Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 24 września 2020 r.

Sąd Rejonowy w Toruniu V Wydział Gospodarczy w składzie:

po rozpoznaniu w dniu 18 września 2020 r. w Toruniu

na rozprawie

sprawy z powództwa Towarzystwa (...) Spółka Akcyjna w W.

przeciwko Towarzystwu (...) w W.

o zapłatę

I oddala powództwo;

II zasądza od powoda Towarzystwa (...) Spółki Akcyjnej w W. na rzecz pozwanego Towarzystwa (...) w W. kwotę 287 zł (dwieście osiemdziesiąt siedem złotych) tytułem zwrotu kosztów procesu z odsetkami ustawowymi za opóźnienie od dnia uprawomocnienia się wyroku do dnia zapłaty.

Sygn. akt V GC 829/20upr

UZASADNIENIE

wyroku Sądu Rejonowego w Toruniu z dnia 24 września 2020 roku

Pozwem wniesionym do tutejszego Sądu w dniu 24 marca 2020 roku (data stempla pocztowego) powód Towarzystwo (...) Spółka Akcyjna w W. wniósł o zasądzenie na jego rzecz kwoty 879,90 zł wraz z ustawowymi odsetkami za opóźnienie od dnia wytoczenia powództwa do dnia zapłaty a także kosztów procesu od pozwanego Towarzystwa (...) w W.. Uzasadniając swoje stanowisko wskazał, że w dniu 9 października 2018 r. kierujący pojazdem marki N. o numerze rejestracyjnym (...) – nie udzielił pierwszeństwa przejazdu kierującemu pojazdem marki H. o numerze rejestracyjnym (...) doprowadzając do kolizji. Poszkodowany zgłosił roszczenie o naprawienie szkody u powoda na podstawie umowy ubezpieczenia autocasco. Wraz z wypłaceniem poszkodowanemu odszkodowania jego roszczenia przeciwko osobie trzeciej odpowiedzialnej za szkodę przeszły na powódkę do wysokości wypłaconego odszkodowania. Po przeprowadzeniu postępowania likwidacyjnego na podstawie kalkulacji naprawy oraz przedstawionej faktury VAT za najem pojazdu zastępczego powódka ustaliła wysokość odszkodowania na łączną kwotę 15.306,90 zł (kwota 12.669,00 zł za naprawę przedmiotowego pojazdu oraz kwota 2.637,90 zł koszty wynajmu pojazdu zastępczego). W wyniku zgłoszenia szkody pozwany uznał swoja odpowiedzialność za zdarzenie co do zasady i wypłacił na rzecz powoda łączna kwotę 14.409,00 zł (kwota 12.699,00 zł tytułem zwrotu kosztów naprawy przedmiotowego pojazdu oraz kwota 1.740,00 zł tytułem zwrotu kosztów wynajmu pojazdu zastępczego). Powód wzywał pozwanego do uregulowania pozostałej części należności za najem pojazdu zastępczego w kwocie 897,90 zł, jednakże wezwanie pozostało bezskuteczne. (k. 3-4)

Referendarz Sądowy w Sądzie Rejonowym w Toruniu w dniu 5 maja 2020 r. wydał nakaz zapłaty w postępowaniu upominawczym w sprawie o sygn. V GNc 1125/20 uwzględniając powództwo w całości. (k. 55)

W przewidzianym przez obowiązujące prawo terminie pozwany wniósł sprzeciw od nakazu zapłaty zaskarżając go w całości oraz wnosząc o oddalenie powództwa w całości. Zgłosił zarzut naprawienia szkody w całości, nie wykazania istnienia pomiędzy powodem a poszkodowanym, umowy ubezpieczenia innej niż autocasco, niewykazania związku pomiędzy opłaceniem przez (...) Sp. z o.o. na rzecz (...) Handel (...) faktury wystawionej przez S. P. za szkodę wyrządzona przez kierowcę ubezpieczonego przez pozwanego od odpowiedzialności cywilnej, brak zasadności i celowości najmu pojazdu zastępczego przez (...) sp. z o.o. od S. P.. W uzasadnieniu swojego stanowisko wskazał, że pozwany przyjął co do zasady odpowiedzialność za szkodę, w całości wypłacił powodowi koszty najmu pojazdu zastępczego w kwocie 1.740,00 zł oraz odszkodowanie za uszkodzenia w przedmiotowym pojeździe. Podkreślił, iż powód nie wykazał jaki związek z przedmiotową szkodą ma wystawienie przez S. P. faktury na rzecz (...) Sp. z o.o. Pozwany kwestionuje, by w tym przypadku w majątku K. M. powstała jakakolwiek szkoda, którą pozwany musiałby pokryć. Wskazał, iż roszczenie z którym występuje powód nie ma charakteru kompensacyjnego, ale służyć ma uzyskaniu nienależnego świadczenia pieniężnego. (k. 64-64v)

W piśmie procesowym z dnia 30 czerwca 2020 r. (data stempla pocztowego) powód podtrzymał dotychczasowe stanowisko w sprawie. Wskazał, iż pozwany nie kwestionuje okoliczności kolizji z dnia 9 października 2018 r. i odpowiedzialność za kolizję kierującego pojazdem marki N., natomiast swoje zarzuty odnosi wyłącznie do wysokości wypłaconego na rzecz poszkodowanego odszkodowania z tytułu zwrotu kosztów najmu pojazdu zastępczego. Powód podtrzymał również wniosku dowodowe zgłoszone w pozwie. (k. 77-77v)

Sąd ustalił, co następuje:

W dniu 9 października 2018 r. doszło do zdarzenia drogowego w wyniku, którego uszkodzeniu uległ pojazd marki H. o numerze rejestracyjnym (...). Sprawcą zdarzenia był kierujący pojazdem marki N. o numerze rejestracyjnym (...) ubezpieczony u pozwanego towarzystwa ubezpieczeń. Poszkodowany K. M. zgłosił roszczenie o naprawienie szkody w powodowym towarzystwie ubezpieczeń, z którym posiadał zawartą umowę ubezpieczenia autocasco - OC S. Wypłata.

(Bezsporne, nadto dowód: informacja z policji o zdarzeniu drogowym, k. 19; formularz zgłoszenia, k. 20-21)

Powód przeprowadził postępowanie likwidacyjne w wyniku którego wyliczył przedmiotową szkodę na łączną kwotę 15.306,90 zł, na którą składały się: koszt naprawy uszkodzonego pojazdu – 12.669,00 zł oraz koszt wynajmu pojazdu zastępczego - 2.637,90 zł, wyliczone na podstawie kalkulacji z wyceną oraz faktur VAT nr (...). Decyzją z dnia 3 grudnia 2018 r. powód wypłacił poszkodowanemu K. M., odszkodowanie tytułem zwrotu kosztów najmu pojazdu zastępczego w kwocie 1.740,00 zł. Następnie decyzją z dnia 22 października 2018 r. powód wypłacił kwotę 12.699,00 zł tytułem odszkodowania za przedmiotową szkodę.

(dowody: decyzja z dnia 3 grudnia 2018 r., k. 22; faktura VAT nr (...), k. 23; decyzja z dnia 22 października 2018 r., k. 24-24v; wycena nr (...), k. 25-27; kalkulacja naprawy nr (...)-01, k. 27v-32v; faktura VAT nr (...), k. 38)

Pozwany uznał swoją odpowiedzialność co do zasady za przedmiotowe zdarzenie drogowe. Decyzją z dnia 30 listopada 2018 r. przyznał odszkodowanie za przedmiotową szkodę w kwocie 12.669,00 zł. Następnie decyzją z dnia 4 stycznia 2019 r. pozwany przyznał odszkodowanie w kwocie 1.740,00 zł tytułem zwrotu kosztów najmu pojazdu zastępczego.

(dowody: decyzja z dnia 30 listopada 2018 r., k. 50; decyzja z dnia 4 stycznia 2018 r., k. 52)

Powód pismem z dnia 31 grudnia 2019 r. wezwał pozwanego do zapłaty kwoty 897,90 zł tytułem dopłaty do odszkodowania wypłaconego tytułem zwrotu kosztów najmu pojazdu zastępczego. Pozostało ono bezskuteczne.

(dowody: przedprocesowe wezwanie do zapłaty, k. 84)

Sąd zważył, co następuje:

Powyższy stan faktyczny został ustalony na podstawie dowodów z dokumentów przedłożonych przez strony postępowania, w tym wydruk z akt szkody. Strony postępowania nie podważyły wiarygodności przedłożonych do sprawy dokumentów, a również Sąd nie znalazł podstaw do kwestionowania ich autentyczności.

Sąd pominął dowód z zeznań świadka K. M. oraz dowód z opinii biegłego sądowego wobec nieuiszczenia przez powoda zaliczki na poczet wydatków związanych z przesłuchaniem świadka oraz przeprowadzenia dowodu z opinii biegłego sądowego.

W niniejszej sprawie bezsporne było, iż doszło do kolizji drogowej, wskutek której uszkodzony został pojazd marki H. (...) o nr rej. (...), którego właścicielem był poszkodowany – K. M.. Pozwany uznał swoją odpowiedzialność jako ubezpieczyciel OC sprawcy, wypłacając powodowi na zasadzie regresu łączną kwotę 14.409,00 zł brutto na którą składała się kwota 12.699,00 zł brutto tytułem odszkodowania za naprawę uszkodzonego pojazdu kosztów holowania oraz kwota 1.740,00 zł brutto tytułem kosztów najmu pojazdu zastępczego. Kwestią sporną między stronami był obowiązek zapłaty przez pozwanego na rzecz powoda kwoty 897,90 zł tytułem pozostałej części odszkodowania wyłącznie z tytułu najmu pojazdu zastępczego bowiem koszty naprawy zostały w całości pokryte przez pozwanego. Powód dochodził kwoty 2.697,90 zł tytułem zwrotu kosztów najmu pojazdu zastępczego na podstawie faktury VAT nr (...) z dnia 11 listopada 2018 r. wystawionej na rzecz poszkodowanego K. M. oraz faktury VAT nr (...) z dnia 22 listopada 2018 r. wystawionej na rzecz (...) Sp. z o.o.

Przechodząc do rozważań prawnych, należy wyjaśnić, iż powód domaga się na zasadzie regresu zaspokojenia roszczeń z tytułu umowy ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej sprawcy szkody, który posiadał ubezpieczenia u pozwanego, w związku z wypłaconym poszkodowanemu odszkodowaniem na podstawie umowy ubezpieczenia OC S. wypłata. Należy wskazać, że przez umowę ubezpieczenia ubezpieczyciel zobowiązuje się, w zakresie działalności swego przedsiębiorstwa, spełnić określone świadczenie w razie zajścia przewidzianego w umowie wypadku, a ubezpieczający zobowiązuje się zapłacić składkę. Świadczenie ubezpieczyciela polega w szczególności na zapłacie określonego odszkodowania za szkodę powstałą wskutek przewidzianego w umowie wypadku (art. 805 § 1 i 2 k.c.). Suma ubezpieczenia ustalone w umowie stanowi górną granicę odpowiedzialności ubezpieczyciela, jeżeli nie umówiono się inaczej (art. 824 § 1 k.c.).W kontekście odpowiedzialności pozwanego jako ubezpieczyciela względem poszkodowanego na podstawie ubezpieczenia OC sprawcy szkody należy przytoczyć przepis art. 822 § 1 k.c. W myśl tego przepisu, przez umowę ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej ubezpieczyciel zobowiązuje się do zapłacenia określonego w umowie odszkodowania za szkody wyrządzone osobom trzecim, wobec których odpowiedzialność za szkodę ponosi ubezpieczający albo ubezpieczony.

W dalszej kolejności należy wskazać, że istnienie sporu między stronami, co do zasady, obliguje jedną z nich do udowodnienia faktów mających znaczenie dla rozstrzygnięcia sprawy. W myśl art. 6 k.c. i 232 k.p.c. strony są obowiązane wskazywać dowody dla stwierdzenia faktów, z których wywodzą skutki prawne, gdyż ciężar udowodnienia faktu spoczywa na osobie, która z tego faktu wywodzi skutki prawne. Art. 6 k.p.c. reguluje podstawowe reguły dowodowe. Pierwszą - generalnie wymagającą udowodnienia powołanego przez stronę faktu, powodującego powstanie określonych skutków prawnych, oraz drugą regułę, która sytuuje ciężar dowodu danego faktu po stronie osoby, która z tego faktu wywodzi skutki prawne. Pierwsza „zasada obowiązku udowodnienia powoływanego faktu" jest w istocie nieunikniona ze względów racjonalnych, ponieważ odmienna regulacja powodowałaby powstanie niedopuszczalnej łatwości wywodzenia skutków prawnych z prostego powołania się na fakt bez potrzeby jego udowodnienia. Natomiast druga stanowi „ogólną zasadę rozkładu ciężaru dowodu", od której wyjątki mogą wskazywać niektóre przepisy szczególne (tak: Nazaruk P. - Ciszewski J. (red.), Jędrej K., Karaszewski G., Knabe J., Nazaruk P., Ruszkiewicz B., Sikorski G., Stępień-Sporek A. - Kodeks cywilny. Komentarz, wyd. II., LexisNexis 2015). Zgodnie z zasadą kontradyktoryjności ciężar dowodu spoczywa na stronach postępowania cywilnego. To one, a nie sąd, są wyłącznym dysponentem toczącego się postępowania i one wreszcie ponoszą odpowiedzialność za jego wynik (por. uzasadnienie wyroku SN z dnia 17 grudnia 1996 r., I CKU 45/96, OSNC 1997, nr 6-7, poz. 76, z glosą A. Zielińskiego, Palestra 1998, nr 1-2, s. 204; wyrok SN z dnia 7 marca 1997 r., II CKN 70/96, OSNC 1997, nr 8, poz. 113; uzasadnienie wyroku SN z dnia 11 października 2000 r., II UKN 33/00, OSNP 2002, nr 10, poz. 251). Strona, która nie przytoczyła wystarczających dowodów na poparcie swoich twierdzeń, ponosi ryzyko niekorzystnego dla siebie rozstrzygnięcia, o ile ciężar dowodzenia co do tych okoliczności na niej spoczywał, zaś sąd powinien wyciągnąć ujemne konsekwencje z braku udowodnienia faktów przytoczonych na uzasadnienie żądań lub zarzutów (zob. wyrok SA w Białymstoku z dnia 28 lutego 2013 r., I ACa 613/12, LEX nr 1294695).

W ocenie Sądu powództwo okazało się nie zasadne w żadnej części. W niniejszej sprawie pozwany Towarzystwo (...) z siedzibą w W. nie kwestionował swojej odpowiedzialności z tytułu powstałej szkody jako ubezpieczyciel OC sprawcy, nie kwestionował również wysokości odszkodowania wypłaconego przez powoda poszkodowanemu z tytułu naprawy uszkodzonego pojazdu marki H., kwestionował jednakże wysokość ustalonych kosztów poniesionych tytułem najmu pojazdu zastępczego. W ocenie sądu powód nie udowodnił swojego roszczenia, przedłożone przez powoda dokumenty w tym faktura Vat nr (...) z dnia 22 listopada 2018 r. wystawiona na rzecz (...) Sp. z o.o. oraz pozostałe dokumenty wystawione na ten podmiot, nie wskazują na jednoznaczny związek przyczynowy z kolizją z dnia 9 października 2018 r. albowiem zostały wystawione na podmioty nie występujące w niniejszej sprawie. Nadto powód nie zaoferował, żadnego materiału dowodowego na poparcie swoich twierdzeń, bowiem nie uiścił zaliczki na przeprowadzenie dowodu z zeznań świadka K. M. oraz dowodu z opinii biegłego sądowego, w konsekwencji wskazane wnioski dowodowe należało pominąć.

Mając to wszystko na uwadze, Sąd uznał, że strona powodowa nie udowodniła zasadności swojego roszczenia, w związku z tym, uznając powództwo za niezasadne w całości na podstawie art. 805 k.c. i art. 822 k.c. w zw. z art. 518 § 1 pkt 3 k.c.. w zw. z art. 828 k.c. w zw. art. 6 k.c. orzekł o oddaleniu powództwa, jak w pkt I sentencji wyroku.

O kosztach postępowania orzeczono zgodnie z art. 98 k.p.c., który stanowi, że strona przegrywająca sprawę obowiązana jest zwrócić przeciwnikowi na jego żądanie koszty niezbędne do celowego dochodzenia praw i celowej obrony. W niniejszej sprawie stroną przegrywającą w sprawie jest powód i to on został zobowiązany do zwrotu kosztów postępowania pozwanemu. Do kosztów postępowania należy zaliczyć koszty zastępstwa procesowego pozwanego w kwocie 270 zł, ustalone zgodnie z § 2 pkt 2 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości w sprawie opłat za czynności adwokackie z dnia 22 października 2015 r. (Dz.U. z 2015 r. poz. 1800) , opłatę skarbową od pełnomocnictwa w wysokości 17 zł, tj. łącznie 287 zł.

ZARZĄDZENIE

1.  odnotować w kontrolce uzasadnień,

2.  odpis wyroku wraz z uzasadnieniem doręczyć pełnomocnikowi powoda,

3.  akta przedłożyć z wpływem lub po 21 dniach od doręczenia odpisu wyroku z uzasadnieniem.

T., dnia października 2020 r.

Sędzia Stella Czołgowska