Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 21 stycznia 2020 r.

Sąd Rejonowy Szczecin-Centrum w Szczecinie III Wydział Cywilny

w składzie następującym:

po rozpoznaniu w dniu 21 stycznia 2020 r. w Szczecinie na rozprawie

sprawy z powództwa Raport Niestandaryzowanego Sekurytyzacyjnego Funduszu Inwestycyjnego Zamkniętego z siedzibą w K.

przeciwko S. K.

o zapłatę

1.  oddala powództwo;

2.  zasądza od powoda Raport Niestandaryzowanego Sekurytyzacyjnego Funduszu Inwestycyjnego Zamkniętego z siedzibą w K. na rzecz pozwanej S. K. kwotę 1.800 zł ( tysiąc osiemset złotych) tytułem zwrotu kosztów procesu.

Sygn. akt III C 1339/19

UZASADNIENIE

Pozwem z dnia 7 listopada 2018 roku powód Raport Niestandaryzowany Sekurytyzacyjny Fundusz Inwestycyjny Zamknięty w K. wniósł o zasądzenie od pozwanej S. K. kwoty 6.079,68 złotych wraz z ustawowymi odsetkami za opóźnienie liczonymi od dnia wniesienia pozwu i kosztami procesu według norm przepisanych.

W uzasadnieniu żądania pozwu powód Raport Niestandaryzowany Sekurytyzacyjny Fundusz Inwestycyjny Zamknięty w K. podniósł, że pozwana S. K. nie wywiązała się z zawartej w dniu 26 października 2017 roku z (...) Spółką z ograniczoną odpowiedzialnością w W. umowy kredytu gotówkowego numer (...) i z tego tytułu powstało zadłużenie w dochodzonej pozwem kwocie, na która składają się należności z następujących tytułów: kapitał w kwocie 5.577,87 złotych, odsetki umowne naliczone do dnia 5 marca 2018 roku w kwocie 191,59 złotych oraz odsetki umowne naliczone od dnia 4 kwietnia 2018 roku do dnia poprzedzającego wniesienie pozwu w kwocie 310,22 złotych. Roszczenie z tego tytułu stało się wymagalne, na skutek wypowiedzenia umowy, z dniem 26 października 2018 roku. Wierzytelność z tego tytułu Raport Niestandaryzowany Sekurytyzacyjny Fundusz Inwestycyjny Zamknięty w K. nabył na podstawie umowy przelewu wierzytelności z dnia 4 kwietnia 2018 roku.

W dniu 26 lutego 2019 roku referendarz sądowy wydał nakaz zapłaty w postępowaniu upominawczym, zgodnie z treścią żądania pozwu (ówczesna sygn. akt III Nc 3948/18).

Pozwana S. K. reprezentowana przez zawodowego pełnomocnika w przepisanym terminie zaskarżyła powyższy nakaz zapłaty sprzeciwem, w którym wniosła o oddalenie powództwa i zasądzenia na jej rzecz kosztów procesu według norm przepisanych.

Pozwana w sprzeciwie zaprzeczyła aby zawarła z (...) Spółką z ograniczoną odpowiedzialnością w W. umowę, z której powódka wywodzi roszczenie, a nadto wskazała, że roszczenie nie zostało wykazane co do wysokości.

Pozwana podniosła również zarzut braku legitymacji procesowej czynnej po stronie powodowej, podnosząc, że z treści załączonych do pozwu dokumentów nie wynika aby powód skutecznie nabył wierzytelność, która miała przysługiwać (...) Spółce z ograniczoną odpowiedzialnością w W.. Umowa ramowa przelewu wierzytelności, do której (...) Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością w W., zawarła z powodem 4 października 2018 roku Porozumienie nr 3, została zawarta z podmiotem o nazwie (...) Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością w W.. Nie mogła zatem stanowić podstawy do przeniesienia wierzytelności przysługujących (...) Spółce z ograniczoną odpowiedzialnością w W.. Nadto nie wykazano faktu dokonania zapłaty ceny sprzedaży wierzytelności.

Na skutek prawidłowego wniesienia sprzeciwu nakaz zapłaty stracił moc, zgodnie z przepisem art. 505 § 1 k.p.c. i sprawa została skierowana do rozpoznania na rozprawie w postępowaniu uproszczonym.

Sąd Rejonowy ustalił następujący stan faktyczny:

(...) Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością w W. sporządziła wydruk ramowej umowy pożyczki numer (...) zawartej w dniu 26 października 2017 roku z S. K., której przedmiotem było określenie zasad zawierania umów pożyczki.

Zgodnie z pkt 8.3. wniosek o udzielenie kolejnej pożyczki zarejestrowany pożyczkobiorca może złożyć za pośrednictwem formularza internetowego, jak również wysyłając wiadomość tekstową na numer telefonu pożyczkodawcy lub dzwoniąc na jego numer telefonu.

Opłata za rozpatrzenie wniosku wynosi 0,01 zł ( § 1.11 umowy).

Zgodnie z postanowieniem § 2.2. pożyczkę uważa się za udzieloną w momencie zaksięgowania przelewu na rachunku pożyczkobiorcy.

Zgodnie z postanowieniem § 2.3. pożyczkobiorca zobowiązany jest zwrócić każdą udzieloną pożyczkę na warunkach określonych w danej umowie pożyczki, z uwzględnieniem rat i terminów płatności wynikających z harmonogramu.

Dowód:

-wydruk ramowej umowy pożyczki nr (...) k. 19 verte – 26.

(...) Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością w W. sporządziła wydruk formularza informacyjnego dotyczącego kredytu konsumenckiego, w którym oznaczono całkowitą kwotę kredytu na 5.000 złotych, termin spłaty na 12 rat: od dnia 26 listopada 2017 roku do 26 października 2018 roku, zgodnie z harmonogramem w kwocie

Dowód:

-formularz informacyjny dotyczący kredytu konsumenckiego k. 16 verte – 19,

-harmonogram k. 29 verte.

13 lutego 2018 roku Raport Niestandaryzowany Sekurytyzacyjny Fundusz Inwestycyjny Zamknięty w K. zawarł z (...) Spółką z ograniczoną odpowiedzialnością w W. umowę ramową przelewu wierzytelności, której przedmiotem było ustalenie zasad, na których następować będzie przelew wierzytelności w rozumieniu art. 509 i nas. k.c. wierzytelności pieniężnych wynikających z umów zawartych przez (...) Spółkę z ograniczoną odpowiedzialnością w W.. Zbycie wierzytelności będzie następowało na podstawie Porozumienia.

Dowód:

-umowa ramowa przelewu wierzytelności z dnia 13.02.2018 r. z załącznikami k. 61 – 69.

4 kwietnia 2018 roku Raport Niestandaryzowany Sekurytyzacyjny Fundusz Inwestycyjny Zamknięty w K. zawarł z (...) Spółką z ograniczoną odpowiedzialnością w W. Porozumienie nr 3 do umowy ramowej przelewu wierzytelności z dnia 13 lutego 2018 roku, którego przedmiotem było przeniesienie na Raport Niestandaryzowany Sekurytyzacyjny Fundusz Inwestycyjny Zamknięty w K. wierzytelności szczegółowo określonych w załączniku nr 1A. Szczegółowy wykaz danych dotyczących zbywanych wierzytelności zawarto w załączniku nr 1B. Przeniesienie wierzytelności miało nastąpić z chwilą zapłaty ceny sprzedaży.

Z elektronicznego załącznika nr 1 A do Porozumienia wygenerowano wyciąg, który obejmował wierzytelność wobec S. K. wynikającą z umowy z dnia 26 października 2017 roku numer (...) w kwocie 5.769,46 złotych.

Z elektronicznego załącznika nr 1 B do Porozumienia wygenerowano wyciąg, który obejmował wierzytelność wobec S. K. wynikającą z umowy z dnia 26 października 2017 roku numer (...) w kwocie 5.769,46 złotych, która obejmowała następujące kwoty:

- 4 602,09 złotych, wymagalną 3 kwietnia 2018 roku,

- 443,53 złotych, wymagalna 3 kwietnia 2018 roku,

- 532,26 złotych wymagalną 3 kwietnia 2018 roku.

11 kwietnia Raport Niestandaryzowany Sekurytyzacyjny Fundusz Inwestycyjny Zamknięty w K. przelał na rachunek (...) Spółki z ograniczoną odpowiedzialnością w W. „cenę pakietu wierzytelności, zgodnie z umową ramową z dnia 13.02.2018 r.”

Dowód:

-Porozumienie nr 3 z załącznikami k. 8 -13 i 70 - 74,

-wydruk z elektronicznego załącznika do umowy k. 75.

-wydruk z elektronicznego załącznika do umowy k. 5 verte i 28,

-Potwierdzenia wpłaty k. 13 verte.

Pismem z dnia 12 czerwca 2018 roku Raport Niestandaryzowany Sekurytyzacyjny Fundusz Inwestycyjny Zamknięty w K. zawiadomił S. K. o nabyciu wierzytelności wynikającej z umowy z dnia 26 października 2017 roku i wezwał ją do zapłaty kwoty 5 874,90 złotych, przelewem na wskazany numer rachunku bankowego.

Dowód:

-pismo z dnia 12.06.2018 r. k. 6 verte.

Sąd Rejonowy zważył, co następuje:

Powództwo okazało się nieuzasadnione.

W przedmiotowej sprawie powód Raport Niestandaryzowany Sekurytyzacyjny Fundusz Inwestycyjny Zamknięty w K. wniósł o zasądzenie od pozwanej S. K. kwoty 6.079,68 złotych wraz z ustawowymi odsetkami za opóźnienie liczonymi od dnia wniesienia pozwu

Powód, jak wynika z uzasadnienia żądania pozwu, wywodzi roszczenie z umowy pożyczki numer (...) zawartej w dniu 26 października 2017 roku, na podstawie której pozwana otrzymała określoną kwotę pieniężną, zobowiązując się do jej zwrotu na warunkach określonych w umowie. Wierzytelność z tego tytułu Raport Niestandaryzowany Sekurytyzacyjny Fundusz Inwestycyjny Zamknięty w K. nabył na podstawie umowy przelewu wierzytelności z dnia 4 kwietnia 2018 roku.

Zgodnie z treścią przepisu art. 720 § 1 k.c. przez umowę pożyczki dający pożyczkę zobowiązuje się przenieść na własność biorącego pożyczkę określoną ilość pieniędzy albo rzeczy oznaczonych tylko co do gatunku, a biorący zobowiązuje się zwrócić tę samą ilość pieniędzy albo tę samą ilość rzeczy tego samego gatunku i tej samej jakości.

Zgodnie natomiast z przepisem art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 12 maja 2011 roku o kredycie konsumenckim (tekst jednolity: Dz. U. z 2018 roku, poz. 993) przez umowę o kredyt konsumencki rozumie się umowę o kredyt w wysokości nie większej niż 255 550 złotych albo równowartość tej kwoty w walucie innej niż waluta polska, który kredytodawca w zakresie swojej działalności udziela lub daje przyrzeczenie udzielenia konsumentowi. Zgodnie z przepisem ust. 2 za umowę o kredyt konsumencki uważa się w szczególności umowę pożyczki.

Zgodnie natomiast z przepisem art. 509 § 1 i 2 k.c. wierzyciel może bez zgody dłużnika przenieść wierzytelność na osobę trzecią (przelew), chyba że sprzeciwiałoby się to ustawie, zastrzeżeniu umownemu albo właściwości zobowiązania. Wraz z wierzytelnością przechodzą na nabywcę wszelkie związane z nią prawa, w szczególności roszczenie o zaległe odsetki.

Stan faktyczny niniejszej sprawy Sąd ustalił w oparciu o dokumenty i wydruki zaoferowane przez stronę powodową, co do prawdziwości i wiarygodności których Sąd nie powziął zastrzeżeń. Dowody przedłożone przez powoda okazały się natomiast niewystarczające dla uwzględnienia wniesionego przezeń powództwa.

Podniesiony przez stronę pozwaną zarzut braku legitymacji procesowej czynnej okazał się nieuzasadniony.

Legitymacja procesowa to uprawnienie określonego podmiotu do występowania z roszczeniem przeciwko innemu podmiotowi, które znajduje oparcie bądź w określonym stosunku materialnoprawnym łączącym owe strony, bądź w ustawie. Tylko przepis prawa materialnego, stanowiącego podstawę interesu prawnego, stwarza dla określonego podmiotu legitymację procesową strony. Strona jest zatem pojęciem materialnoprawnym, a nie procesowym, a przeto o tym czy dany podmiot jest stroną postępowania cywilnego, tj., czy ma uprawnienie do wystąpienia z roszczeniem, przesądzają przepisy prawa materialnego, mające zastosowanie w konkretnym stanie faktycznym, nie zaś przepisy procesowe ( por. wyrok Sądu Najwyższego z dnia 13 stycznia 2010 r., II CSK 323/09). W procesie w charakterze stron mogą zatem występować tylko te podmioty, które są jednocześnie podmiotami stosunku prawnego będącego przedmiotem tego procesu. W każdym procesie sąd powinien przede wszystkim rozstrzygnąć, czy strony procesowe są jednocześnie stronami spornego stosunku prawnego. Ustalenie braku tej zgodności jest stwierdzeniem braku legitymacji procesowej po stronie powoda lub pozwanego, prowadzącym do oddalenia powództwa. Stosunek prawny pożyczki powstaje na podstawie umowy i tylko osoby będące stronami stosunku umownego lub ich następcy prawni, mają wobec siebie wynikające z tego stosunku uprawnienia i obowiązki, a co za tym idzie tylko one posiadają interes prawny do dochodzenia przed sądem określonych w umowie pożyczki praw.

Powódka, jak wskazała w uzasadnieniu żądania pozwu, wywodzi roszczenie z umowy pożyczki numer (...) zawartej przez pozwaną z (...) Spółką z ograniczoną odpowiedzialnością w W. w dniu 26 października 2017 roku. Treścią umowy przelewu wierzytelności jest przeniesienie przez wierzyciela swojej wierzytelności na osobę trzecią, a skutkiem tej umowy jest wyłączenie dotychczasowego wierzyciela ze stosunku zobowiązaniowego i zajęcie jego miejsca przez nabywcę wierzytelności. Sam stosunek zobowiązaniowy zmianie nie ulega, a w szczególności nie tworzy w jej miejsce odrębnej, nowej wierzytelności w stosunku do dłużnika. Przelew wywołuje bezpośrednie skutki wobec dłużnika, po stronie którego powstaje obowiązek świadczenia w stosunku do nabywcy wierzytelności. Warunkiem skutecznego zawarcia umowy przelewu wierzytelności jest zindywidualizowanie wierzytelności. Pod pojęciem tym rozumie się jej oznaczenie przede wszystkim poprzez określenie stosunku prawnego, z którego wynika poprzez wskazanie stosunku prawnego, z którego wynika poprzez wskazanie stron stosunku prawnego, określenie świadczenia i jego przedmiotu. W wyroku z dnia 5 listopada 1999 roku ( III CKN 423/98) Wskazać nadto należy, że w judykaturze akceptowany jest pogląd, że wykazanie określonego faktu istotnego dla rozstrzygnięcia sprawy może nastąpić nie tylko na podstawie treści całego dokumentu ale również i na podstawie wyciągu z niego, zwłaszcza w sytuacji, gdy dokument obejmuje znaczną ilość pozycji ( por. uzasadnienie postanowienia Sądu Apelacyjnego w Katowicach z dnia 24 czerwca 2014 roku, V ACz 577/14). Na dowód nabycia wynikających tej umowy praw przedstawiła umowę ramową przelewu wierzytelności z dnia 13 lutego 2018 roku, Porozumienie nr 3 do rej umowy z dnia 4 kwietnia 2018 roku oraz wydruk z elektronicznych załączników do Porozumienia nr 1A i 1B oraz dowody wpłaty ceny sprzedaży pakietów wierzytelności. Z powyższych dokumentów jednoznacznie wynika, że 4 kwietnia 2018 roku Raport Niestandaryzowany Sekurytyzacyjny Fundusz Inwestycyjny Zamknięty w K. zawarł z (...) Spółką z ograniczoną odpowiedzialnością w W. Porozumienie nr 3 do umowy ramowej przelewu wierzytelności z dnia 13 lutego 2018 roku, którego przedmiotem było przeniesienie na Raport Niestandaryzowany Sekurytyzacyjny Fundusz Inwestycyjny Zamknięty w K. wierzytelność wobec S. K. wynikającą z umowy z dnia 26 października 2017 roku numer (...) w kwocie 5.769,46 złotych.

Strona powodowa nie wykazała natomiast zasadności żądania pozwu co do wysokości.

W tym miejscu wskazać należy, że stosownie do treści art. 6 k.c. ciężar udowodnienia faktu spoczywa na osobie, która z faktu tego wywodzi skutki prawne. Uregulowanie przepisu art. 6 k.c. stanowi o ciężarze dowodu w sensie materialnoprawnym i wskazuje, kogo obciążają skutki nieudowodnienia okoliczności istotnych dla rozstrzygnięcia sprawy. Reguła dotycząca ciężaru dowodu nie może być rozumiana w ten sposób, że zawsze, bez względu na okoliczności sprawy, spoczywa on na stronie powodowej. Zgodnie z rozkładem ciężaru dowodu, wynikającym z przywołanego przepisu, powód jest zobowiązany do wykazania wszystkich okoliczności uzasadniających jego roszczenie tak co do zasady jak i wysokości. Pozwany zaś, który odmawia uczynienia zadość żądaniu powoda, obowiązany jest udowodnić fakty wskazujące na to, że uprawnienie żądającemu nie przysługuje. Spoczywający na pozwanym obowiązek dowiedzenia okoliczności wskazujących na wygaśnięcie zobowiązania nie może wyprzedzać ciążącego na powodzie obowiązku udowodnienia powództwa. Podkreślić jednakże należy, że art. 6 k.c. rozumiany być musi przede wszystkim w ten sposób, że strona, która nie przytoczyła wystarczających dowodów na poparcie swych twierdzeń ponosi ryzyko niekorzystnego dla siebie rozstrzygnięcia, o ile ciężar dowodu, co do tych okoliczności na niej spoczywał. (vide: wyrok Sądu Najwyższego z dnia 20 grudnia 2006 r., IV CSK 299/06). Obowiązek przedstawienia dowodów, zgodnie z przepisem art. 3 k.p.c. spoczywa na stronach, zaś ciężar udowodnienia faktów mających dla rozstrzygnięcia sprawy istotne znaczenie (art. 227 k.p.c.) spoczywa na stronie, która z faktów tych wywodzi skutki prawne ( art. 6 k.c.). Nie wymagają jednak dowodu – stosownie do przepisu art. 229 k.p.c. – fakty przyznane w toku postępowania przez stronę przeciwną, jeżeli przyznanie nie budzi wątpliwości co do swej zgodności z rzeczywistym stanem rzeczy. Nadto zgodnie z zasadą kontradyktoryjności, rządzącą procesem cywilnym, rzeczą sądu nie jest zarządzenie dochodzeń w celu uzupełnienia lub wyjaśnienia twierdzeń stron i wykrycia środków dowodowych pozwalających na ich udowodnienie, ani też sąd nie jest zobowiązany do przeprowadzenia z urzędu dowodów zmierzających do wyjaśnienia okoliczności istotnych dla rozstrzygnięcia sprawy (art. 232 k.p.c.). To strona powodowa, która domaga się zapłaty pewnej należności na drodze sądowej, winna co do zasady wykazać, iż należność ta – oznaczona co do wysokości, tytułu i daty płatności – nie została przez jej przeciwnika procesowego uiszczona.

W procesie związanym z wykonaniem umowy pożyczki powód jest zobowiązany udowodnić, stosownie do treści przepisu art. 6 k.c., że strony zawarły umowę tej kategorii, a także, że przeniósł na własność biorącego pożyczkę określoną w umowie ilości pieniędzy albo rzeczy oznaczonych co do gatunku. Biorący pożyczkę natomiast winien wykazać wykonanie swego świadczenia w postaci zwrotu tej samej ilości pieniędzy albo tej samej ilości rzeczy tego samego gatunku i tej samej jakości, przy czym strony są obowiązane wskazywać dowody dla stwierdzenia faktów, z których wywodzą skutki prawne (art. 232 k.p.c.).

Z uwagi na podniesione przez pozwaną zarzuty, na powodzie – zgodnie z ogólną zasadą rozkładu ciężaru dowodu wyrażoną w art. 6 k.c. – spoczywał zatem obowiązek wykazania, że pomiędzy pozwaną S. K. i jego poprzednikiem prawnym (...) Spółką z ograniczoną odpowiedzialnością w W. doszło do skutecznego zawarcia umowy pożyczki numer (...) i że na jej podstawie na własność pozwanej została przeniesiona jakakolwiek kwota.

Umowa pożyczki jest umową konsensualną, polegającą na zgodnym oświadczeniu woli stron – dającego i biorącego pożyczkę – mocą którego dający zobowiązuje się przenieść na biorącego własność określonej ilości pieniędzy albo innych rzeczy oznaczonych co do gatunku, natomiast biorący zobowiązuje się zwrócić takie rzeczy, jakie otrzyma. Istotą umowy pożyczki jest zatem przeniesienie przez pożyczkodawcę na pożyczkobiorcę własności przedmiotu pożyczki, a następnie zwrotne przeniesienie przez pożyczkobiorcę na pożyczkodawcę własności tego samego przedmiotu (tj. tej samej ilości pieniędzy albo tej samej ilości rzeczy tego samego gatunku i tej samej jakości). Przeniesienie własności przedmiotu pożyczki może nastąpić w każdy prawem przewidziany sposób. W wypadku pieniędzy wchodzi w grę wydanie gotówki, przelew bankowy, otwarcie kredytu na rachunku bankowym itp. Dopuszczalne jest wręczenie czeku, weksla lub innego papieru wartościowego, ale nie oznacza to jeszcze wydania przedmiotu pożyczki, gdyż następuje to dopiero z chwilą uzyskania (wypłaty) gotówki. Z zawartego w przepisie art. 720 k.c. sformułowania „zwrócić" wynika, że obowiązek oddania pożyczki przez biorącego powstaje tylko wtedy, gdy jej przedmiot został wydany przez dającego, oraz że między wydaniem a zwrotem musi upłynąć pewien okres przeznaczony na uczynienie użytku z pożyczonych pieniędzy albo rzeczy. Dowód zaś wydania przedmiotu pożyczki obciąża pożyczkodawcę ( por. wyrok Sądu Najwyższego z dnia 5 marca 2002 r., I CKN 1086/99).

W celu wykazania zasadności żądania pozwu złożyła wydruk z ramowej umowy pożyczki nr (...) z dnia 26 października 2017 roku oraz wydruk formularza informacyjnego dotyczącego kredytu konsumenckiego. Żaden z tych dokumentów, z uwagi na stanowisko procesowe strony pozwanej, nie może stanowić wystarczającego dowodu do ustalenia w sposób nie budzący wątpliwości, że pozwaną wiązała z pierwotnym wierzycielem umowa datowana na 26 października 2017 roku, a także, że na skutek niewykonania wynikających z niej obowiązków powstało zadłużenie w żądanej pozwem kwocie. W szczególności wydruk umowy ramowej pożyczki ani wydruk z formularza informacyjnego kredytu konsumenckiego nie są opatrzone własnoręcznym podpisem pozwanej. Faktu złożenia przez strony oświadczenia w przedmiocie zawarcia umowy pożyczki powód nie dowiódł w żadne inny sposób, chociażby potwierdzenie uiszczenia przez pozwana opłaty rejestracyjnej oraz opłaty za złożenie wniosku o udzielenie pożyczki. Powód nie wykazał również aby umowa ta została przez pożyczkodawcę wykonana, tzn. aby na rachunek bankowy pozwanej przelano jakąkolwiek kwotę z tego tytułu. Wysokość zadłużenia, jakie miało, zdaniem strony powodowej powstać na skutek niewywiązania się przez pozwaną z umowy pożyczki, została wskazana jedynie w treści wyciągów z załączników do Porozumienia nr 3 . Strona powodowa nie złożyła żadnego dowodu, z którego wynikałoby w jaki sposób zadłużenie zostało wyliczone oraz weryfikację naliczenia z punktu widzenia postanowień umowy. W szczególności nie sposób ustalić w jaki sposób została naliczona kwota z tytułu kapitału udzielonej pożyczki na 5.577,87 złotych, w kontekście tego, że z wydruku formularza informacyjnego dotyczącego kredytu konsumenckiego wynika, że przedmiotem pożyczki miała być kwota 5.000 złotych. Nie sposób również zweryfikować od jakich kwot naliczano odsetki umowne oraz od jakiej daty naliczał je pierwotny wierzyciel. Sąd orzekający nie ma obowiązku zbierania dalszych dowodów z urzędu, skoro zebrany w sprawie materiał okazuje się dostateczny do jej rozstrzygnięcia. W procesie cywilnym to strony mają obowiązek twierdzenia i dowodzenia tych wszystkich okoliczności (faktów), które stosownie do art. 227 k.p.c. mogą być przedmiotem dowodu. (…) Obowiązkiem sądu jest ustalenie, czy strona inicjująca proces wykazała okoliczności faktyczne, których zaistnienie determinuje możliwość jego skutecznego wpisania (subsumcji) w odpowiednią podstawę prawną. Jeśli ustalenia takiego dokonać nie można, to fakt ten samoistnie niweczy zasadność powództwa i to niezależnie od tego, czy pozwany z kolei udowodnił podstawy faktyczne przyjętej linii obrony ( por. wyrok Sądu Apelacyjnego w Szczecinie z dnia 19.09.2012r., ACa 568/12).

Mając powyższe na uwadze, powództwo należało oddalić.

O kosztach procesu Sąd orzekł na podstawie art. 98 § 1 i 3 k.p.c. w zw. z art. 99 k.p.c. Przepis art. 98 § 1 k.p.c. stanowi, że strona przegrywająca sprawę obowiązana jest zwrócić przeciwnikowi na jego żądanie koszty niezbędne do celowego dochodzenia praw i celowej obrony. Na koszty te, zgodnie z treścią art. 98 § 3 k.p.c. składa się: wynagrodzenie pełnomocnika pozwanej, którego wysokość ustalono na podstawie § 2 pkt 4 Rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości 22 października 2015 roku w sprawie opłat za czynności radców prawnych (Dz. U. 2015.1804 z późń. zm.) na kwotę 1.800 złotych.

W związku z powyższym, Sąd w punkcie II wyroku zasądził od powoda Raport Niestandaryzowanego Sekurytyzacyjnego Funduszu Inwestycyjnego Zamkniętego z siedzibą w K. na rzecz pozwanej S. K. kwotę 1.800 zł tytułem zwrotu kosztów procesu.

Sygn. akt III C 1339/19

ZARZĄDZENIE

1.  Odnotować w kontrolce uzasadnień;

2.  Odpis wyroku z uzasadnieniem doręczyć pełnomocnikowi powódki r.pr. A. S.;

3.  Zarządzenie wykonać w terminie 10 dni.

4.  Akta z apelacją lub za miesiąc.

30.01.2020 r., SSR Justyna Pikulik