzymać wiele osób, łatwiejsze było zapanowanie nad pokrzywdzonym. Ponadto, patrząc od strony psychologicznej, takie swego rodzaju zneutralizowanie pokrzywdzonego, mogłoby, choć w niniejszej sprawie tak się nie stało, tak podziałać na napastników, iż odstąpiliby od ataku. Dodać należy również, że zachowanie oskarżonego jako ukierunkowane na uspokojenie właśnie pokrzywdzonego można również tłumaczyć tym, że w obronie przed atakiem zachowywał się on aktywnie (między innymi uderzył trzymaną w ręku butelką D. T. (1)).

zeznania świadka K. M.

Sąd, w dużej części dając wiarę zeznaniom pokrzywdzonego, uznał jednak jego zeznania, w zakresie dotyczącym tego, iż T. B. (1) zadał mu cios, za niewiarygodne. Sąd dostrzega to, iż pokrzywdzony, rozpoznając w czasie zdarzenia oskarżonego jako osobę znaną sobie ze szkoły (choć nie przypominał sobie wtedy jego imienia i nazwiska), zwrócił na niego uwagę. Skoro jednak inne osoby, niż K. M. i P. G. (1), twierdziły, iż oskarżony T. B. (1) nie zadał pokrzywdzonemu ciosu, a co więcej, dążył do wyciszenia konfliktu, można zasadnie twierdzić, że pokrzywdzony wskazywał na oskarżonego właśnie dlatego, że był jedyną znaną mu osobą.

zeznania świadka P. S.

Sąd generalnie dał wiarę zeznaniom tego świadka. Choć nie obserwował on całości zdarzenia, gdyż znajdował się w odrębnej od pokrzywdzonego grupie osób, te fragmenty zdarzenia, które widział w pełni potwierdzały wyjaśnienia oskarżonego. Szczególnie, w zakresie chwycenia pokrzywdzonego w celu uspokojenia sytuacji. Dodać należy, iż świadek ten związany był z pokrzywdzonym, tym bardziej zatem jego zeznania należy ocenić jako wysoce wiarygodne i obiektywne.

zeznania i wyjaśnienia D. T. (1)

Sąd dał wiarę zeznaniom i wyjaśnieniom świadka D. T. (1), co do opisu zachowania T. B. (1).

zeznania i wyjaśnienia A. M. (1)

Sąd dał wiarę zeznaniom i wyjaśnieniom świadka A. M. (1), co do opisu zachowania T. B. (1), szczególnie, że świadek nie zaprzeczał swojemu negatywnemu udziałowi w pobiciu.

zeznania świadka P. G. (1)

Sąd ocenił te zeznania tak samo jak ocenione powyżej zeznania pokrzywdzonego K. M..

zeznania świadka K. K.

Sąd generalnie dał wiarę zeznaniom tego świadka, choć nie były to zeznania o znaczeniu fundamentalnym. Najistotniejsze w jego zeznaniach było potwierdzenie udzielonej pokrzywdzonemu przez oskarżonego pomocy oraz uspokajanie pokrzywdzonego.

zeznania świadka W. F.

Sąd sceptycznie potraktował zeznania tego świadka, gdyż widział on bardzo krótkie fragmenty zdarzenia i w bardzo dużym stopniu był nastawiony na wycofanie się ze zdarzenia.

zeznania świadka G. K.

Sąd uznał zeznania świadka G. K. za wiarygodne. Świadek ten prawidłowo wskazała na osoby, które brały udział w pobiciu K. M., nie umieszczając wśród nich oskarżonego.

zeznania świadka A. S.

Sąd dał wiarę zeznaniom tego świadka, choć w zakresie zachowania oskarżonego nie miała ona szczegółowej wiedzy.

zeznania świadka W. H.

Sąd uznał zeznania tego świadka za wiarygodne.

zeznania świadka M. R.

Sąd dał wiarę zeznaniom świadka, choć w zakresie zachowania oskarżonego M. R. nie miała głębszej wiedzy.

opinia lekarska

Dowód ten nie budził sporów.

wywiad środowiskowy

Dowód bezsporny.

dokumentacja medyczna

Dowód bezsporny.

protokół oględzin

Dowód bezsporny.

zapytanie o karalność

Dowód bezsporny.

0.1.Dowody nieuwzględnione przy ustaleniu faktów
(dowody, które sąd uznał za niewiarygodne oraz niemające znaczenia dla ustalenia faktów)

Lp. faktu z pkt 1.1 albo 1.2

Dowód

Zwięźle o powodach nieuwzględnienia dowodu

1.PODSTAWA PRAWNA WYROKU

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Oskarżony

☐

3.1. Podstawa prawna skazania albo warunkowego umorzenia postępowania zgodna z zarzutem

Zwięźle o powodach przyjętej kwalifikacji prawnej

☐

3.2. Podstawa prawna skazania albo warunkowego umorzenia postępowania niezgodna z zarzutem

Zwięźle o powodach przyjętej kwalifikacji prawnej

☐

3.3. Warunkowe umorzenie postępowania

Zwięzłe wyjaśnienie podstawy prawnej oraz zwięźle o powodach warunkowego umorzenia postępowania

☐

3.4. Umorzenie postępowania

Zwięzłe wyjaśnienie podstawy prawnej oraz zwięźle o powodach umorzenia postępowania

☒

3.5. Uniewinnienie

Zwięzłe wyjaśnienie podstawy prawnej oraz zwięźle o powodach uniewinnienia

Przy tak ustalonym stanie faktycznym i braku dowodów, aby obecność oskarżonego na miejscu zdarzenia stanowiła udział w pobiciu konieczne było uniewinnienie oskarżonego od popełniania zarzucanego mu czynu. Oskarżony nie zadawał żadnych ciosów, nikogo nie podburzał do agresji, jego zachowanie miało na celu załagodzenie sytuacji.

1.KARY, Środki Karne, PRzepadek, Środki Kompensacyjne i
środki związane z poddaniem sprawcy próbie

Oskarżony

Punkt rozstrzygnięcia
z wyroku

Punkt z wyroku odnoszący się
do przypisanego czynu

Przytoczyć okoliczności

1.Inne ROZSTRZYGNIĘCIA ZAwarte w WYROKU

Oskarżony

Punkt rozstrzygnięcia
z wyroku

Punkt z wyroku odnoszący się do przypisanego czynu

Przytoczyć okoliczności

1.inne zagadnienia

W tym miejscu sąd może odnieść się do innych kwestii mających znaczenie dla rozstrzygnięcia,
a niewyjaśnionych w innych częściach uzasadnienia, w tym do wyjaśnienia, dlaczego nie zastosował określonej instytucji prawa karnego, zwłaszcza w przypadku wnioskowania orzeczenia takiej instytucji przez stronę

1.KOszty procesu

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

II

Wobec uniewinnienia oskarżonego kosztami procesu należało obciążyć Skarb Państwa.

1.Podpis