Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 27 listopada 2019 r.

Sąd Rejonowy w Rybniku I Wydział Cywilny w składzie następującym:

po rozpoznaniu w dniu 27 listopada 2019 r. w Rybniku

sprawy z powództwa G. C., A. Z., A. G.

przeciwko E. P. (P.)

o zapłatę

1.  zasądza od pozwanego E. P. na rzecz powodów G. C., A. Z., A. G. jako wspólników spółki cywilnej kwotę 4.202,99 zł (cztery tysiące dwieście dwa złote dziewięćdziesiąt dziewięć groszy) z odsetkami umownymi w wysokości odsetek maksymalnych za opóźnienie liczonymi od 15 maja 2019 roku;

2.  zasądza od pozwanego E. P. na rzecz powodów G. C., A. Z., A. G. jako wspólników spółki cywilnej 1.017,00 zł (tysiąc siedemnaście złotych) tytułem zwrotu kosztów postępowania.

Sędzia Kamila Przeczek

Sygn. akt: I C 844/19

UZASADNIENIE

Powodowie G. C., A. Z. i A. G. działający jako wspólnicy spółki cywilnej wnieśli pozew, w którym domagali się zasądzenia od pozwanego E. P. kwoty 4.202,99 zł z odsetkami umownymi w wysokości odsetek maksymalnych za opóźnienie od 15 maja 2019r. (dzień wniesienia pozwu), oraz zwrotu kosztów procesu.

W uzasadnieniu podali, iż pozwany zawarł z (...) Finanse Sp. z o.o. umowę pożyczki, na podstawie której otrzymał określoną kwotę i jednocześnie zobowiązał się do jej zwrotu. Na podstawie umowy przelewu wierzytelności z 25 listopada 2016r. powodowie nabyli wierzytelność związaną z umową pożyczki. Wobec braku terminowej zapłaty dwóch kolejnych rat umowa została wypowiedziana i cała kwota stała się wymagalna z dniem 29 marca 2019r.

16 lipca 2019r. wydano w sprawie nakaz zapłaty w postępowaniu upominawczym.

Pozwany w ustawowym terminie złożył sprzeciw wnosząc o oddalenie powództwa.

Stwierdził, że żądanie pozwu jest niezasadne, a zapisy umowy pożyczki i wyliczenie żądania są niezgodne z przepisami. Nadto podniósł, że powodowie celowo nie przedstawili wszystkich dokumentów związanych z umową. Wobec tego wniósł o zobowiązanie powodów do złożenia szczegółowego rozliczenia wpłat.

Ustosunkowując się do sprzeciwu strona powodowa dokonała rozliczenia wszystkich wpłat dokonanych przez pozwanego na poczet spłaty pożyczki.

Sąd ustalił :

(...) Finanse Sp. z o.o. W T. i E. P. zawarli w dniu 3 listopada 2016r. umowę pożyczki gotówkowej nr (...). Na mocy tej umowy udzielono pozwanemu na okres od 3 listopada 2016r. do 25 listopada 2019r. pożyczki w kwocie 10.000 zł, przy czym z tej kwoty pożyczkodawca potrącał prowizję w wysokości 5.000 zł. Nadto pożyczkobiorca zobowiązany był zapłacić odsetki w wysokości 1.668,45 zł. Niespłacenie raty pożyczki w terminie powodowało uznanie niespłaconej kwoty za zadłużenie przeterminowane, od którego naliczane były odsetki umowne w wysokości odsetek maksymalnych za opóźnienie. Pożyczkobiorca miał prawo wypowiedzieć umowę w formie pisemnej z zachowaniem 7-dniowego okresu wypowiedzenia w przypadku niespłacenia dwóch kolejnych rat pożyczki. Pożyczkobiorca miał prawo bez podania przyczyny odstąpić od umowy w terminie 14 dni od daty jej zawarcia. (umowa pożyczki z 3.11.2016r. z harmonogramem k.19-21)

4 listopada (...). pomiędzy (...) Finanse Sp. z o.o. w T., a A. Z., G. C. i A. G. prowadzącymi działalność w formie spółki cywilnej (...) zawarta została umowa przelewu wierzytelności, której przedmiotem była wierzytelność przysługująca cedentowi wobec E. P. z tytułu umowy pożyczki gotówkowej nr (...) z dnia 3 listopada 2016r. Następnie wierzytelność ta przeniesiona została na podstawie umowy przeniesienia prawa majątkowego nr (...) z 25 listopada 2016r. na M. R.. Na podstawie umowy powierniczego przelewu wierzytelności z 11 lutego 2019r. przedmiotowa wierzytelność przelana została z powrotem na powodów. (umowy przelewu wierzytelności z 4.11.2016r., 25.11.2016r., 2.11.2019r. k.22-30)

Pismem z 2 sierpnia 2018r. pozwany wezwany został do zapłaty dwóch rat pożyczki. Jednocześnie został poinformowany o przelewie wierzytelności. W wezwaniu stwierdzono także, że w przypadku braku zapłaty umowa zostanie wypowiedziana. (wezwanie do zapłaty z 2.08.2018r. k.31)

18 marca 2019r. umowa pożyczki została wypowiedziana na piśmie z zachowaniem 7-dniowego terminu. Przesyłka odebrana została 21 marca 2019r. przez żonę pozwanego. (wypowiedzenie umowy pożyczki z 18.03.2019r. z potwierdzeniem odbioru k.32)

Sąd ustalił stan faktyczny w oparciu o wskazane przez powoda, powołane wyżej dowody. Uznał je bowiem za w pełni wiarygodne gdyż tworzą zwartą i logiczną całość, a pozwany ich nie kwestionował.

Sąd zważył :

W świetle poczynionych ustaleń faktycznych oczywistym jest, iż pozwanego i poprzednika prawnego powodów łączyła umowa pożyczki, a także że z tego tytułu po stronie pozwanego powstało zobowiązanie.

Zgodnie z art. 720 kc przez umowę pożyczki dający pożyczkę zobowiązuje się przenieść na własność biorącego określoną ilość pieniędzy albo rzeczy oznaczonych co do gatunku, a biorący zobowiązuje się zwrócić tę samą ilość pieniędzy albo tę samą ilość rzeczy tego samego gatunku i tej samej ilości.

W ocenie Sądu umowa została skonstruowana zgodnie z regulacjami ustawy z 20 lipca 2001r. o kredycie konsumenckim (Dz. U. Nr 100, poz.1081). W myśl tej ustawy z umowy wynikać winno jasno jakie opłaty wiążą się z jej zawarciem. Zdaniem Sądu w omawianej sprawie wymóg ten został spełniony. Także wysokość przewidzianych w umowie prowizji (pozaodsetkowe koszty pożyczki) nie przekroczyła granicy wyznaczonej regulacjami powołanej wyżej ustawy. Rzeczywiście w przypadku gotowych formularzy trudno o dokładną analizę całej umowy, ale właśnie dlatego ustawodawca przewidział możliwość wypowiedzenia takiej umowy bez podania przyczyny. I taką też możliwość przewidywała umowa zawarta z E. P..

Pozwany podnosił, że zapisy umowy pożyczki i wyliczenie żądania są niezgodne z przepisami. W żaden sposób jednak nie sprecyzował swojego stanowiska i nie przytoczył żadnych argumentów na jego poparcie.

E. P. podnosił również, że strona powodowa nie przedstawiła rozliczenia dokonywanych przez niego wpłat. Ustosunkowując się do sprzeciwy powodowe takie rozliczenie przedstawili wraz z wyliczeniem dochodzonego roszczenia, w tym także odsetek. Pomimo, że pozwany miał taką możliwość w żaden sposób się do tych wyliczeń nie ustosunkował.

O odsetkach Sąd orzekł po myśli art. 481 kc, zgodnie z którym jeżeli dłużnik opóźnia się ze spełnieniem świadczenia pieniężnego, wierzyciel może żądać odsetek (jeśli stopa odsetek za opóźnienie nie była z góry oznaczona, należą się odsetki ustawowe) za czas opóźnienia, chociażby nie poniósł żadnej szkody i chociażby opóźnienie było następstwem okoliczności, za które dłużnik odpowiedzialności nie ponosi. Maksymalna wysokość odsetek za opóźnienie nie może w stosunku rocznym przekraczać dwukrotności wysokości odsetek ustawowych za opóźnienie (odsetki maksymalne za opóźnienie).

W myśl umowy zadłużenie przeterminowane było oprocentowane umownie – stopa tego oprocentowania wynosiła wysokość odsetek maksymalnych za opóźnienie. Sąd uznał za zasadne żądanie odsetek od dnia wniesienia pozwu.

Mając na względzie powyższe Sąd uznał roszczenie powodów za w pełni zasadne i uwzględnił je w całości.

O kosztach procesu Sąd orzekł na podstawie art. 98 kpc zasądzając je od strony przegranej – strony pozwanej na rzecz strony powodowej.

Na koszty te złożyły się : opłata od pozwu w wysokości 100 zł, koszty zastępstwa procesowego w wysokości 900 zł i opłata skarbowa od pełnomocnictwa w wysokości 17 zł.

Z. :

1.  (...)

2.  (...)

R., (...)