Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 18 lipca 2019 r.

Sąd Okręgowy w Bydgoszczy VI Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych

w składzie:

Przewodniczący Sędzia Janusz Madej

Protokolant st. sekr. sądowy Dorota Hańc

po rozpoznaniu w dniu 18 lipca 2019 r. w Bydgoszczy na rozprawie

odwołania : M. J.

od decyzji : Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddziału w B.

z dnia 4 lipca 2018 r., znak: (...)

w sprawie: M. J.

przeciwko: Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych Oddziałowi w B.

o rentę z tytułu niezdolności do pracy

oddala odwołanie.

Na oryginale właściwy podpis.

VI U 1603/18

UZASADNIENIE

Decyzją z dnia 4 lipca 2018 r. Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w B. po rozpoznaniu wniosku, wniosku M. J. z dnia 24 kwietnia 2018 r. odmówił wnioskodawczyni prawa do renty z tytułu całkowitej niezdolności do pracy. W uzasadnieniu tej decyzji organ rentowy wskazał, iż komisja lekarska ZUS orzeczeniem z dnia 29 czerwca 2018 r. nie stwierdziła całkowitej niezdolności do pracy ubezpieczonej. Jednocześnie organ rentowy, że..., wskazał w uzasadnieniu tej decyzji, że kontynuuje wypłatę renty dla ubezpieczonej z tytułu częściowej niezdolności do pracy do 29 sierpnia 2018 r. Odwołanie od tej decyzji wniosła ubezpieczona wskazując, iż nie zgadza się z opinią lekarzy orzekających o stanie jej zdrowia w postępowaniu przed organem rentowym. W odpowiedzi na odwołanie organ rentowy wnosił o oddalenie odwołania powołując argumentacją przedstawioną w uzasadnieniu zaskarżonej decyzji. Sąd Okręgowy ustalił i rozważył, co następuje. Ubezpieczona M. J. urodzona (...) do dnia 31 sierpnia 2018 r. miała orzeczoną, orzeczone prawo do częściowej do renty z tytułu częściowej niezdolności do pracy. W dniu 24 kwietnia..., i pobierała to świadczenie. W dniu 24 kwietnia 2018 r. złożyła ona wniosek o ponowne ustalenie prawa do renty. Orzeczeniem z dnia 4 czerwca 2018 r. lekarz orzecznik ZUS ustalił, iż ubezpieczona nie jest całkowicie niezdolna do pracy, a po rozpoznaniu sprzeciwu od tego orzeczenia komisja lekarska ZUS orzeczeniem z dnia 29 czerwca 2018 r. także ustaliła, iż ubezpieczona nie jest całkowicie niezdolna do pracy. Orzeczenie komisji lekarskiej ZUS stanowiło podstawę do wydania przez organ rentowy zaskarżonej decyzji. W celu zweryfikowania stanowiska organu rentowego..., aha może jeszcze..., decyzją z dnia 29 sierpnia 2018 r. Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w B. decyzja wydana z urzędu przyznał wnio..., ubezpieczonej M. J. emeryturę od dnia 29 sierpnia 2018 r. to jest od nabycia uprawnień do emerytury i zaznaczył w tej decyzji, że w związku z przyznaniem emerytury prawo do renty z tytułu niezdolności do pracy ustaje z dniem 29 sierpnia 2018 r. W celu zweryfikowania stanowiska organu rentowego co do opartego na orzeczeniu komisji lekarskiej ZUS Sąd Okręgowy dopuścił dowody z opinii biegłych sądowych neurologa, psychologa, psychiatry i chirurga naczyniowego. W opinii z dnia 24 stycznia 2019 r. specjalista chirurg w rozpoznaniu opinia karta 19, 20 akt spra..., sprawy specjalista chirurg rozpoznał u ubezpieczonej w rozpoznaniu angiologicznym przewlekłe zaburzenia żylne obu kończyn dolnych pod postacią żylaków obu kończyn dolnych, a w pozostałym rozpoznaniu stan po operacyjnym leczeniu urazu stawu barkowego prawego, niedoczynność tarczycy i zaburzenia depresyjne. W badaniu przedmiotowym biegły ten stwierdził..., pod..., w opisie badania przedmiotowego ubezpieczonej biegły chi..., specjalista chirurg stwierdził, iż ubezpieczona porusza się samodzielnie, widoczne są żylaki obu kończyn dolnych na goleni lewej widoczne jest przebarwienie żylne, obie kończyny dolne są dobrze ucieplone, obwód goleni prawej równy obwodowi goleni lewej, tętna na tętnicach kończyn dolnych są dobrze wyczuwalne, gra naczyniowa na obu kończynach dolnych jest prawidłowa. We wnioskach końcowych w swojej opinii na podstawie sformułowanych na podstawie badania przedmiotowego, podmiotowego i badań dodatkowych biegły specjalista chirurg ustalił, iż z punktu widzenia angiologicznego u M. J. można rozpoznać przewlekłe zaburzenia żylne pod postacią żylaków obu kończyn dolnych. Zmiany te nie stanowią przeszkody uniemożliwiającej powódce wykonywanie pracy. Żylaki kończyn dolnych można z dobrym skutkiem kontrolować stosując pończochy z drugą klasą ucisku. W odpowiedzi na pytania Sądu biegły sądowy wskazał, że M. J. z powodu żylaków kończyn dolnych jest zdolna do pracy, może pracować zaopatrzona w sprzęt kompresyjny pończochy z drugą klasa ucisku. Biegły stwierdził, iż M. J. nigdy nie była niezdolna do pracy z powodu przewlekłych zaburzeń żylnych obu kończyn dolnych pod postacią żylaków obu kończyn dolnych i zgodził się z opinią komisji lekarskiej ZUS z dnia 29 czerwca 2018 r. Z kolei zespół biegłych sądowych w składzie neurolog, psycholog i psychiatra w opinii z dnia 21 marca 2019 r. karta 31, 32 akt sprawy rozpoznali u ubezpieczonej neurastenię w trakcie leczenia, łagodne położeniowe zawroty głowy, niewydolność żylną kończyn dolnych, niedoczynność tarczycy leczoną farmakologicznie, stan po przebytym urazie stawu barkowego prawego, napadowe migotanie przedsionków w wywiadzie i chorobę zwyrodnieniową kręgosłupa. Na podstawie przeprowadzonego badania przedmiotowego i zebranego w sprawie materiału lekarskiego biegli sądowi oraz po przeprowadzeniu badań sądowo-lekarskich biegli sądowi ustalili, że stan zdrowia ubezpieczonej czyni ją nadal okresowo częściowo niezdolną do pracy. Przyczyną jest neurastenia w trakcie leczenia, łagodne położeniowe zawroty głowy, niewydolność żylna kończyn dolnych, niedoczynność tarczycy leczona farmakologicznie i stan po przebytym urazie stawu barkowego prawego oraz napadowe migotanie przedsionków w wywiadzie i choroba zwyrodnieniowa kręgosłupa. Schorzenia te orze..., skutkują u orzekanej bólami i zawrotami głowy, zaburzeniami równowagi, przewlekłym zmęczeniem, zaburzeniami nastroju i napędu, ograniczeniem ruchomości kręgosłupa szyjnego i stawu barkowego prawego oraz przewlekłym zespołem bólowym szyjno-barkowym z napadowymi zaburzeniami rytmu serca, zaburzeniami krążenia żylnego w kończynach dolnych. Praca fizyczna, dźwiganie ciężarów, długotrwała praca w pozycji wymuszonej, praca w złych warunkach atmosferycznych nasila dolegliwości i niekorzystny postęp schorzeń. Zdaniem biegłych sądowych powyższe schorzenia nadal powodują u orzekanej istotne upośledzenie sprawności psychofizycznej ustroju i częściową niezdolność do zatrudnienia. Przeciwwskazana jest dla niej ciężka praca fizyczna, dźwiganie ciężarów, długotrwała praca w pozycji wymuszonej, praca w złych warunkach atmosferycznych oraz praca wymagająca pełnej sprawności psychofizycznej. W swoich koń..., końcowych wnioskach biegli sądowi neurolog, psychiatra i psycholog stwierdzili, iż badana obecnie jest trwale częściowo niezdolna do pracy, częściowa niezdolność do pracy istnieje nadal od daty zgodnej z orzeczeniem lekarza orzecznika z dnia 4 czerwca 2018 r. to jest do 30 sierpnia 2018 r. Częściowa niezdolność do pracy ma charakter trwały, a stan zdrowia ubezpieczonej nie rokuje istotnej poprawy. Biegli co do oceny stanu zdrowia i uznania częściowej niezdolności do pracy za podstawę mieli te same dowody którymi dysponował organ rentowy w postępowaniu administracyjnym. Biegli zgodzili się z orzeczeniami lekarza orzecznika i komisji lekarskiej ZUS co do oceny stanu zdrowia i niezdolności do pracy, ale jednocześnie uważali, że częściowa niezdolny do pracy ma charakter prawny [? 00:30:11.176] charakter trwały. Zastrzeżenia do opinii biegłych sądowych złożyła ubezpieczona w piśmie procesowym dnia 29 kwietnia 2019 r. wskazując, iż od 30 lat była na rencie którą otrzymywała po wypadku komunikacyjnym. Wskazywała na znacznie ograniczoną ruchomość ręki. Przez wszystkie lata, gdy przebywała..., podnosiła, że przez wszystkie lata, gdy przebywała na rencie przystę..., przystępowała do na kom..., na komisje lekarskie tylko do lekarzy ortopedów, nigdy nie stawała na komisji lekarskiej z ogólnego stanu zdrowia. Twierdziła, że jej stan zdrowia powoduje całkowitą niezdolność do pracy. W ocenie Sądu Okręgowego zebrany w sprawie materiał dowodowy wystarczał. Miał taką moc dowodową i wiarygodność, iż wystarczał do wydania w sprawie merytorycznego rozstrzygnięcia bez potrzeby kontynuowania postępowania dowodowego. Sąd Okręgowy miał przy tym na względzie, iż w zaświadczeniu o stanie zdrowia, wystawionym przez lekarza leczącego, które zainicjowało postępowanie w niniejszej sprawie, zaświadczenie w dokumentacji lekarskiej ZUS (na karcie 32) z dnia 26 marca 2018 r., schorzeniem podstawowym było schorzenie neurologiczne i schorzenia psychiatryczne, zaburzenia nerwicowe do ewentualnej diagnostyki. Lekarz leczą..., wystawiający to zaświadczenie, specjalista neurolog, nie stwierdził w badaniu neurologicznym uszkodzenia układu nerwowego, obwodowego układu nerwowego, w związku z tym orzekł, biegli, którzy orzekali w sprawie byli biegłymi, którzy oceniali schorzenia podstawowe ubezpieczonej - schorzenie neurologiczne i schorzenia psychiatryczne. Należy podkreślić, że biegli w sposób kompleksowy ocenili stan zdrowia ubezpieczonej. Specjalista chirurg wykluczył w swojej opinii, aby ubezpieczona z powodu rozpoznanych przewlekłych zaburzeń żylnych obu kończyn dolnych była kiedykolwiek niezdolna do pracy. Nawet stwierdził, że to schorzenie nie powoduje częściowej niezdolności do pracy, w związku z tym, tym bardziej nie mogło powodować całkowitej niezdolności do pracy, o co powódka w niniejszej sprawie wnosiła i, i twierdziła. Natomiast specjalista psychiatra i psycholog oraz specjalista neurolog uznali ubezpieczoną za tylko za częściowo niezdolną do pracy i swoją opinię uzasadnili w sposób merytoryczny. W badaniu specjalisty neurologa stwierdzono schorzenia neurologiczne, na które cierpi ubezpieczona, w szczególności chorobę zwyrodnieniową kręgosłupa, łagodne położeniowe zawroty głowy, tym niemniej zdaniem biegłych sądowych i neurologa, w szczególności neurologa, ubezpieczona nie osią..., te schorzenia nie powodowały takiego naruszenia sprawności organizmu ubezpieczonej, które powodowałoby całkowitą niezdolność do pracy. W konsultacji psychiatrycznej i psychologicznej, przeprowadzonej przez biegłych sądowych, biegli ci także stwierdzili, iż schorzenia psychiatryczne ubezpieczonej, neurastenia w trakcie leczenia, nie powoduje całkowitej niezdolności do pracy ubezpieczonej. Biegli sformułowali przeciwwskazania do tych rodzajów prac, do których ubezpieczona..., których ubezpieczona nie może wykonywać, ciężka praca fizyczna, dźwiganie ciężarów, długotrwała pozy..., praca w pozycji wymuszonej, praca w złych warunkach atmosferycznych. Natomiast i..., zgodzili się co do stopnia niezdolności do pracy ubezpieczonej z orzeczeniami lekarza orzecznika i komisji lekarskiej ZUS. To, iż biegli sądowi w opinii z 21 marca 2008..., 19 r. stwierdzili trwałą częściową niezdolność do pracy ubezpieczonej nie miało już większego znaczenia dla merytorycznego rozstrzygnięcia z tego względu, że ubezpieczona od dnia 29 sierpnia 2018 r. nabyła prawo do emerytury. W związku z tym organ rentowy z urzędu przyznał ubezpieczonej to świadczenie i jak wynika z przepisów Ustawy o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych okoliczność ta wyłączała prawo ubezpieczonej do dalszego pobierania renty z tytułu częściowej niezdolności do pracy. Wskazać bowiem należy, iż zgodnie z art. 57 ust. 1 pkt. 4 Ustawy z dnia 17 grudnia 1998 r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych, tekst jednolity Dziennik Ustaw z 2018 r. pozycja 1270 prawo do renty przysługuje ubezpieczonemu m.in. takiemu, który nie ma ustalonego prawa do emerytury z funduszu lub nie spełnia warunków do jej uzyskania. Zatem w kwestia tego, czy częściowa niezdolność do pracy ubezpieczonej miała charakter trwały czy okresowy, nie miała już w niniejszej sprawie istotnego znaczenia dla jej rozstrzygnięcia z powodu nabycia przez ubezpieczoną prawa do emerytury. Dokonując subsumcji właściwych przepisów prawa materialnego do ustalonego w sprawie stanu faktycznego, Sąd Okręgowy wskazuje, iż zgodnie z art. 57 ust. 1 pkt. 1 renta z tytułu niezdolności do pracy przysługuje ubezpieczonemu, który spełnia m.in. warunek niezdolności do pracy. Artykuł 12 powołanej Ustawy emerytalno-rentowej stwierdza w ustępie 1, 2 i 3, iż niezdolną do pracy w rozumieniu ustawy jest osoba, która całkowicie lub częściowo utraciła zdolność do pracy zarobkowej z powodu naruszenia sprawności organizmu i nie rokuje odzyskania zdolności do pracy po przekwalifikowaniu. Całkowicie niezdolną do pracy jest osoba, która utraciła zdolność do wykonywania jakiejkolwiek pracy. Częściowo niezdolną do pracy jest osoba, która w znacznym stopniu utraciła zdolność do pracy zgodnej z poziomem posiadanych kwalifikacji zawodowych. Zgodnie z kolei z art. 13 ust. 1, przy ocenie stopnia i przewidywanego okresu niezdolności do pracy oraz rokowania, co do odzyskania zdolności do pracy, uwzględnia się po pierwsze stopień naruszenia sprawności organizmu oraz możliwości przywrócenia niezbędnej sprawności w drodze leczenia i rehabilitacji i po drugie możliwość wykonywania dotychczasowej pracy lub podjęcia innej pracy oraz celowość przekwalifikowania zawodowego, biorąc pod uwagę rodzaj i charakter dotychczas wykonywanej pracy, poziom wykształcenia, wiek i predyspozycje psychofizyczne. Spór w niniejszej sprawie dotyczył kwestii czy ubezpieczona, tak jak twierdził organ rentowy, była tylko częściowo niezdolna do pracy, czy też jak twierdziła ubezpieczona była całkowicie niezdolna do pracy. Oceniając tę kwestię, Sąd na podstawie opinii biegłych ustalił, iż schorzenia, na które cierpi ubezpieczona ograniczają stan czynnościowy jej organizmu w stopniu, jak orzekli to biegli sądowi tylko częściowym z przeciwwskazaniem do wykonywania ciężkich prac fizycznych związanych z dźwiganiem ciężarów, długotrwałej pracy w pozycji wymuszonej i pracy w złych warunkach atmosferycznych oraz pracy wymagającej pełnej sprawności psychofizycznej. Natomiast stan zdrowia ubezpieczonej nie osiągnął takiego..., czy schorzenia ubezpieczonej nie osiągnęły takiego nasilenia, aby stan czynnościowy organizmu powodował całkowitą niezdolność do pracy, gdyż jak wynika to z przywołanego art. 12 ust. 2 Ustawy o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych całkowicie niezdolną do pracy jest osoba, która utraciła zdolność do wykonywania jakiejkolwiek pracy. W tym stanie rzeczy Sąd Okręgowy na podstawie art. 477 ze znaczkiem 14 paragraf 1 k.p.c. oddalił odwołanie ubezpieczonej, gdyż nie było podstaw do jego uwzględnienia w powołanych w wygłoszonym uzasadnieniu przepisach prawa materialnego.