Pełny tekst orzeczenia

POSTANOWIENIE

Dnia 21 czerwca 2017 roku

Sąd Okręgowy w Sieradzu Wydział I Cywilny

w składzie następującym:

Przewodniczący: SSO Antoni Smus

Sędziowie: SO Przemysław Majkowski

SO Tomasz Choczaj

po rozpoznaniu w dniu 21 czerwca 2017 roku w Sieradzu

na posiedzeniu niejawnym

sprawy z powództwa K. M. i T. Z.

przeciwko Ubezpieczeniowemu (...) w W.

o zadośćuczynienie

na skutek zażalenia powodów

od orzeczenia o kosztach postępowania zawartego w punkcie 2 postanowienia Sądu Okręgowego w Sieradzu z dnia 19 kwietnia 2017 roku, sygn. akt I Ca 123/176

postanawia:

1.  oddalić zażalenie;

2.  zasądzić od powodów K. M. i T. Z. na rzecz Ubezpieczeniowego (...) w W. kwoty po 120 (sto dwadzieścia) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania zażaleniowego. .

Sygn. akt I Ca 123/17

UZASADNIENIE

Zaskarżonym postanowieniem Sąd Okręgowy w Sieradzu zasądził od pozwanego Ubezpieczeniowego (...) w W. na rzecz powodów K. M. i T. Z. kwoty po 450 złotych z tytułu zwrotu kosztów postępowania apelacyjnego.

W uzasadnieniu tego rozstrzygnięcia Sąd Okręgowy stwierdził, iż należne powodom koszty zastępstwa procesowego w postępowaniu apelacyjnym winy być ustalone w oparciu o treść § 2 pkt. 4 w zw. z § 10 ust. 1 pkt. 1 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 22 października 2015 roku w sprawie opłat za czynności radców prawnych (Dz. U. z 2015 r., poz. 1804 ze zm.) obowiązującą w dacie wniesienia apelacji oraz w zw. z art. 109 § 2 k.p.c., zgodnie z którym możliwe jest obniżenie wynagrodzenia, jeżeli przemawia za tym nakład pracy pełnomocnika oraz podjęte przez niego czynności oraz charakter sprawy. Sąd Okręgowy wyjaśnił, że mając na względzie nakład pracy pełnomocnika powodów w postępowaniu apelacyjnym, który sprowadzał się jedynie do złożenia odpowiedzi na apelację strony pozwanej bez stawienia się na rozprawie apelacyjnej, odpowiednim wynagrodzeniem będą kwoty dwa razy po 450 złotych, zasądzone odpowiednio od pozwanego na rzecz każdego z powodów.

Powyższe rozstrzygnięcie zostało zaskarżone przez stronę powodową, która podniosła, że zostało wydane z naruszeniem § 2 Rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 3 października 2016 roku zmieniającego rozporządzenie w sprawie opłat za czynności radców prawnych, poprzez jego niezastosowanie a w konsekwencji wyliczenie niewłaściwej stawki kosztów zastępstwa procesowego i wniosła o zmianę zaskarżonego postanowienia poprzez zwrot kosztów zastępstwa procesowego w wysokości po 900 złotych na rzecz każdego z powodów i zwrot kosztów postępowania zażaleniowego.

W uzasadnieniu zażalenia wskazano, że koszty zastępstwa procesowego w przedmiotowej sprawie powinny stanowić 50% kwoty 1800 złotych tj. kwotę 900 złotych.

Sąd Okręgowy zważył, co następuje:

Zażalenie nie zasługuje na uwzględnienie.

Treść zażalenia wskazuje na to, ze skarżący kwestionują zasadność zastosowania przez w okolicznościach rozpoznawanej sprawy art. 109 § 2 k. p. c.. Jak wyjaśnił Sąd Najwyższy w uchwale z 10 lipca 2015 roku, sygn. akt III CZP 29/15, w razie współuczestnictwa formalnego (art. 72 § 1 pkt 2 k.p.c.), do niezbędnych kosztów procesu poniesionych przez współuczestników reprezentowanych przez jednego pełnomocnika będącego adwokatem lub radcą prawnym zalicza się jego wynagrodzenie ustalone odrębnie w stosunku do każdego współuczestnika. Jednocześnie jednak Sąd Najwyższy wskazał, że obniżenie to powinno ulec obniżeniu, jeżeli przemawia za tym nakład pracy pełnomocnika, podjęte przez niego czynności oraz charakter sprawy (art. 109 § 2 k.p.c.).

Nie jest możliwe wyczerpujące wyliczenie wszystkich szczegółowych okoliczności mających - w ramach przesłanek wskazanych w art. 109 § 2 k.p.c. - wpływ na nakład pracy i czasu pełnomocnika w sprawie, w której reprezentuje on kilku współuczestników formalnych. Niewątpliwie należy brać pod uwagę charakter sprawy, a więc stopień jej złożoności zarówno ze względu na stan faktyczny i trudności dowodowe jak i podstawę prawną przy uwzględnieniu tego, że z uwagi na wspólną podstawę faktyczną i prawną roszczeń pełnomocnik w pewnym zakresie podejmuje czynności odnoszące taki sam skutek w stosunku do wszystkich współuczestników przynajmniej co do okoliczności wspólnych dla nich wszystkich, a zatem ilość reprezentowanych przez niego osób nie ma wpływu na zwiększenie nakładu i czasu jego pracy w tym zakresie.

Powyższe rozumienie nakładu pracy pełnomocnika reprezentującego kliku współuczestników znalazło potwierdzenie w wyroku Sądu Apelacyjnego w Białymstoku z dnia 7 października 2016 r., sygn. akt I ACa 380/16, w którym podniesiono , ze jeżeli sprawa nie jest skomplikowana - tak pod względem faktycznym, jak i prawnym, nie wymaga przeprowadzenia szczegółowego i czasochłonnego postępowania dowodowego, ani też ponadprzeciętnego zaangażowania w wyjaśnieniu istotnych okoliczności sprawy, a roszczenie każdego z powodów oparte zostało na takiej samej podstawie faktycznej i prawnej, wówczas zasadnym jest miarkowanie wynagrodzenia pełnomocnika. W takiej bowiem sytuacji wynagrodzenie wyliczone przy zastosowaniu obowiązujących stawek może być nadmierne, a niekiedy nawet niesłuszne, co nakłada na sąd obowiązek rozważenia, czy koszty obejmujące wynagrodzenie pełnomocnika powinny być zwrócone w pełnej wysokości, czy jednak z pewną obniżką, sięgającą poza stawkę minimalną.

W niniejszej sprawie skorzystanie przez współuczestników sporu z pomocy jednego pełnomocnika spowodowało obniżenie kosztów, zarówno indywidualnych, jak i publicznych, i przyczyniło się do usprawnienia i przyspieszenia postępowania, skutkując niewątpliwym zmniejszeniem nakładu pracy pełnomocnika umożliwiając mu zaoszczędzenie czasu. W postępowaniu apelacyjnym pełnomocnik sporządził jedną odpowiedź na apelację w imieniu obu powodów i nie stawił się na rozprawę apelacyjną, tym samym należy uznać, że zasadnym jest miarkowanie jego wynagrodzenia, gdyż niewątpliwie przy tak niskim nakładzie pracy jest nadmierne. Tym samym Sąd Okręgowy prawidłowo zastosował art. 109 § 2 k.p.c. obniżając należne powodom koszty zastępstwa procesowego za postępowanie apelacyjne do wysokości połowy stawki minimalnej .

Mając na uwadze powyższe, bezzasadne zażalenie z mocy art. 385 k.p.c.
w zw. z art. 397 § 2 k.p.c. podlegało oddaleniu.

O kosztach postępowania zażaleniowego orzeczono na podstawie art. 98 § 1 k.p.c.
w zw. z art. 397 § 2 k.p.c., art. 391 § 1 k.p.c. i § 2 pkt. 2) i § 10 ust. 2 pkt. 1) rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 22 października 2015 roku w sprawie opłat za czynności radców prawnych (Dz. U . z 2015 r. ,poz. 1804 z poźń. zm.).