Pełny tekst orzeczenia

Formularz UK 2

Sygnatura akt

II AKa 256/19

Załącznik dołącza się w każdym przypadku. Podać liczbę załączników:

4

1.  CZĘŚĆ WSTĘPNA

1.1. Oznaczenie wyroku sądu pierwszej instancji

Wyrok Sądu Okręgowego Warszawa – Praga w Warszawie z dnia 2 czerwca 2017 r. sygn. akt V K 112/08

1.2. Podmiot wnoszący apelację

☒ oskarżyciel publiczny albo prokurator w sprawie o wydanie wyroku łącznego

☐ oskarżyciel posiłkowy

☐ oskarżyciel prywatny

☒ obrońca

☐ oskarżony albo skazany w sprawie o wydanie wyroku łącznego

☐ inny

1.3. Granice zaskarżenia

1.3.1. Kierunek i zakres zaskarżenia

☒ na korzyść

☒ na niekorzyść

☒ w całości

☐ w części

☐

co do winy

☐

co do kary

☐

co do środka karnego lub innego rozstrzygnięcia albo ustalenia

1.3.2. Podniesione zarzuty

Zaznaczyć zarzuty wskazane przez strony w apelacji

☒

art. 438 pkt 1 k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w zakresie kwalifikacji prawnej czynu przypisanego oskarżonemu

☒

art. 438 pkt 1a k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w innym wypadku niż wskazany
w art. 438 pkt 1 k.p.k., chyba że pomimo błędnej podstawy prawnej orzeczenie odpowiada prawu

☒

art. 438 pkt 2 k.p.k. – obraza przepisów postępowania, jeżeli mogła ona mieć wpływ na treść orzeczenia

☒

art. 438 pkt 3 k.p.k. – błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia,
jeżeli mógł on mieć wpływ na treść tego orzeczenia

☐

art. 438 pkt 4 k.p.k. – rażąca niewspółmierność kary, środka karnego, nawiązki lub niesłusznego zastosowania albo niezastosowania środka zabezpieczającego, przepadku lub innego środka

☐

art. 439 k.p.k.

☐

brak zarzutów

1.4. Wnioski

☒

uchylenie

☒

zmiana

2.  Ustalenie faktów w związku z dowodami przeprowadzonymi przez sąd odwoławczy

2.1. Ustalenie faktów

2.1.1. Fakty uznane za udowodnione

Lp.

Oskarżony

Fakt oraz czyn, do którego fakt się odnosi

Dowód

Numer karty

2.1.2. Fakty uznane za nieudowodnione

Lp.

Oskarżony

Fakt oraz czyn, do którego fakt się odnosi

Dowód

Numer karty

2.2. Ocena dowodów

2.2.1. Dowody będące podstawą ustalenia faktów

Lp. faktu z pkt 2.1.1

Dowód

Zwięźle o powodach uznania dowodu

2.2.2. Dowody nieuwzględnione przy ustaleniu faktów
(dowody, które sąd uznał za niewiarygodne oraz niemające znaczenia dla ustalenia faktów)

Lp. faktu z pkt 2.1.1 albo 2.1.2

Dowód

Zwięźle o powodach nieuwzględnienia dowodu

3.  STANOWISKO SĄDU ODWOŁAWCZEGO WOBEC ZGŁOSZONYCH ZARZUTÓW i wniosków

Apelacja obrońcy oskarżonego D. R. (1)

Lp.

Zarzut

1)  obrazy przepisów postępowania,

2)  rażącej niesprawiedliwości wyroku,

3)  naruszenia prawa materialnego tj. art. 12 § 1 k.k.

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania zarzutu za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny

Podniesione w apelacji zarzuty są całkowicie chybione i bezpodstawne. Wbrew twierdzeniom skarżącego Sąd Okręgowy nie dopuścił się obrazy wymienionych w zarzucie z pkt 1 przepisów postępowania karnego oraz pozostałych przepisów.

W ocenie Sądu Apelacyjnego uchybienia o jakich pisze autor apelacji w przedmiotowej sprawie w ogóle nie zaistniały gdyż nie doszło do oparcia wydanego w sprawie wyroku na dowodach niedopuszczalnych. Podkreślić zaś należy, że skarżący całkowicie błędnie rozumie i interpretuje pojęcie „ dowodów niedopuszczalnych” tj. dowodów powstałych jako bezpośrednia pochodna bezprawnego stosowania względem D. R. w okresie od 25 lipca 2005 r. do 25 lipca 2006 r. kontroli operacyjnej (tzw. „ dowody z zatrutego drzewa”).

Z akt przedmiotowej sprawy, w tym z uzasadnienia zaskarżonego wyroku w sposób jednoznaczny wynika, że Sąd Okręgowy zasadnie zakwestionował dopuszczalność wykorzystywania dowodów z kontroli operacyjnej prowadzonej przez Straż Graniczną w przedmiotowej sprawie, w zakresie dotyczącym działania w zorganizowanej grupie przestępczej.

Rozważania Sądu meriti zawarte na str. 233 – 237 dotyczące omamianego zagadnienia są logiczne, prawidłowe i mają pełne oparcie w przepisach prawa oraz w orzecznictwie zarówno Sądu Najwyższego jak również Sądów Apelacyjnych.

W kontekście tego nie można jednak zaakceptować wywodów autora omawianej apelacji odnośnie skutków i konsekwencji, jakie niosą ograniczenia w zakresie stosowania i wykorzystania materiałów pochodzących z kontroli operacyjnej, gdyż nie mają one żadnego uzasadnienia zarówno w obowiązujących przepisach prawa jak również w orzecznictwie sądowym.

Zaznaczyć także należy, że bezpodstawne jest odwoływanie się przez autora omawianej apelacji do pojęcia „ owoców zatrutego drzewa” w takim znaczeniu w jakim zaprezentowano to w przedmiotowym środku zaskarżenia gdyż w polskim prawie tego rodzaju definicja nie funkcjonuje. Przywołane zaś przez obrońcę oskarżonego orzeczenia oraz poglądy doktryny nie maja znaczenia dla rozstrzygnięcia przedmiotowej sprawy gdyż odnoszą się one do warunków, w jakich możliwe jest wykorzystanie materiałów pochodzących z kontroli operacyjnej, jako dowodów w postępowaniu karnym.

W ocenie Sądu odwoławczego wymienione przez skarżącego na str. 2 apelacji dowody zasadnie zostały uznane przez Sąd Okręgowy za legalne i nie można uznać, że stanowią one w istocie zalegalizowany rezultat niedozwolonych działań operacyjnych. Przedmiotowe dowody nie zostały bowiem uzyskane w wyniku niedozwolonej kontroli operacyjnej tylko na skutek wykonywania dozwolonych prawem czynności procesowych, które z kolei pozwoliły na uzyskanie dowodów o charakterze procesowym, które stanowiły podstawę dokonanych ustaleń faktycznych. Nie można zatem uznać, że całość postępowania karnego dotyczącego D. R. (1) jest całkowicie „ bezprawna”, gdyż jakiekolwiek informacyjne uzyskane w wyniku przedmiotowej kontroli operacyjnej rzekomo nie mogły być wykorzystane pod jakakolwiek postacią i w jakimkolwiek celu. Twierdzenia skarżącego w omawianym zakresie uznać należy za bezpodstawne, gdyż nie mają one oparcia w obowiązujących przepisach prawa i orzecznictwie sądowym.

W konsekwencji takiego stanowiska za całkowicie chybiony i bezpodstawny uznać należy również zarzut zawarty w pkt 2 omawianej apelacji, w którym podniesiono rażącą niesprawiedliwość wyroku. Zaznaczyć bowiem należy, że przedmiotowy zarzut ściśle łączy się z tym zawartym w pkt 1 a nadto nie mieści się on w katalogu zarzutów rodzajowo określonych w art. 438 k.p.k. Pojęcie rażącej niesprawiedliwości występie zaś w art. 440 k.p.k., ale przepis ten dotyczy sytuacji gdy Sąd odwoławczy powinien wyjść poza granice zaskarżenia i granic podniesionych zarzutów, gdyby utrzymanie wyroku w mocy było rażąco niesprawiedliwe. Sąd Apelacyjny nie dostrzega jednak w niniejszej sprawie jakichkolwiek podstaw do zastosowania art. 440 k.p.k. W pkt 3 analizowanej apelacji podniesiony został również zarzut naruszenia prawa materialnego tj. art. 12 § 1 k.k. poprzez jego niezastosowanie. Powyższy zarzut jest również całkowicie chybiony i bezpodstawny i to w stopniu oczywistym. Instytucja czynu ciągłego określona w art. 12 § 1 k.k. powinna być bowiem zastosowana ale w sytuacji gdy spełnione są wszystkie elementy i wymogi określone w tym przepisie. Najistotniejsze z nich to wielość zachowań podjętych w krótkich odstępach czasu w wykonaniu z góry powziętego zamiaru. O ile wielość zachowań oskarżonego rzeczywiście w niniejszej sprawie występuje i można uznać, że czyny przypisane zostały popełnione w krótkich odstępach czasu o jednak nie został spełniony podstawowy warunek zastosowania instytucji określonej w art. 12 § 1 k.k. a mianowicie działania oskarżonego w wykonaniu z góry powziętego zamiaru. Podkreślić zatem należy, że kwestia ustalenia zamiaru sprawcy jest elementem ustaleń faktycznych i skoro tego rodzaju ustaleń Sąd meriti nie dokonał to brak było podstaw do zastosowania omawianej instytucji określonej w art. 12 § 1 k.k. Skarżący zaś nie zakwestionował dokonanych przez Sąd Okręgowy ustaleń faktycznych poprzez zarzut określony w art. 438 pkt 3 k.p.k. Postawienie w opisanej sytuacji zarzutu obrazy prawa materialnego tj. art. 12 § 1 k.k., uznane być musi jako całkowicie nieuzasadnione i bezpodstawne.

Wniosek

- o zmianę zaskarżonego wyroku i uniewinnienie D. R. (1) od zarzucanego mu czynu,

- ewentualnie o uchylenie wyroku i przekazanie sprawy do ponownego rozpoznania Sądowi I instancji.

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania wniosku za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny.

Bezpodstawność postawionych w apelacji zarzutów oraz uznanie, że rozstrzygnięcie Sądu I instancji odnośnie oskarżonego D. R. (1) skutkowały brakiem podstaw do uwzględnienia złożonych wniosków.

Apelacja obrońcy oskarżonego J. H.

Zarzut

- obrazy przepisów postępowania tj. art. 4 k.p.k., 7 k.p.k., 410 k.p.k. i 424 k.p.k.,

- błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę wyroku i mającej wpływ na jego treść

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania zarzutu za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny

Podniesione w apelacji zarzuty są chybione i bezpodstawne a także w części formalnie wadliwie zredagowane. W pkt 1 petitum apelacji skarżący zarzucił obrazę przepisów postępowania tj. art. 4 k.p.k., art. 7 k.p.k. oraz art. 410 k.p.k. ale w istocie treść zarzutu odnosi się jedynie do zakwestionowania oceny wyjaśnień składanych na poszczególnych etapach postępowania przez oskarżonego J. H. oraz wyjaśnień składanych przez oskarżonych L. B. i B. D.. Nie wskazano natomiast w jaki sposób Sąd meriti dopuścił się obrazy art. 4 k.p.k. oraz 410 k.p.k. Należy zatem stwierdzić w kontekście tak zredagowanego zarzutu oraz jego uzasadnienia, że art. 4 k.p.k. określa ogólną zasadę postępowania karnego, która w niniejszej sprawie w żaden sposób nie została naruszona. Z pisemnych motywów zaskarżonego wyroku wynika bowiem, że analizie i oceny zostały poddane wszystkie zgromadzone dowody i okoliczności przemawiające zarówno na korzyść, jak i na niekorzyść oskarżonego. Jest natomiast oczywiste, że podstawą dokonanych ustaleń faktycznych w zakresie czynów przypisanych oskarżonemu J. H. stały się tylko te, które zostały przez Sąd meriti uznane za wiarygodne. Pominięcie zaś przy czynieniu ustaleń faktycznych dowodów i okoliczności, którym nie przyznano waloru wiarygodności nie stanowi zaś obrazy zarówno art. 410 k.p.k., jak też art. 4 k.p.k. gdyż jest również oczywiste, że Sąd rozstrzygający daną sprawę ustala stan faktyczny tylko w oparciu o te dowody, które w procesie oceny uznał za wiarygodne.

Nie można również zaakceptować stanowiska skarżącego, że Sąd Okręgowy dokonał dowolnej oceny wyjaśnień oskarżonych J. H., L. B. i B. D.. Zdaniem Sądu odwoławczego omawiany zarzut ma charakter ogólnikowy i skarżący zarówno w jego treści jak również w uzasadnieniu apelacji nie wskazał merytorycznych i przekonujących argumentów potwierdzających tezę, że ocena wskazanych w zarzucie z pkt 1a dowodów ma charakter dowolny a nie swobodny. Mając na uwadze treści wypowiedzi oskarżonych J. H., L. B. i B. D. oraz sposób oceny tych dowodów przez Sąd meriti w uzasadnieniu zaskarżonego wyroku, uznać należy, że dokonana ocena nie zawiera błędów natury faktycznej, logicznej, respektuje zaś zasady wiedzy, logiki i doświadczenia życiowego i z tego też względu brak jest podstaw do jej zakwestionowania.

Twierdzenie obrońcy oskarżonego, że oskarżeni L. B. i B. D. obciążyli w swoich wyjaśnieniach J. H. tylko dlatego, że chcieli uzyskać dla siebie jak najniższy wyrok jest całkowicie bezpodstawne i nie znajduje żadnego oparcia w realiach dowodowych i faktycznych występujących w niniejszej sprawie.

Całkowicie bezpodstawny jest również zarzut obrazy art. 424 k.p.k. gdyż uzasadnienie sporządzone przez Sąd Okręgowy spełnia wszystkie wymogi formalne określone we wskazanym przepisie i pozwala na dokonanie instancyjnej kontroli zaskarżonego wyroku w aspekcie postawionych przez skarżących zarzutów. Sam zaś fakt, że dokonana przez Sąd meriti ocena dowodów nie satysfakcjonuje skarżącego z uwagi na jej wynik nie może oznaczać, że doszło do naruszenia art. 424 k.p.k. Ponadto należy mieć na uwadze art. 455a k.p.k. z którego treści wynika, że nie można uchylić wyroku z tego powodu, że jego uzasadnienie nie spełnia wymogów określonych w art. 424 k.p.k.

Prawidłowe są również dokonane przez Sąd I instancji ustalenia faktyczne dotyczące czynów przypisanych oskarżonemu w pkt XXIX, XXX, XXXI i XXXII zaskarżonego wyroku i uznać należy, że mają one pełne oparcie w materiale dowodowym zgromadzonym w niniejszej sprawie.

Z uzasadnienia zaskarżonego wyroku wynika bowiem, że Sąd meriti dokonując ustaleń faktycznych w zakresie przedmiotowych czynów wskazał konkretne dowody, które stanowiły podstawę dowodową tych ustaleń. Autor omawianej apelacji zarówno w treści zarzutu jak również w lakonicznym uzasadnieniu swojego pisma w żaden sposób tych ustaleń nie podważył, gdyż nie wskazał merytorycznych i przekonujących argumentów dających podstawę do ich zakwestionowania.

Wniosek

- o zmianę zaskarżonego wyroku poprzez uniewinnienie oskarżonego od zarzucanych mu czynów

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania wniosku za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny.

Bezpodstawność postawionych w apelacji zarzutów oraz trafność rozstrzygnięcia Sądu I instancji odnośnie oskarżonego J. H. skutkowała brakiem podstaw do uwzględnienia złożonego wniosku.

Apelacja prokuratora dotycząca oskarżonego R. Z. (1)

Zarzut

- błędu w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę pkt XLVII wyroku uniewinniającego oskarżonego R. Z. (1) od popełnienia przestępstw z art. 310 § 2 k.k. wymienionych w pkt 4 k.p.k. apelacji prokuratora

☒ zasadny

☐ częściowo zasadny

☐ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania zarzutu za zasadny, częściow o zasadny albo niezasadny

Zasadny jest zarzut błędu w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę zaskarżonego wyroku zawarty w pkt 4 apelacji prokuratora odnośnie uniewinnienia oskarżonego R. Z. (1) od popełnienia czynów wymienionych w pkt XLVII zaskarżonego wyroku.

Należy podkreślić, że Sąd Okręgowy na str. 227 pisemnych motywów zaskarżonego wyroku przyznał się w istocie do błędnego rozstrzygnięcia odnośnie czynów określonych w pkt od CXXXIX do CLXXIII dotyczących oskarżonego R. Z. (1). W tej części uzasadnienia znajduje się następujące stwierdzenie Sądu „ uznając, że materiały uzyskane w toku kontroli operacyjnej nie mogą w realiach sprawy stanowić dowodu na popełnienie przestępstwa, o których mowa w art. 310 § 2 k.k. Sąd uniewinnił R. Z. (1) od czynów zarzucanych mu w pkt od CXXXIX do CLXXIII komparycji wyroku. Decyzja taka była następstwem błędnego przyjęcia, że zarzuty dotyczą wyłącznie przekazywania podrobionych banknotów L. K., podczas gdy część z nich dotyczy przekazywania podrobionych banknotów B. D.”.

Sąd Okręgowy powinien zatem w zakresie przedmiotowych czynów ponownie przeanalizować dostępny i legalnie zgromadzony materiał dowodowy w tym w szczególności depozycje B. D., świadka D. G. oraz pozostałych osób, które twierdziły, że w latach 2004 – 2005 zaopatrywały się w fałszywe banknoty u oskarżonego R. Z. (1). Dokonanie wszechstronnej i wnikliwej analizy oraz swobodnej oceny tej części materiału dowodowego pozwoli Sądowi meriti ponownie rozpoznającemu przedmiotową sprawę we wskazanym zakresie na dokonanie prawidłowych ustaleń faktycznych dotyczących czynów zarzucanych R. Z. (1) w pkt od CXXXVIII do CLXXIII aktu oskarżenia i tym samym na wydanie rozstrzygnięcia, które będzie miało pełne oparcie w materiale dowodowym niniejszej sprawy.

Wniosek

- błędu w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę pkt XLVII wyroku uniewinniającego oskarżonego R. Z. (1) od popełnienia przestępstw z art. 310 § 2 k.k. wymienionych w pkt 4 apelacji prokuratora

☒ zasadny

☐ częściowo zasadny

☐ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania wniosku za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny.

Uwzględnienie zawartego w pkt 4 apelacji prokuratora zarzutu oraz przyznanie się do błędu przez Sąd I instancji w uzasadnieniu wyroku skutkowało uznaniem zasadności wniosku prokuratora.

Apelacja obrońcy oskarżonej I. S.

Zarzut

- obrazy art. 7 k.p.k. w zw. z art. 410 k.p.k.

- błędu w ustaleniach faktycznych

- obrazy art. 28 § 1 k.k.

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania zarzutu za zasadny, częściowo zasa d ny albo niezasadny

Postawione w przedmiotowej apelacji zarzuty są chybione i bezpodstawne. Wbrew twierdzeniom skarżącej Sąd Okręgowy nie dopuścił się obrazy przepisów postępowania tj. art. 7 k.p.k. w zw. z art. 410 k.p.k. przy ocenie wyjaśnień oskarżonej I. S.. Sąd Okręgowy wskazał logiczne i przekonujące argumenty uzasadniające odmowę przyznania wiarygodności tym twierdzeniom oskarżonej, które odnosiły się do kwestii jej świadomości odnośnie rodzaju broni jaką posiadała. Zdaniem Sądu odwoławczego zarówno w treści omawianego zarzutu jak również w jego uzasadnieniu nie zostało wykazane żeby dokonana przez Sąd meriti ocena tego dowodu zawierała błędy natury faktycznej, logicznej lub też aby nie respektowano zasad wiedzy, logiki i doświadczenia życiowego. W związku z tym ocena wyjaśnień I. S. dokonana przez Sąd I instancji zasługuje na akceptacje ze strony Sądu Apelacyjnego.

Trafne są również ustalenia faktyczne dotyczące omawianego czynu i uznać należy, że mają one pełne oparcie w materiale dowodowym zgromadzonym w niniejszej sprawie i wskazanym przez Sąd Okręgowy w pisemnych motywach zaskarżonego wyroku. Brak jest zatem podstaw aby te ustalenia zakwestionować zwłaszcza w sytuacji gdy autorka apelacji nie przedstawiła merytorycznych i przekonujących argumentów podważających te ustalenia.

Za chybiony i bezpodstawny uznać również należy zarzut obrazy prawa materialnego tj. art. 28 § 1 k.k. Przedmiotowy zarzut został zredagowany w sposób lakoniczny i zarówno w jego treści jak również w końcowej części uzasadnienia omawianej apelacji nie wykazano żeby oskarżona posiadając przedmiotową broń opisaną w pkt CCXIII (CCXCVII) aktu oskarżenia działa w warunkach usprawiedliwionego błędu określonego w art. 28 § 1 k.k. Wbrew zatem twierdzeniom obrońcy oskarżonej w przedmiotowej sprawie brak było podstaw do zastosowania omawianej instytucji.

Wniosek

- o zmianę wyroku i uniewinnienie oskarżonej od popełnienia zarzucanego jej czynu

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania wniosku za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny.

Bezpodstawność postawionych w apelacji zarzutów i trafność rozstrzygnięcia Sądu I instancji skutkowała brakiem podstaw do uwzględnienia wniosku o uniewinnienie oskarżonej.

4. 
OKOLICZNOŚCI PODLEGAJĄCE UWZGLĘDNIENIU Z URZĘDU

1.

Zwięźle o powodach uwzględnienia okoliczności

5.  ROZSTRZYGNIĘCIE SĄDU ODWOŁAWCZEGO

5.1. Utrzymanie w mocy wyroku sądu pierwszej instancji

1.

Przedmiot utrzymania w mocy

W zakresie określonym w pkt II wyrok utrzymano w mocy

Zwięźle o powodach utrzymania w mocy

Bezpodstawność zarzutów podniesionych przez obrońców oskarżonych oraz trafność rozstrzygnięcia Sądu I instancji skutkowały utrzymaniem wyroku we wskazanym zakresie.

5.2. Zmiana wyroku sądu pierwszej instancji

1.

Przedmiot i zakres zmiany

Zwięźle o powodach zmiany

5.3. Uchylenie wyroku sądu pierwszej instancji

5.3.1. Przyczyna, zakres i podstawa prawna uchylenia

1.1.

☐ art. 439 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

Zasadność zarzutu zawartego w pkt 4 apelacji prokuratora i przyznanie się przez Sąd meriti do błędu we wskazanym zakresie dotyczącym uniewinnienia oskarżonego R. Z. (1) od czynów wymienionych w pkt XLVII wyroku skutkowała koniecznością uchylenia wyroku i przekazania sprawy do ponownego rozpoznania w tym zakresie.

2.1.

Konieczność przeprowadzenia na nowo przewodu w całości

☒ art. 437 § 2 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

3.1.

Konieczność umorzenia postępowania

☐ art. 437 § 2 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia i umorzenia ze wskazaniem szczególnej podstawy prawnej umorzenia

4.1.

☒ art. 454 § 1 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

Bez względu na wynik oceny całokształtu materiału dowodowego dotyczącego oskarżonego R. Z. (1) nie ma możliwości z uwagi na treść art. 454 § 1 k.p.k. wydania wyroku reformatoryjnego we wskazanym zakresie.

5.3.2. Zapatrywania prawne i wskazania co do dalszego postępowania

Sąd Okręgowy powinien dokonać ponownej wszechstronnej analizy i oceny wszystkich dowodów osobowych dotyczących czynów zarzucanych oskarżonemu R. Z. w pkt od CXXXVIII do CLXXIII aktu oskarżenia i na podstawie wyników tej oceny poczynić prawidłowe ustalenia faktyczne mające pełne oparcie w materiale dowodowym zgromadzonym w niniejszej sprawie.

5.4. Inne rozstrzygnięcia zawarte w wyroku

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

6.  Koszty Procesu

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

pkt III

Na podstawie art. 624 § 1 k.p.k. zwolniono oskarżonych od kosztów postępowania odwoławczego, wydatkami obciążając Skarb Państwa z uwagi na sytuację materialną oskarżonych i ich możliwości zarobkowe.

7.  PODPIS

Zbigniew Kapiński

Ewa Gregajtys Ewa Jethon

1.3. Granice zaskarżenia

Kolejny numer załącznika

1

Podmiot wnoszący apelację

Obrońca oskarżonego R.

Rozstrzygnięcie, brak rozstrzygnięcia albo ustalenie, którego dotyczy apelacja

rozstrzygnięcie w pkt II, III, IV, V, VII, VIII, IX, X, XI, XII i XIII

1.3.1. Kierunek i zakres zaskarżenia

☒ na korzyść

☐ na niekorzyść

☒ w całości

☐ w części

☐

co do winy

☐

co do kary

☐

co do środka karnego lub innego rozstrzygnięcia albo ustalenia

1.3.2. Podniesione zarzuty

Zaznaczyć zarzuty wskazane przez strony w apelacji

☒

art. 438 pkt 1 k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w zakresie kwalifikacji prawnej czynu przypisanego oskarżonemu

☐

art. 438 pkt 1a k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w innym wypadku niż wskazany
w art. 438 pkt 1 k.p.k., chyba że pomimo błędnej podstawy prawnej orzeczenie odpowiada prawu

☒

art. 438 pkt 2 k.p.k. – obraza przepisów postępowania, jeżeli mogła ona mieć wpływ na treść orzeczenia

☒

art. 438 pkt 3 k.p.k. – błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia,
jeżeli mógł on mieć wpływ na treść tego orzeczenia

☐

art. 438 pkt 4 k.p.k. – rażąca niewspółmierność kary, środka karnego, nawiązki lub niesłusznego zastosowania albo niezastosowania środka zabezpieczającego, przepadku lub innego środka

☐

art. 439 k.p.k.

☐

brak zarzutów

1.4. Wnioski

☒

uchylenie

☒

zmiana

1.3. Granice zaskarżenia

Kolejny numer załącznika

2

Podmiot wnoszący apelację

Obrońca oskarżonego J. H.

Rozstrzygnięcie, brak rozstrzygnięcia albo ustalenie, którego dotyczy apelacja

rozstrzygnięcie w pkt XXIX, XXX, XXXI, XXXII, XXXIII, XXXVIII, XXXVIII, XXXIX

1.3.1. Kierunek i zakres zaskarżenia

☒ na korzyść

☐ na niekorzyść

☒ w całości

☐ w części

☐

co do winy

☐

co do kary

☐

co do środka karnego lub innego rozstrzygnięcia albo ustalenia

1.3.2. Podniesione zarzuty

Zaznaczyć zarzuty wskazane przez strony w apelacji

☐

art. 438 pkt 1 k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w zakresie kwalifikacji prawnej czynu przypisanego oskarżonemu

☐

art. 438 pkt 1a k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w innym wypadku niż wskazany
w art. 438 pkt 1 k.p.k., chyba że pomimo błędnej podstawy prawnej orzeczenie odpowiada prawu

☒

art. 438 pkt 2 k.p.k. – obraza przepisów postępowania, jeżeli mogła ona mieć wpływ na treść orzeczenia

☒

art. 438 pkt 3 k.p.k. – błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia,
jeżeli mógł on mieć wpływ na treść tego orzeczenia

☐

art. 438 pkt 4 k.p.k. – rażąca niewspółmierność kary, środka karnego, nawiązki lub niesłusznego zastosowania albo niezastosowania środka zabezpieczającego, przepadku lub innego środka

☐

art. 439 k.p.k.

☐

brak zarzutów

1.4. Wnioski

☐

uchylenie

☒

zmiana

1.3. Granice zaskarżenia

Kolejny numer załącznika

3

Podmiot wnoszący apelację

Prokurator

Rozstrzygnięcie, brak rozstrzygnięcia albo ustalenie, którego dotyczy apelacja

rozstrzygnięcie zawarte w pkt XLVII dotyczące oskarżonego R. Z. (1)

1.3.1. Kierunek i zakres zaskarżenia

☐ na korzyść

☒ na niekorzyść

☒ w całości

☐ w części

☐

co do winy

☐

co do kary

☐

co do środka karnego lub innego rozstrzygnięcia albo ustalenia

1.3.2. Podniesione zarzuty

Zaznaczyć zarzuty wskazane przez strony w apelacji

☐

art. 438 pkt 1 k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w zakresie kwalifikacji prawnej czynu przypisanego oskarżonemu

☐

art. 438 pkt 1a k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w innym wypadku niż wskazany
w art. 438 pkt 1 k.p.k., chyba że pomimo błędnej podstawy prawnej orzeczenie odpowiada prawu

☐

art. 438 pkt 2 k.p.k. – obraza przepisów postępowania, jeżeli mogła ona mieć wpływ na treść orzeczenia

☒

art. 438 pkt 3 k.p.k. – błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia,
jeżeli mógł on mieć wpływ na treść tego orzeczenia

☐

art. 438 pkt 4 k.p.k. – rażąca niewspółmierność kary, środka karnego, nawiązki lub niesłusznego zastosowania albo niezastosowania środka zabezpieczającego, przepadku lub innego środka

☐

art. 439 k.p.k.

☐

brak zarzutów

1.4. Wnioski

☒

uchylenie

☐

zmiana

1.3. Granice zaskarżenia

Kolejny numer załącznika

4

Podmiot wnoszący apelację

Obrońca oskarżonej I. S.

Rozstrzygnięcie, brak rozstrzygnięcia albo ustalenie, którego dotyczy apelacja

Rozstrzygnięcie zawarte w pkt LXXIX wyroku

1.3.1. Kierunek i zakres zaskarżenia

☒ na korzyść

☐ na niekorzyść

☒ w całości

☐ w części

☐

co do winy

☐

co do kary

☐

co do środka karnego lub innego rozstrzygnięcia albo ustalenia

1.3.2. Podniesione zarzuty

Zaznaczyć zarzuty wskazane przez strony w apelacji

☒

art. 438 pkt 1 k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w zakresie kwalifikacji prawnej czynu przypisanego oskarżonemu

☐

art. 438 pkt 1a k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w innym wypadku niż wskazany
w art. 438 pkt 1 k.p.k., chyba że pomimo błędnej podstawy prawnej orzeczenie odpowiada prawu

☒

art. 438 pkt 2 k.p.k. – obraza przepisów postępowania, jeżeli mogła ona mieć wpływ na treść orzeczenia

☒

art. 438 pkt 3 k.p.k. – błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia,
jeżeli mógł on mieć wpływ na treść tego orzeczenia

☐

art. 438 pkt 4 k.p.k. – rażąca niewspółmierność kary, środka karnego, nawiązki lub niesłusznego zastosowania albo niezastosowania środka zabezpieczającego, przepadku lub innego środka

☐

art. 439 k.p.k.

☐

brak zarzutów

1.4. Wnioski

☐

uchylenie

☒

zmiana