Pełny tekst orzeczenia

WYROK ZAOCZNY

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

1 czerwca 2020 r.

Sąd Rejonowy w Jeleniej Górze - Wydział II Karny

w składzie:

Przewodnicząca sędzia Andrzej Muszka

Protokolant Marta Pross

po rozpoznaniu 1 czerwca 2020 r.

przeciwko: J. S.

PESEL (...)

obwinionej o to, że:

W dniu 19 września 2019 roku ok. godz. 11.00 w K. na ul. (...) w stanie nietrzeźwości krzykiem i hałasem zakłóciła spokój J. K.,

tj. czyn z art. 51 § 2 kw

1.  uznaje obwinioną J. S. za winną popełnienia czynu opisanego w części wstępnej wyroku, tj. wykroczenia z art. 51 § 2 k.w. i za to na podstawie art. 51 § 2 kw wymierza jej karę miesiąca ograniczenia wolności z obowiązkiem wykonywania nieodpłatnej, kontrolowanej pracy na cele społeczne w wymiarze 20 godzin;

2.  zwalnia obwinioną od ponoszenia kosztów postępowania w niniejszej sprawie, obciążając nimi Skarb Państwa.

Sygn. akt II W 1296/19

UZASADNIENIE

J. S. zamieszkuje w K. przy ul. (...) wraz z matką B. S.. Ich sąsiadką zamieszkującą piętro niżej jest J. K.. Pomiędzy sąsiadkami istnieje konflikt związany z częstym zakłócaniem spokoju J. K. przez J. S. i B. S..

19 września 2019 r. J. S., zamieszkała w K. przy ul. (...), około godziny 11.00 krzykiem i hałasem zakłóciła J. K. spokój. O zdarzeniu

poinformowała Policję J. K.. Przybyli na miejsce zdarzenie funkcjonariuszy Policji stwierdzili zasadność zgłoszenia oraz stan nietrzeźwości J. S..

dowód: zeznania świadka M. M. k. 9-10, zeznania świadka J. K. k. 14, notatka urzędowa k. 5, k. 6

J. S. nie była w przeszłości karana sądownie.

Dowód: dane o karalności k. 16,

SĄD ZWAŻYŁ, CO NASTĘPUJE:

Stan faktyczny w niniejszym postępowaniu ustalony został w oparciu o wiarygodne, z uwagi na swoją obiektywność, zeznania świadka M. M.. Przybyły na miejsce zdarzenia, na podstawie wezwania J. K., osobiście stwierdził tak stan nietrzeźwości obwinionej i jej matki, jak i zakłócanie przez obwinioną krzykiem i hałasem spokoju J. K.. Świadek ten nie pozostaje z obwinioną w konflikcie, Nie miał interesu w niezgodnym z rzeczywistym stanem faktycznym obciążaniu treścią złożónych zeznań obwinionej. Jego wiarygodne zeznania mogły zatem stanowić podstawę ustaleń stanu faktycznego w sprawie. Bez znaczenia dla wiarygodności tych zeznań pozostaje lista obecności w zakładzie pracy obwinionej wskazująca, że miesiąc przed zdarzeniem przebywała ona w pracy. Należy przy tym zauważyć, że wymieniony funkcjonariusz widział obwinioną osobiście w czasie zdarzenia wskazanym w zarzucie wniosku o ukaranie.

Z treścią tych zeznań korespondowały zeznania złożone przez J. K.. Zeznania te wskazują, iż podobne zachowania miały miejsce wielokrotnie w przeszłości. W tym stanie rzeczy również zeznania świadka J. K. Sąd uznał za polegające na prawdzie i w oparciu o ich treść poczynił ustalenia stanu faktycznego w sprawie.

Swoje ustalenia w sprawie Sąd poczynił również w oparciu o zgromadzone w aktach sprawy dokumenty. Zostały one sporządzone przez osoby do tego uprawnione, w przepisanej prawem formie. Wobec braku dowodów przeciwnych, stanowiły one wiarygodny dowód w sprawie.

Zebrany w sprawie materiał dowodowy wskazuje, że J. S. swoim zachowaniem 19 września 2019 r. w miejscu swojego zamieszkania wyczerpała znamiona wykroczenia opisane w art. 51§2 kw, naruszając spokój J. K..

W ocenie Sądu nie było w niniejszej sprawie okoliczności, które kazałyby wątpić w swobodę działania, czy też podejmowania decyzji przez obwinioną. Dlatego też nie było wątpliwości, co do jego poczytalności w odniesieniu do zarzucanego jej czynu. Nie wystąpiły również okoliczności nakazujące obwinionej zachowanie sprzeczne z normą prawną. Wina, jak i sprawstwo obwinionej nie budziły zatem wątpliwości Sądu.

Przy wymiarze kary dla obwinionej Sąd miał na uwadze fakt, że społeczna szkodliwość przypisanego jej czynu jest wyższa niż znikoma. Za powyższym oznaczeniem społecznej szkodliwości zachowania J. S. przemawia bowiem fakt, że nawet konflikt sąsiedzki nie jest usprawiedliwieniem dla zakłócania spokoju sąsiadce.

Stosownie do treści art. 51§2 kw karą przewidzianą za popełnienie opisanego tam czynu jest kara aresztu, ograniczenia wolności albo grzywny. Mając na uwadze okoliczności przedmiotowego czynu Sąd uznał, iż zasadnym będzie orzeczenie względem obwinionej kary miesiąca ograniczenia wolności z obowiązkiem wykonywania nieodpłatnej, kontrolowanej pracy na cele społeczne w wymiarze 20 godzin. W przekonaniu Sądu będzie to bowiem wystarczające dla wdrożenia J. S. do poszanowania prawa i zasad współżycia społecznego. Zważywszy na fakt, że tożsame zachowania miały miejsce już w przeszłości, wobec stosowania przez obwinioną utrwalonego wzorca postępowania względem sąsiadki, a także gdy uwzględnić opisane przez pokrzywdzoną okoliczności przedmiotowego zajścia, Sąd uznał, że kara grzywny nie będzie wystarczająca dla osiągnięcia wymienionych celów kary.

Mając na uwadze trudną sytuację majątkową obwinionej, Sąd zwolnił na podstawie art. 624§1 kpk w zw. z art. 119 kpw J. S. od ponoszenia kosztów procesu w sprawie, obciążając nimi Skarb Państwa.