Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 11 sierpnia 2020 roku

Sąd Rejonowy dla Łodzi – Widzewa w Łodzi Wydział I Cywilny

w składzie:

Przewodniczący: Asesor sądowy Magdalena Jóźwiak

Protokolant: stażysta Jarosław Ciski

po rozpoznaniu w dniu 4 sierpnia 2020 roku w Łodzi na rozprawie

sprawy z powództwa (...) Spółki z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w W.

przeciwko M. W.

o zapłatę

oddala powództwo.

Sygn. akt I C 397/20

UZASADNIENIE

Pozwem z dnia 19 września 2019 roku, skierowanym do Sądu Rejonowego Lublin -Zachód w Lublinie w postępowaniu elektronicznym, (...) Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w W. wniosła o zasądzenie na swoją rzecz od pozwanego M. W. kwoty 4 800 zł z odsetkami ustawowymi od dnia wniesienia pozwu do dnia zapłaty. W uzasadnieniu wskazano, że powód domaga się zapłaty wskazanej kwoty tytułem zawartej przez pozwanego z (...) Niestandaryzowanym Sekurytyzacyjnym Funduszem Inwestycyjnym Zamkniętym umowy pożyczki nr (...), którą to wierzytelność powód nabył w drodze cesji.

/pozew k. 2-3/

Postanowieniem z dnia 31 października 2019 roku Sąd Rejonowy Lublin – Zachód w Lublinie stwierdził brak podstaw do wydania nakazu zapłaty i przekazał sprawę do Sądu Rejonowego dla Łodzi – Widzewa w Łodzi.

/postanowienie k. 4/

Nakazem zapłaty z dnia 10 stycznia 2020 roku referendarz sądowy uwzględnił żądanie powoda w całości.

/nakaz zapłaty k. 49/

Od wydanego nakazu pozwany wniósł sprzeciw, w którym wniósł o oddalenie powództwa w całości. Pozwany wskazał, że nie zawierał wskazanej przez powoda umowy pożyczki. Podał, że już wcześniej toczyło się postępowanie karne w przedmiocie podszywania się przez osobę trzecią pod pozwanego i zaciągania pożyczek przez Internet. Podniósł zarzut nieistnienia roszczenia dochodzonego pozwem.

/sprzeciw k. 52, uzupełnienie k. 55-56/

Sąd Rejonowy ustalił następujący stan faktyczny:

W dniu 31 marca 2017 roku M. W. zawarł z (...) Finanse sp. z o.o. z siedzibą we W. mowę pożyczki nr (...), opiewającą na kwotę 5 000 złotych. Całkowity koszt pożyczki wynosił 4 170,27 zł i składały się na niego: kwota odsetek naliczonych za cały okres kredytowania w wysokości 670,27 zł, opłata prowizyjna w wysokości 2 250 zł oraz opłata za udzielenie pożyczki w wysokości 1 250 złotych. Całkowita kwota do spłaty wyniosła 9 170,27 zł – płatna w 18 miesięcznych ratach w wysokości 509,46 zł każda.

/pożyczka k. 16-18/

W dniu 30 kwietnia 2018 roku (...) Niestandaryzowany Sekurytyzacyjny Fundusz Inwestycyjny Zamknięty z siedzibą w W. zawarł z powodem umowę przelewu wierzytelności.

/cesja k. 28-31/

Powyższy stan faktyczny Sąd ustalił na podstawie całokształtu materiału dowodowego, co do których nie miał zastrzeżeń w zakresie ich wiarygodności. Sąd pominął dowód z przesłuchania pozwanego wobec jego niestawiennictwa na terminie rozprawy, o którym został prawidłowo powiadomiony.

Sąd Rejonowy zważył, co następuje:

Powództwo podlegało oddaleniu jako nieudowodnione.

Powód wskazał w pozwie, że domaga się zasądzenia dochodzonej kwoty z tytułu wierzytelności przysługującej (...) Niestandaryzowanemu Sekurytyzacyjnemu Funduszowi Inwestycyjnemu Zamkniętemu wobec pozwanego M. W., która to wierzytelność została nabyta przez stronę powodową w drodze cesji. Przedstawione jednak w treści pozwu okoliczności budzą wątpliwości i są niezgodne z przedstawioną przez powoda dokumentacją.

Przy rozpoznawaniu sprawy na podstawie przepisów kodeksu postępowania cywilnego, rzeczą Sądu nie jest zarządzenie dochodzeń w celu uzupełnienia lub wyjaśnienia twierdzeń stron i wykrycia środków dowodowych pozwalających na ich udowodnienie ani też Sąd nie jest zobowiązany do przeprowadzenia z urzędu dowodów zmierzających do wyjaśnienia okoliczności istotnych dla rozstrzygnięcia sprawy (art. 232 kpc). Obowiązek przedstawienia dowodów spoczywa na stronach (art. 3 kpc), a ciężar udowodnienia faktów mających dla rozstrzygnięcia sprawy istotne znaczenie (art. 227 kpc) spoczywa na stronie, która z faktów tych wywodzi skutki prawne (art. 6 kc). Stanowisko takie zawarł Sąd Najwyższy m.in. w wyroku z 17 grudnia 1996 r. sygn. akt I CKU 45/96 (opubl. OSNC z 1997 r., z.6 - 7, poz.76).

Obowiązek przedstawiania dowodów odnosi się zarówno do przesłanek dotyczących samej zasadności dochodzonego roszczenia, jak i jego wysokości. Niedochowanie powyższych obowiązków skutkuje ryzykiem przegrania procesu przez stronę, którą obciążał ciężar wykazania okoliczności istotnych dla rozstrzygnięcia sprawy (tak Sąd Apelacyjny w Warszawie w wyroku z 4 września 2013 r., I ACa 259/13, lex nr 1381585).

W rozpoznawanej sprawie do okoliczności, które pierwszoplanowo wymagają wykazania przez stronę powodową należy udowodnienie, że wskazana wierzytelność istnieje i że udało mu się ją skutecznie nabyć. Powód nie udowodnił jednak, że strony są związane prawnomaterialnie z przedmiotem procesu. Powód wskazał, że stanowiąca podstawę roszczenia umowa pożyczki została zawarta przez pozwaną z (...), a powód nabył ją na mocy cesji. Powodowi udało się wykazać, że rzeczywiście zawarł ze wskazanym podmiotem umowę cesji, co jednak nie przesądziło o tym, że skutecznie nabył jakąkolwiek wierzytelność przysługującą względem pozwanego. Jak wynika bowiem z załączonego materiału dowodowego, umowa pożyczki (...) została zawarta przez M. W. z (...) sp. z o.o. z siedzibą we W., nie zaś z (...) z siedzibą w W.. Wskazywana przez powoda podstawa faktyczna roszczenia w rzeczywistości zatem nie istnieje, bowiem (...) nie zawierało z pozwanym żadnej umowy pożyczki, na co wskazał sam pozwany w uzasadnieniu pisma obejmującego uzupełnienie sprzeciwu od nakazu zapłaty (k. 56). Sąd zauważa także, że powodowi nie udało się również wykazać, że (...) nabyło w skuteczny sposób wierzytelność względem pozwanego od (...) sp. z o.o., nie wykazał on bowiem, że taka umowa cesji została rzeczywiście zawarta. Należy podkreślić, że oświadczenie cedenta o dokonaniu cesji praw z (...) Finanse sp. z o.o. na (...) (k. 25) jest pismem o charakterze jednostronnego oświadczenia i nie może stanowić substytutu rzeczywiście zawartej umowy cesji wierzytelności. W tym miejscu wypada na marginesie zaznaczyć, że powód nie udowodnił również, że zawiadomienia o dokonanych cesjach wierzytelności zostały doręczone czy nawet nadane do pozwanego. Nie jest bowiem możliwe ustalenie, którego pisma dotyczy dokument znajdujący się na k. 26 akt sprawy - potwierdzenie odbioru datowane jest bowiem na 27 listopada 2017 roku, brak jest natomiast w aktach jakiegokolwiek pisma powoda z tego okresu – załączona korespondencja datowana była na marzec i kwiecień 2017 roku (ponad pół roku wcześniej), bądź maj 2018 roku.

Reasumując, powód nie wykazał istnienia wierzytelności określonej w pozwie, ani swojej legitymacji do dochodzenia jakiegokolwiek roszczenia od pozwanego. Z uwagi na powyższe na podstawie art. 6 k.c. i art. 232 k.p.c. Sąd Rejonowy oddalił powództwo.