Pełny tekst orzeczenia

Formularz UK 2

Sygnatura akt

II AKa 335/19

Załącznik dołącza się w każdym przypadku. Podać liczbę załączników:

1

1.  CZĘŚĆ WSTĘPNA

Oznaczenie wyroku sądu pierwszej instancji

Wyrok Sądu Okręgowego w Warszawie z dnia 4 czerwca 2019 roku, sygn. akt XII K 135/17, wydany w sprawie A. R. (1)

Podmiot wnoszący apelację

☐ oskarżyciel publiczny albo prokurator w sprawie o wydanie wyroku łącznego

☒ oskarżyciel posiłkowy

☐ oskarżyciel prywatny

☐ obrońca

☐ oskarżony albo skazany w sprawie o wydanie wyroku łącznego

☐ inny

1.3. Granice zaskarżenia

1.3.1. Kierunek i zakres zaskarżenia

☐ na korzyść

☒ na niekorzyść

☒ w całości

☐ w części

☐

co do winy

☐

co do kary

☐

co do środka karnego lub innego rozstrzygnięcia albo ustalenia

1.3.2. Podniesione zarzuty

Zaznaczyć zarzuty wskazane przez strony w apelacji.

☐

art. 438 pkt 1 k.p.k. - obraza przepisów prawa materialnego w zakresie kwalifikacji prawnej czynu przypisanego oskarżonemu

☐

art. 438 pkt 1a k.p.k. - obraza przepisów prawa materialnego w innym wypadku niż wskazany
w art. 438 pkt 1 k.p.k., chyba że pomimo błędnej podstawy prawnej orzeczenie odpowiada prawu

☒

art. 438 pkt 2 k.p.k. - obraza przepisów postępowania, jeżeli mogła ona mieć wpływ na treść orzeczenia

☒

art. 438 pkt 3 k.p.k. - błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia,
jeżeli mógł on mieć wpływ na treść tego orzeczenia

☐

art. 438 pkt 4 k.p.k. - rażąca niewspółmierności kary, środka karnego, nawiązki lub niesłusznego zastosowania albo niezastosowania środka zabezpieczającego, przepadku lub innego środka

☐

art. 439 k.p.k.

☐

brak zarzutów

1.4. Wnioski

☒

uchylenie

☐

zmiana

2.  Ustalenie faktów w związku z dowodami przeprowadzonymi przez sąd odwoławczy

2.1. Ustalenie faktów

2.1.1. Fakty uznane za udowodnione

Lp.

Wskazać oskarżonego.

Wskazać fakt.

Dowód ze wskazaniem numeru karty, na której znajduje się dowód.

Nie dotyczy

2.2. Ocena dowodów

2.2.1. Dowody będące podstawą ustalenia faktów

Wskazać fakt

Dowód

Zwięźle o powodach uznania dowodu.

Nie dotyczy

2.2.2. Dowody nieuwzględnione przy ustaleniu faktów
(dowody, które sąd uznał za niewiarygodne oraz niemające znaczenia dla ustalenia faktów)

Wskazać fakt

Dowód

Zwięźle o powodach nieuwzględnienia dowodu.

Nie

dotyczy

3.  STANOWISKO SĄDU ODWOŁAWCZEGO WOBEC ZGŁOSZONYCH ZARZUTÓW i wniosków

Lp.

Zarzut

I.

-

błędu w ustaleniach faktycznych (x4)

-

pkt I, II, III, IV, VI, VIII, XIV

☒ zasadny

☐ częściowo zasadny

☐ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania zarzutu za zasadny lub niezasadny.

1.  Apelacja, o ile rozbudowana w zakresie liczby zarzutów, faktycznie sprowadza się do zakwestionowania przez pełnomocnika oskarżyciela posiłkowego ustalenia sądu, że oskarżony A. R. (1) nie działał z zamiarem bezpośrednim, tj. zamiarem trwałego włączenia pobranych środków pieniężnych stanowiących własność F. w łącznej wysokości 1.065.000 zł do majątku własnego bądź osoby trzeciej.

2.  Rację ma pełnomocnik, że sąd pierwszej instancji błędnie poczynił ustalenia w tym zakresie.

3.  Prawidłowo skonstatowano, że „Sąd musi poprzez analizę całości materiału dowodowego ustalić i wykazać dlaczego brak zwrotu, w konkretnej sytuacji, świadczył o zamiarze trwałego przejęcia nad nią władztwa, a dodatkowo logicznie uzasadnić swoje wnioski w sporządzonym na piśmie uzasadnieniu w taki sposób, by możliwa była ocena poprawności takiego rozumowania”. W uzasadnieniu wielokrotnie wskazano, że ocena, czy doszło do przywłaszczenia musi być dokonywana każdorazowo na tle nieschematycznych okoliczności każdej sprawy, poprzez wnikliwą ocenę materiału dowodowego w kontekście logicznego powiązania wszystkich istotnych faktów celem ustalenia rzeczywistego zamiaru oskarżonego. Z takim stanowiskiem Sądu należy się ze wszech miar zgodzić.

4.  Niemniej jednak, w tej sprawie, ocena zamiaru oskarżonego została dokonana w zasadzie jedynie w oparciu o jego wyjaśnienia, bez ich powiązania z zeznaniami świadków, treścią dokumentów i innymi okolicznościami, które wynikają z akt sprawy, a nie zostały dostrzeżone przez Sąd i procesowo ustalone.

5.  Sąd przyjął za wiarygodne twierdzenia oskarżonego, że fakt pobierania pieniędzy z kas punktów ajencyjnych a także brak ich zwrotu spółce (...) S.A. (dalej F.) miał wynikać z problemów finansowych związanych z niesłownymi zachowaniami tej spółki. Ważkie znacznie dla sądu miało wyjaśnienie oskarżonego, że sygnalizował problemy i próbował rozmawiać ze spółką (...) o problemach ajencji. Wytłumaczeniem jego zachowania miała była troska o dbałość w funkcjonowaniu i utrzymania właściwych standardów punktów ajencyjnych, to że „nie sprzedał ich, nie darował innej osobie, nie zamknął, a jedynie świadom nierzetelnego traktowania przez spółkę (...) używał pieniędzy na bieżące potrzeby punktów ajencyjnych”. Uznano za wiarygodne twierdzenia A. R. (1), że nie zwrócił pieniędzy, gdyż rozwiązano z nim umowę, a on został z długiem, którego nie może oddać, choć chce się rozliczyć.

6.  W ocenie sądu meriti podejmowane przez oskarżonego działania, wskazane w jego wyjaśnieniach, nie wskazywały na zamiar trwałego przejęcia władztwa nad pobranymi środkami pieniężnymi. Sąd ponadto uznał – bez wskazania na podstawie jakich dowodów – za udowodnione to, że pieniądze w postaci zaliczek pobieranych z kasy oddziałów nie zostały wzięte na prywatne potrzeby oskarżonego, lecz wydatkowane na bieżące potrzeby spółki, która miała podpisaną umowę z F.. Dla sądu logicznym było, że skoro F., zdaniem oskarżonego, nie wywiązywała się po swojej stronie z pokrywania kosztów funkcjonowania punktu, to zobligowany był do tego oskarżony. Na koniec uznano, że A. R. (1) to „wieloletni przedsiębiorca działający na rynku, cieszący się szacunkiem i poważaniem, nie narażałby się na utratę wiarygodności i nie pogrążyłby sam siebie przywłaszczając pieniądze”.

7.  Na wstępie wskazać należy, że wyjaśnienia osoby oskarżonej są ważkim dowodem w procesie karnym. Niemniej jednak zgodnie z zasadą oceny dowodów zawartą w art. 7 k.p.k. sąd wyrokując winien kształtować swoje przekonanie na podstawie wszystkich przeprowadzonych dowodów, tym samym powinny one zostać skonfrontowane z pozostałym materiałem dowodowym, w tym z zeznaniami świadków, czy też dowodami z dokumentów. W zakresie ustalenia zamiaru oskarżonego A. R. (2) i jego postaci, nie tylko deklaracje oskarżonego, ale okoliczności wynikające z wszystkich dowodów ocenionych swobodnie, z uwzględnieniem zasad prawidłowego rozumowania oraz wskazań wiedzy i doświadczenia życiowego winny stać się podstawą kształtowania przekonań sądu. Trudne do zaakceptowania, nawet w granicach swobody zagwarantowanej w art. 7 k.p.k., jest przyjęcie w tej sprawie wyjaśnień oskarżonego za w pełni wiarygodne, a wszystkie podawane przez niego okoliczności za udowodnione.

8.  Bezspornym jest fakt łączącej oskarżonego A. R. (1) i F. umowy z dnia 19 września 2008 roku, aneksowanej w dniu 11 maja 2010 roku polegającej na stałym pośrednictwie w sprzedaży części i akcesoriów znajdujących się w ofercie F.. W czasie zarzucanych przestępstw A. R. (1) wykonywał tę umowę prowadząc działalność w formie spółki cywilnej pod nazwą (...). R., L. (...) s.c. z siedzibą w R., wraz z żoną.

9.  Zgodnie z umową agent otrzymywał, na podstawie zamówień, części i akcesoria do samochodów znajdujące się w ofercie handlowej F. stanowiące jej własność, celem ich dalszej odsprzedaży.

10.  Wynagrodzenie z tytułu umowy uzależnione było od wartości marży (różnica pomiędzy ceną uzyskaną ze sprzedaży, a wartością ewidencyjną towarów), pomniejszonej o koszty przedstawicielstwa. Koszty przedstawicielstwa rozłożone były częściowo na agenta, czyli spółkę oskarżonego, częściowo na F..

11.  Do obowiązków spółki oskarżonego należało, między innymi, przy użyciu własnych oraz powierzonych urządzeń i wyposażenia prowadzenie przedstawicielstwa na swój koszt zgodnie ze wskazówkami F., co do organizacji pracy, obowiązujących standardów, procedur, instrukcji. Kosztami przedstawicielstwa leżącymi po stronie agenta były między innymi wynagrodzenia jej pracowników, koszty bieżącego jej funkcjonowania, administrowania, kosztów transportu.

12.  Z § 2 pkt 5 umowy do zakresu obowiązków agenta należało także natychmiastowe odprowadzenie środków finansowych ze sprzedaży towarów handlowych zgodnie z instrukcja kasową F.. Natomiast § 5 pkt 1 umowy wskazywał, że agent przejmuje na siebie odpowiedzialność materialną za stan gotówki w kasie.

13.  Zapisy umowy, potwierdzone zeznaniami świadków wskazują, że agent nie mógł samodzielnie dysponować pieniędzmi z dziennego utargu, które jako własność F. pozostawały mu powierzone. Winny być one przekazywane firmie (...), która miała podpisaną umowę z F., bądź wpłacane do banku przez agenta.

14.  Pomimo takich zapisów umowy oskarżony polecał swoim pracownikom cyklicznie wypłacanie sobie pieniędzy z kasy we wszystkich trzech prowadzonych przez niego oddziałach.

15.  Oskarżony w wyjaśnieniach tłumaczył, że fakt pobrania pieniędzy był dokumentowany i były one przeznaczone na funkcjonowanie oddziałów, z uwagi na niewłaściwe wywiązywanie się przez F. z umowy. O ile z zeznań świadków wynika, że istniały nieprawidłowości w tym zakresie, o tyle nie jest rozwiązaniem problemów finansowych oskarżonego pobieranie powierzonych mu pieniędzy, bez jakiegokolwiek tytułu. W przypadku niewłaściwego wywiązywania się umowy przez F. oskarżony mógł wypowiedzieć umowę, czego nie uczynił. Jak wynika z zapisów umowy każda ze stron miała możliwość jej wypowiedzenia za 3 miesięcznym okresem wypowiedzenia, bądź za porozumieniem stron w każdym czasie (§ 12 aneksu z dnia 11 maja 2010 roku).

16.  Oskarżony stwierdził w pierwszych wyjaśnieniach, że w zakresie pobieranych zaliczek dokumentowane było także ich przeznaczenie (nie sam fakt pobierania). Ta okoliczność nie wynika jednak z żadnego dokumentu.

17.  Brak jest jakiegokolwiek wiarygodnego dowodu, za wyjątkiem twierdzeń A. R. (1), że wszystkie pieniądze, w niebagatelnej łącznej kwocie 1.065.000 zł zostały przekazane na funkcjonowanie prowadzonych przez oskarżonego oddziałów, która to zresztą okoliczność nie zmieniałaby charakteru jego czynów.

18.  Oceniając wyjaśnienia oskarżonego uszedł całkowicie uwadze sądu czasokres pobieranych zaliczek i ich wysokość. Od 3 lutego 2012 roku do 26 lipca 2012 roku, czyli w okresie ponad 5 miesięcy oskarżony rzekomo miał przeznaczyć kwotę 505.000 zł na prowadzenie punktu ajencyjnego nr (...). W okresie ponad ośmiu miesięcy (od 31 grudnia 2011 roku do 14 sierpnia 2012 roku) na funkcjonowanie punktu 1803 miał wydatkować kwotę 260.000 zł, a w okresie 23 dni (od 31 lipca 2012 roku – 23 sierpnia 2012 roku) kwotę 300.000 zł w punkcie 1864. Weryfikując wyjaśniania oskarżonego należało przeanalizować z jakiego powodu pięciomiesięczne koszty jednego oddziału wynosiły ponad milion złotych, podczas gdy ośmiomiesięczne innego oddziału połowę tej kwoty. W szczególności zastanawiająca jest bardzo wysoka kwota 300.000 zł pobrana w krótkim, bo 23 dniowym, czasie z kasy punktu 1864.

19.  Nawet jeżeli przyjąć, że część kwot była przeznaczona na funkcjonowanie oddziałów, nie może zostać pominięty wynikający z umowy fakt, że to oskarżony miał pokrywać zasadnicze koszty przedstawicielstwa. Ich ponoszenie w całości nie należało do obowiązków F. i nie powinno być pokrywane z jej środków. Oskarżony pobierając pieniądze rzekomo na opłacenie kosztów przedstawicielstwa działał na korzyść reprezentowanej przez niego spółki cywilnej, która była odrębnym podmiotem prawa.

20.  Dowolną interpretacją jest stwierdzenie, że „A. R. (1) miał, tak jakby ciche przyzwolenie ze strony spółki (...) S.A. na pozostawianie części pieniędzy w kasie, a następnie na rozporządzenie nimi”. Takie ustalenie zostało zapewne oparte jedynie na wyjaśnianiach oskarżonego i zeznań świadka S. S. poprzedniego wspólnika oskarżonego w spółce (...), do zeznań którego należało podejść z ostrożnością, z uwagi na łączące oskarżonego z nim zawodowe kontakty oraz okoliczności jego rezygnacji ze współpracy z F..

21.  Kwestia, czy F. posiadała wiedzę co do pobieranych zaliczek została szczegółowo rozwinięta przez świadka A. S., która na rozprawie w dniu 30 stycznia 2018 roku podała powody niewiedzy F. o nieprawidłowościach do czasu poinformowania o nich przez pracowników oskarżonego. Zresztą z uwagi na stwierdzone w tym zakresie nieprawidłowości zostały zmienione procedury finansowe w F..

22.  Również z zeznań M. P., kierownika działu finansowego F., a zarazem osoby prawomocnie skazanej za przywłaszczenie mienia na szkodę spółki wynika, że „F. nie akceptowała praktyki pobierania zaliczek przez agentów. Prostuję F. była przeciwna takim praktykom. Cały utarg miał być wpłacany wg umów do banku. Wszelkie inne rozliczenia, czy funkcjonowanie oddziałów, powinno być uzgadniane między agentem a prezesem czy dyrektorem finansowym.” (k. 1045v).

23.  Poza powyższym bez znaczenia dla ustalenia zamiaru A. R. (1) ma to, czy F. miała możliwość, dokładając choćby tylko minimalnej staranności, każdorazowego kontrolowania oskarżonego i wcześniejszego wykrycia jego podstępnych działań. Złe procedury dotyczące obrotu gotówkowego, bezkrytyczność i łatwowierność F. nie wyłączała bowiem karygodności działań oskarżonego.

24.  Odnosząc się do stwierdzenia Sądu pierwszej instancji, że „pieniądze (zaliczki, pobierane z kasy punktów ajencyjnych) nie zostały wzięte na prywatne potrzeby oskarżonego, lecz na bieżące potrzeby spółki” (co należy domniemywać spółki (...), nie F.) należy – za wyjątkiem twierdzeń oskarżonego – odnieść się do zeznań świadków, pracowników A. R. (1), w szczególności kierowników oddziałów, częściowo kasjerek. Poza powyższym znamieniem czynu z art. 284 § 2 k.k. nie jest tylko przeznaczenie pieniędzy na własne potrzeby.

25.  Kierownik G. B. zeznał „Byłem świadkiem, gdy pan R. pobierał z kasy pieniądze. A. dzwonił do mnie, mówił, żeby przyszykować pieniądze, ja to przekazywałem kasjerce, ona je szykowała, przyjeżdżał A.. Zostawiał część pieniędzy na prowadzenie oddziału, na koszty, pensje. Większość tych pieniędzy szło na prowadzenie oddziału, nie wiem co działo się z resztą. A. pobierał kwoty po około 20 tysięcy zł. Nie pamiętam jak często się to zdarzało. Nie pamiętam jaką część tej kwoty zostawiał na prowadzenie oddziału, dużą. Pani D. odnotowywała w systemie pobranie pieniędzy. To była wypłata z kasy. (…) Nie wiem, co się działo z pieniędzmi, które pobierał A., a których nie zostawiał w oddziale. Z tego co wiem koszty prowadzenia oddziału były po stronie ajenta. Nie wiem czy F. przekazywała jakieś środki na prowadzenie oddziału. Wynagrodzenia były kosztem po stronie ajenta. (…) Część z pobranych pieniędzy przez A. zostawiał nam na funkcjonowanie oddziału, ale nie wiem jaka to była część pieniędzy.” (k. 1082).

26.  K. G. podał „Wielokrotnie pobierałem na wyraźne polecenie A. R. (1) pieniądze od A. M. i przekazywałem je R.. Nie wiem na jakich zasadach rozliczał się R. z F., dlatego nie myślałem, że z tych pobieranych pieniędzy od A. R. (3) się nie rozliczał. (…) Pamiętam gdy R. po raz pierwszy do mnie zadzwonił i powiedział żebym przygotował mu pieniądze z oddziału, spakował w kopertę i wysłał do oddziału na Trakt L.. Byłem tym zaskoczony, ponieważ zawsze pieniądze z mojego oddziału były przekazywane konwojentom. Jednak R. powiedział mi, że wszystko jest dobrze, że on się inaczej rozlicza z F. i oni mu to kompensują. (…) A. mówiła mi, że w kasie ma dług odkąd R. zaczął żądać pieniędzy, ja wtedy przekazałem jej co powiedział mi R., że on się rozlicza z F. i żeby się tym nie martwiła. (…) Nie wiem ile pieniędzy wpłacił do F. z tych kwot mu przekazanych.” (k. 400–402). „Były takie sytuacje, że ja pobierałem pieniądze od kasjerki. A. mówi mi, że robi przekazanie do banku. Kasjerka przygotowywała pieniądze do banku a pieniądze, które miały iść do banku szły do A.. A. powiedział mi, że on rozlicza się z F. w taki sposób i że te pieniądze, które trafią do niego on rozlicza z F.. Pieniądze przekazywała kasjerka. A. mówił żeby część pieniędzy pozostawić na potrzeby oddziału, a część przekazać do niego do W.. (…) Częściowo praca w oddziale była finansowana z pieniędzy, które A. kazał zostawić w oddziale. Były one na bieżące potrzeby oddziału.” (k. 1077–1077v).

27.  Kasjerka E. D. podała „Począwszy od lipca 2010 roku zaczęły się polecenia ustne od szefa – R. A. bym mu dawała pieniądze do wypłaty. (…) Ja nie wiem po co mu te pieniądze. On był szefem, a ja wykonywałam jego polecenia.(…) Ja nie wiem na co R. przeznaczał te pieniądze i czy rozliczał się z F.. Wiem, że z tych pieniędzy on mi dawał jakieś kwoty na prowadzenie oddziału, np. na paliwo dla kierowców. Na pewno nikt do mnie nie dzwonił z F. i nie mówił, że coś się nie zgadza, lub że nie mają pieniędzy. W jaki sposób R. to załatwiał i jak się z nimi rozliczał nie wiem. Ja osobiście wypłacałam R. pieniądze od lipca 2010 do lipca 2012.” (k. 394–396).

28.  Kasjerka B. K. zeznała „W czasie mojej pracy w tym oddziale wielokrotnie zdarzały się sytuacje, że A. R. (1) przychodził do mnie i chciał żeby mu przygotować pieniądze. Były to różne kwoty, zwykle ok. 8 tysięcy co tydzień, choć nie było żadnej reguły. Pieniądze miały być przekazywane R. na jego polecenie ustne, a konwojenci byli odwoływani lub gdy przyjechali to nie mieli przekazywanych pieniędzy. R. był moim szefem więc dawałam mu pieniądze zawsze gdy chciał. Nigdy nie podpisywał mi żadnych dokumentów na tę okoliczność. Spisałam razem z E. D. jedno oświadczenie (okazano k.247), które R. podpisał przy mnie i E. D., na którym on sam się podpisał. On nie kwestionował kwoty na tym oświadczeniu, on miał świadomość jakie pieniądze pobrał bo był informowany na bieżąco. Ja nie dociekałam czy on te pieniądze wpłaca do F. i w jaki sposób rozlicza się z F.” (k. 398–399)

29.  Ł. Z. „Ja współpracowałem z panem A. na tej zasadzie, że ja reprezentowałem spółkę (...) s.a. i kontaktowaliśmy się na temat bieżącej współpracy, sprzedaży, promocji, rozmawialiśmy o bieżących sprawach, głównie dotyczących sprzedaży. Pierwsza informacja o problemach w ajencjach pana R. dotarła do mnie od pracowników Pana R., którzy zawiadomili mnie o możliwości wystąpienia nieprawidłowości kasowych. Zgłosili się do mnie G. B. i K. G., B. K. którzy poinformowali mnie o możliwości braku gotówki w rozliczeniach pana A. ze spółką (...), niewpłacanie gotówki do banku.” (k. 1126v).

30.  Już tylko analiza obecnie dostępnego materiału dowodowego, powiązanie wyjaśnień oskarżonego z zeznaniami świadków, dokumentami nie może prowadzić do wniosków, jakie wysnuł sąd pierwszej instancji, co do postaci zamiaru oskarżonego. W tym zakresie nie można oprzeć się bowiem li tylko na jego wyjaśnieniach. Dokumenty zebrane w sprawie, jak również zeznania świadków uznanych za wiarygodnych, przeczą bowiem wprost jego twierdzeniom.

31.  Również stwierdzenie sądu, że A. R. (1) chciał się rozliczyć z F. pozostaje jedynie w sferze deklaracji słownych oskarżonego niepopartych działaniami z jego strony.

32.  Poza powyższym sąd całkowicie pominął dokument, mogący wskazywać na dodatkowe źródło dowodowe, to jest sprawozdanie końcowe z wykonania czynności przez E., security-secret-services, agencję zatrudnioną przez F. celem ustalenia między innymi istotnych informacji na temat działania na szkodę spółki i defraudację przez oskarżonego.

33.  Z dokumentu tego wynika, że w tamtym okresie funkcjonowała spółka (...), S. S. i R. B., P., ul. (...) mająca rzekomo prowadzić tożsamą działalność co oddziały F..

34.  Poczynienie procesowych ustaleń w tym zakresie jest niezbędne w tej sprawie, wskazywać bowiem może na motywację oskarżonego i jego ówczesne zaangażowanie w prawidłowe funkcjonowanie prowadzonych przez niego oddziałów. W szczególności, że pobieranie pieniędzy z kasy nie było jedyną nieprawidłowością w zakresie funkcjonowania oddziałów i prowadzenia gospodarki finansowej, tj stwierdzone niedobory w magazynie, czy też zakładanie fikcyjnych kont klientów, o czym zeznawali świadkowie.

Lp.

Zarzut

II.

pkt V, VII – obrazy art. 424 k.p.k.

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania zarzutu za zasadny lub niezasadny.

W postępowaniu odwoławczym przedmiotem kontroli jest wyrok będący rezultatem analizy przeprowadzonych dowodów, w tym przekonania sądu, co do ich wiarygodności przy budowaniu podstawy dowodowej. Jest to czynność o charakterze sprawozdawczym, a nie rozstrzygającym.

Lp.

Zarzut

III.

pkt IX, X, XI, XII, XIII

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania zarzutu za zasadny lub niezasadny.

1.  Nie ma racji skarżący wnioskując o konieczności przeprowadzenia dowodów z opinii biegłych z zakresu informatyki, czy też księgowości. Okoliczności, które miałyby być ustalane na podstawie tych dowodów nie mają bowiem znaczenia dla rozstrzygnięcia w sprawie.

2.  Oskarżony stanął pod zarzutem przywłaszczenia powierzonych mu pieniędzy na szkodę F.. Ustalanie prawidłowości systemu informatycznego, prawidłowości rozliczeń F., ustalenia jakie obroty generowała spółka (...), jakie ponosiła koszty nie odnosi się do sprawy karnej, gdyż przedmiotem tego postępowania nie jest ustalenie prawidłowości wykonania umowy z dnia 19 września 2008 roku, aneksowanej w dniu 11 maja 2010 roku.

3.  Nawet ustalenie, że oskarżony przeznaczył pobrane pieniądze na koszty przedsiębiorstwa, które winna ponieść spółka cywilna (...), nie wyklucza karygodności zarzucanego mu czynu, gdyż w tym zakresie jako osoba fizyczna rozporządził mieniem, które mu powierzono i postąpił jak właściciel przekazując środki na rzecz spółki, której był wspólnikiem.

Wniosek

o uchylenie wyroku i przekazanie sprawy do ponownego rozpoznania

☒ zasadny

☐ częściowo zasadny

☐ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania wniosku za zasadny lub niezasadny.

Uznania zasadności zarzutów apelacyjnych wskazanych w punkcie I. niniejszego uzasadnienia oraz treść art. 454 § 1 k.p.k.

4.  OKOLICZNOŚCI PODLEGAJĄCE UWZGLĘDNIENIU Z URZĘDU

Wskazać wszystkie okoliczności, które sąd uwzględnił z urzędu, niezależnie od granic zaskarżenia
i podniesionych zarzutów (art. 439 k.p.k., art. 440 k.p.k.).

Nie dotyczy

Zwięźle o powodach uwzględnienia okoliczności.

5.  ROZSTRZYGNIĘCIE SĄDU ODWOŁAWCZEGO

5.1. Utrzymanie w mocy wyroku sądu pierwszej instancji

Przedmiot utrzymania w mocy

Nie dotyczy

Zwięźle o powodach utrzymania w mocy.

Nie dotyczy

5.2. Zmiana wyroku sądu pierwszej instancji

Przedmiot i zakres zmiany

Nie dotyczy

Zwięźle o powodach zmiany.

Nie dotyczy

5.3. Uchylenie wyroku sądu pierwszej instancji

5.3.1. Przyczyna, zakres i podstawa prawna uchylenia

☐ art. 439 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia.

☐ art. 437 § 2 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia.

☐ art. 437 § 2 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia i umorzenia ze wskazaniem szczególnej podstawy prawnej umorzenia.

4.

☐ art. 437 § 2 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia i warunkowego umorzenia ze wskazaniem podstawy prawnej warunkowego umorzenia postępowania.

5.

☒ art. 454 § 1 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia.

Zasadność zarzutów apelacyjnych.

5.3.2. Zapatrywania prawne i wskazania co do dalszego postępowania

Zgodnie z treścią art. 442 § 2 k.p.k. w wypadku przekazania sprawy do ponownego rozpoznania sąd orzekający w pierwszej instancji, przeprowadzając postępowanie w zakresie dowodów, które nie miały wpływu na uchylenie wyroku, może poprzestać na ich ujawnieniu. Przeprowadzone dowody z dokumentów, czy też z zeznań świadków nie miały znaczenia dla rozstrzygnięcia sądu odwoławczego, za wyjątkiem zeznań świadka S. S..

Koniecznym jest natomiast poczynienie ustaleń dotyczących okoliczności wynikających ze sprawozdania znajdującego się na k. 240–243, a dotyczącego ewentualnie prowadzonej faktycznej działalności konkurencyjnej przez oskarżonego, nawet w sytuacji, gdy nie występował on formalnie jako przedstawiciel/założyciel spółki. Nadto koniecznym jest przesłuchanie S. S. (ponowne) na okoliczności wynikające z prowadzonej przez niego tożsamej bądź zbliżonej charakterem działalności i R. B..

5.4. Inne rozstrzygnięcia z wyroku

Lp.

Wskazać punkt rozstrzygnięcia z wyroku.

Przytoczyć okoliczności.

Nie

dotyczy

6.  Koszty Procesu

Wskazać oskarżonego.

Wskazać punkt rozstrzygnięcia z wyroku.

Przytoczyć okoliczności.

Nie dotyczy

7.  PODPIS

Marzanna A. Piekarska-Drążek

Ewa Leszczyńska-Furtak Anna Kalbarczyk

1.3. Granice zaskarżenia

Kolejny numer załącznika

1

Podmiot wnoszący apelację

Pełnomocnik oskarżyciela posiłkowego

Rozstrzygnięcie, brak rozstrzygnięcia albo ustalenie, którego dotyczy apelacja

1.3.1. Kierunek i zakres zaskarżenia

☐ na korzyść

☒ na niekorzyść

☐ w całości

☐ w części

☐

co do winy

☒

co do kary

☐

co do środka karnego lub innego rozstrzygnięcia albo ustalenia

1.3.2. Podniesione zarzuty

Zaznaczyć zarzuty wskazane przez strony w apelacji

☐

art. 438 pkt 1 k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w zakresie kwalifikacji prawnej czynu przypisanego oskarżonemu

☐

art. 438 pkt 1a k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w innym wypadku niż wskazany
w art. 438 pkt 1 k.p.k., chyba że pomimo błędnej podstawy prawnej orzeczenie odpowiada prawu

☒

art. 438 pkt 2 k.p.k. – obraza przepisów postępowania, jeżeli mogła ona mieć wpływ na treść orzeczenia

☒

art. 438 pkt 3 k.p.k. – błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia,
jeżeli mógł on mieć wpływ na treść tego orzeczenia

☐

art. 438 pkt 4 k.p.k. – rażąca niewspółmierność kary, środka karnego, nawiązki lub niesłusznego zastosowania albo niezastosowania środka zabezpieczającego, przepadku lub innego środka

☐

art. 439 k.p.k.

☐

brak zarzutów

1.4. Wnioski

☒

uchylenie

☐

zmiana